Το παράδοξο με τον Τσάβι Πασκουάλ έχει να κάνει με το εξής: τη στιγμή που απολαμβάνει τον απόλυτο σεβασμό (στα όρια της αποθέωσης) στους ευρωπαϊκούς κύκλους και στον χώρο των προπονητών, αποτελεί στόχο σθεναρής κριτικής στην Ελλάδα. Τελικά ποιος έχει δίκιο;

Ένα μεγάλο "ναι μεν αλλά" που εκφράζεται από ελληνικά στόματα, το οποίο συμπυκνώνει την "αντίθεση" που επικρατεί στη χώρα μας για τον προπονητή της Μπαρτσελόνα. Το παρών κείμενο δεν φιλοδοξεί να αποτελέσει απάντηση σε οποιονδήποτε φίλαθλο, ειδικό ή "ειδικό", πόσο μάλλον σε κάποιον δημοσιογράφο που κάνει τη δουλειά του. Αποτελεί απλά μια καταγραφή των στοιχείων και ένα βήμα διαλόγου προκειμένου να βγάλει ο καθένας το δικό του συμπέρασμα.

Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ο μακροβιότερος προπονητής της Euroleague

Από τα μέσα του 2008 στην ίδια ομάδα. Και όχι σε οποιαδήποτε ομάδα, αλλά στο μεγαλύτερο ίσως κλαμπ του κόσμου, τη Μπαρτσελόνα. Την ίδια ομάδα από την οποία αποχωρεί ο άκρως επιτυχημένος Πεπ Γουαρδιόλα (διότι κουράστηκε όπως είπε). Αυτή που έχει αιρετή διοίκηση, η οποία σύμφωνα με τη λογική θα προτιμούσε να αλλάζει διαρκώς τα πρόσωπα στις θέσεις ευθύνης. Ο Τσάβι Πασκουάλ, όμως, έχει επιβιώσει σε μια ηλεκτρική καρέκλα. Ξεκίνησε ως υπηρεσιακός προπονητής και κατέληξε να βρίσκεται στην ίδια ηλεκτρική καρέκλα για περισσότερα από εφτά χρόνια.

Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που δύσκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό από το απλό φίλαθλο μάτι. Έχει να κάνει με παράγοντες όπως η "τριβή" και η "φθορά". Να πάρουμε για παράδειγμα τον Ζοσέ Μουρίνιο, τον κορυφαίο κατά πολλούς προπονητή ποδοσφαίρου, που δεν έχει μείνε περισσότερα από τρία χρόνια στην ίδια ομάδα; Είναι κάτι δύσκολο. Και ασυνήθιστο. Που σημαίνει πολλά για την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα, αλλά και την ικανότητα συνεργασίας του προπονητή. Για αυτό και αντί να κρίνουμε την πορεία για παράδειγμα του Αρσέν Βενγκέρ αποκλειστικά στη ζυγαριά των τίτλων, θα ήταν προτιμότερο να σκεφτούμε "για ποιο λόγο είναι τόσα χρόνια στην ίδια ομάδα".

Πίσω στο θέμα μας, όμως. Ο Πασκουάλ βρίσκεται στον ίδιο πάγκο από το 2008. Ο αμέσως παλαιότερος είναι ο επίσης Ισπανός, Πάμπλο Λάσο (2011) και ακολουθούν ο Οφούκ Σαρίτσα (2012) και οι Κολέ (2013), Πέσιτς (2013).

Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει το καλύτερο ποσοστό νικών στην Euroleague

