Το Game 7 δεν είναι μόνο το ματς με την υψηλότερη τηλεθέαση (30,8 εκατομμύρια θεατές) μετά το 1998, αλλά και ένα από τα πιο σπουδαιότερα παιχνίδια της σύγχρονης ιστορίας. Που θύμιζε περισσότερο αρχαίο δράμα με κεντρικό πρόσωπο τον LeBron James. Μέσα σ' όλα είναι και ένα παιχνίδι που έχει ιδιαίτερη σημασία μέσα στις τέσσερις γραμμές, αρκεί να παρατηρήσει κανείς το τι προσπάθησαν να κάνουν οι δύο ομάδες.

Μπορεί να ήταν το 7ο παιχνίδι μιας σειράς, που σημαίνει ότι οι δύο ομάδες γνωριζόντουσαν αρκετά καλά, ωστόσο, παραμένει ένα παιχνίδι που είχε πολλούς παράγοντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και οδήγησαν στην τελική έκβαση. Οπότε αξίζει να τους δούμε.

1) Ο "αθόρυβος" Love

O Kevin Love έγινε στόχος αυστηρής κριτικής επειδή δεν στάθηκε στο ίδιο ύψος με τους έτερους δύο της Big-Three συμμαχίας. Παρόλα αυτά στο συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πολύ μεγαλύτερη συνεισφορά από αυτή που του έχει πιστωθεί. Κι όχι μόνο γιατί έβγαλε την κρίσιμη τελευταία άμυνα απέναντι στον Steph Curry.

Love defense at the end

Τέλειωσε το ματς με 9 πόντους, 14 ριμπάουντ (!) και το σημαντικότερο ήταν ο παίκτης με το υψηλότερο +/- (19), δείκτης που δείχνει το επιμέρους σκορ όση ώρα βρίσκεται ένας παίκτης στο παρκέ. Είχε 4 επιθετικά ριμπάουντ, εκ των οποίων τα τρία στο πρώτο δωδεκάλεπτο όταν τα πράγματα φαινόντουσαν δύσκολα για την ομάδα του. Σ' αυτό το διάστημα σκόραρε 5 προσωπικούς πόντους.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι μετά την απόφαση που πήραν οι Cavaliers να παίξουν αποκλειστικά ένα on-ball παιχνίδι βασισμένο στους LeBron James και Kyrie Irving, μοιραία αυτός έμεινε εκτός εξίσωσης. Δεν είναι οπότε ότι τέλειωνε τα ματς με πολλά άστοχα σουτ. Η δικιά του μικρή επιθετική συγκομιδή έχει να κάνει κατά κύριο λόγο από το γεγονός ότι έπαιρνε λίγες προσπάθειες.

2) Η απουσία του Bogut

Όποιος υποστηρίζει ότι η απουσία του Bogut είναι αμελητέα κάνει τεράστιο λάθος. Η δική του απουσία άφησε ένα μεγάλο κενό στη front-line, το οποίο έγινε ακόμη μεγαλύτερο λόγω της κακής απόδοσης του Barnes που περνάει κάποιο χρόνο ως "4". Χωρίς τον Αυστραλό ο Steve Kerr υποχρεώθηκε να χρησιμοποιεί είτε τον Varejao, είτε τον Ezeli στο "5". Κανείς από τους δύο όμως δεν κατάφερε να "κερδίσει" τη θέση του και μαζί την εμπιστοσύνη της ομάδας. Ο μεν Βραζιλιάνος πάλευε συνεχώς με τα φάουλ, ενώ ο Νιγηριανός γινόταν στόχος στην άμυνα. Κι έτσι μοιραία οι Warriors αναγκαζόντουσαν να καταφεύγουν στο small-ball παίζοντας για πολύ μεγάλο διάστημα με τον Barnes στο "5".

Έτσι όμως γινόντουσαν πιο ευάλωτοι σε ότι αφορά το ριμπάουντ, ή την προστασία της ρακέτας. Και αυτό το πλήρωσαν. Διότι φάνηκε στα τελευταία ματς των τελικών ότι οι Cavs ήταν η ομάδα που βολευόταν περισσότερο από τα κοντά αυτά σχήματα, κυρίως γιατί έβρισκε περισσότερα mismatch με τον LeBron James και τον Kyrie Irving.

3) Το παράδοξο του 1/14 από το τρίποντο

Οι Cavs ξεκίνησαν το παιχνίδι αρκετά άστοχοι. Είχαν 1/14 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο και αυτό το μοναδικό τους εύστοχο το πέτυχε ο χειρότερους τους σουτέρ (Shumpert) και μάλιστα μετά από φάουλ. Και όλο αυτό έμοιαζε με ένα νόμισμα που είχε δύο όψεις. Από τη μια η μεγάλη αστοχία από την περιφέρεια και από την άλλη το γεγονός ότι ο LeBron και η παρέα τους παρά το κακό ποσοστό είχαν καταφέρει να βρίσκονται μέσα στο ματς.

