Ο απολογισμός του δεύτερου προημιτελικού έχει δύο βάσεις: η μια έχει να κάνει με τη μεγάλη ευκαιρία που έχασε ο Παναθηναϊκός και η άλλη στο γεγονός ότι πλέον βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο: στο 0-2 ένα σκορ από το οποίο ουδέποτε καμία ομάδα δεν έχει προκριθεί .

Η μεγάλη ευκαιρία συνιστάται από το γεγονός ότι η Λαμποράλ έπαιξε χωρίς τρεις βασικούς παίκτες (στους Σενγκέιλα και Κοζέρ προστέθηκε και ο Χάνγκα, ο παίκτης με το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην ομάδα) και γενικότερα έκανε ένα χειρότερο παιχνίδι από ότι στο πρώτο. Με λιγότερη ενέργεια και μικρότερο rotation.

Και πάλι όμως οι Βάσκοι που έχουν μάθει να παίζουν έτσι και να αντλούν αυτοπεποίθηση από το γήπεδο τους, κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα στις διεκδικήσεις. Έστω κι αν ο Παναθηναϊκός ειδικά στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου κατάφερε να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση και να κυριαρχήσει για παράδειγμα στα ριμπάουντ (14 επιθετικά).

Παράλληλα ο Παναθηναϊκός κατάφερε να αλλάξει την εικόνα του αγώνα, κάνοντας μια προσαρμογή στην τακτική του. Αντιμετώπισε διαφορετικά το Νο1 πρόβλημα που του έβαλε στη σειρά η Λαμποράλ στο μισό γήπεδο: την low-post επίθεση. Οι Βάσκοι καταφεύγουν συχνά σε τέτοιες καταστάσεις βάζοντας τη μπάλα στα χέρια του Μπουρούση. Η αποτελεσματικότητα τους έχει να κάνει κατά το ήμισυ στην ικανότητα του διεθνούς σέντερ και κατά το άλλο μισό στην κίνηση των υπολοίπων μακριά από τη μπάλα.

Οι "πράσινοι", λοιπόν, με μια προσαρμοσμένη αντίδραση (zone-up) και τον Διαμαντίδη να τους κατευθύνει άψογα όσο βρισκόταν στο παρκέ δέχτηκαν πολύ λίγους πόντους. Τόσο από τον Μπουρούση (3/12 δίποντα), όσο και από τους υπολοίπους. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ο απολογισμός των Βάσκων ήταν 7 πόντοι. Μόνο που στην παράταση βρήκαν και πάλι φάσεις από εκεί. Ο Μπουρούσης πέτυχε ένα δίποντο, πήρε φάουλ και έβγαλε πάσες στους αμαρκάριστους δίνοντας ένα ξεκάθαρο αβαντάζ στην ομάδα του.

Εκεί που είχαν πρόβλημα, ωστόσο, ήταν στην off-ball άμυνα. Στην άμυνα στα σκριν. Έκαναν φάουλ. Δέχτηκαν πόντους. Ειδικά ο Μπέρτανς πλήγωσε τον Παναθηναϊκό "αδειάζοντας" επί της ουσίας τον Σάσα Πάβλοβιτς που ήταν ο προσωπικός του αντίπαλος. Αν προσθέσουμε τον οίστρο των Τζέιμς και Άνταμς που έβαλαν προσωπικούς πόνοτυς, τότε συμπληρώνεται η μεγάλη εικόνα.

Οι δύο Αμερικανοί έκαναν μεγάλη ζημιά. Ο πρώτος (Τζέιμς) χτύπησε κατά κύριο λόγο στον αιφνιδιασμό, αλλά και στη λήξη των δύο πρώτων δεκαλέπτω, ενώ ο Άνταμς αποτέλεσε μια σταθερή απειλή σε όλο το ματς. Σε ένα σημείο έβγαλε από το ρυθμό και τη δική του ομάδα, αλλά στη συνέχεια πέτυχε καθοριστικά σουτ. Ο Νικ Καλάθης, πάντως, κατάφερε να του κόψει τις φάσεις μες στο καλάθι, αλλά ο Παναθηναϊκός ατύχησε διότι ένας τέτοιος σουτέρ ημέρας βρέθηκε σε... μέρα.

