Είναι ένα κείμενο που είχα υποσχεθεί κατά τη διάρκεια του εκπληκτικού φετινού (και τελευταίου δυστυχώς) Top-16. Το συμπέρασμα του; Ότι η διαφορά μεταξύ των δύο ομίλων του Top-16 για την οποία έγινε τόσος ντόρος τελικά δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο νομίζαμε. Το οποίο και αποδείχτηκε από το γεγονός ότι ο κάθε όμιλος έστειλε τελικά από δύο ομάδες στο Βερολίνο.

Το παραπάνω όμως επιχείρημα από μόνο δεν αρκεί. Θα πρέπει να γίνει και μια συζήτηση. Μόνο που για να γίνει όντως διάλογος, αντιπαράθεση και τελικά η κρίση, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αντικειμενικά κριτήρια. Το ότι ο τάδε είναι καλύτερος, ή ότι η μια ομάδα έχει φανέλα, δυστυχώς ή ευτυχώς στη δική μου ζυγαριά δεν ζυγίζουν απολύτως τίποτα.

Το τι έχουν κάνει στο παρελθόν, ή το τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ομάδες ακούγονται βερεσέ. Για κάθε Μπαρτσελόνα, υπάρχει ένα "καυτό" Βελιγράδι. Για κάθε ομάδα με ιστορία, υπάρχουν ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός ή ο Ερυθρός Αστέρας που έκαναν ενισχυτικές κινήσεις και άλλαξαν το πρόσωπο τους. Οπότε ο καθένας μπορεί να πει ότι θέλει, αρκεί να το κάνει κρίνοντας τη μεγάλη εικόνα, βγάζοντας κόκκινα και πράσινα γυαλιά.

Επιχείρημα 1 : φάιναλ-φορ

Δύο και δύο ομάδες στο φάιναλ-φορ. Από τη μια η ΤΣΣΚΑ και η Λαμποράλ Κούτσα και από την άλλη η Φενέρ και η Λοκομοτίβ Κουμπάν. Τρεις ομάδες με άλλα λόγια που τερμάτισαν στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Η τέταρτη ήταν ο Ολυμπιακός, αφήνοντας δεύτερη την ομάδα του Περάσοβιτς.

Αντεπιχείρημα: Αν δούμε όμως το επιμέρους σκορ των δύο ομίλων στους "8" υπερτερεί ο όμιλος του Ολυμπιακού, έναντι του Παναθηναϊκού με 8-6.

Όντως υπάρχει διαφορά, αλλά είναι τόσο μεγάλη;

Επιχείρημα 2 : μπάτζετ

Ο ένας όμιλος είχε παραδοσιακές δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά ο άλλος είχε περισσότερα λεφτά. Η Νταρουσάφακα και η Εφές είναι από τις πιο ακριβές ομάδες στην Euroleague. Και παρόλα αυτά έμειναν εκτός από τους "8". Κάτι που δείχνει ότι στον όμιλο του Παναθηναϊκού υπήρχαν ομάδες με προδιαγραφές και ομάδες που έπαιξαν πάνω από τις δυνατότητες τους (όπως η Λοκομοτίβ και ο Ερυθρός Αστέρας).

Επιχείρημα 3 : στατιστικά

Θα ήταν άδικο να συγκρίνουμε αποκλειστικά τα νούμερα των ομάδων στο Top-16. Διότι παίζουν μεταξύ τους, ενώ αν υπάρχει όντως μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας στο ένα γκρουπ τότε αυτό θα αποτυπώνεται και στη στατιστική σύγκριση. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ορισμένα αντικειμενικά νούμερα για αυτό θα υπολογιστούν τα στατιστικά των ομάδων σε όλη τη διοργάνωση: κανονική περίοδο, Top-16 και "8".

