Τι αλλάζει με Πεδουλάκη

Οι λόγοι που ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πλήρωσε τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού γράφτηκαν από χθες . Αυτό που έγινε γνωστό σήμερα είναι το όνομα του αντικαταστάτη του: Αργύρης Πεδουλάκης. Μια επιστροφή προδιαγεγραμμένη, θα μπορούσε να πει κανείς. Αφενός γιατί οι σχέσεις των δύο πλευρών είχαν εξομαλυνθεί λίγες εβδομάδες μετά το διαζύγιο (και τετ-α-τετ συνάντηση του προπονητή με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο) και αφετέρου διότι ο "Άρτζι" είχε βρεθεί προ των πυλών και κατά τη διάρκεια της σεζόν, πριν το παιχνίδι με τη Νταρουσάφακα.

Πλέον είναι επίσημο : Ο έμπειρος προπονητής επιστρέψει στα γνωστά του λημέρια, για να αναλάβει μια δύσκολη αποστολή. Δύσκολη επειδή οι "πράσινοι" θα πρέπει να πάρουν το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας, αλλά και επειδή τα δικά του χέρια του είναι "δεμένα". Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει δικαίωμα για προσθήκες. Ούτε καν για αλλαγές. Αντίθετα θα πρέπει να πορευτεί με τους υπάρχοντες έξι ξένους (Ουίλιαμς, Γκιστ, Χέινς, Ραντούλιτσα, Χάντερ, Φελντέιν), με τους Πάβλοβιτς και Κούζμιτς να μην έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Οπότε τουλάχιστον σε ότι αφορά τα πρόσωπα το "τριφύλλι" δεν μπορεί να αλλάξει, καθώς και ο Παππάς θα μείνει λογικά εκτός εξίσωσης, δεδομένου ότι με τον Πεδουλάκη είχε ακόμη χειρότερες σχέσεις από ότι με τον Τζόρτζεβιτς.

Οπότε αυτό σημαίνει ότι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού θα πρέπει να αλλάξει το "πως" και όχι το "με ποιον". Στόχος του θα είναι να μεταμορφώσει αγωνιστικά την ομάδα. Και το μεγαλύτερο "συν" σε ότι αφορά το πρόσωπο του είναι το γεγονός ότι έχει αποδείξει πόσο καλός είναι στο "damage control". Όταν το καλοκαίρι του 2012 ο Παναθηναϊκός έμενε μετέωρος χωρίς τον Ομπράντοβιτς και με μόλις δύο παίκτες, κατόρθωσε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα που μπορούσε να κερδίσει. Το άλλο μεγάλο θετικό σε ότι αφορά την επιλογή του έχει να κάνει με τη γνώση της ομάδας, αλλά και των συνθηκών. Είναι με άλλα λόγια η επιλογή με το μικρότερο ρίσκο για το "τιμόνι" του Παναθηναϊκού.

Έστω και χωρίς το δικαίωμα αλλαγών, που ήταν όλα αυτά τα χρόνια ένα από τα βασικά όπλα του. Σε όλες τις ομάδες που έχει δουλέψει μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία: αλλαγές προσώπων και επομένως ρόλων. Το είχε κάνει στην πρώτη του θητεία όταν ήρθαν στα μέσα της χρονιάς οι Γκιστ (αντί του Πάνκο), Καπόνο, Μπανς και Κάρι (αντί των Άρμστρονγκ, Κίτσεν), αλλά και τη δεύτερη όταν προστέθηκαν κομμάτια του παζλ όπως ο Ζακ Ράιτ. Φέτος, δεν θα έχει τη δυνατότητα.

