Στο ερώτημα "είναι στραβός ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζει" που αφορά τον Παναθηναϊκό η απάντηση είναι ξεκάθαρη: και ο γιαλός στράβωσε και στραβά αρμενίζει. Τουλάχιστον, όμως, δεν βουλιάζει. Και δεν θα βουλιάξει εκτός αν ηττηθεί στο ΟΑΚΑ από τον Ερυθρό Αστέρα και μπλέξει έντονα σε σενάρια αποκλεισμού.

Ας μη σταθούμε, όμως, στο βαθμολογικό. Είναι φανερό ότι οι "πράσινοι" έχουν αγωνιστικό πρόβλημα. Είναι επίσης φανερό ότι παραμένουν η ίδια ομάδα, που όπως και πέρσι πουλάει ακριβά το τομάρι της, ακόμη κι αν βρίσκεται πίσω στο σκορ με 21 πόντους, τελικά φτάνει να διεκδικεί τη νίκη μέχρι το τελευταίο σουτ. Είναι κάτι; Ναι. Είναι αρκετό; Όχι.

Ο Παναθηναϊκός στη Βιτόρια βίωσε το τυπικό "παιχνίδι που στραβώνει". Ο κόουτς Πεδουλάκης θέλοντας να προφυλάξει λίγο τον σούπερ-σταρ του, προτίμησε να δώσει μερικά λεπτά στον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς, προκειμένου να μειωθεί έτσι ο χρόνος που θα παίξει ο Διαμαντίδης στο πρώτο ημίχρονο. Θα έμπαινε στα μέσα της πρώτης περιόδου ή στο προς το τέλος της αν τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά. Παράλληλα είχε επιλέξει μια επιθετική τακτική στα pick-n-roll (hedge-out), απέναντι σε μια ομάδα που έχει πολλούς παίκτες που σουτάρουν καλά μετά από ντρίμπλα.

Το αποτέλεσμα; Μηδέν στα δύο. Η Λαμποράλ Κούτσα ξεκίνησε με τρία συνεχόμενα τρίποντα, η διαφορά αυξήθηκε, ο Διαμαντίδης ξεντύθηκε πολύ πιο γρήγορα από ότι αναμενόταν και χρειάστηκε να φτάσουμε στο 15' για να συνέλθει ο Παναθηναϊκός χάρις στις αλλαγές στα σκριν και το ψηλό σχήμα (Διαμαντίδης, Ούκιτς, Μασιούλις, Φώτσης και Μαυροκεφαλίδης ή Γκιστ αργότερα). Μέχρι και ο ανέτοιμος Λάσμε επιστρατεύτηκε νωρίς χωρίς αποτέλεσμα.

Η ουσία, όμως, δεν είναι ότι το ματς στράβωσε. Συμβαίνει. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι, να μειώσει τη διαφορά, μέχρι να περάσει και μπροστά. Την... έπαθε, όμως, στο τέλος όπως οι περισσότερες ομάδες που κάνουν μια μεγάλη ανατροπή.

Η μια όψη του νομίσματος λέει ότι η ομάδα που γυρίζει το ματς έχει το ψυχολογικό αβαντάζ. Είναι εν μέρει αλήθεια, ειδικά αν μιλάμε για ανατροπή εντός έδρας, ή σε χρονικό σημείο που βάζει τεράστιο άγχος στον αντίπαλο. Υπάρχει, όμως κι η άλλη όψη, αυτή που "πλήρωσε" ο Παναθηναϊκός.

Οι "πράσινοι" για να γυρίσουν το παιχνίδι χρειάστηκε να πατήσουν από πολύ νωρίς το τούρμπο. Έψαξαν, δηλαδή, πολύ νωρίτερα από ότι υπολόγιζαν το έξτρα ντεπόζιτο βενζίνης που έκρυβαν στο πορτμπαγκάζ και το ξόδεψαν. Πως ερμηνεύεται αυτό αγωνιστικά; Ο Αργύρης Πεδουλάκης όταν τελικά βρήκε το "σχήμα που κερδίζει", υποχρεώθηκε να το ξεζουμίσει. Η ανατροπή ήρθε, αλλά στα τελευταία κρίσιμα λεπτά όλοι οι καθοριστικοί παίκτες ήταν κουρασμένοι. Το "καλό χαρτί", δηλαδή, παίχτηκε πολύ νωρίς στην παρτίδα. Από ανάγκη, όχι από επιλογή.

Κατά τα άλλα επιβεβαιώνεται, αυτό που υποστηρίζει ο Γιάννης Ντεντόπουλος για το μικρό rotation. Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος αυτή τη στιγμή λόγω τραυματισμών, λόγω φόρμας, ή λόγω εμπειρίας να παίζει με λίγους παίκτες, ή για να το θέσουμε πιο σωστά: αυτή τη στιγμή υπάρχουν λίγοι παίκτες που μπορεί να εμπιστευτεί ο προπονητής.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι προσπάθησε να "κερδίσει" τον Κάρι, αλλά ο Αμερικανός σε καθοριστικό σημείο στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν άστοχος (0/4 "πέναλτι"), ενώ είναι ξεκάθαρο ότι ο Στεφάν Λάσμε λείπει πολύ από το "τριφύλλι", κυρίως σε ότι αφορά την καλή αμυντική του λειτουργία.

Αυτή τη στιγμή ο φετινός Παναθηναϊκός, θυμίζει αρκετά τον περσινό Ολυμπιακό. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, με τους "τελικούς", τα παιχνίδια του "κερδίζεις και συνεχίζεις", να αρχίζουν από νωρίς. Συγκεκριμένα από την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου. Οπότε υπάρχουν δύο τινά: ή ο Παναθηναϊκός που παίζει με τη φωτιά θα τη χρησιμοποιήσει για να σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα του, ή θα καεί. Η ομάδα που θέλει να πετύχει, όμως, πρέπει να κερδίσει τέτοια ματς. Δεν γίνεται αλλιώς.

Οπότε που καταλήγουμε;

Εδώ:

"Αν δεν αντέχεις τη ζέστη, μην πλησιάζεις στην κουζίνα" (μαμά Στιβ Γιατζόγλου)*

*Σύμφωνα με τον μεγάλο ατακαδόρο Στιβ Γιατζόγλου, είναι μια φράση που χρησιμοποιούσε η μαμά του και την οποία έχει επαναλάβει ο ίδιος σε συνέντευξη του.