Μια μεγάλη γραμμή πέρασε πάνω από το όνομα της Μπεσίκτας. Χωρίς ιδιαίτερο άγχος ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που χρειαζόταν (όσο χρειαζόταν και όταν χρειαζόταν), πέτυχε την πρώτη του νίκη στο Top-16 και πλέον κοιτάει το επόμενο ματς.

Διαβάστε ακόμη τις δηλώσεις του Τζος Πάουελ μετά το ματς.

Άλλωστε από το συγκεκριμένο παιχνίδι με τους Τούρκους λίγα πράγματα μπορεί να κρατήσει.

Καταρχήν τον πλουραλισμό του. Ο Σπανούλης έπαιξε 26 λεπτά (έκανε δύο φάουλ στο πρώτο 10λεπτο και αποσύρθηκε νωρίς) και κανείς περισσότερο από αυτόν. Χαρακτηριστικά ο Χάινς έμεινε μόνο για 18 λεπτά στο παρκέ και πάει λέγοντας. Δεν είναι μόνο το φύλλο της στατιστικής, όμως. Το καλό rotation κρατούσε φρέσκο τον Ολυμπιακό που έμοιαζε πως οποιαδήποτε στιγμή του αγώνα, μπορεί να σηκώσει δύο παίκτες από τον πάγκο και να κάνει νέο ξέσπασμα στο παιχνίδι.

Κατά δεύτερον τους αφανείς πρωταγωνιστές: ο Κώστας Σλούκας ξεχώρισε με τους 9 πόντους, τα 5 ριμπάουντ και τις 3 ασίστ στα 22 λεπτά που αγωνίστηκε. Ο διεθνής γκαρντ έδειξε και πάλι έτοιμος. Παρότι δεν αγωνίστηκε στη Βιτόρια ήταν από τις πρώτες αλλαγές, έπαιξε αποτελεσματικά τον ρόλο του αντι-Σπανούλη. Δημιούργησε και εκτέλεσε, με αποκορύφωμα τη φάση που οδήγησε ουσιαστικά σε λάθος τους Τούρκους και στη συνέχεια τους τιμώρησε με τρίποντο στην εκπνοή (από την φοβερή πάσα του Άντιτς πίσω από τον πλάτη) .

Παράλληλα φαρδύ πλατύ το όνομα τους στο συγκεκριμένο φύλλο αγώνα έβαλαν ο Έισι Λο και ο Πέρο Άντιτς. Ο πρώτος ήταν αυτός που κατά κύριο λόγο σταμάτησε τον Κέρτις Τζέρελς, προσθέτοντας άλλο ένα "σκαλπ" στη συλλογή του: ήταν το ίδιο καταλυτικός στο αμυντικό κομμάτι τόσο με την Ζαλγκίρις, όσο και με την Εφές εξουδετερώνοντας τον Φάρμαρ. Παράλληλα είχε τις γνωστές φάσεις ένας-εναντίον-ενός δημιουργώντας πολλά προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Εξίσου σημαντικός για την ομάδα του ήταν και ο Πέρο Άντιτς. Δεν είναι μόνο τα 7 ριμπάουντ (με διαφορά ο καλύτερος ριμπάουντερ του Ολυμπιακού), αλλά η συνολική παρουσία του. Βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας, έβαλε το σώμα του, κέρδισε μάχες.

Κατά τρίτον την τακτική του. Οι Πειραιώτες προσέγγισαν με υποδειγματικό τρόπο το παιχνίδι. Και γενικότερα θα μπορούσε να πει κανείς ότι έπαιξαν καλά, στους περισσότερους τομείς πέρα από το εκτελεστικό κομμάτι. Η μπάλα κυκλοφορούσε γρήγορα και υπήρχε η συνήθης ταχύτητα στο πέντε-εναντίον-πέντε μέσα από συνεχόμενες συνεργασίες στη μπάλα και μακριά από αυτή. Η διαφορά θα μπορούσε να είναι πιο μεγάλη αν υπήρχαν υψηλά ποσοστά στα τρίποντα (Σπανούλης-Άντιτς-Παπανικολάου είχαν 3/11), ή στα χαμένα λέι-απ του πρώτου ημιχρόνου. Χάθηκαν εύκολες φάσεις, γεγονός που έπαιξε ρόλο στο σκορ του φωτεινού πίνακα ειδικά στην αρχή, εκεί που η αστοχία εξ επαφής και κάποια λάθη στο transition "κράτησαν" την Μπεσίκτας μες στο ματς.

Το μοναδικό "κακό" σημείο ήταν στην αρχή του τρίτου δεκαλέπτου, εκεί όπου έγιναν φθηνά λάθη στην αρχή μάλιστα των επιθέσεων. Γενικότερα η μπάλα "κολλούσε" στα χέρια των περιφερειακών και ο Ολυμπιακός έγινε προβλέψιμος. Στη συνέχεια, όμως, η εικόνα διορθώθηκε και όσο ο Ολυμπιακός έπαιζε καλή άμυνα στα πρώτα δευτερόλεπτα της άμυνας (μόνο εκεί χτυπούσε κυρίως ο Τζέρελς παίζοντας συνήθως ένας-ένας), δεν άφηνε τον αντίπαλο του να μπει μες στο ματς.

Αναλύοντας λίγο περισσότερο την τακτική θα πρέπει να σταθούμε στο "σημάδι" των επιθέσεων στον Νταμίρ Μάρκοτα, ενός πολύ αδύναμου αμυντικού. Παράλληλα οι Πειραιώτες προσπάθησαν να παίξουν επιθετικά και δυναμικά στα σκριν στη μπάλα και ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικοί κάθε φορά (και άμεσα μάλιστα) που η Μπεσίκτας έπαιζε ζώνη.

Κατά τέταρτον το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-1 και πλέον μπορεί απερίσκεπτος να κοιτάξει τη συνέχεια. Μετά τη στάση στο Περιστέρι (και το ματς με τον νεοφώτιστο Πανελευσιανιακό), θα ακολουθήσει το ματς με τη Μπαρτσελόνα. Την Κυριακή αναμένεται να πάρει χρόνο συμμετοχής κι ο Γκιόργκι Σερμαντίνι. Μετά από λίγες ημέρες ωστόσο θα αντιμετωπίσει την καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας και ένα μεγάλο πρόβλημα: τα τεράστια κορμιά στη φροντ-λάιν των Ισπανών.

Ως τότε αρκεί, όμως, αρκεί το "αποστολή εξετελέσθη"