The tough get going

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε στην αγαπημένη του θέμα (με την πλάτη του στον τοίχο) και αντέδρασε. Πήρε μια εμφατική νίκη απέναντι στην Εφές και γύρισε τη σειρά στον Πειραιά, εκεί όπου θα έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει την πρόκριση και να επιστρέψει μετά από διάλειμμα ενός έτους στο φάιναλ-φορ. Για να πετύχει, όμως, τον στόχο του χρειάστηκε να ανασύρει από το πατάρι τον παλιό καλό εαυτό του.

Οι "ερυθρόλευκοι" στο 4ο παιχνίδι κόντρα στους Τούρκους στηρίχτηκαν στα τρία σημεία που τους έχουν διακρίνει όλα αυτά τα χρόνια: α) στην σκληράδα β) στο βάθος του πάγκου γ) στην προσωπικότητα και το ταλέντο των Σπανούλη-Πρίντεζη.

Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν αυτή που κυριάρχησε στον τομέα των επαφών και των διεκδικήσεων. Και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να εξασφαλίσει το πάνω χέρι. Η Εφές στα δύο προηγούμενα ματς είχε μια ανέλπιστη αντίδραση, παρουσιάζοντας ένα πολύ δυνατό πρόσωπο, τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Και παρότι το παιχνίδι ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που κατάφερε να κερδίσει τη μάχη. Το ματς ξεκίνησε με την κοκορομαχία του Μπαλμπάι με τον Σπανούλη και το ξέσπασμα της Εφές που εκμεταλλεύτηκε τις κακές επιλογές των Πειραιωτών, σκόραρε 7 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, πήρε 10 συνολικά σε ένα 3λεπτο από τον Γκρέιντζερ και πήρε προβάδισμα 12 πόντων.

Η συνέχεια, όμως, ήταν εντελώς διαφορετική. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έριξε από το 3ο κιόλας λεπτό το καλό του χαρτί, το σχήμα που γύρισε το παιχνίδι από το -17 στο τέταρτο δεκάλεπτο, δηλαδή τον Σπανούλη, τους τρεις φόργουορντ (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζη) και τον Μπιρτς, ο οποίος ακολούθως έδωσε τη θέση του στον Μιλουτίνοφ. Με αυτό το σχήμα ο Ολυμπιακός όχι μόνο κατάφερε να περιορίσει τον Γκρέιτζερ (ανέλαβε το μαρκάρισμα του ο Παπανικολάου), αλλά να κάνει πιο ορθολογικές επιθέσεις, να ελέγξει τα ριμπάουντ και να κλείσει ένα κακό δεκάλεπτο με μικρή διαφορά.

Ειδικά στο 2ο ημίχρονο οι "ερυθρόλευκοι" παρά το γεγονός ότι έχασαν συνολικά τη μάχη των ριμπάουντ (30-43) , ήταν αυτοί που έβγαιναν πρώτοι στη μπάλα και κυρίως αυτοί που έβαζαν στο σώμα τους για να κερδίσουν μια προσωπική μάχη. Τεράστια σημασία έπαιξε και ο τρόπος που έκαναν φάουλ. Έδειξαν τη διάθεση τους να μην δώσουν τίποτα εύκολο στον αντίπαλο. Ακόμη κι αν έκαναν αντιαθλητικό φάουλ, όπως στην περίπτωση του Ντάνστον. Μόνο που ο Αμερικανός έχασε και τις δύο βολές και γενικότερα αποσυντονίστηκε.

Το παιχνίδι των επαφών και το "ξύλο" που έριξαν οι "ερυθρόλευκοι" ήταν κλειδί για να αποσυντονιστεί ο Ντάνστον, που τελικά είχε μόλις 2/9 σουτ σε 33 λεπτά. Κακό παιχνίδι από τον κορυφαίο παίκτη της Εφές στα δύο πρώτα παιχνίδια. Παράλληλα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση στα pick-n-roll έδειξαν μεγαλύτερη διάθεση να "σπάσουν" σκριν και όχι να προχωρήσουν σε μια εύκολη αλλαγή, ενώ όταν εφάρμοσαν την τακτική του hedge-out στα screen (σταμάτησαν πιο επιθετικά δηλαδή τις φάσεις), είχαν πολύ καλή αντίδραση και επί της ουσίας δεν επέτρεψαν στον Ντάνστον να γίνει δημιουργός.