Από την άλλη οι "πράσινοι" άλλαξαν εντελώς τον τρόπο προσέγγισης του αγώνα σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Δεν περιστράφηκαν γύρω από τον Ραντούλιτσα και προτίμησαν να έχουν έναν φρέσκο παίκτη στο "5". Για αυτό και οι διαρκείς εναλλαγές σε πρόσωπα. Ο Κούζμιτς έκανε πολύ καλή δουλειά απέναντι στον Μπουρούση και πρόσφερε 11 πόντους και 9 ριμπάουντ, καλύπτοντας τον Σέρβο σέντερ που αντιμετώπισε πρόβλημα με φάουλ και γενικότερα είχε και πάλι αμυντικό πρόβλημα απέναντι σε μια ομάδα που δεν του ταιριάζει.

Και ο βασικότερος παράγοντας για την αλλαγή του Παναθηναϊκού ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Από τα 8 λεπτά και το μηδέν του πρώτου παιχνιδιού, στην ολοκληρωτική του εμφάνιση στο 2ο ματς. Δεν είναι μόνο οι 17 του πόντοι, ούτε το τρίποντο ισοφάρισης. Ήταν κατά κύριο λόγος ο τρόπος με τον οποίο σουλούπωνε την επιθετική και την αμυντική εικόνα των "πρασίνων". Έπαιρνε φάουλ, δημιουργούσε, πάσαρε, σκόραρε. Έκανε ότι χρειαζόταν για να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού στα χέρια του. Στην παράταση δεν βρήκε τις φάσεις του. Ίσως και να ήταν κουρασμένος. Η ουσία όμως είναι ότι το "τριφύλλι" ήταν πολύ διαφορετικό όταν αυτός βρισκόταν στο παρκέ και είχε τη μπάλα στα χέρια του, με τις στιγμές που δεν συνέβαινε αυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αρχή της 4ης περιόδου που βρήκε τον Διαμαντίδη στον πάγκο και τη Λαμποράλ να προηγείται ξανά με 10 πόντους.

Όσο για τον Ουίλιαμς; Η Λαμποράλ έκανε και πάλι πολύ καλή δουλειά στο μαρκάρισμα του. Ο Αμερικανός γκαρντ ήταν και πάλι άστοχος, χωρίς όμως να κάνει και τις καλύτερες επιλογές. Ως το 38' είχε 4 πόντους για να πετύχει στη συνέχεια 8 μαζεμένους από προσωπικές φάσεις και αιφνιδιασμό. Το ότι οι φάσεις και οι επιλογές του δεν είναι ξεκάθαρες φαίνεται από το γεγονός ότι στα δύο αυτά παιχνίδια δεν είχε για παράδειγμα ούτε μια ασίστ.

Φαίνεται ότι δυσκολεύεται απέναντι στην κλειστή άμυνα της Λαμποράλ, η οποία γίνεται ολοένα και πιο κλειστή όταν βρίσκονται στο παρκέ ο Νικ Καλάθης και ο Τζέιμς Γκιστ, δύο παίκτες που δεν απειλούν από την περιφέρεια και έχουν ως τώρα 0/12 τρίποντα στη σειρά.

Το ερώτημα πλέον είναι αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να κάνει αυτό που δεν έχει κάνει καμία ομάδα, να γυρίσει τη σειρά από το 0-2. Μπορεί; Μέχρι στιγμής δείχνει ότι δεν μπορεί, έχοντας χάσει μάλιστα χρυσή ευκαιρία στο 2ο παιχνίδι. Βέβαια η εικόνα των δύο ομάδων θα είναι εντελώς διαφορετική, διότι δύο ομάδες έδρας θα παίξουν σε άλλα γήπεδο. Ναι, μεν η Λαμποράλ θα παίξει με λιγότερη πίεση και από τη στιγμή που βασίζεται στο ένας-ένας είναι πολύ επικίνδυνοι, αλλά από την άλλη είναι μια ομάδα που μεταμορφώνεται μακριά από τη Βιτόρια. Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό που φέτος είναι αδύναμος εκτός έδρας και πιο δυνατός στο ΟΑΚΑ.

Για να δούμε...