Ranking: 5-3 κερδίζει ο όμιλος του Ολυμπιακού. Στην 8άδα βρίσκουμε την ΤΣΣΚΑ, την Εφές, την Χίμκι, την Λαμποράλ, τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα, τη Φενέρ και τη Λοκομοτίβ. Θα βιαστεί να πει κανείς ότι βρίσκουμε και ομάδες που αποκλείστηκαν πριν τους "8", αλλά από την άλλη βρίσκουμε ατόφια την 4άδα του φάιναλ-φορ.

Επίθεση: 6-2 κερδίζει ο όμιλος του Ολυμπιακού: Στην 8άδα βρίσκουμε την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ, την Λαμποράλ, την Χίμκι, τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάμπεργκ. Από την άλλη ξεχωρίζουν η Εφές και η Φενέρ.

Άμυνα (πόντοι κατά): 5-3 κερδίζει ο όμιλος του Παναθηναϊκού: Λοκομοτίβ, Φενέρ, Παναθηναϊκός, Μάλαγα και Νταρουσάφακα, ενώ από το άλλο γκρουπ ξεχώρισαν μόνο ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα και η Μπάμπεργκ.

Επιχείρημα 4: Τα ναι, τα μεν και τα αλλά...

Να βγάλουμε έξω τις δύο πρώτες, που ήταν και τα δύο φαβορί; ΤΣΣΚΑ εναντίον Φενέρ. Μια η άλλη με λίγα λόγια. Από την άλλη Λαμποράλ και Λοκομοτίβ. Δύο ομάδες με μικρό μπάτζετ που έπαιξαν πολύ καλά όλη τη σεζόν και έκαναν την υπέρβαση τους σε σημείο να "τσακωνόμαστε" για το ποια είναι η μεγαλύτερη έκπληξη και για το αν πρέπει να βγει προπονητής της χρονιάς ο Περάσοβιτς ή ο Μπαρτζώκας. Από εκεί και πέρα στην τρίτη θέση κατέληξαν δύο παραδοσιακές δυνάμεις που -οκ ας μην κρυβόμαστε- δεν έπαιξαν τόσο καλά, η Μπαρτσελόνα και ο Παναθηναϊκός.

Από εκεί και πέρα είχαμε τον Ερυθρό Αστέρα με την έδρα-φόβητρο, μια over-achieving ομάδα και την Ρεάλ, την πρωταθλήτρια Ευρώπης που είχε ακριβώς την αντίθετη πορεία και μπορεί να θεωρείτε ως ομάδα-απογοήτευση. Κατά τα άλλα και στα δύο γκρουπ υπήρχαν δύο πλούσιες ομάδες που απέτυχαν (Χίμκι και Εφές), αλλά και ομάδες που έπαιξαν πολύ καλά στον 1ο γύρο και ξεφούσκωσαν. Ολυμπιακός από τη μια και η Μάλαγα, που σημειωτεόν στην κανονική περίοδο είχε κερδίσει μέχρι και στη Μόσχα.

Οι βασικότερες διαφορές έχουν να κάνουν προφανώς με την παρουσία της Μπάμπεργκ που αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη. Κέρδισε όλες τις ομάδες στο γήπεδο της (χάνοντας μόνο από τη Ρεάλ στη Νυρεμβέργη) και τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ βάζοντας το χέρι της ώστε να γίνει άνω-κάτω ο όμιλος. Από την άλλη όμως υπήρχε και η Ζαλγκίρις η πιο αδύναμη των 16 ομάδων.

Επιχείρημα 5: Κακός χαμός

Το γεγονός ότι ο όμιλος έγινε άνω-κάτω και ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικός ήταν κάτι που ενδεχομένως να ευνόησε τον Ολυμπιακό. Από τη στιγμή που έχασε στο Κάουνας και από τη Μπάμπεργκ εντός έδρας, ίσως να μην είχε τη δυνατότητα να διορθώσει ως την προτελευταία αγωνιστική την κακή του εικόνα, αν ήταν στο άλλο γκρουπ. Αν για παράδειγμα έχανε στο Ζάγκρεμπ και από την Μάλαγα εντός, δεν θα είχε καν την ευκαιρία να διεκδικήσει στη συνέχεια στον όμιλο του Παναθηναϊκού, βλέποντας καθαρά (αν γίνεται αυτό) αποτελέσματα και παιχνίδια και όχι "δυναμική" αντιπάλων.