Οπότε τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Παναθηναϊκό; Συγκρίνοντας τις ομάδες, υπήρχαν μεγάλες διαφορές. Από την εποχή Ιβάνοβιτς, αλλά και φέτος ο Παναθηναϊκός έπαιξε πιο γρήγορα, πιο επιθετικά. Εν αντιθέσει με την ομάδα του Πεδουλάκη, που ήταν ένα σύνολο που κέρδιζε, αλλά και έχανε δύσκολα. Μια ομάδα με oversized παίκτες σε όλες τις θέσεις, με παίκτες ρόλων που μπορούσαν να παίξουν σκληρά στην άμυνα, να ελέγξουν τα ριμπάουντ και να πάνε το παιχνίδι στο τέμπο που τους βολεύει.

Το σήμα κατατεθέν του Παναθηναϊκού ήταν η άμυνα με αλλαγές, αλλά και ο προσανατολισμός στο post-up παιχνίδι. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να κάνει κάτι τέτοιο; Και ναι και όχι.

Τι θεωρεί ο ίδιος το "πρόβλημα" του Παναθηναϊκού

Σε τηλεοπτική του εμφάνιση ο Πεδουλάκης είχε ονοματίσει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού την έλλειψη αθλητικού σέντερ. Όχι μόνο για το αμυντικό κομμάτι, αλλά και για το επιθετικό. Δεν υπήρχε δηλαδή ο παίκτης που θα κόψει γρήγορα μετά το pick και επομένως να συνεργαστεί ιδανικά με τον Διαμαντίδη, αλλά και τον Καλάθη. Οπότε η λογική λέει ότι θα δούμε περισσότερο Γκιστ στο "5" (και άρα Φώτση στο "4"), αλλά και τον Χάντερ να παίρνει περισσότερο χρόνο, από τη στιγμή που ταιριάζει μ' αυτά τα χαρακτηριστικά.

Από την άλλη ο Παναθηναϊκός φέτος ήταν μια ομάδα που στηρίχτηκε περισσότερο από το συνηθισμένο στο post παιχνίδι. Κυρίως λόγω της παρουσίας του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Υπάρχουν όμως και άλλοι παίκτες που έχουν αυτή την ικανότητα, όπως είναι υπό προϋποθέσεις ο Γκιστ (απέναντι σε ελαφριά 4άρια), ο Διαμαντίδης και ο Γιάνκοβιτς.

Αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε είναι μια προσπάθεια για βελτίωση της χημείας της ομάδας. Να "ζευγαρώσουν" καλύτερα οι παίκτες. Οι pick-n-roll παίκτες να βρίσκονται ταυτόχρονα στο παρκέ με τους pick-n-roll ψηλούς. Ή για παράδειγμα να μην παίζουν πολύ ώρα μαζί στην ίδια 5άδα παίκτες που δεν σουτάρουν καλά. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε το πως θα χειριστεί ο Παναθηναϊκός τον Νικ Καλάθη. Θα μπει σε μια λογική όπως με τον Ζακ Ράιτ, που επί της ουσίας όταν δεν είχε τη μπάλα, βρισκόταν κοντά στη baseline; Κάτι που έκανε και ο Τζόρτζεβιτς αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Ο Ουίλιαμς; Θα παίζει περισσότερο στο "3", ή στο "2", αχρηστεύοντας έτσι τον Φελντέιν;

Ως προπονητής δίνει μεγάλη έμφαση στην άμυνα (άλλωστε όταν έφυγε είχε κατηγορηθεί ότι η ομάδα του δεν παίζει ωραίο μπάσκετ) και προτιμά να ελέγχει ο ίδιος το παιχνίδι. Οι ομάδες του παίζουν στοχευμένα. Μπορεί να γίνει τέτοια ομάδα αυτός ο Παναθηναϊκός; Ξανά: και ναι και όχι. Σε σχέση με την προηγούμενη του θητεία τώρα θα έχει περισσότερο ταλέντο στα χέρια του. Θα έχει όμως και λιγότερο σκληρούς παίκτες.

Τα ερωτηματικά είναι αρκετά και ενδιαφέροντα, αλλά οι απαντήσεις θα δοθούν μετά τα πρώτα παιχνίδια του Παναθηναϊκού για τα playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος.