The wright choice

Ο Ζακ Ράιτ θυμίζει τους μαθητές που έχουν 20άρια στα μαθηματικά και... κάτω από τη βάση στα αρχαία. Είναι από αυτούς, δηλαδή, που παίρνουν άριστα σε ορισμένους τομείς του παιχνιδιού, αλλά υστερούν σημαντικά σε άλλους. Διαθέτει, ωστόσο, μερικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν απόλυτα στις "τρύπες" που έχει ο Παναθηναϊκός, εξηγώντας έτσι σε μεγαλο βαθμό το λόγο που αποκτήθηκε.

Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε, η αρχή θα γίνει με την καταγραφή των δεδομένων:

> Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν ακόμη γκαρντ. Από τη στιγμή που ο Ούκιτς δεν είναι σε καλή κατάσταση λόγω τραυματισμού. Και δεν είναι μόνο τα παιχνίδια, είναι και οι προπονήσεις. Το πέλμα αποτελεί έναν από τα πιο ύπουλα σημεία. Η ανάγκη για ξεκούραση ντεφορμάρει τους παίκτες, που χάνουν προπονήσεις για να ξεκουραστούν και ουσιστικά δυσκολεύονται πολύ να βρουν ρυθμό, όπως είχε γίνει για παράδειγμα προ ετών με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο.

Παράλληλα ο κόουτς Πεδουλάκης θεωρεί ότι ο Νίκος Παππάς δεν μπορεί να καλύψει το ρόλο που θέλει, συμπέρασμα που προκύπτει από το γεγονός ότι τον χρησιμοποιεί σπανίως. Οπότε είναι λογικό ο Παναθηναϊκός να κινηθεί για έναν ακόμη παίκτη στην περιφέρεια. Οπότε ακόμη κι αν κάποιος να αμφιβάλει για το ποιοτικό του θέματος, δεν μπορεί να παραβλέψει το ποσοτικό.

> Τη συγκεκριμένο περίοδο η δεξαμενή από την οποία μπορεί να επιλέξει μια ομάδα είναι περιορισμένη. Λίγοι παίκτες είναι ελεύθεροι και λίγοι μπορούν να "βγουν" από την ομάδα τους για να συνεχίσουν σε μια άλλη. Οπότε υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις από τους νεοφερμένους.

> Η δυσκολία της περιόδου για τις ομάδες είναι διττή. Όχι μόνο υπάρχουν λίγοι παίκτες, αλλά ακόμη υπάρχει περιορισμένο διάστημα προσαρμογής. Λόγω των ταξιδιών και των διπλών υποχρεώσεων οι προπονήσεις είναι λίγες και στοχευμένες και είναι δύσκολο για οποιονδήποτε παίκτη να γνωρίσει την ομάδα, να καταλάβει τη φιλοσοφία του προπονητή και να εγκλιματιστεί μέσω ουσιαστικά των... αγώνων. Οπότε το ζητούμενο για τα τεχνικά τιμ δεν είναι μόνο να βρουν τον καλύτερο παίκτη που μπορούν, αλλά και τον παίκτη που θα προσαρμοστεί/ταιριάξει καλύτερα.

Το προφίλ του Ζακ Ράιτ

Ο Ζακ Ράιτ είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Κυρίως επειδή παρουσιάζει έντονα πλεονεκτήματα και χτυπητά μειονεκτήματα. Σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού έχει το απόλυτο 10/10. Υπάρχουν, δηλαδή, κατηγορίες στις οποίες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και από τους καλύτερους στην Euroleague. Ποιες είναι αυτές;

Καταρχήν κυριαρχεί με τα αθλητικά του προσόντα. Είναι γρήγορος, αλτικός, εκρηκτικός και δυνατός, στοιχεία που τον καθιστούν πολύ ικανό στον αιφνιδιασμό, στο 1on1, αλλά και στην άμυνα. Σε ότι αφορά το επιθετικό του ρεπερτόριο διαθέτει μεγάλη ικανότητα στη διείσδυση, ενώ ακόμη μπορεί να αποτελέσει όπλο παίζοντας με πλάτη κοντύτερο αντίπαλο ή κερδίζοντας κατοχές μέσω του επιθετικού ριμπάουντ.