Μεγάλος σύμμαχος του Ολυμπιακού σ' όλη αυτή την προσπάθεια ήταν και η αστοχία της Εφές, που για δεύτερο παιχνίδι τα "έσπασε" από το τρίποντο. Οι Τούρκοι είχαν 3/17 (16%) και αυτό όχι μόνο ενίσχυσε την άμυνα των Πειραιωτών, αλλά τους χάλασε και το μυαλό. Ειδικά στο τελευταίο δεκάλεπτο οι Τούρκοι απέφευγαν κάποια σουτ που θα έπαιρναν υπό άλλες συνθήκες και έψαχναν συνεχώς να διεισδύσουν. Μόνο που αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο με την σκληρή άμυνα του Ολυμπιακού.

Ο γνωστός πολυπρόσωπος Ολυμπιακός

Το παιχνίδι της Παρασκευής θύμισε πολύ το πρώτο παιχνίδι. Σε πολλούς τομείς, με κυριότερο τις λύσεις που πήρε η ομάδα από όλους τους παίκτες. Και αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στη στατιστική, αλλά στην συνολική εικόνα. Οι περισσότεροι παίκτες έδειξαν μεγάλη ετοιμότητα για να παίξουν τον ρόλο τους. Για παράδειγμα ο Αγραβάνης έδωσε πολύτιμες λύσεις στην άμυνα, όπως και ο Παπαπέτρου που ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι πολύ θετικός. Πέρα από τους πόντους που σημείωσε, γέμισε τη ρακέτα και θωράκισε το ριμπάουντ. Από κοντά και ο Πάτρικ Γιανγκ που κέρδισε πολλές μάχες, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στο δεύτερο ημίχρονο.

Η δύναμη του Ολυμπιακού είναι ακριβώς αυτό: το βάθος του. Έχει παίκτες ετοιμοπόλεμους, που γνωρίζουν το ρόλο τους. Και όταν όλη η ομάδα κλικάρει, δείχνοντας μεγάλη ισορροπία, τότε οι "ερυθρόλευκοι" γίνονται μια πολύ δύσκολη ομάδα να κερδίσει κανείς. Μάλιστα ο βαθμός "ετοιμότητας" δεν φαινόταν μόνο στο παρκέ, αλλά και στον πάγκο. Οι παίκτες έδειχναν "έτοιμοι" από τον τρόπο που αντιδρούσαν σε κάθε πόντο, σε κάθε ριμπάουντ, σε κάθε μπάλα που έβγαινε έξω.

Σε ότι αφορά τον επιθετικό τομέα η μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού σε σχέση με το 2ο και το 3ο ματς ήταν η πολυφωνία του στο σκοράρισμα. Μπορεί ο Βασίλης Σπανούλης να έκλεψε την παράσταση με τους 18 πόντους και τα 5 εύστοχα τρίποντα, αλλά η σύγκριση των αγώνων, δείχνει ότι ο πλουραλισμός είναι αυτός που άλλαξε τα δεδομένα.

Ματς	Σύνολο Πόντων	Σπανούλης - Πρίντεζης	Υπόλοιπη ομάδα
1	87	21	66
2	71	40	31
3	60	23	37
4	74	29	45

Για παράδειγμα ο Γκριν έβαλε 6 πόντους από τον πάγκο, ο Ουότερς σκόραρε ένα κρίσιμο γκολ-φάουλ στο διάστημα που ξέφυγε ο Ολυμπιακός, ο Παπαπέτρου πρόσθεσε άλλους 6 με 2/2 τρίποντα, ο Παπανικολάου ήταν και πάλι εκ των κορυφαίων (8 πόντοι), οι Μπιρτς-Γιανγκ είχαν συνολικά 13 πόντους. Και έτσι η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου κατάφερε να έχει ισορροπία και διάρκεια, κερδίζοντας εκείνη την μάχη της ενέργειας. Μην ξεχνάμε ότι η second unit του Ολυμπιακού στάθηκε επάξια και τις δύο φορές που κάθισαν στον πάγκο οι Σπανούλης-Πρίντεζης. Ειδικά στο τέταρτο δεκάλεπτο το αμυντικό σχήμα του Ολυμπιακού εκμηδένισε την Εφές.