Για το δείγμα των κορυφαίων προπονητών επιλέχτηκαν οι προπονητές που κατέκτησαν τον τίτλο της Euroleague από το 2008 και μετά (την χρονιά που ο Πασκουάλ ανέλαβε τη Μπαρτσελόνα), δηλαδή οι Έτορε Μεσίνα, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Ντούσαν Ίβκοβιτς, Γιώργος Μπαρτζώκας, Ντέιβιντ Μπλατ και Πάμπλο Λάσο. Μεταξύ αυτών ο Τσάβι Πασκουάλ έχει κερδίσει αναλογικά τα περισσότερα παιχνίδια. Ο Ισπανός τεχνικός έχει κερδίσει το 80% των αγώνων που έχει δώσει η Μπαρτσελόνα από τη σεζόν 2009-2010 (την πρώτη που ξεκίνησε από την αρχή της σεζόν στον πάγκο) ως και τη σεζόν 2014-15. Αν υπολογίσουμε όλα του τα ευρωπαϊκά παιχνίδια το ποσοστό ανέρχεται στο 77.4% και αν πάρουμε ως όρια την σεζόν 2008-2009 συμπεριλαμβανομένων και των φετινών αγώνων αγγίζει το 79%.

Υπολογίζονται αποκλειστικά τα παιχνίδια της Euroleague και όχι των εγχώριων πρωταθλημάτων, καθώς ο βαθμός δυσκολίας της ισπανικής λίγκας είναι για παράδειγμα πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που συναντούν οι "αιώνιοι" στην Ελλάδα, η ΤΣΣΚΑ στη Ρωσία, ή η Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Ισραήλ. Οπότε ο πιο αντικειμενικός δείκτης είναι τα παιχνίδια της Euroleague.

Το 80% του Πασκουάλ είναι το καλύτερο οποιουδήποτε προπονητή σε αυτό το διάστημα (Οκτώβριος 2009 - Μάιος 2015)

Προπονητής	Ομάδες	Ποσοστό
Τσάβι Πασκουάλ	Μπαρτσελόνα	80%
Πάμπλο Λάσο	Ρεάλ	78%
Ζέλικο Ομπράντοβιτς	ΠΑΟ-Φενέρ	74%
Γιώργος Μπαρτζώκας	Ολυμπιακός	72%
Έτορε Μεσίνα	ΤΣΣΚΑ-Ρεάλ	70%
Ντέιβιντ Μπλατ	Μακάμπι-Εφές	65%
Ντούσαν Ίβκοβιτς	Ολυμπιακός-Εφές	57%

*Στον Γιώργο Μπαρτζώκα έχουν υπολογιστεί μόνο τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και όχι με το Μαρούσι, διότι είναι η μοναδική ομάδα της λίστας που δεν διεκδικούσε την πρόκριση στο φάιναλ-φορ, αλλά ανήκε στη λεγόμενη "μεσαία" ταχύτητα.

Ναι, αλλά γιατί να "περιορίζουμε" τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποκλειστικά στην περίοδο από το 2009 και να αφήνουμε εκτός τα προηγούμενα κατορθώματα του; Να δούμε αναλυτικά το ρεκόρ των προπονητών από το 2001 και μετά.

Προπονητής	Ομάδες	Ποσοστό
Έτορε Μεσίνα	Κίντερ, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ	78%
Τσάβι Πασκουάλ	Μπαρτσελόνα	77%
Πάμπλο Λάσο	Ρεάλ	75%
Ζέλικο Ομπράντοβιτς	ΠΑΟ-Φενέρ	72%
Ντούσαν Ίβκοβιτς	ΑΕΚ - ΤΣΣΚΑ - Ντιναμό Ολυμπιακός - Εφές	67%
Γιώργος Μπαρτζώκας	Μαρούσι-Ολυμπιακός	65%
Ντέιβιντ Μπλατ	Μακάμπι - Μπενετόν - Εφές	60%

Αποδεικνύεται και πάλι ότι ο Τσάβι Πασκουάλ έχει το 2ο καλύτερο ποσοστό νικών μετά τον Έτορε Μεσίνα. Πάνω από τον Ομπράντοβιτς, τον Λάσο και τον Ίβκοβιτς. Μάλιστα αν η Μπαρτσελόνα κάνει μια καλή χρονιά φέτος θα έχει τη δυνατότητα στο τέλος της να ξεπεράσει και τον "Έκτορα".

Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει κατακτήσει μια (μόνο) φορά την Euroleague

Ναι, αλλά από το 2009 μόνο ένας έχει κατακτήσει το τρόπαιο παραπάνω από μια φορές... Και αυτός είναι ο "μίδας" του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η ΤΣΣΚΑ που από το 2009 φτάνει ανελλιπώς στους τελευταίους τέσσερις (πλην του 2011) δεν έχει πάρει για παράδειγμα κανένα από τότε που εμφανίστηκε και ο Πασκουάλ στα φάιναλ-φορ. Ο Πάμπλο Λάσο έχει επίσης ένα τρόπαιο παρά το γεγονός ότι φτάνει στον τελικό τρεις συνεχόμενες χρονιές!

Κοινώς; Δεν είναι και τόσο εύκολο να κατακτήσει κάποιος την Euroleague. Και επειδή αυτή τη στιγμή δεν γίνεται θέμα σύγκρισης (πχ μεταξύ Ζοτς και Πασκουάλ), αλλά η ανάλυση του αν τελικά ο Ισπανός είναι καλός προπονητής, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι το επιχείρημα του ότι "έχει πάρει μόνο μια Ευρωλίγκα" δεν ευσταθεί. Μια έχει και ο Ίβκοβιτς. Μια ο Μπαρτζώκας. Μια ο Μπλατ. Μια και ο Λάσο. Μήπως ούτε αυτοί δεν είναι καλοί προπονητές; Συγγνώμη, αλλά τότε ποιοι είναι;

Ο Τσάβι Πασκουάλ μετράει τα περισσότερα φάιναλ-φορ

Το λένε οι ίδιοι. Τόσο οι προπονητές, όσο και οι παράγοντες. Στόχος της κάθε ομάδες είναι να φτάσει στο φάιναλ-φορ. Γιατί ακριβώς σ' εκείνο το τριήμερο όλα μπορούν να συμβούν. Οπότε το ασφαλέστερο κριτήριο για την επιτυχία και την διάρκεια των ομάδων είναι η συμμετοχή τους στον ημιτελικό της διοργάνωσης. Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει πάρει μέρος σε πέντε φάιναλ-φορ. Ξεκίνησε το 2009 στην πρώτη χρονιά που τον βρήκε από το ξεκίνημα της στην άκρη του πάγκου, συνέχισε το 2010 όταν και κατέκτησε τον τίτλο και μετά το 2012, το 2013 και το 2014. Από το 2009, δηλαδή, έχει μείνει εκτός μόνο δύο φορές. Τη μια το 2011 όταν αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκού του Ομπράντοβιτς και η άλλη πέρσι όταν έχασε από τον Ολυμπιακό με το τρίποντο του Γιώργου Πρίντεζη.

Να δούμε, όμως, τι έκανε και ο ανταγωνισμός. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετράει τέσσερις συμμετοχές στο ίδιο διάστημα, δηλαδή λιγότερες. Ο Μεσίνα (2009, 2013, 2014) και ο Λάσο τρεις (2013, 2014, 2015). Ο Μπλατ δύο (2011, 2014). Οι Μπαρτζώκας (2013) και Ίβκοβιτς (2012) από μια.

Ακριβώς: ο Πασκουάλ έχει (και) τα περισσότερα φάιναλ-φορ.

Ο Πασκουάλ έχει σαρώσει και στην Ισπανία

Να ξεκινήσουμε κάνοντας αναφορά στην δυναμική του πρωταθλήματος Ισπανίας, που θεωρείται σταθερά τα τελευταία χρόνια το καλύτερο της Ευρώπης. Από κοντά μπορούμε να βάλουμε (σε ανταγωνισμό, αλλά και αναφορικά με τα κασέ των παικτών) αυτό της Τουρκίας και της Ρωσίας. Οπότε ένας τίτλος στην Ισπανία έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από το πρωτάθλημα του Ισραήλ για παράδειγμα, ή από έναν εγχώριο τίτλο της ΤΣΣΚΑ που είναι κράτος εν κράτη.