Στην άμυνα διακρίνεται για την ικανότητα του τόσο στη μπάλα, όσο και μακριά από αυτή. Είναι οξυδερκής, έχει πολύ καλά χέρια και "διαβάζει" τις φάσεις. Όπως έκανε για παράδειγμα στο ματς με τον Πανιώνιο, κλέβοντας την πάσα στην αδύνατη πλευρά με αστραπιαία κίνηση.

Με άλλα λόγια είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ του ευρωπαϊκού μπάσκετ σε αυτούς τους τομείς (επιθετικό ριμπάουντ, παιχνίδι με post, 1on1, άμυνα), ωστόσο, οι αδυναμίες του είναι χτυπητές. Έχει αδυναμία στο πικ-εν-ρολ και στο μακρινό σουτ. Το τελευταίο είναι λίγο ως πολύ γνωστό. Φέτος δεν σούταρε ούτε μια φορά για τρεις πόντους στην Euroleague, ενώ είχε 2/6 προσπάθειες σε 17 παιχνίδια (378 λεπτά) στο γερμανικό πρωτάθλημα. Σουτάρει δηλαδή 1 κάθε 63 λεπτά, δηλαδή ένα κάθε τρία ημίχρονα.

Έκτοτε, βέβαια, έχουν περάσει δύο χρόνια που ο Ράιτ παίζει σε καλά πρωταθλήματα και διεθνείς διοργανώσεις, οπότε είναι λογικό να έχει παρουσιάσει βελτίωση και να έχει αποκτήσει παραστάσεις. Αν και το γερμανικό πρωτάθλημα (10.0 πόντοι, 3.3 ασίστ, 1.2 κλεψίματα) δεν είναι τόσο ενδεικτικό όσο η Euroleague, δεδομένου ότι φημίζεται για τον πολύ γρήγορο ρυθμό του και το παιχνίδι πάνω-κάτω.

Η αδυναμία στο πικ-εν-ρολ

Ο Ζακ Ράιτ συστήθηκε στο ελληνικό κοινό στο Ρέθυμνο, εκεί όπου ο Αμερικανός γκαρντ έβγαλε μάτια (κερδίζοντας μεταγραφή στην Τσιμπόνα και στην... εθνική Βοσνίας). Αυτό που δεν είναι γνωστό, όμως, είναι ότι αρχικά ο Στέργιος Κουφός ήθελε να τον αλλάξει. Κι αυτό γιατί ο έμπειρος τεχνικός έβλεπε ότι ο παίκτη του δεν μπορούσε να υπηρετήσει το αγαπημένο του στυλ παιχνιδιού, το πικ-εν-ρολ.

Αντί να φέρει κάποιον άλλον ξένο στη θέση του, όμως, προτίησε να προσαρμοστεί πάνω του και δικαιώθηκε, καθώς το Ρέθυμνο έκανε την καλύτερη χρονιά της ιστορία τους, με τον Ράιτ πρωταγωνιστή. Έστω κι αν για να γίνει αυτό, χρειάστηκε ο Κουφός να αλλάξει τον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ!

Οι Κρητικοί κάλυψαν την αδυναμία του στο πικ-εν-ρολ και στο σουτ με συγκεκριμένους τρόπους. Α) Άφηναν τον Απόλλωνα Τσόχλα (κυρίως) και τον Ντιόντε Κρίστμας να χειρίζονται τέτοιες καταστάσεις Β) έκαναν τον Ράιτ άτυπο... ψηλό. Δηλαδή, όταν το Ρέθυμνο έπαιζε πικ-εν-ρολ ή 1on1 με τον Κρίστμας έστελναν τον νέο παίκτη του Παναθηναϊκού στο low-post, την ώρα που οι ψηλοί (Λάτοβιτς-Πέτγουεϊ) έμεναν μακριά από το καλάθι. Εκεί ο Ράιτ είχε τεράστιο πλεονέκτημα, καθώς συνήθως τον μάρκαρε πλέι-μέικερ (γενικά ένας γρήγορος και ελαφρύς παίκτης) και από εκείνο το σημείο έκανε θραύση στα επιθετικά ριμπάουντ.