Σημασία, όμως, έχει να δούμε πως το κατάφεραν όλο αυτό. Πως;

Α) Σκοράροντας πολλούς πόντους μέσα από τη ρακέτα

Η απουσία του Bogut που λέγαμε παραπάνω. Στο πρώτο δωδεκάλεπτο οι Cavaliers σημείωσαν τους 21 από τους 23 πόντους τους μέσα από τη ρακέτα, ενώ συνολικά στο ημίχρονο οι 35 από τους 40 πόντους τους ήταν μέσα από τα 3''. Πολύ μεγάλο νούμερο και απόδειξη ότι οι Warriors δεν είχαν το μέγεθος ή την αθλητικότητα να προστατεύσουν τη ρακέτα τους.

Β) Τιμωρώντας τα λάθη των Warriors

Κι άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο που φαινομενικά ήταν καλύτεροι οι "Πολεμιστές" έβαζαν μόνοι τους... αυτογκόλ. Σε φαινομενικά εύκολες φάσεις (ακόμη και στον αιφνιδιασμό) αντί να σκοράρουν με άνεση, έκαναν φθηνά λάθη. Το αποτέλεσμα; Οι Cavs όχι μόνο να γλιτώσουν, αλλά εντέλει να σκοράρουν και 8 πόντους από λάθη των Warriors (10 συνολικά σε όλο το παιχνίδι). Πολύ μεγάλο νούμερο για ένα τόσο κλειστό παιχνίδι αν μη τι άλλο.

4) Χτυπώντας τον Curry

O Curry εν αντιθέσει με την εικόνα που έδειξε στο τέλος της σειράς με τους Thunder, παρουσίασε μεγάλες αμυντικές αδυναμίες στη σειρά με τους Cavs. Από νωρίς ο Kerr τον έβγαλε από το μαρκάρισμα του Irving (απέναντι στον MVP ο Uncle Drew πέτυχε τους περισσότερους από τους 41 πόντους του στο Game 5) και τον τοποθέτησε στον JR Smith. Για αυτό και το Cleveland έβαζε σε όλη τη διάρκεια του 7ου τελικού τον παίκτη του Curry σε ρόλο screener, αναγκάζοντας τον να εμπλακεί στην άμυνα. Είτε να αλλάξει, είτε να κάνει ένα μικρό "show" και να επιστρέψει στον παίκτη του.

Στις φάσεις, δε, που ο Curry έκανε αλλαγή προσπαθούσαν να τον βάλουν στο post, ή έστω με ντρίμπλα κοντά στο καλάθι. Τι πέτυχαν από όλη αυτή τη διαδικασία; Να πάρουν συνολικά 26 πόντους στο παιχνίδι σημαδεύοντας τον Curry! Οι Warriors, λοιπόν, είχαν μια "τρύπα" 26 πόντων στο παιχνίδι τους. Την οποία και πλήρωσαν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα; Το τρίποντο που δέχτηκε σε φάση ένας-εναντίον-ενός απέναντι στον Irving.

Γενικά ο Curry δεν έδειξε τη διάθεση να μπει από την άμυνα στο πνεύμα του αγώνα, αλλά αντίθετα έψαξε να βρει τον ρυθμό του κάνοντας δύσκολα σουτ μετά από ντρίμπλα. Οι μοναδικές φάσεις που αντέδρασε αμυντικά ήταν τα δύο κλεψίματα στον JR Smith (3ο δωδεκάλεπτο), που οδήγησαν σε ένα 5-0 των Warriors και προσωρινή αλλαγή στο momentum. Συνολικά όμως θα λέγαμε ότι η άμυνα του MVP ήταν ένας "πονοκέφαλος" που δεν κατάφερε να κρύψει το Golden State στη σειρά των τελικών.

5) Προσωπικοί πόντοι

Στο πρώτο δωδεκάλεπτο ήταν οι 5 προσωπικοί πόντοι του Kevin Love που "ξεκόλλησαν" τους Cavs. Το ίδιο όμως συνέβη (με διαφορετικό πρωταγωνιστή) στο υπόλοιπο του παιχνιδιού. Για παράδειγμα στο τρίτο δωδεκάλεπτο αυτό που συνέβη με τους 8 πόντους του JR Smith. Ο shooting guard του Cleveland σκόραρε 8 πόντους σε 2.30' βάζοντας πολύ γρήγορα την ομάδα του μέσα στο ματς. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Tristan Thompson που πέτυχε 6 μαζεμένους στο τέλος του τρίτου δωδεκαλέπτου.