Τι έχει κάνει όμως τα τελευταία χρόνια η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ; Έχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα (2009, 2010, 2012 και 2014) και τρία κύπελλα (2010, 2011, 2013). Έχει δηλαδή όσα πρωταθλήματα και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (2009 2010 2011 2014), ενώ το ίδιο ισχύει και για τα κύπελλα (2009 2011 2013). Λιγότερα έχουν σηκώσει τόσο ο Έτορε Μεσίνα (2009, 2013, 2014), όσο και ο Πάμπλο Λάσο (2013, 2015). Στο ίδιο διάστημα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έχει ένα πρωτάθλημα (2012), ο Ντέιβιντ Μπλατ έχει τρία (2011, 2012, 2014) κάτι που σημαίνει ότι έχει μετρήσει δύο χαμένα σε ένα πρωτάθλημα με ελάχιστο ανταγωνισμό.

Τι έχουμε ως τώρα για τον κόουτς Πασκουάλ; Περισσότερα χρόνια, περισσότερες νίκες, περισσότερα φάιναλ-φορ και περισσότερους εγχώριους τίτλους σε σχέση με τον ανταγωνισμό.

Ο Πασκουάλ έχει μόνιμη παρουσία στους "8"

Η Μπαρτσελόνα για παράδειγμα ήταν πάντα στους "8" της Euroleague. Από το 2009 ως σήμερα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς για παράδειγμα που έχει μεν περισσότερες κατακτήσεις σ' αυτό το διάστημα, είδε την Φενέρμπαχτσε να αποκλείεται στο Top-16 της σεζόν 2013-14. Αντίστοιχα ο Πάμπλο Λάσο είδε τη Ρεάλ την πρώτη του χρονιά στη διοργάνωση να αποκλείεται επίσης στη φάση των "16".

Οι μοναδικές ομάδες που σ' αυτό το διάστημα μετρούν μόνιμη παρουσία στους "8" είναι η Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός.

Ο Πασκουάλ είναι συνέχεια στους τελικούς

Αυτό κι αν είναι επίτευγμα! Από το 2009 ως και το 2015 η Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ δεν έχει μείνει ποτέ εκτός τελικών της ACB ή liga Edensa όπως λέγεται τώρα. Ένα σημαντικό επίτευγμα αν αναλογισθεί κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια το "clasico" δεν είναι μόνιμο, αλλά αντί της Ρεάλ έχουν προκριθεί η Λαμποράλ, η Βαλένθια, αλλά και η Μπιλμπάο (του Φώτη Κατσικάρη), με τους "μπλαουγράνα" να αποτελούν σταθερά όλα αυτά τα χρόνια τον κοινό παρανομαστή.

Κι ως γνωστόν η διάρκεια είναι ο μεγαλύτερος κριτής για την πορεία μιας ομάδας και περισσότερο για τη δουλειά ενός προπονητή.

Ο Πασκουάλ έχει καθοδηγήσει την καλύτερη ομάδα στην ιστορία της Euroleague!

Ποια είναι αυτή; Η ομάδα της σεζόν 2009-2010 που κατέκτησε τον τίτλο απέναντι στον Ολυμπιακό στο Παρίσι. Γιατί η καλύτερη; Διότι τέλειωσε τη σεζόν με το καλύτερο ρεκόρ από κάθε άλλη πρωταθλήτρια: 20 νίκες και μόλις 2 ήττες. Καμία άλλη ομάδα δεν έχει "βγάλει" σεζόν με λιγότερες ήττες. Στη δεύτερη θέση ισοβαθμεί η ΤΣΣΚΑ του 2012 και αυτή του 2005, με την (σημαντική) υποσημείωσε ότι έκαναν μόλις 3 ήττες, αλλά καμία από τις δύο δεν κατέκτησε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά.

Παράλληλα είναι η ομάδα που έχει κατακτήσει τον τίτλο με τη μεγαλύτερη διαφορά πόντων (18) εδώ και 11 χρόνια. Για την ακρίβεια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη διαφορά που σημειώθηκε σε τελικό μετά την επική εμφάνιση της Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2004 απέναντι στην Κλιμαμίο Μπολόνια (34).

Ο Πασκουάλ έχει "στείλει" τους περισσότερους παίκτες στο ΝΒΑ!

