Τα συν και τα πλην του Κεμ Μπιρτς

Η πρώτη μεταγραφική κίνηση του Ολυμπιακού ακούει στο όνομα Κεμ Μπιρτς. Υπέγραψε την Τρίτη και ανακοινώθηκε την Τετάρτη . Τι είδους παίκτης, όμως, είναι ο Καναδός; Ποια είναι τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά και ποια είναι (στη θεωρία) τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας επιλογής;

Ας τα δούμε αναλυτικά.

Ο Μπιρτς είναι 23 ετών και έχει ύψος 2.06. Κατάγεται από τον Καναδά φοίτησε στο Πίτσμπεργκ και στο Νεβάδα Λας Βέγκας, έχοντας μια αρκετά καλή χρονιά ως junior: 11.5 πόντοι, 10.2 ριμπάουντ και 3.8 κοψίματα (1ος στην περιφέρεια). Δεν θέλησε να μείνει και τέταρτη χρονιά στο κολέγιο (εξάλλου είχε "χάσει" ήδη μια λόγω αλλαγής) και δήλωσε συμμετοχή στο Draft, χωρίς όμως να επιλεχτεί. Δοκίμασε σε ομάδες του ΝΒΑ (Ουίζαρντς και Χιτ) και αγωνίστηκε μια σεζόν στο NBDL, πριν καταλήξει στην Ευρώπη και στην Τουρκία.

Έπαιξε στην Ουσάκ, η οποία τερμάτισε στην 7η θέση της κανονικής περιόδου. Ο ίδιος είχε 10.5 πόντους (58% στα δίποντα, 65% στις βολές), 9.1 ριμπάουντ, 1.5 λάθη, 1.3 κοψίματα, 14.0 ranking σε 27 λεπτά. Ήταν, δηλαδή, 4ος σκόρερ, 2ος ριμπάουντερ, 1ος μπλοκέρ, 2ος σε χρόνο συμμετοχής και 2ος σε ranking.

Δείτε ένα ενδεικτικό scouting report με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του Κεμ Μπιρτς

1) Ο καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ της Ευρώπης

Το ριμπάουντ είναι και το πιο δυνατό στοιχείο στο παιχνίδι του, ένα χαρακτηριστικό διόλου ευκαταφρόνητο, ειδικά για ομάδες του υψηλότερου επιπέδου. Αναδείχτηκε 3ος ριμπάουντερ στην τουρκική λίγκα με 9.1, ενώ παράλληλα η ομάδα του η Ουσάκ ήταν 1η στη σχετική κατηγορία με 35.2, κάτι που οφείλει στον Μπιρτς, αλλά και στον Πολ Χάρις. Μάλιστα η συγκεκριμένη ομάδα ήταν αυτή που είχε τη μεγαλύτερη διαφορά ριμπαόυντ (δικά της σε σχέση με τα ριμπάουντ αντιπάλου) με 2.7 μετά την Φενέρμπαχτσε (4.2).

Εκεί που ξεχωρίζει ο Μπιρτς, ωστόσο, είναι στο επιθετικό ριμπάουντ. Πέρσι μάζευε 4,4 επίδοση που τον έφερε όχι μόνο στην κορυφή της λίστας στο τουρκικό πρωτάθλημα, αλλά και στην αντίστοιχη πρώτη θέση μεταξύ των παικτών που αγωνίζονται στις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης.

Για παράδειγμα ο πρώτος επιθετικός ριμπάουντερ στην Lega Edensa είναι ο Όντρεϊ Μπάλβιν (2,6), στην Ελλάδα ο Ντάστιν Χογκ της ΑΕΝΚ (3.4), στην Ιταλία Ντάριο Χαντ της Καζέρτα (3.9), στη Γαλλία ο Μουφταού Γιαρού (4.2), ενώ στην VTB ο Τζος Μπουν της Χίμκι (3.3).

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αν "κατηγοριοποιήσουμε" τους 314 πόντους του Μπιρτς στο τουρκικό πρωτάθλημα, οι περισσότεροι προέρχονται μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Συγκεκριμένα οι 95 από αυτούς, το οποίο σημαίνει ότι ο Καναδός σέντερ σκοράρει το 27% των πόντων του από δεύτερες επιθέσεις.