6) Η μαύρη τρύπα του Ezeli

Ίσως να ήταν το πιο καθοριστικό σημείο του παιχνιδιού. Τέταρτο δωδεκάλεπτο και οι Warriors χρησιμοποιούν ένα πιο ψηλό σχήμα: Curry-Thompson-Iguodala-Green-Ezeli, την ώρα που οι Cavs επιμένουν σε ένα πιο κοντό line-up (με Jefferson και Thompson στη front-line). Ο LeBron James διαβάζει την κατάσταση και αποφασίζει να "σημαδέψει" τον Ezeli. Το αποτέλεσμα; Να πάει σε δύο αριστερά pull-up. Στο πρώτο κέρδισε φάουλ και το εξαργύρωσε με τρεις βολές και στο δεύτερο ευστόχησε. Ένα καθοριστικό 6-0 που έκανε το 87-83, 87-89!

Συνολικά ο Ezeli αντιμετώπισε αμυντικό πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι "πάνω του" οι Cavs πέτυχαν14 πόντους! Μεγάλο νούμερο για έναν παίκτη που αγωνίστηκε λιγότερο από 12 λεπτά.

7) Η ομάδα του mismatch

Το πιο αβάσιμο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι ότι το "ΝΒΑ είναι το πρωτάθλημα χωρίς τακτική". Πολλοί συγχέουν τις "συνεργασίες" με την τακτική, κάτι που είναι λάθος. Απλά η διαφορά είναι ότι οι ομάδες του ΝΒΑ στηρίζονται περισσότερο στο ένας-εναντίον-ενός, επειδή ακριβώς έχουν περισσότερους (και πολύ καλύτερους) on-ball παίκτες, δηλαδή παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους.

Συν του ότι μιλάμε για τις δύο "τρίποντες" ομάδες του ΝΒΑ, που σημαίνει ότι ο αντίπαλος μπαίνει στη διαδικασία των αλλαγών, προκειμένου να αποφύγει τις περιστροφές και επομένως τα αμαρκάριστα σουτ. Οπότε αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο που αυξάνει τις "προσωπικές" μάχες. Κάτι αντίστοιχο είδαμε και στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου η "αλλαγή" στα pick-n-roll ήταν ο κανόνας στην αμυντική τακτική.

Από εκεί και πέρα οι Cavs είναι η ομάδα που παίζει παραδοσιακά τα δύο τελευταία χρόνια με αυτόν τον τρόπο. Ακριβώς γιατί έχει στις τάξεις της το κινούμενο-mismatch, τον LeBron James. Ο "Βασιλιάς" έχει πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου, είτε στην περιφέρεια, είτε στο post. Λίγοι είναι οι εξίσου γρήγοροι, μεγαλόσωμοι και δυνατοί παίκτες που μπορούν να τον σταματήσουν στο ένας-ένας. Για παράδειγμα οι Warriors διαθέτουν μόνο τον Andre Iguodala, που αντιμετώπισε όμως πολλά προβλήματα στα τελευταία ματς απέναντι του.

Επομένως αυτό το στοιχείο (η αναζήτηση του mismatch) είναι το πιο χαρακτηριστικό σε ότι αφορά την επιθετική φιλοσοφία του Cleveland, το οποίο ενισχύεται από την παρουσία του Kyrie Irving που ήταν επίσης "ασταμάτητος" σε φάσεις isolation. Και σ' αυτό το ματς.

Τι έκαναν λοιπόν οι Cavs. Γνωρίζοντας ότι οι Warriors κατά κύριο λόγο αλλάζουν στα μαρκαρίσματα προσπαθούσαν να βάλουν μπροστά στον James τον πιο αδύναμο αμυντικό. Κάποιον που θα μπορεί με άνεση να σπρώξει και να τον πάει κοντά στο καλάθι (πχ Curry, Barobsa, Livingston), ή κάποιον που να μην μπορεί να τον ακολουθήσει στα πόδια (Ezeli, Varejao). Οτιδήποτε για να αποφύγει δηλαδή τον Green και τον Iguodala.

Πως μεταφράζεται όλο αυτό με νούμερα; Με το εκπληκτικό 37 πόντοι σε ένα ημίχρονο. Στην επανάληψη οι Cavs πήραν 15 και 12 πόντους αντίστοιχα χτυπώντας σε τέτοιες φάσεις. Σε isolation του Kyrie Irving με πιο αργούς αντιπάλους, σε κερδισμένες φάσεις του Tristan Thompson και του Love απέναντι σε "κοντούς", ή φάσεις του LeBron James στο post (με τον Curry) ή με πρόσωπο (κόντρα στον Ezeli).

Κι ίσως αυτό το στοιχείο να ήταν και το πιο καθοριστικό γα να στεφτούν πρωταθλητές. Μαζί με την "συμβολική" τάπα του "King" και το εξίσου σημαντικό τρίποντο του Irving.