γ) Η κλάση του Σπανούλη και του Πρίντεζη

Χωρίς αμφιβολία ήταν ένα παιχνίδι που ο Σπανούλης άφησε την υπογραφή του. Σημείωσε 18 πόντους με 5/11 τρίποντα, μοίρασε 4 ασίστ και υπέπεσε μόλις σε 1 λάθος (στο προηγούμενο είχε 8) . Τα δικά του μεγάλα σουτ έκοψαν τα πόδια των γηπεδούχων και άλλαξαν εντελώς την εικόνα του αγώνα.

Παράλληλα ήταν πολύ καλός στο αμυντικό κομμάτι, κερδίζοντας πολλές μάχες. Γενικότερα ο τρόπος που αμύνθηκε ο Ολυμπιακός μας γυρνάει στην ίδια συζήτηση που έγινε μετά το 2ο παιχνίδι. Πολλές φορές - σε αυτό το επίπεδο - δεν έχει τόσο σημασία το τι κάνεις, αλλά πως το κάνεις. Οι "ερυθρόλευκοι" σε αυτό το παιχνίδι είχαν την ένταση, το πάθος και τη συγκέντρωση να κερδίσουν κάθε μπάλα και να παλέψουν μέχρι τέλους ακόμη και για αυτές που θα έχαναν. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά.

Στο μεταξύ οι Πειραιώτες κατάφεραν βάσει εξέλιξης αγώνα να βάλουν μεγάλη πίεση στην Εφές, την οποία δεν κατάφερε να διαχειριστεί. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Τούρκοι από τη στιγμή που έχασαν το προβάδισμα στο σκορ (40-38 με το τρίποντο του Μάντζαρη), δεν πήραν ξανά το προβάδισμα. Και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα το έπαιρναν. Έχασαν πολλές ευκαιρίες όταν το σκορ έγινε 44-45, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε μια επίθεση της προκοπής. Υπερβολή (φυσικά), αλλά φαινόταν σε εκείνο το σημείο ότι δεν μπορούσαν να περάσουν και ότι ακόμη και ο Ολυμπιακός να μην σκόραρε ξανά, το παιχνίδι θα έληγε 44-45 και θα έχαναν.

Απόδειξη; Το γεγονός ότι από το 28' ως το 39' σκόραραν μόλις ένα καλάθι εντός παιδιάς, αυτό με το επιθετικό ριμπάουντ του ΝτιΣόν Τόμας. Έμειναν για 5 λεπτά μόνο με τρεις πόντους και μοιραία έχασαν την επαφή τους με το σκορ.

Το 5ο παιχνίδι είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία

Οι παίκτες και το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το 4ο παιχνίδι, δεν θα έχει καμία σχέση με το 5ο . Η σειρά επιστρέφει στο ΣΕΦ, αλλά οι όροι θα είναι εντελώς διαφορετικοί. Τώρα η πίεση είναι στο τερέν του γηπεδούχου και η Εφές είναι η ομάδα που θα διορθώσει πράγματα και θα τολμήσει να αλλάξει το momentum.

Είδαμε ότι η ομάδα του Περάσοβιτς κατάφερε να απαντήσει μετά το αρχικό 1-0, να αλλάξει το παιχνίδι της και να αντιδράσει. Έδειξε πνευματική δύναμη, κάτι που ενδεχομένως κανείς να μην περίμενε πριν τη σειρά. Δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος, ειδικά αν παρουσιάσει βελτιωμένο πρόσωπο σε ότι αφορά τα περιφερειακά σουτ, που την έχουν πληγώσει στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις.

Καταλήγουμε, βέβαια και πάλι ότι όλα είναι στο χέρι του Ολυμπιακού. Έτσι έχει πάει και η σειρά. Οι "ερυθρόλευκοι" ήταν αυτοί που έδωσαν δικαίωμα στο 2ο και στο 3ο παιχνίδι. Αυτοί οπότε έχουν και τον πρώτο λόγο για να αποφασίσουν ποια θα είναι η ομάδα που θα πάει στο φάιναλ-φορ.