2) Η έννοια του rim protector

Ο Μπιρτς αποτελεί τον ορισμό του αθλητικού σέντερ. Που διακρίνεται δηλαδή για τα αθλητικά προσόντα, την ταχύτητα, το άλμα, την εκρηκτικότητα και μπορεί να κάνει έτσι τη διαφορά στην άμυνα. Αυτή είναι η φήμη που τον ακολουθεί από το τουρκικό πρωτάθλημα, έστω κι αν η Ουσάκ είχε την 2η χειρότερη άμυνα από τις 8 πρώτες ομάδες της λίγκας (80.3), επιτρέποντας παράλληλα τον αντίπαλο να σουτάρει με 53% στο δίποντο (κι εδώ το 2ο υψηλότερο).

Θεωρείται σε όλη του την καριέρα ένας εξαιρετικός μπλοκέρ. Αυτό φαίνεται από τη junior χρονιά του στο UNLV (καλύτερος μπλοκέρ της περιφέρειας με 3,8), αλλά και από τις περσινές του επιδόσεις. Είχε 1,3 κοψίματα την σεζόν 2015-16, επίδοση που τον έφερε στην 4η θέση της αντίστοιχης λίστας στην Τουρκία. Μάλιστα η Ουσάκ αισθανόταν τέτοια ασφάλεια με τον Μπιρτς μες στη ρακέτα, που συχνά εφάρμοζε πιεστικές άμυνες σε όλο το γήπεδο.

Η αθλητικότητα του του επιτρέπει να είναι αρκετά αποτελεσματικός σε συνθήκες pick-n-roll άμυνας. Την περασμένη σεζόν η ομάδα του εφάρμοζε κατά κύριο λόγο τρεις τακτικές, με τον Μπιρτς να ανταποκρίνεται και στις τρεις. Έχει δηλαδή τα πόδια να παίξει hedge-out, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στο μυαλό του Γιάννη Σφαιρόπουλου, που εφάρμοσε πολύ αυτή την άμυνα την πρώτη του χρονιά, αλλά και στο πρώτο μισό της δεύτερης. Παράλληλα διακρίθηκε στην τυπική άμυνα high-flat (χρησιμοποιώντας καλά τα χέρια του), ενώ όσο κυλούσε η χρονιά γινόταν και πιο αποτελεσματικός στην άμυνα με αλλαγές. Που επίσης είναι καθοριστικός παράγοντας το recruiting του Ολυμπιακού.

Το καλό και το κακό για τον Μπιρτς είναι η ηλικία του. Είναι 23 ετών με μια μόλις σεζόν στην Ευρώπη. Για αυτό και παρουσίασε σαφή βελτίωση με την πάροδο του χρόνου. Όσο κυλούσε η σεζόν φαινόταν καλύτερος στο αμυντικό κομμάτι, ακριβώς γιατί βελτίωσε την ισορροπία του. Γενικότερα είναι ένας παίκτης που κυνηγάει πολύ το κόψιμο και αυτό συχνά τον κάνει ευάλωτο, αφού δεν κρατάει τα πόδια του στο έδαφος. Η close-out άμυνα του για παράδειγμα είναι ένα ζητούμενο, όπως και το γεγονός ότι παρασύρεται συχνά από το ένστικτο να προστατεύσει το καλάθι, ακόμη κι αν το να αφήσει τον παίκτη του συνιστά τακτικό λάθος. Στο ίδιο πλαίσιο φάνηκε να έχει προβλήματα απέναντι σε ψηλούς που σουτάρουν, αν και όπως υπογραμμίστηκε όσο κυλούσε η σεζόν έδειχνε καλύτερη προσαρμογή.

Βέβαια, η αμυντική συμπεριφορά και η ατομική τακτική είναι κάτι που βελτιώνεται. Αντίθετα, δεν ισχύει το ίδιο με την αθλητικότητα. Για παράδειγμα ο Μιλουτίνοφ όση προπόνηση και να έκανε, δεν θα γινόταν ποτέ αθλητικός. Ο Ολυμπιακός "αγόρασε" την αθλητικότητα του και σκοπεύει να τον βοηθήσει να εξελιχθεί.

Σε ότι αφορά την post-up άμυνα είναι ένας παίκτης που αρέσκεται στο να βάζει το σώμα του. Δεν φοβάται την επαφή και δεν μπορεί να θεωρηθεί σοφτ. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι κυνηγάει και 'δω να κάνει κόψιμο, ρισκάροντας έτσι την ισορροπία του και την παρουσία του στο αμυντικό ριμπάουντ. Ωστόσο, πρέπει να θεωρηθεί άνω του μετρίου στο συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού.

