Το πρόβλημα είναι αλλού

Η Ελλάδα ηττήθηκε από τη Λιθουανία στο Κάουνας , το τρίτο αρνητικό αποτέλεσμα σε τέσσερα παιχνίδια και όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις (εξάλλου η ήττα είναι ο καθρέφτης και όχι η νίκη) βγήκαν στη φόρα τα αγωνιστικά προβλήματα, αλλά ξεχώρισαν και τα αγωνιστικά πλεονεκτήματα αυτής της ομάδας.

Το ουσιαστικό πρόβλημα των φιλικών

Το χειρότερο για την Εθνική Ελλάδος δεν είναι ότι έχασε ακόμη ένα φιλικό (από την άποψη του σκορ), αλλά ότι "έχασε" ένα ακόμη ματς για να προετοιμαστεί με τον καλύτερο τρόπο ενόψει του Μουντομπάσκετ. Κι αυτό χωρίς καμία διάθεση για υποτίμηση του αποτελέσματος, το οποίο αν μη τι άλλο αντανακλά τα αγωνιστικά προβλήματα της ομαδας.

Ίσως είναι, όμως, πιο σημαντικό το γεγονός ότι δύο βδομάδες πριν το τουρνουά η Ελλάδα δεν έχει παίξει ακόμη με την κανονική της σύνθεση, το οποίο σημαίνει ότι θα έχει λιγότερα ματς στη διάθεση της για να κάνει κανονική πρόβα.

Στο Πο έλειπαν οι Καλάθης και Πρίντεζης κι ο Φώτης Κατσικάρης έκανε αλχημείες για να ξεκουρασει τον Καϊμακόγλου στο "4". Στη Λιθουανία ο Καλάθης και ο Μπουρούσης, το οποίο σημαίνει ο βασικός "1" και ο βασικός "5", η ραχοκοκαλιά της ομάδας.

Προσοχή! Αυτό δεν είναι δικαιολογία για την βαριά ήττα των 22 πόντων, άλλο το ένα, άλλο κι άλλο τ' άλλο υπό μια έννοια. Είναι χειρότερο, όμως, από ένα αποτελέσματα το γεγονός ότι μετά από τέσσερα φιλικά η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει παίξει με τα "καλά" της σχήματα (αυτά που θα κληθούν να κρίνουν τα ματς στα τελειώματα τους), αλλά για παράδειγμα χρησιμοποιεί παίκτες εκτός θέσης. Για παράδειγμα ο Ζήσης που προορίζεται για παρτενέρ του Καλάθη στο "2", παίζει διαρκώς στο "1".

Το θέμα στη φροντ-λάιν

Πέρα από αυτό το σημείο αξίζει να αναλυθεί πιο εκτενώς η εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στο ματς με τη Λιθουανία, γιατί μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι και σε ένα τουρνουά δύο εβδομάδων δεν θα πάνε όλα δεξιά κι ότι μπορεί να κληθεί η ομάδα να αντιμετωπίσει απουσίες και προβλήματα, όπως έγινε για παράδειγμα πέρσι στη Σλοβενία.

Κόντρα στη Λιθουανία και με τον Γιάννη Μπουρούση εκτός ο Φώτης Κατσικάρης είχε την ευκαιρία να "δοκιμάσει" τους άλλους ψηλούς, στην προσπάθεια του να καταλήξει στο τελικό σχήμα που θα ταξιδέψει στην Ισπανία. Εξάλλου μέχρι στιγμής το βασικότερο ερωτηματικό είναι ποιος ή ποιοι θα παίξουν πίσω από τον σέντερ της Ρεάλ στο "5".

Ο Γλυνιαδάκης ξεκίνησε το παιχνίδι και πήγε αρκετά καλά στο πρώτο δεκάλεπτο, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε και ο Ίαν Βουγιούκας, που τουλάχιστον επιθετικά έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση. Γενικότερα, όμως, φάνηκε ότι η φροντ-λάιν αντιμετωπίζει πρόβλημα στην άμυνα, με τους Βαλαντσιούνας και Μοτενγιούνας να δημιουργούν πολλά προβλήματα σε φάσεις ένας-εναντίον-ενός, όχι μόνο στους σέντερ, αλλά και στα 4άρια.

