Το πρώτο βήμα ήταν δυσκολότερο. Τουλάχιστον από το δεύτερο. Τώρα μένει το τρίτο και τελευταίο. Ο Ολυμπιακός θα έχει την πρώτη του ευκαιρία την Τετάρτη. Να κάνει, δηλαδή, τη νίκη που απομένει και να προκριθεί στο φάιναλ-φορ του Λονδίνου, θέλοντας προφανώς να καθαρίσει στην Κωνσταντινούπολη (του).

Αυτό, βέβαια, μόνο εύκολο δεν θα είναι. Από τη στιγμή μάλιστα που θα επιστρέψει στο γήπεδο που γνώρισε τη μεγαλύτερη φετινή του ήττα, το 98-72 της 2ης αγωνιστικής της κανονικής περιόδου. Από τότε, όμως, έχει περάσει πολύς καιρός και έχουν μεσολαβήσει αρκετές αλλαγές. Οπότε είναι πιο ασφαλές το δείγμα γραφής να παραμείνει η εικόνα των δύο ομάδων στα προημιτελικά του ΣΕΦ.

Εκεί ο Ολυμπιακός πήρε δύο νίκες: μια "επαγγελματική" και μια... άκρως πειστική. Και στις δύο, όμως, υπήρχαν κοινοί παρανομαστές. Ας τους δούμε:

• Τιμωρία από τα "4άρια"

Στο πρώτο ματς ο Γιώργος Πρίντεζης είχε 26 πόντους με 7/11 δίποντα και 4/7 τρίποντα, οι 13 εκ των οποίων ήρθαν από τα χέρια του Βασίλη Σπανούλη. Στο δεύτερο ο Πέρο Άντιτς πέτυχε 11 πόντους με 1/2 δίποντα, 3/6 τρίποντα και πήρε 7 ριμπάουντ (όλα αμυντικά) σε 23 λεπτά συμμετοχής. Ο Σκοπιανός είχε καθοριστική συμβολή στο σημείο που ξέφυγε για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός.

Στην προσπάθεια της να σταματήσει τον Βασίλη Σπανούλη η Εφές θέλησε να δώσει βοήθειες κυρίως από τους πάουερ-φόργουορντ, τακτική που ακολουθούσε η ίδια ομάδα, όσο και ο Μαχμουτί με τη Γαλατάσαραϊ κατά την περσινή περίοδο απέναντι στον Ολυμπιακό. Στους δύο προημιτελικούς, όμως, οι δύο παίκτες που έμειναν μόνοι τους έκαναν τη ζημιά. Ο ένας την Τετάρτη και ο άλλος την Παρασκευή.

Ο Πρίντεζης έχει σαφές πλεονέκτημα τόσο απέναντι στον soft Σαβάνοβιτς, όσο και στον αργό Γκονλούμ. Και είδαμε στο 2ο ματς τον Τούρκο φόργουορντ να προσπαθεί να παίξει πιο "κολλητά" στον Πρίντεζη (αφού είχε "καεί" από τα 4 τρίποντα του στον 1ο προημιτελικό), με αποτέλεσμα ο άσος των "ερυθρολεύκων" να τον περνάει με χαρακτηριστική άνεση, έστω κι αν δεν σκόραρε τόσο πολύ. Από αυτό φαίνεται ότι η Εφές θα ψάξει μια διαφορετική προσέγγιση. Εκτός αν πιστέψει σε... επανάληψη του αγώνα της κανονικής περιόδου, όταν στο αντίστοιχο ματς οι δύο πάουερ-φόργουορντ του Ολυμπιακού είχαν 4/11 σουτ και 12 πόντους. Μαζί.

• Ασταμάτητος ο Σπανούλης

Ακόμη και στο πρώτο παιχνίδι α) που έβλεπε απέναντι του μια ολόκληρη άμυνα β) αντιμετώπισε έναν από τους καλύτερους pick-n-roll αμυντικούς (τον Ερντέν) γ) κάποιες φορές κρατούσε τη μπάλα παραπάνω από ότι θα έπρεπε ο Σπανούλης ήταν καθοριστικής. Για αυτό και έπαιξε 38 λεπτά, γιατί φαινόταν ότι χωρίς αυτόν η ομάδα του δεν ήταν καθόλου δημιουργική. Ακόμη και σε αυτή τη... διπλοβάρδια που είχε 2/12 σουτ, πήρε 6 ριμπάουντ, κέρδισε 6 φάουλ (γεμίζοντας τα ομαδικά στο 2ο ημίχρονο) και μοίρασε 8 ασίστ.

Στο δεύτερο παιχνίδι, όπου είχε την πολυτέλεια να πάρει περισσότερες ανάσες ήταν ακόμη καλύτερος: 15 πόντοι με 4/11 σοτ, 4 ριμπάουντ, 4 κερδισμένα φάουλ και ξανά 8 ασίστ. Γενικότερα δείχνει να είναι σε πολύ καλή κατάσταση, δημιουργεί με άνεση ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και όσο οι συμπαίκτες του τελειώνουν τις φάσεις από την περιφέρεια, τόσο ευκολότερη θα γίνεται η δική του δουλειά.

Ο Μαχμουτί άλλαξε πάνω του αρκετούς παίκτες και επέμεινε αρκετή ώρα με τον ψηλότερο Σιπ, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία.