3) Pick-n-roll ψηλός

Το δεύτερο σημείο αναφοράς του στην επίθεση είναι η ικανότητα του να ρολάρει γρήγορα μετά το screen στη μπάλα. Είναι ένας τυπικός pick-and-cut παίκτης, κάτι που επίσης αποτελούσε αγωνιστική προτεραιότητα για τον Ολυμπιακό. Θέλει δηλαδή ψηλούς που να μπορούν να συνεργαστούν με τον Βασίλη Σπανούλη και να υποστηρίξουν την επιθετική φιλοσοφία της ομάδας.

Ο Μπιρτς είναι ένας ψηλός που χαρακτηρίζεται περισσότερο στο γρήγορο ρολάρισμα, παρά στα πραγματικά δυνατά σκριν. Από την άλλη κινείται καλά χωρίς τη μπάλα και για αυτό το 36% των πόντων του ήρθαν είτε από ρολάρισμα, είτε από κίνηση μακριά από τη μπάλα. Γενικότερα είχε μια εξαιρετική συνεργασία με τον Γκιόρνταν Ουότσον, που ήταν όμως περισσότερο παίκτης του ένας-εναντίον-ενός (iso), παρά του pick-n-roll.

Η αθλητικότητα του μεταφράζεται και σε ταχύτητα στο ανοιχτό γήπεδο. Τρέχει καλά στο transition, κάτι που επίσης ταιριάζει στον Ολυμπιακό που αρέσκεται συχνά να ανεβάζει το τέμπο ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια.

4) Hustle ναι - ποιότητα όχι

Η ενέργεια είναι κύριο συστατικό του παιχνιδιού του. Η ποιότητα, όμως, όχι. Δεν διακρίνεται για την τεχνική του, ή την επαφή του με το καλάθι. Για παράδειγμα τελειώνει με μεγάλη άνεση τις φάσεις που έχει άμεση εκτέλεση, αλλά δυσκολεύεται σ' αυτές που χρειάζεται να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Για την ακρίβεια είναι επιρρεπής στο λάθος, είτε πρέπει να παίξει σε traffic, ή αν χρειαστεί να πασάρει.

Ακόμη θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν διακρίνεται στο παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι. Είναι "ωμός" σε ότι αφορά τις κινήσεις του, αλλά έχει ένα θετικό: ότι ψάχνει την επαφή και προσπαθεί κυρίως με power-moves ή χουκ (περισσότερο δεξί) να τελειώσει τις φάσεις (0.785 πόντοι ανά κατοχή, που τον κατατάσσει κάτω από τη βάση της λίγκας).

Η Ουσάκ δεν έτρεχε συχνά παιχνίδια post για τον ίδιο. Οι φάσεις που έπαιρνε ήταν περισσότερο κατάληξη ενός pick-n-roll και κλειδώματος. Το τελευταίο είναι στοιχείο του. Ψάχνει το σώμα του αμυντικού για να τον βάλει μες στο καλάθι, χωρίς όμως να είναι ο πιο μεγαλόσωμος ή ο ψηλός με την μεγαλύτερη ικανότητα σ' αυτό το στυλ παιχνιδιού.

Τα συν και τα πλην

Συν

1) Ριμπάουντ: το πιο δυνατό του σημείο σε άμυνα και επίθεση.

2) Αθλητικότητα: γρήγορα πόδια στην άμυνα, μπορεί να παίξει hedge-out ή αλλαγές, προστατεύει το καλάθι, καλός μπλοκέρ, transition

3) Pick- n-roll παίκτης: ταιριάζει με τον Βασίλη Σπανούλη

4) Hustle: Μαχητικός και σκληρός, έξτρα κατοχές για την ομάδα του.

5) Ηλικία: δίψα για διάκριση, περιθώριο βελτίωσης

Πλην

1) Ποιότητα: δεν έχει επαφή με το καλάθι, ούτε ισορροπία, κάνει εύκολα το λάθος

2) Post-up: δεν παίζει με πλάτη, δεν μπορεί δηλαδή να συμπληρώσει τον Πάτρικ Γιανγκ

3) Εμπειρία: έχει παίξει μόνο μια χρονιά στην Ευρώπη και δεν έχει ούτε μια συμμετοχή στην Euroleague.