Μόνο που η Ελλάδα έχει δεχτεί το ότι παρατάσσεται με undersized πάουερ-φόργουορντ, δύο παίκτες που παίζουν αποκλειστικά στο πάτωμα και όχι στον αέρα, κάτι που σημαίνει ότι το βάρος που επωμίζονται τα 5άρια είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Το κοντό σχήμα που καθιερώνεται

Από την άλλη από το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιήθηκε ο Μπόγρης σε ένα τέτοιο παιχνίδι, ίσως να σημαίνει ότι είναι πιο πίσω στις επιλογές του Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος για τρίτο συνεχόμενο ματς χρησιμοποίησε ένα ακόμη πιο κοντό σχήμα: με τους Καϊμακόγλου-Πριντεζη να καλύπτουν τις δύο θέσεις της φροντ-λάιν.

Κόντρα στη Λιθουανία ο ομοσπονδιακός προπονητής το χρησιμοποίησε μετά από τάιμ-άουτ στο τελείωμα τόσο του πρώτου, όσο και του δεύτερου δεκαλέπτου, θέλοντας να βάλει δύο γρήγορους ψηλούς που θα μπορούν να αλλάξουν στην άμυνα, αλλά και να παίξουν με πρόσωπο στην επίθεση. Όπως έγινε στη φάση με το (ανορθόδοξο τρίποντο του Πρίντεζη).

Στη συνέχεια το συγκεκριμένο σχήμα χρησιμοποιήθηκε και ως λύση σε μια πεντάδα "καμικάζι" όταν η διαφορά πήγε στους 20 πόντους για να γυρίσει το ματς. Είτε προκύπτει από ανάγκη, είτε ως λύση, το σχήμα αυτό έχει ενδιαφέρον. Μπορεί να εμπεριέχει αρκετό ρίσκο, ειδικά με ομάδες που έχουν ικανούς ψηλούς στο 1on1, αλλά προσφέρει τουλάχιστον ταχύτητα και βάζει έναν πονοκέφαλο στους αντιπάλους εν μέσω της δεδομένης αδυναμίας στο "5".

Θετικά και αρνητικά

Στα αρνητικά; Η Ελλάδα δέχτηκε κάποια φθηνά καλάθια από κακή συνεννόηση σε αμυντικές συνεργασίες, όπως ορισμένες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν, η κακή επικοινωνία στην αδύνατη πλευρά. Το καλό νέο είναι ότι τέτοια προβλήματα είναι εύκολο να λυθούν με την πάροδο του χρόνου και με την τριβή της ίδιας της ομάδας.

Γενικότερα θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι διεθνείς έδειξαν ξανά μια διάθεση να πασάρουν, είχαν ταχύτητα/κίνηση στο μισό γήπεδο, προσπάθησαν να πατήσουν το γκάζι στο ανοιχτό γήπεδο και γενικότερα έκαναν κατά κύριο λόγο τα καλά πράγματα, έστω κι αν ορισμένες φορές τα σχήματα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στην πεντάδα δείχνουν κάποιες φορές πιο "μπερδεμένα". Στα "συν" φυσικά η πολύ θετική παρουσία του Γιώργου Πρίντεζη, που απέδειξε μετά την απουσία του ότι μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση, αλλά και οι πόντοι που κέρδισε ο Ίαν Βουγιούκας.

Αυτό που λείπει είναι το σκορ, όπως μαρτυρά ο φωτεινός πίνακας για τέταρτο συνεχόμενο φιλικό. Η απουσία του Νικ Καλάθη δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη. Εξάλλου μιλάμε για τον κατεξοχήν δημιουργό αυτής της ομάδας, Αναφέρθηκαν όμως οι ιδιαιτερότητες των απουσιών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Εθνική ομάδα, που ουσιαστικά λόγω αυτών είναι πιο... πίσω από τις άλλες ομάδες σ' αυτή τη φάση. Το ματς με τη Λιθουανία δεν είναι ούτε σφραγίδα, ούτε ταφόπλακα. Ένα καμπανάκι είναι και τίποτα περισσότερο.