Η ιστορία επαναλήφθηκε. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Φενέρμπαχτσε κερδίζοντας για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο οποίος παρεμπιπτόντως βρέθηκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο αποδοκιμασίων, όταν μετά από διαμαρτυρίες αντάλλαξε κουβέντες με τον Τσάβι Πασκουάλ . Αυτό, όμως, περνάει σε δεύτερη μοίρα διότι έχει μεγαλύτερη αξία η νίκη των "πρασίνων", που συνέχισαν το καλό τους εντός έδρας πρόσωπο, με μοναδικό "μελανό" ως τώρα σημείο την εντός έδρας γκέλα από τον Ολυμπιακό.

Ειδικά για την φετινή ομάδα του "τριφυλλιού" η έδρα είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Κι αυτό γιατί ως τώρα δεν έχει βρει τον τρόπο να παίρνει τις απαιτούμενες εκτός έδρας νίκες που θα του επιτρέψουν να σκαρφαλώσει ακόμη περισσότερο στην κατάταξη και να εδραιωθεί στην 4άδα ή κοντά σ' αυτή. Οπότε θα πρέπει να αποφύγει - κάτι που έχει πετύχει σε ένα μεγάλο βαθμό - τις κακοτοπιές. Τα "εν οίκω" δηλαδή είναι εκ των ουκ άνευ. Τέρμα όμως με τα αρχαία. Ώρα για τα νέα, τα φρέσκα...

Ο Παναθηναϊκός σ' αυτό το παιχνίδι - και πριν ολοκληρώσει την απόκτηση του Αλεσάντρο Τζεντίλε - έδειξε το καλό του αγωνιστικό πρόσωπο. Παρότι δεν είχε τα απαιτούμενα ποσοστά (μόλις 31% στο τρίποντο), είχε πολύ καλή επιθετική λειτουργία και έναν μεγάλο Νικ Καλάθη. Ο διεθνής γκαρντ, που βρέθηκε πέρσι στο επίκεντρο της αμφισβήτησης, έκανε την καλύτερη εμφάνιση της ευρωπαϊκής του καριέρας: με ρεκόρ σε ranking (34), αλλά ακόμη 16 πόντους, 11 ασίστ, 5 κλεψίματα και ένα μόλις λάθος.

Τα νούμερα, όμως, δεν λένε όλη την αλήθεια. Ο Καλάθης έτρεξε την ομάδα με υποδειγματικό τρόπο, δημιούργησε ρήγματα, μοίρασε έτοιμα καλάθια, σκόραρε, έπαιξε πολύ καλή προσωπική άμυνα. Έκανε ότι χρειαζόταν. Και αν πρέπει να σταθούμε στα νούμερα, ίσως αυτό με τη μεγαλύτερη αξία είναι το 31 δίπλα από το χρόνο συμμετοχής. Τα λεπτά ξεκούρασης στον πάγκο, αλλά και αυτά που παίρνει στην 5άδα όταν δεν χρειάζεται να κουβαλήσει τη μπάλα, να δημιουργήσει και να μαρκάρει τον καλύτερο αμυντικό, βελτιώνουν τη συνολική του εικόνα. Έτσι είναι. Και αυτό ειναι το κέρδος από την παρουσία του Μάικ Τζέιμς, που έχει εδραιωθεί στο "1" . Είχε 4 πόντους σε 13 λεπτά, αλλά η αποφασιστικότητα και ο τρόπος που απειλεί το καλάθι και "τρυπάει" την αντίπαλη άμυνα είναι πολύ σημαντικά στοιχεία, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως.

Ο Παναθηναϊκός σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπάθησε να επιβάλει ένα γρήγορο τέμπο. Και κατάφερε να σκοράρει 81 πόντους, χωρίς να έχει υψηλά ποσοστά στα τρίποντα. Γενικότερα του αρέσει να βρίσκει φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο και είναι ενδεικτική μια φάση που "έπιασε" η τηλεόραση: όταν ο Ντι Νίκολς επιχείρησε ένα σουτ απέναντι σε δύο αμυντικούς στον αιφνιδιασμό στα πρώτα δευτερόλεπτα της "πράσινης" επίθεσης και ενώ όλοι οι συμπαίκτες του βρισκόντουσαν πίσω από τη σέντρα, ο Τσάβι Πασκουάλ γύρισε προς το μέρος του και του έδειξε "μπράβο", κάνοντας το γνωστό σήμα με τον αντίχειρα. Αυτό θέλει να κάνει ο Παναθηναϊκός. Με μεγαλύτερο πλέον rotation και παίκτες με αθλητικά προσόντα, θέλει να εκμεταλλευτεί το ανοιχτό γήπεδο. Όπως και κάνει κάθε φορά που παίζει καλή άμυνα.

