Η ΕΟΚ ανακοίνωσε ότι ο Αντρέα Τρινκιέρι θα είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ελλάδος για τα επόμενα δύο χρόνια, μια επιλογή που σηκώνει αρκετή κουβέντα. Και επειδή αριθμεί πολλά θετικά και διότι έχει αρκετά αρνητικά. Εξάλλου (δυστυχώς) σε αυτές τις περιπτώσεις την αλήθεια τη δείχνει μόνο η "νεκροψία".

Κατά τα άλλα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο τραπέζι έπεσαν αρκετά ονόματα, που λόγω των περιορισμένων οικονομικών δεδομένων δεν ανήκαν στο ψηλότερο ράφι. Έγινε κρούση και σε Έλληνες (Κατσικάρης) για να καταλήξει τελικά η ομοσπονδία στον συμπαθή Ιταλό με το ασουλούπωτο μαλλί και τα κοκκάλινα γυαλιά.

Πέρα, όμως, από τα φαιδρά που γράφονται/ακούγονται και αφορούν αποκλειστικά την εξωτερική του εμφάνιση (με "κόκκινο" αρθρογράφο του Sport24.gr να τον φωνάζει πέρσι... Φιλέρη), ας δούμε τα θετικά και αρνητικά της επιλογής.

Συν

• Είναι ένας προπονητής που χαίρει αναγνώρισης, έχει σημειώσει επιτυχίες τα τελευταία χρόνια και παράλληλα μπορεί να θεωρηθεί ανερχόμενος, καθώς βρίσκεται σε μικρή ηλικία (45) και έχει φρέσκα πατήματα στο υψηλότερο επίπεδο.
• Έχει μια μακρά καριέρα ως ασίσταντ κόουτς (1998 ως 2004) στο Μιλάνο και ακολούθησε την ασφαλέστερη και ενδεδειγμένη (;), πορεία προς την καταξίωση. Δούλεψε ως πρώτος προπονητής σε μικρότερες κατηγορίες (την αντίστοιχη ελληνική Β' Εθνική και την Α2) με διακρίσεις τόσο με τη Βάνολι, όσο και με τις Καζέρτα και Βέρολι. Εν συνεχεία ανέλαβε την Καντού με την οποία έκανε καλές πορείες τόσο στο ιταλικό πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη.
• Αν και μετράει λίγα χρόνια ως head coach έχει σημειώσει αρκετές επιτυχίες: τρεις ανόδους σε μικρότερες κατηγορίες, μια συμμετοχή σε τελικό ιταλικού πρωταθλήματος, την κατάκτηση του "Σούπερκοπα" (2012), την πρόκριση στους "16" της Ευρωλίγκας πέρσι και παράλληλα την φετινή συμμετοχή της Καντού στην κορυφαία διοργάνωση μέσω των προκριματικών. Παράλληλα έχει κερδίσει τρεις τίτλους του "προπονητή της χρονιάς" (2009, 2010 και 2011).
• Είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Με ότι συνεπάγεται αυτό.
• Έχει εμπειρία από το ευρωπαϊκό μπάσκετ, στοιχεία που έδινε μεγάλη βαρύτητα η Ομοσπονδία, σύμφωνα με την πρόσφατη συνέντευξη του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Αν μη τι άλλο είναι σημαντικό για έναν προπονητή να γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο.
• Η Καντού παίζει καλό μπάσκετ. Βασίζεται πολύ στο διάβασμα, στην ομαδικότητα και στις καλές αποστάσεις. Το τελευταίο είναι και το κυρίαρχο στοιχεία στη φιλοσοφία του Ιταλού, με τις ομαδές του να διακρίνονται ακόμη για την υπομονή στο παιχνίδι τους και την διαρκή προσπάθεια για την ανέρευση της καλύτερης δυνατής επιλογής στην επίθεση.

