Στα ντέρμπι συνηθίζεται το κλισέ "ότι κάθε ματς έχει τη δική του ιστορία". Το οποίο είναι απολύτως ορθό. Μόνο που στο συγκεκριμένο ντέρμπι υπάρχουν και αρκετά κοινά. Όπως για παράδειγμα το "κακό φεγγάρι" των ομάδων, όπως επιβεβαιώνεται σε επίπεδο Euroleague. Ο Ολυμπιακός από τη μεριά του προέρχεται από δύο συνεχόμενες ήττες (από Μπάμπεργκ εντός έδρας και από τη Ζαλγκίρις με 20 πόντους διαφορά), ενώ ο Παναθηναϊκός έχει μόλις μια νίκη στα τέσσερα πρώτα του ευρωπαϊκά ματς και αυτή με τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα. Με τη διαφορά όμως ότι οι "πράσινοι"¨έχασαν στο Κράσντονταρ κάνοντας την καλύτερη ως τώρα εμφάνιση τους στο Top-16 απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, που έβαλε και μεγάλα σουτ για να τους κερδίσει.

Το "κακό φεγγάρι" όμως δεν περιγράφεται μόνο από τα αποτελέσματα, ή την απόδοση. Μπορεί να συμπικνωθεί και στη γενικότερη διαπίστωση ότι οι δύο ομάδες ψάχνονται. Ο Ολυμπιακός πήρε δύο παίκτες (Τζόνσον-Όντομ και Παπανικολάου) και αποχαιρέτησε έναν άλλον (Σον Τζέιμς), προσπαθώντας να κάνει νέο... ανασχηματισμό σε ότι αφορά τους ρόλους εντός ομάδας. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη ψάχνει παίκτη (ή παίκτες) έχοντας διαγνώσει το πρόβλημα που υπάρχει στα γκαρντ (ειδικά μετά τον νέο τραυματισμό του Παππά), στο "3" (εκεί όπου ο Πάβλοβιτς δέχεται όλα τα πυρά) και στη φροντ-λάιν, όπου αναζητείται ο τρόπος κλωνοποίησης του Τζέιμς Γκιστ.

Όλα αυτά πριν το παιχνίδι που μπορεί να χαρακτηρισθεί (και για τους δύο) ως το "μεγάλο ματς της χρονιάς". Ως το επόμενο, φυσικά. Ο Ολυμπιακός που έχει χάσει ήδη δύο φορές από τον "αιώνιο αντίπαλο" παίζει τα ρέστα του σε ότι αφορά τον ψυχολογικό τομέα. Ενδεχόμενη νίκη θα αποτελέσει ψυχολογική ένεση, συν του ότι αν συνδυαστεί και με διαφορά μεγαλύτερη των 4 πόντων (τόσο είχε λήξει το ματς του ΟΑΚΑ), θα του επιτρέψει να ανακτήσει το πάνω χέρι σε ότι αφορά το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ. Αν χάσει, όμως, μπαίνει ακόμη πιο βαθιά στο τούνελ που βρίσκεται ήδη. Θα πρέπει να ξεπεράσει άλλο ένα εμπόδιο στην προσπάθεια αναζήτησης του καλού του αγωνιστικού προσώπου, το οποίο συνεχίζεται μετά το "αιώνιο" ντέρμπι με ένα πολύ δύσκολο ματς στη Μαδρίτη από την επίσης πεινασμένη Ρεάλ.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έχει την ευκαιρία να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, αν και όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια ένεση ψυχολογίας, καθώς τα δικά του αγωνιστικά προβλήματα έχουν να κάνουν με την έλλειψη λύσεων στο ρόστερ. Από την άλλη η τρίτη νίκη σε ισάριθμα παιχνίδια απέναντι στους Πειραιώτες (και το πρώτο διπλό στο ΣΕΦ στην κανονική περίοδο μετά από οκτώ χρόνια και την καταιγίδα ονόματι Κένεντι Ουίνστον), θα του επιτρέψει να βάλει "κάβα" ένα μεγάλο αβαντάζ ενόψει πλέι-οφς. Όχι μόνο σε ότι αφορά το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και σε επίπεδο αυτοπεποίθησης.

Αν χάσει, όμως, τι γίνεται; Οι κλυδωνισμοί θα γίνουν περισσότεροι και ίσως να σημάνουν και εξελίξεις, καθώς η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή έχει μεγεθυνθεί μετά τα τελευταία αποτελέσματα και γενικότερα τις τελευταίες εμφανίσεις.

Ο παράγοντας ψηλοί

Εξετάζοντας ξανά το παιχνίδι του πρώτου γύρου θα πρέπει να γίνει αναφορά σε δύο στοιχεία : το ένα έχει να κάνει με την άμυνα του Παναθηναϊκού στον Βασίλη Σπανούλη και κατά δεύτερο στην παρουσία του Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Τον περασμένο Οκτώβρη οι "ερυθρόλευκοι" είχαν κάνει ένα εξαιρετικό ξεκίνημα στο ΟΑΚΑ, το οποίο έφερε την υπογραφή του 33χρονου γκαρντ. Ο Σπανούλης έδιωχνε έγκαιρα τη μπάλα στα χέρια του, έβρισκε τον αμαρκάριστο συμπαίκτη και με πολύ απλό μπάσκετ οι "ερυθρόλευκοι" βρέθηκαν να προηγούνται με διψήφια διαφορά. Όσο κυλούσε το παιχνίδι κι ο αρχηγός του Ολυμπιακού προσπαθούσε να βρει σκορ και όχι την ανοιχτή πάσα, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του "τριφυλλιού".

Για να φτάσουμε τώρα στους ψηλούς που παίζουν το δικό τους καθοριστικό ρόλο. Αφενός διότι η μάχη των ριμπάουντ αποτελεί πάντα ένα κρίσιμο σταυροδρόμι (στον πρώτο γύρο οι γηπεδούχοι είχαν επικρατήσει κατά κράτος) και αφετέρου γιατί ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που στηρίζεται στους πόντους από το low-post. Κοινώς, θα παίξει ρόλο το μέγεθος της φθοράς που θα προκαλέσει ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα μέσα στη ρακέτα, αλλά και το πόσο χρόνο θα καταφέρει να τον κρατήσει εκτός (μέσω της δική του επίθεσης ή των φάουλ) η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Είδαμε ότι ο Ολυμπιακός έχει χάσει μεγάλο μέρος από τη δύναμη του από τη στιγμή που έμεινε μοναδικό αξιόπιστο ψηλό τον Οθέλο Χάντερ. Ο Μιλουτίνοφ δεν καταφέρνει να διατηρήσει το επίπεδο της ενέργειας της ομάδας στα ίδια υψηλά στάνταρ και αυτό είναι κάτι που δημιουργεί πρόβλημα στην ομάδα συνολικά. Διότι η θέση "5" είναι καθοριστική. Είναι ο "τερματοφύλακας" που καλύπτει τις τρύπες στη ρακέτα, ενώ παράλληλα είναι αυτός που θα παλέψει για δεύτερες ευκαιρίες μέσω των επιθετικών ριμπάουντ. Τώρα που ο Χάντερ είναι θεωρητικά "μόνος του", θα γίνει ευκολότερος στόχος για τον Ραντούλιτσα, που έχει την δυνατότητα να κερδίσει φάουλ.

Λένε ότι συνήθως τα παιχνίδια κρίνονται από την απόδοση των "κοντών". Φαίνεται, όμως, τουλάχιστον στη θεωρία ότι αυτό το ντέρμπι θα εξαρτηθεί από τους ψηλούς.