Δεν είναι άδικο, όμως να κρίνουμε έναν προπονητή μόνο από τα αποτελέσματα ή τα τρόπαια. Ο Τσάβι Πασκουάλ όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει συνεργαστεί μόνο με παίκτες πρώτης γραμμής (Ναβάρο, Τόμιτς, Λόρμπεκ, Μάικλ), αλλά και έχει εξελίξει και νεαρούς που έκαναν μέσω της Μπαρτσελόνα το επόμενο βήμα και κατέληξαν στο ΝΒΑ. Για να γίνει υπολογισμός θα πρέπει να πάρουμε αυστηρά και συγκεκριμένα κριτήρια, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το εξής: παίκτης που έπαιξε στην ομάδα και την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στο ΝΒΑ.

Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει βοηθήσει οκτώ παίκτες της Μπαρτσελόνα να ζήσουν το αμερικάνικο όνειρο, εννέα αν υπολογίσουμε και τον Ερσάν Ιλιασόβα που επέστρεψε στο ΝΒΑ μετά το πέρασμα του από τη Μπαρτσελόνα. Οι άλλοι είναι οι εξής: Κώστας Παπανικολάου, Ρίκι Ρούμπιο, Μάριο Χεζόνια, Ντέιβιντ Άντερσεν, Άλαν Άντερσον, Μαρσελίνιο Χουέρτας, Τζόι Ντόρσεϊ και Τίμπορ Πλάις.

Πόσους έχουν στείλει οι υπόλοιποι; Ο δεύτερος στη λίστα είναι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Πάμπλο Λάσο με τρεις! Συγκεκριμένα από τα χέρια του "Ζοτς" κατέληξαν στο ΝΒΑ οι Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, Νεμάνια Μπιέλιτσα και Νίκολα Πέκοβιτς, ενώ από αυτά του Ισπανού τεχνικού της Ρεάλ οι Σερζ Ιμπάκα, Νίκολα Μίροτιτς και Σαλάχ Μεζρί.

Από τις ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα στο ΝΒΑ κατέληξαν οι Τζος Πάουελ και Πέρο Άντιτς και από αυτές του Ντέιβιντ Μπλατ ο Τζο Ίνγκλις και Τζανίρο Πάργκο. Αντίστοιχα ο Έτορε Μεσίνα και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν έχουν στείλει ποτέ παίκτη στο ΝΒΑ.

Ο Πασκουάλ έχει την καλύτερη αμυντική ομάδα

Βάζουμε στο "παρκέ" την Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ (2009-2015), την Ρεάλ του Λάσο (2011-2015), τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς (2009-2012), την ΤΣΣΚΑ του Μεσίνα (2006-2008 και 2012-2014), τον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα (2012-2014), τον Ολυμπιακό του Ίβκοβιτς (2010-2012) και την Μακάμπι του Μπλατ (2010-2014).

Αναλυτικά:

Ομάδα	Περίοδος	Άμυνα
Μπαρτσελόνα	2009-2015	67.7
Παναθηναϊκός	2009-2012	71.3
ΤΣΣΚΑ	2006-2008 2012-2014	72.5
Ολυμπιακός	2010-2012	73.1
Μακάμπι	2011-2014	73.6
Ρεάλ	2011-2015	73.8
Ολυμπιακός	2012-14	74.8

Ο Πασκουάλ δεν χάνει από κανέναν

Τι γίνεται όμως στις τετ-α-τετ μονομαχίες με τους κορυφαίους προπονητές; Μήπως χάνει από τον Ομπράντοβιτς; Και πάλι όχι. Στα μεταξύ τους παιχνίδια με τον "Ζοτς" ο Ισπανός προπονητής έχει 10 νίκες και μόλις 5 ήττες. Αντίστοιχα θετικό απολογισμό έχει και απέναντι στον Έτορε Μεσίνα (11-5) τόσο στην Euroleague, όσο και στο ισπανικό πρωτάθλημα και το κύπελλο.

