Το μις-ματς ή Τόμιτς ματς
Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος εξηγεί γιατί η νίκη του Ολυμπιακού έχει τριπλή σημασία, στέκεται στη διαχείριση που έκανε ο Μίλαν Τόμιτς και στα σημεία που έκριναν την αναμέτρηση με τη Βαλένθια.
Η νίκη του Ολυμπιακού στη Βαλένθια δεν είναι γεμάτη μόνο από τερτίπια της μοίρας, που μοιάζουν με τη μπάλα που στριφογυρνάει πάνω από τη στεφάνη, αλλά και πολύ ουσιαστική. Από ποια πλευρά και να τη δει κανείς.
1) Ο Ολυμπιακός κέρδισε εκτός έδρας τη βασική αντίπαλο για την κατάληψη της πρώτης θέσης. Η Βαλένθια ήταν ο κυριότερος διώκτης των "ερυθρολεύκων" (τουλάχιστον στα χαρτιά, μένει να αποδειχτεί και στην πράξη) σε αυτό το γκρουπ, μπροστά από τη Γαλατάσαραϊ ή την αποδυναμωμένη Λαμποράλ Κούτσα.
2) Ο Ολυμπιακός κέρδισε δείχνοντας χαρακτήρα. Έπαιξε με πολλά προβλήματα: χωρίς δύο 3άρια (Ντάρντεν, Παπαπέτρου) και με το τρίτο (Λοτζέσκι) να παίζει χωρίς καλή προετοιμασία, δίχως τον βασικό του post παίκτη (Πρίντεζη) και έχοντας να αντιμετωπίσει ακόμη περισσότερα στη συνέχεια, όπως η κακή κατάσταση του Μπράιαν Ντάνστον (μόλις 13 λεπτά) και οι κράμπες του Οθέλο Χάντερ.
3) Ο Ολυμπιακός κέρδισε με υπηρεσιακό προπονητή στον πάγκο. Και αν θέλουμε να μπλέξουμε στις υποθετικές συζητήσεις, αν τελικά ο Μίλαν Τόμιτς γίνει "μόνιμος" είναι πολύ πιθανό αυτό το θετικό αποτέλεσμα της πρεμιέρας, να έχει παίξει ρόλο στην απόφαση της διοίκησης. Συν τους άλλους λόγους φυσικά, που έχουν να κάνουν με τη χρονική συγκυρία και τους πολλούς πόντους που έχει ούτως ή άλλως ο Τόμιτς λόγω ειδικού βάρους, λόγω προσωπικότητας και κυρίως λόγω γνώσης των συνθηκών, της φιλοσοφίας και των ιδιαιτεροτήτων που επικρατούν στο Λιμάνι.
Η συζήτηση για το αν ο Ολυμπιακός της Βαλένθια ήταν... διαφορετικός, είναι μάλλον περιττή, διότι κανείς προπονητής δεν θα επιχειρούσε (πόσο μάλλον να πετύχαινε) να αλλάξει δραστικά την εικόνα μιας ομάδας μέσα σε μια βδομάδα. Οι "ερυθρόλευκοι", άλλωστε, είναι πολύ δύσκολο -χωρίς να γίνουν μαζικές αλλαγές παικτών- να αλλάξει φιλοσοφία. Ήταν τα τελευταία χρόνια, είναι και θα παραμείνει και φέτος μια ομάδα που έχει χτιστεί γύρω από τον Βασίλη Σπανούλη και έχει σφυρηλατηθεί σε μια κατ' εξοχήν pick-n-roll φιλοσοφία, διαθέτοντας παίκτες που σουτάρουν και ψηλούς που "βουτούν" γρήγορα στο καλάθι.
Η διαχείριση του υλικού, ωστόσο, ήταν διαφορετική. Ο Μίλαν Τόμιτς χρησιμοποίησε πολύ πιο κλειστό rotation. Περισσότερο από ανάγκη και λιγότερο από επιλογή (λογικό στο πρώτο του παιχνίδι ένας προπονητής να είναι πιο "μαζεμένος"), διότι δεν υπήρχαν και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Έπαιξαν 9 παίκτες και δεν χρησιμοποιήθηκαν ο νεαρός Χριστοδούλου, ο Σίμονς και ο προερχόμενος από τραυματισμό Κατσίβελης.
Αν προσθέσουμε την κακή κατάσταση του Ντάνστον μας μένουν 8 παίκτες. Από αυτούς οι 3 έπαιξαν πάνω από 30 λεπτά (Μάντζαρης, Πέτγουεϊ, Σπανούλης) και οι άλλοι δύο πάνω από 26 (Λοτζέσκι και Χάντερ). Χωρίς να μειωθεί το πολύ καλό κοουτσάρισμα του Μίλαν Τόμιτς, είναι αλήθεια ότι η διαχείριση ενός "αποδεκατισμένου" ρόστερ είναι πολλές ευκολότερη, καθώς στις περισσότερες επιλογές ισχύει το "1+1 κάνει 2", με τα περίπλοκα σενάρια να περισσεύουν.
