Μετά από δύο βαριές ήττες στη Μόσχα ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν να αλλάξει πολλά για να αποφύγει τον αποκλεισμό. Περισσότερα ενδεχομένως από αυτά που του προσφέρει η δύναμη της έδρας. Έψαχνε τον αστάθμητο παράγοντα. Τον "Χ-Factor" που θα διαταράξει τις ισορροπίες. Χρειαζόταν κάτι αναπάντεχο. Και τελικά το βρήκε στο πρόσωπο του Νίκου Παππά . Ο διεθνής γκαρντ έπαιξε το ρόλο που είχε υποδυθεί στο ξεκίνημα της χρονιάς ο Έι Τζέι Σλότερ, προσφέροντας στην ομάδα του αυτό που ξέρει καλά (όπως και ο Αμερικανός συμπαίκτης του): instant scoring.

Αυτός είναι ο κοινός παρανομαστής στις μεγάλες νίκες του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, όπως σ' αυτές με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, την Αρμάνι και τη Ρεάλ. Με τους Τούρκους ήταν οι 23 πόντοι του Σλότερ (7/10 τρίποντα), με τους Ιταλούς το δίδυμο Γιάννις Μπλουμς (8 πόντοι με 2/2 τρίποντα) και Τζούλιαν Ράιτ (9 πόντοι, 5 ριμπάουντ) που έδωσαν το κάτι παραπάνω και με τους Ισπανούς το δίδυμο Παππά (22π) και Νέλσο (16π) που έκαναν τη διαφορά.

Με δεδομένη την υπεροχή των Ρώσων σε μέγεθος οι "πράσινοι" έπρεπε να βρουν μια λύση από μακριά καθώς η ρακέτα είχε μετατραπεί σε ναρκοπέδιο. Οι "πράσινοι" σκόραραν το πρώτο τους δίποντο στο δεύτερο δεκάλεπτο και τέλειωσαν με 8 συνολικά δίποντα. Ακόμη και τα έξι επιθετικά ριμπάουντ (ένα ο Χαραλαμπόπουλος, ένα ο Παππάς και τρία μετά από ομαδική προσπάθεια) κατέληξαν πάλι έξω από τη ρακέτα και όχι σε ευκαιρίες για λέι-απ. Ο μοναδικός παίκτης που απειλούσε πραγματικά ήταν ο Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος είχε νικήσει κατά κράτος τα αντίπαλα "4άρια".

Αυτό βέβαια δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο το "δεν μπορούμε να βάλουμε λέι-απ, ας σουτάρουμε τρίποντα". Ήταν περισσότερο αποτέλεσμα και όχι επιλογή. Οι "πράσινοι" βλέποντας το οχυρωμένη τη ρακέτα της ΤΣΣΚΑ, εκμεταλλεύτηκαν αυτό που τους έδωσε η άμυνα της: το σουτ από την περιφέρεια. Ο κόουτς Ιτούδης θέλοντας να σταματήσει τους περιφερειακούς, χρησιμοποίησε μια επιθετική αντιμετώπιση (hedge-out), η οποία εντέλει επέτρεψε στους γηπεδούχους κάθε φορά που έκαναν σωστά την πρώτη πάσα, μέσω των καλών τους αποστάσεων, να βγάλουν αρκετά περιφερειακά σουτ.

Και από τη στιγμή που η μπάλα μπήκε ( 16 εύστοχα τρίποντα ρεκόρ στα playoffs της Euroleague ) ο Παναθηναϊκός βρήκε τον τρόπο να πληγώσει την "Αρκουδα". Το έργο του μάλιστα θα είχε γίνει αρκετά πιο εύκολο, αν δεν είχε ξυπνήσει ο Σόνι Ουίμς, ο οποίος πέτυχε 20 συνολικά πόντους στην τελευταία περίοδο. Απίστευτη επίδοση για τον Αμερικανό που έβαλε μεγάλα σουτ, έστω και με διαφορετικό παρανομαστή. Διότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στις συνθήκες των σουτ που επιχείρησαν οι μεν και διαφορετικές συνθήκες στα σουτ που επιχείρησαν οι δε. Οι περισσότερες προσπάθειες του Παναθηναϊκού ήταν αμαρκάριστες, κάτι που οφείλεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στον Δημήτρη Διαμαντίδη. Αν υπήρχε στατιστική για "καλές πάσες" και όχι μόνο για ασίστ, ο αρχηγός του "τριφυλλιού" θα ήταν μακράν πρώτος στη σχετική λίστα. Διότι -κακά τα ψέμματα- οι 7 ασίστ δεν λένε ούτε καν τη μισή αλήθεια.

Πέρα από τον παράγοντα-Παππά (25 πόντοι με 5/7 τρίποντα, 4 ασίστ, 4 κλεψίματα) οι βάσεις μπήκαν στο κομμάτι των κατοχών, το πρώτο στοιχείο που πρέπει να προσέξει ο εκάστοτε αντίπαλος της ΤΣΣΚΑ. Ο Παναθηναϊκός έκανε πολύ καλή δουλειά στο να περιορίσει τις δεύτερες ευκαιρίες στους Ρώσους που έμειναν στα 9. Μπορεί να κέρδισαν τη μάχη των ριμπάουντ (37-27), αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αριθμοί δεν λένε όλοι την αλήθεια. Κι αυτό γιατί οι Ρώσοι άφησαν πολλά σουτ προς διεκδίκηση στο δικό τους κομμάτι του γηπέδου.

Μέσω της ομαδικής δουλειάς στο ριμπάουντ άνοιξε ο δρόμος, ο οποίος συνεχίστηκε με την πολύ καλή αμυντική δουλειά στην άμυνα στα screen στη μπάλα και ολοκληρώθηκε με τη γεμάτη ταμπεραμέντο επίθεση, που φέρει την σφραγίδα παικτών όπως ο Παππάς, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Διαμαντίδης και ο Γιάνκοβιτς.

Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ο Παναθηναϊκός έχοντας μειώσει σε 2-1 τη σειρά θα μπει στο 4ο παιχνίδι με διαφορετικό αέρα.