Πλην

• Η Εθνική Ελλάδος θα είναι η πρώτη του δουλειά σε επίπεδο ομοσπονδιακού. Και αν μη τι άλλο η συγκεκριμένη ομάδα, δεν είναι αυτοκίνητο για τεστ-ντράιβ. Δεν είναι καν μεγάλο καράβι (αυτό που συναντά και μεγάλες φουρτούνες), είναι μια από τις ναυαρχίδες του παγκόσμιου μπάσκετ.
• Δεν έχει καν δουλέψει μακριά από τη χώρα του. Με την Καντού έκανε πολύ καλή δουλειά πέρσι στην Ευρωλίγκα, αλλά είναι διαφορετική μια καλή πορεία με ένα αουτσάιντερ, παρά η διαχείριση μιας δύσκολης ομάδας που είναι μαθημένη να κερδίζει, να αλλάζει προπονητές και να έχει δύσκολους χαρακτήρες στις τάξεις της.
• Στην αδύναμη ιταλική λίγκα έχει παρουσιάσει πολλά σκαμπανεβάσματα. Το 2009 (στην πρώτη του χρονιά) οδήγησε την Καντού. Το 2010-2011 έφτασε ως τον τελικό, αλλά πέρσι κι ενώ η Καντού έκανε πολύ καλά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, καταποντίστηκε στο πρωτάθλημα μένοντας εκτός τετράδας στα πλέι-οφ (αποκλείστηκε από το Πέζαρο). Φέτος η χρονιά ξεκίνησε καλά με την κατάκτηση του "Σούπερκοπα" και την συμμετοχή στην Ευρωλίγκα μέσω των προκριματικών. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η Καντού βρίσκεται στην 4η θέση πίσω από τη Βαρέζε, τη Σάσαρι και τη Σιένα, ενώ αποκλείστηκε από την πρώτη φάση της Ευρωλίγκας.
• Δεν έχει την παραμικρή επαφή με την Ελλάδα. Η μοναδικές του εμπειρίες είναι τα περσινά ματς με τον Ολυμπιακό, οι φετινές κόντρες με τον Παναθηναϊκό, ένα σύντομο πέρασμα για διακοπές και το περσινό τριήμερο στη Θεσσαλονίκη για το Διεθνές Σεμινάριο του ΣΕΠΚ. Δεν γνωρίζει άρα την ελληνική νοοτροπία (ή καλύτερα ιδιοτροπία) και την πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ.
• Δεν είναι Έλληνας. Μη βιαστεί κανείς να ασκήσει κριτική για εθνικισμό. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Απλά είναι αν μη τι άλλο παράδοξο το ελληνικό μπάσκετ που διαθέτει πρωτοκλασάτους προπονητές, να στρέφεται σε ξένους. Κάτι αντίστοιχο είχα γράψει για τον Καζλάουσκας. Και θα επιμείνω. Είναι λάθος το ελληνικό μπάσκετ που διαπρέπει (και χάρις στους προπονητές) να βάζει μπροστά από τον "καθρέφτη" του έναν ξένο.

Μπορεί το πείραμα με τον Ζούρο να απέτυχε στο Καράκας, αλλά η υπόλοιπη συγκυρία "φώναζε" για Έλληνα. Και μη βιαστεί κανείς να πει για το "14 στα 14" στους πάγκους της Basket League, γιατί αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική κατάσταση της χώρας. Βλέπουμε, όμως, συμπατριώτες μας να αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερες δουλειές εκτός συνόρων και να διακρίνονται, αλλά και τους δύο Έλληνες στους "αιώνιους" πάγκους να βάζουν -μέχρι στιγμής- τα γυαλιά στους επικριτές τους. Και συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός επί του θέματος, αλλά όσο είναι διαθέσιμος ο Παναγιώτης Γιαννάκης του χρυσού του 2005 και του ασημένιου του 2006, δεν μπορώ να καταλάβω πως η ΕΟΚ ψάχνει αλλού προπονητή.

Ίσως η δική μου άποψη ότι η Εθνική Ελλάδος πρέπει να έχει Έλληνα προπονητή να είναι λάθος... Δεν ξέρω... Εγώ, πάντως, σε τρατορία στη Φλωρεντία, Έλληνα σεφ δεν θα 'βαζα.