Ουσιαστικά ο "σκόπελος" που είχε να ξεπεράσει ο Τόμιτς ήταν η θέση "4", εκεί όπου ο Πέτγουεϊ παρουσιαζόταν ως η μοναδική "περπατημένη" λύση. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έκανε πολύ καλή δουλειά στο να τον κρατήσει όσο περισσότερο φρέσκο μπορούσε, αλλάζοντας τον στο τέλος των μονών περιόδων (1ης και 3ης), ώστε, να χάσει περίπου δύο 3λεπτα, αλλά να κερδίσει πολύ περισσότερη ώρα ξεκούρασης στον πάγκο.
Η διαχείριση της συγκεκριμένης θέσης, ωστόσο, ήταν αυτή τελικά που του αποδείχτηκε η κίνηση ματ. Διότι όταν ο Ολυμπιακός πέρασε στο παρκέ τον Ματ Λοτζέσκι στη θέση "4", κατάφερε να βρει καλύτερο επιθετικό ρυθμό, να ανοίξει το γήπεδο με την παρουσία περισσότερων σουτέρ και εν τέλει να πάρει τη νίκη. Εξάλλου κι η Βαλένθια είναι μια ομάδα που παίζει συχνά με περιφερειακό (Σάτο) στο "4", κάτι που τελικά δεν έκανε ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, που όταν θέλησε να χαμηλώσει το σχήμα το έκανε βάζοντας στη θέση του Χαρανγκόντι τον Λούτσιτς.
Ο Λοτζέσκι τελικά πέτυχε δύο σημαντικά καλάθια σε αυτό το διάστημα, το ένα μάλιστα μετά από μια άτυπη συνεργασία pick-n-roll μεταξύ του "4" και του "5", που κατέληξε σε ένα μπάσιμο προ του αργότερου Λόντσαρ.
Πλην της πολύς καλής εμφάνισης του Λοτζέσκι, που έχει ξεκινήσει φορτσάτος τη σεζόν, θα πρέπε να υπογραμμιστεί το πολύ καλό παιχνίδι του Βασίλη Σπανούλη, που έδειξε από την αρχή να πατάει πολύ καλά στο παρκέ, τιμωρώντας με κάθε τρόπο κάθε τακτική που επιστράτευσε ο Περάσοβιτς (ειδικά απέναντι στην δυναμικότερη αντιμετώπιση -το hedge out- έκανε πάρτι). Τρύπησε την άμυνα, ήταν εύστοχος από μακριά, κέρδισε φάουλ, έδωσε έτοιμα καλάθια, μοίρασε τη μπάλα, δημιούργησε για τον ίδιο και του συμπαίκτες του.
Εξαιρετικός ήταν και ο Κώστας Σλούκας με 14 πόντους στα 13 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε, αλλά θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία στον Μπρεντ Πέτγουεϊ. Προσωπικά δεν έχω δει παίκτη που τελειώνει άποντος το παιχνίδι να κάνει ένα τόσο γεμάτο ματς: είχε 8 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο, 1 κόψιμο και πολύ μεγάλη συμμετοχή στην ομαδική άμυνα (είτε πάλευε στο low-post με ψηλότερο αντίπαλο, είτε κυνηγούσε περιφερειακούς μετά από αλλαγή), η οποία ως γνωστόν δεν μεταφράζεται στο φύλλο της στατιστικής.
Εξάλλου, η άμυνα με αλλαγές έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τέλος, κάτι που πιστώνεται ο Μίλαν Τόμιτς. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε ο Ολυμπιακός να "αρπάξει" από τη Βαλένθια το καλό της χαρτί, το σουτ τριών πόντων. Έστω κι αν παραλίγο να πληρώσει την αδράνεια σε συνθήκες μις-ματς από τους συνεχόμενους πόντους του Κρέζμιρ Λόντσαρ.
Κι εδώ έρχεται ένα μεγάλο κεφάλαιο του μπάσκετ που ονομάζεται "φάουλ", για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά και στο παρελθόν. Το "καλό φάουλ" (ίσον δυνατό φάουλ) πολλές φορές μετατρέπεται και σε καλή άμυνα, διότι αποτρέπει δύο πόντους και ουσιαστικά κόβει τον... αέρα του αντιπάλου.
Γενικότερα, βέβαια, ο τρόπος που χρησιμοποιεί μια ομάδα τα φάουλ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στα ματς, ειδικά σ' αυτά που κρίνονται στο τέλος. Δεν χρειάζεται, όμως, να αναπτυχθεί περισσότερο το συγκεκριμένο κομμάτι, γιατί αν μη τι άλλο το φινάλε στη Βαλένθια ήταν αρκετά "ειρωνικό". Δεν πέρασαν και πολλές ημέρες άλλωστε από τότε που ο Κώστας Σλούκας στήθηκε για βολές με το σκορ στο "Χ" και ο Βασίλης Σπανούλης βρέθηκε μπροστά από αντίπαλο με εντολή να κάνει φάουλ.