Την ίδια ώρα στην επίθεση ο Ράιτ άνοιγε τον έναν αιφνιδιασμό μετά τον άλλον, έπαιζε 1on1 και εφάρμοσε το post-up παιχνίδι από τη βολή! Είναι μια από τις καινοτομίες που λάνσαρε ο Στέργιος Κουφός και για την οποία μίλησε στο Διεθνές Σεμινάριο του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης στη Θεσσαλονίκη πριν από δύο καλοκαίρια. Με απλά λόγια έβαζε τον Ράιτ να παίζει πλάτη από τη γωνία της βολής, αφαιρώντας έτσι τη δυνατότητα από τον παίκτη του να μείνει πίσω, όπως έκανε για παράδειγμα ο εκάστοτε αμυντικός του Πανιωνίου που τον μάρκαρε.

Τι μπορεί να δώσει στον Παναθηναϊκό

Το ερώτημα που τίθεται τώρα έχει να κάνει με το τι μπορεί να προσφέρει να δώσει ο Ράιτ στον Παναθηναϊκό. Το σίγουρο είναι ότι θα ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο back-court και θα μπορέσει να βγάλει ενέργεια στο παρκέ, είτε στην άμυνα, είτε στην επίθεση. Είναι πολύτιμα στοιχεία τα οποία λείπουν στους "πράσινους", δεδομένου ότι ο Ούκιτς (είχε αυτό το ρόλο πέρσι) έχει προβλήματα από την αρχή της χρονιάς και οι Διαμαντίδης-Ούκιτς είναι παίκτες διαφορετικού στυλ.

Από εκεί και πέρα ο Ράιτ θα αποτελέσει μια πολύτιμη λύση για την άμυνα πάνω στη μπάλα, είτε σε πικ-εν-ρολ καταστάσεις, είτε 1on1. Αυτό εξάλλου είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα του "τριφυλλιού", που έχει βαριά κορμιά στην περιφέρεια. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε ειδικές καταστάσεις που απαιτούν μια καλή άμυνα ο Αργύρης Πεδουλάκης τοποθετεί στην 5άδα τρεις ψηλούς (Γκιστ, Λάσμε, Φώτση), επιβεβαιώνοντας ότι οι ψηλοί του είναι καλύτεροι στην περιφερειακοί άμυνα έναντι των "κοντών".

Μέχρι πρότινος τον πιο επίκινδυνο περιφερειακό τον μάρκαρε ο Ούκιτς ή ο Μπράμος, ενώ τώρα η πρώτη λύση θα είναι ο Ζακ Ράιτ, που θα έχει σίγουρα αυτό το ρόλο ως πρωταρχική αρμοδιότητα. Παράλληλα θα βοηθήσει ιδιαίτερα την συνολική αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, που θέλει παίκτες ενεργοποιημένους στην αδύνατη πλευρά. Ο Αμερικανός είναι πολύ οξυδερκής και έχει την ικανότητα όχι μόνο να καλύπτει τρύπες και να κλείνει διαδρόμους, αλλά να πηγαίνει με δυναμη στο ριμπάουντ, να δυσκολεύει τους ψηλούς και να κλέβει μπάλες.

Από εκεί και πέρα ο Αμερικανός γκαρντ θα ταιριάξει στη φιλοσοφία του κόουτς Πεδουλάκη που θέλει ικανούς ριμπάουντερ σε όλες τις θέσεις και παίκτες που μπορούν να παίξουν με πλάτη στο καλάθι. Αν και στην επίθεση η μεγαλύτερη ανάγκη που πρέπει να καλύψει ο Ράιτ αφορά πέρα από την ενέργεια, την ικανότητα να κουβαλήσει τη μπάλα, να "τρυπήσει" και να δημιουργήσει ρήγματα σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός. Τέτοιος παίκτης είναι μόνο ο Ούκιτς (και ο Παππάς, μόνο που αυτός δεν παίζει) και ακριβώς έναν τέτοιο χρειάζεται ο Παναθηναϊκός.

Πολλές φορές, βέβαια, η θεωρία από την πράξη διαφέρει. Ο Έισι Λο για παράδειγμα ταίριαξε γάντι στον Ολυμπιακό, ενώ αντίστοιχα ο Ντορόν Πέρκινς (που έχει παρόμοια χαρακτηρικά με τον Ράιτ) δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί. Οπότε βλέποντας και κρίνοντας...