• Περιορισμένος ο Φάρμαρ, "εξαφανισμένος" ο Βούγιασιτς

Ο βασικός αμυντικός στόχος του Ολυμπιακού είναι ο περιορισμός του Τζόρνταν Φάρμαρ, του Αμερικανού που είχε 15 πόντους και 3.7 ασίστ στην κανονική περίοδο με 93% στις βολές, 49% στα δίποντα και 38% στα τρίποντα. Για αυτό και ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπαθεί είτε να έχει πάνω του τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς του (τον Λο και τον Κατσίβελη, δηλαδή, όπως έγινε στο 1ο ματς), είτε να αλλάζει διαρκώς παίκτες, όπως έκανε στο 2ο ματς. Για αυτό είδαμε διαφορετικούς παίκτες να αναλαμβάνουν το μαρκάρισμα του και να τον κουράζουν, όπως έγινε με τον Σλούκα που έκανε πολύ καλή δουλειά.

Συνολικά οι Πειραιώτες τα έχουν πάει περίφημα. Ο Αμερικανός γκαρντ είχε από 8 πόντους σε κάθε ματς: με 4/12 σουτ (4 ασίστ, 4 λάθη) στο πρώτο και με 4/8 σουτ (5 ασίστ, 2 λάθη) στο δεύτερο. Οι περισσότεροι εκ των οποίων στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν ήταν φρέσκος. Στο υπόλοιπο παιχνίδι παρέμενε no-factor, αφήνοντας τον Τζαμόν Λούκας στο ρόλο του πιο επικίνδυνου δημιουργού. Με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός ανάγκασε τον Φάρμαρ, τον πρώτο σκόρερ της Εφές, να πετυχαίνει τους... μισούς πόντους από ότι σκόραρε στο Top-16.

Ακόμη καλύτερη δουλειά έχει γίνει στον Σάσα Βούγιασιτς τον σουτέρ της τουρκικής ομάδας. Ο Σλοβένος που είχε 12.8 πόντους στην κανονική διάρκεια και 7.7 στο Top-16 (που αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού), έχει 3.0 στα ματς με τον Ολυμπιακό. Με 3/14 σουτ και μηδέν ασίστ.

• Δεν πετυχαίνουν... Βόσπορο

Η άμυνα του Ολυμπιακού έχει δουλέψει καλά στο σύνολο της. Αυτό φαίνεται κυρίως από το παθητικό: 62 πόντοι την Τετάρτη και 53 την Παρασκευή. Αν κοιτάξει κανείς τα νούμερα θα εντυπωσιαστεί από την εκπληκτική αστοχία των Τούρκων από το τρίποντο. Μετά το ποσοστό ρεκόρ του 5% (1/19) στον πρώτο προημιτελικό, απάντησαν με το εξίσου απογοητευτικό 2/15 (13%).

Σύνολο; Οι παίκτες του Μαχμουτί σουτάρουν με 8% από τα 6.75, ποσοστό πολύ χειρότερο από το 34% που είχαν στο Top-16 και το 40% που μετρούσαν στην κανονική διάρκεια. Αποτελούν την απόδειξη του γνωμικού "πετούν πέτρες από βάρκα και δεν μπορούν να πετύχουν θάλασσα". Τον Βόσπορο για την ακρίβεια.

Φυσικά αυτό το χρεώνεται η Εφές και το πιστώνεται εξίσου η άμυνα του Ολυμπιακού, που δυσκολεύει τα σουτ και βγάζει καλούς σουτέρ όπως ο Σαβάνοβιτς, ο Σιπ και ο Βούγιασιτς εκτός ρυθμού.

• "Απαντήσεις" στην τακτική

Στο πρώτο παιχνίδι η άμυνα ζώνης της Εφές (στο πρώτο ημίχρονο στα άουτ και στο δεύτερο με την box-and-one πάνω στον Σπανούλη) δημιούργησε πολλά προβλήματα. Στο δεύτερο, όμως, οι "ερυθρόλευκοι" βρήκαν άμεσα τις λύσεις στα σημεία που τα χρησιμοποίησε ο Οκτάι Μαχμουτί.

Είναι πιθανό, βέβαια, ο Τουρκοσκοπιανός προπονητής να επιχειρήσει κάτι ανάλογο και στα ματς της Πόλης. Είναι άλλωστε κομμάτι της αμυντικής του φιλοσοφίας. Τόσο η "2-3", όσο και το "ένας man-to-man και τέσσερις ζώνη", όπως έκανε απέναντι στον Ρούντι (Ρεάλ) και τον Μάρκους Ουίλιαμς (Μάλαγα).

Συνολικά ο Μαχμουτί προσπάθησε πολλές φορές να αλλάξει το ρυθμό με τρικ. Έπαιξε με τρία γκαρντ, ακόμη και με δύο σέντερ (Ερντέν - Μπάρατς) στο τέλος του 2ου ματς, χωρίς όμως επιτυχία. Αυτό που φαίνεται να πιστεύει ιδιαίτερα είναι το σχήμα με τον Γκονλούμ και τον Μπάρατς, στο οποίο αλλάζουν ρόλους και ουσιαστικά ο Γκονλούμ παίζει σαν "5" και ο πανύψηλος Κροάτης στο "4", καθώς διαθέτει καλύτερο μακρινό σουτ.

Ολοκληρώνοντας τα όσα είδαμε στο ΣΕΦ, θα πρέπει να ανοίξουμε και το κεφάλαιο "τι θα δούμε στην Κωνσταντινούπολη". Πρόκειται για τελείως διαφορετικά παιχνίδια. Λογικό αυτό αφού η Εφές είναι μια ομάδα που παίζει πολύ καλύτερα μέσα, παρά έξω. Βέβαια κάτι αντίστοιχο (στην ανάποδη) ισχύει για τον Ολυμπιακό. Για να δούμε...

Αφήστε τα σχόλια σας επί του θέματος