Οπότε το πρόβλημα του Ολυμπιακού εντέλει ήταν η Μπάμπεργκ. Και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να κερδίσει εκτός έδρας. Όχι η ταυτόχρονη παρουσία της Χίμκι (μιας ομάδας έδρας όπως και ο Ερ. Αστέρας δηλαδή), της Μπαρρτσελόνα και της Ρεάλ.

Συμπέρασμα:

Ο όμιλος του Ολυμπιακού ήταν πράγματι δύσκολος. Δυσκολότερος (χωρίς αμφιβολία) αν κρίνουμε από την πληθώρα των ομάδων που διεκδικούσαν την πρόκριση και έκαναν μεγάλες νίκες. Η διαφορά ωστόσο δεν ήταν τόσο χαοτική όσο νομίζουμε. Και αν θέλουμε να το δούμε ψυχρά οφείλεται σε δύο και μόνο στοιχεία. Το ένα το αναλύσαμε παραπάνω: είναι ο παράγοντας "Μπάμπεργκ" και ο άλλος είναι ο παράγοντας "Ρεάλ", η ομάδα που επί της ουσίας έφερε τα πάνω-κάτω σε όλη τη διοργάνωση.

Η δυναμικότητα των ομίλων της Euroleague είχε... μπατάρει από την πρώτη φάση κιόλας. Και πιο συγκεκριμένα τον πρώτο: Φενέρ, Χίμκι, Ερυθρός Αστέρας, Ρεάλ, Μπάγερν αλλά και Στρασμπούρ, που διεκδίκησε ως το τέλος την πρόκριση τους στους "16" και έφτασε ως τον τελικό του Eurocup. Και εδώ έβαλε το χέρι της η Ρεάλ. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης πρωταγωνίστησε ξανά φέρνοντας αναπάντεχα αποτελέσματα. Έχασε για παράδειγμα στο Στρασβούργο (που κέρδισε και τη Φενέρ) και στη Μαδρίτη από τη Χίμκι και βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Χρειάστηκε να κάνει το "τρία στα τρία" για να περάσει κερδίζοντας τη Φενέρ, στο Μόναχο και τη Στρασμπούρ για να περάσει. Ως 4η όμως προκαλώντας νέα... αλυσιδωτή αντίδραση στον καταμερισμό των ομάδων στο Top-16.

Η Ρεάλ ήταν εξ αρχής ο αστάθμητος παράγοντας. Η ομάδα που θα μπορούσε να κερδίσει τους πάντες, αλλά τελικά δεν έπαιζε καλά. Τα δικά της αποτελέσματα επί της ουσίας έφεραν τα πάνω-κάτω, σε συνδυασμό με τη δυναμική της.

Παράδειγμα; Η Ρεάλ έχασε τρεις φορές στο γήπεδο της: από την ΤΣΣΚΑ, τη Μπαρτσελόνα και τη Λαμποράλ, ενώ χρειάστηκε το τελευταίο σουτ του Σέρχιο Ροντρίγκεθ για να κερδίσει τη Μπάμπεργκ στη Μαδρίτη. Από την άλλη όμως ήταν η μοναδική ομάδα που κέρδισε εκτός έδρας την Χίμκι και την Μπάμπεργκ. Η μοναδική! Έχασε ματς που έπρεπε να κερδίσει και κέρδισε ματς που έπρεπε να χάσει. Αυτό έφερε την ανισορροπία στον όμιλο, αυτή επί της ουσίας δυσκόλεψε την όλη κατάσταση. Αυτή σε συνδυασμό με τα διπλά της Λαμποράλ επί ισπανικού εδάφους. Για να μην ξεχνάμε τον χρυσό κανόνα του Top-16.