Ακόμη καλύτερη είναι η "παράδοση" του απέναντι στον Ντέιβιντ Μπλατ από τον οποίο δεν έχει χάσει ποτέ (6-0), ενώ παράλληλα έχει εξελιχθεί στον κακό δαίμονα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο τελευταίος τον κέρδισε για πρώτη φορά στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου (Λοκομοτίβ Κουμπάν-Μπαρτσελόνα) έχοντας χάσει τα 7 προηγούμενα ματς.

Το παράδοξο είναι ότι έχει αντιμετωπίσει μια μόνο φορά τον Ντούσαν Ίβκοβιτς (στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ του 2012), ενώ κερδισμένος είναι και στη μονομαχία με τον Πάμπλο Λάσο. Ο Πασκουάλ έχει 20 νίκες έναντι 19 του προπονητή της Ρεάλ, υπολογίζοντας τα παιχνίδια σε πρωτάθλημα, κύπελλο, Euroleague, αλλά και τα ματς που έδωσαν όταν ο δεύτερος ήταν στον πάγκο του Σαν Σεμπαστιάν (Μπρουέσα, Λαγκούν Άρο ή Τσιμπουσκόα που λέγεται τώρα). Αν περιορίσουμε το δείγμα μόνο στα ματς Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, ο Λάσο έχει προβάδισμα 18-15.

Ο Πασκουάλ έχει κερδίσει τον σεβασμό

Για τους προπονητές ο Τσάβι Πασκουάλ είναι από τους αγαπημένους προπονητές να παρακολουθούν. Κι αυτό διότι καταθέτει διαρκώς νέες ιδέες, διαθέτει ένα διαφορετικό playbook, το οποίο ανανεώνει συνεχώς και παρουσιάζει τακτικές που μόνο η Μπαρτσελόνα εφαρμόζει. Από τις περίφημες "επιθέσεις ασφάλειας" που χρησιμοποιεί όταν η ομάδα του χρειάζεται οπωσδήποτε ένα καλάθι στα σύνθετα συστήματα για να σουτάρει ο Ναβάρο και από τα quick plays για τους ψηλούς ως την εξαιρετική pick-n-roll συνεργασία με τον Άντε Τόμιτς στο ρόλο του δημιουργού.

Ειδικά στα πρώτα χρόνια (της ακμής του Ναβάρο) ήταν η πιο δύσκολη ομάδα στην Ευρώπη. Μια ομάδα που (καθ' υπερβολή) έπαιζε αντίστοιχο playstation μπάσκετ, όπως έκανε στο χορτάρι η αντίστοιχη ποδοσφαιρική. Τα επόμενα χρόνια αποτελεί μια σταθερή δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που παρουσιάζει νέους παίκτες, που έχει μια σταθερά καλή άμυνα (παρότι δεν έχει αμιγώς αμυντικογενείς παίκτες) και μια επιθετική φιλοσοφία, εμπνευσμένη από το σύγχρονο ισπανικό στυλ. Μια ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις και παράλληλα μια ομάδα που κερδίζει.

Για όλα αυτά βέβαια, δεν υπάρχει,κάποιος αντικειμενικός δείκτης. Ο σεβασμός εκφράζεται μόνο από στόμα σε στόμα και από τις επίσημες τοποθετήσεις των προπονητών και των παικτών. Άπαντες μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον τεχνικό της Μπαρτσελόνα, που έχει καταφέρει όχι απλά να κολυμπήσει όταν τον έριξαν στα βαθιά, αλλά να βγει και πρωταθλητής στο "ελεύθερο".

Οι αριθμοί και τα γεγονότα επιβεβαιώνουν το αυτονόητο. Ότι μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους προπονητές σε ευρωπαϊκό επίπεδο και παράλληλα τον πιο επιτυχημένο των τελευταίων έξι ετών, με τον Πάμπλο Λάσο και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να μοιράζονται τις άλλες θέσεις του βάθρου. Και δεν είναι απλά θέμα προσωπικής άποψης (συμπάθειας ή οτιδήποτε άλλο), αλλά η σύγκριση των στοιχείων.

Τα συμπεράσματα δικά σας