Συμπέρασμα:

Η επιλογή ασφαλώς και θα πρέπει να κριθεί συγκριτικά με το ρόλο (δεύτερος σέντερ) και τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Αποτελεί μια οικονομική λύση και θυμίζει πολύ την περίπτωση του Χάντερ. Τόσο στα χαρακτηριστικά, όσο και στο αγωνιστικό προφίλ και τα χρήματα. Η διαφορά με τον Χάντερ ήταν ότι είχε μια γεμάτη σεζόν σε μια καλύτερη ομάδα (Σιένα), ενός χειρότερου πρωταθλήματος (Ιταλία) που έπαιζε όμως στην Euroleague.

Από εκεί και πέρα μοιάζει πολύ τόσο στο κορμί και στην αθλητικότητα με τον προκάτοχο του. Εξάλλου αυτό τον ρόλο θα κληθεί να παίξει, όπως είχε συμβεί με τον Χάντερ που ήρθε στον Πειραιά για back-up του Μπράιαν Ντάνστον.

Φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με τους δύο αθλητικούς σέντερ (Χάινς-Ντόρσεϊ, Ντάνστον-Σίμονς, Ντάνστον-Χάντερ, Γιανγκ-Χάντερ), που ταιριάζουν με το υπόλοιπο έμψυχο δυναμικό και περισσότερο την pick-n-roll λογική της ομάδας. Ψηλοί με άλλα λόγια που μπορούν να συνεργαστούν με τον Σπανούλη στην επίθεση, αλλά και να καλύψουν τα νώτα του στην άμυνα, προσθέτοντας στην front-line την αθλητικότητα που χρειάζεται λόγω της παρουσίας του Γιώργου Πρίντεζη.

Από εκεί και πέρα η απόφαση των Πειραιωτών για την απόκτηση ενός παίκτη τέτοιου back-round (και οικονομικού στάτους) θα πρέπει να συνυπολογιστούν και συγκεκριμένες συνθήκες: όπως το γεγονός ότι οι περισσότεροι ξένοι παίκτες έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο ΝΒΑ και τα νέα κατάσταση που δημιουργεί η αύξηση του λοκ-άουτ. Μπορεί στην τελική το ίδιο νούμερο παικτών να παίξει τελικά στο ΝΒΑ, αλλά η πιθανότητα για ένα (μεγαλύτερο πλέον) συμβόλαιο, υποχρεώνει ακόμη περισσότερους παίκτες να ρισκάρουν και να περιμένουν πρωτίστως τις ομάδες των ΗΠΑ.

Οπότε οι φίλοι του Ολυμπιακού (αλλά και του Παναθηναϊκού) θα πρέπει να ξεχάσουν τις περιπτώσεις παικτών που θα είναι ΚΑΙ αθλητικοί ΚΑΙ θα έχουν ποιότητα στο παιχνίδι τους. Αυτοί οι παίκτες είτε παίζουν στο ΝΒΑ, είτε περιμένουν το ΝΒΑ, είτε κοστίζουν απαγορευτικά ποσά για τα δεδομένα των δύο ελληνικών ομάδων. Εξάλλου ο Ολυμπιακός έψαχνε back-up σέντερ και όχι βασικό, θέλοντας να στηρίξει τον Πάτρικ Γιανγκ.

Και η δύσκολη απόφαση που πήρε ήταν στην επιλογή δύο ίδιων παικτών και όχι δύο συμπληρωματικών παικτών. Η ιστορία έχει ταχθεί υπέρ αυτής της απόφασης. Από εκεί και πέρα αν έπρεπε να υπογραμμίσουμε το αρνητικό της επιλογής είναι το γεγονός ότι ο Γιανγκ και ο Μπιρτς, οι δύο βασικοί σέντερ της ομάδας, μετρούν συνολικά (μόλις) 83 παιχνίδια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και μόλις 22 στην Euroleague. Δυο παίκτες 23 και 24 χρονών... Ο μ.ό. ηλικίας τους είναι 23.5 έτη. Αποτελούν, δηλαδή, την πιο νεανική front line της Euroleague, έχοντας όμως και το μεγαλύτερο περιθώριο βελτίωσης.

KILL BILL: ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟ ΝΙΚΗΤΗ