Αυτό, βέβαια, μοιάζει με το νόμισμα που πέφτει σε δύο πλευρές. Γιατί υπάρχει και η άλλη που είδαμε στο 2ο δεκάλεπτο όταν η Φενέρ έγινε πραγματικά απειλητική. Ήταν το διάστημα μετά τον μικροτραυματισμό του Γιάννη Μπουρούση και τις κακές επιθετικές επιλογές. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα ρυθμού. Οπότε η άμυνα εξαρτάται από την επίθεση. Η επίθεση εξαρτάται από την άμυνα. Και όλα αυτά συνδέονται από το transition, από τη μετάβαση δηλαδή από το ένα στο άλλο. Οι "πράσινοι" με κακές επιλογές έβγαιναν εκτός ισορροπίας και στη συνέχεια δεχόντουσαν εύκολους πόντους. Έτσι είναι. Το ένα φέρνει το άλλο. Αυτό ήταν και το ουσιαστικά καλό διάστημα των Τούρκων, που συνολικά κατάφεραν να επιδείξουν την κατά μέρους υπεροχή τους στα ριμπάουντ και την διορθωτική κίνηση του ψηλού σχήματος. Ο "Ζοτς" είδε ότι η ομάδα του είχε μεγάλο πρόβλημα όταν οι Σλούκας και Ντίξον βρισκόντουσαν ταυτόχρονα στο παρκέ. Για αυτό για το υπόλοιπο ματς, έπαιζε πότε ο ένας και πότε άλλος.

Ούτε έτσι όμως η Φενέρ κατάφερε να γίνει πραγματικά απειλητική. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να την κρατήσει σε χαμηλά ποσοστά (45% δίποντα, 35% στα τρίποντα τα οποία βελτιώθηκαν στο φινάλε του αγώνα) και σε 13 μόλις ασίστ. Μοναδικοί διασωθέντες ο Κώστας Σλούκας (13π) και κυρίως ο Τζέιμς Νάναλι που τον είδαμε πολλές φορές να εκμεταλλεύεται το μέγεθος του απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους.

Το αλάθητο ρεκόρ

Αν μη τι άλλο έχει μεγάλη σημασία. Ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει σε γρήγορο τέμπο και δεν παίζει "τσούκου-τσούκου". Ο Παναθηναϊκός έκανε μόλις 3 λάθη σε όλο το ματς: 1 στο πρώτο ημίχρονο και 2 στο δεύτερο. "Συν" και μάλιστα εντυπωσιακό για το "τριφύλλι" που εκτός του ότι δεν δίνει μπάλες στον αντίπαλο (αλλά και εύκολα καλάθια), βελτιώνει παιχνίδι με το παιχνίδι την επιθετική του ισορροπία. Το παιχνίδι "από έξω προς τα μέσα" συνδυάζεται με το post-up του Μπουρούση, ή αυτό των περιφερειακών απέναντι στον Μπόμπι Ντίξον.

Το DNP του Παππά

Ο Τσάβι Πασκουάλ για ακόμη ένα παιχνίδι χρησιμοποίησε 9 παίκτες κατά κύριο λόγο. Ο Καλάθης ήταν ο μοναδικός που έπαιξε πάνω από 30 (31'). Ο Φελντέιν έπαιξε 28 και από εκεί και πέρα οι Σίνγκλετον, Νίκολς, Ρίβερς και Γκάμπριελ αγωνίστηκαν πάνω από 20. Ο Μπουρούσης έπαιξε 17' και ο Φώτσης άλλα 13΄. Ο Χαραλαμπόπουλος αγωνίστηκε για κάτι λιγότερο από 4 λεπτά, ενώ κάποια δευτερόλεπτα στο τέλος πήρε και ο Λευτέρης Μποχωρίδης.

Ο μοναδικός που δεν έπαιξε ήταν ο Νίκος Παππάς. Κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη για ορισμένους. Αυτούς που θεωρούν ότι ο 26χρονος γκαρντ έχει μείνει πίσω στις προτιμήσεις του Τσάβι Πασκουάλ, που δείχνει να μην τον εμπιστεύεται. Είναι το 4ο ματς που έχει είτε μικρό χρόνο συμμετοχή, ή μικρή επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του.