Το Sport24.gr παρουσιάζει τον Θανάση και τον Γιάννη Αντετοκούμπο, δύο από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να παίξουν ως Έλληνες. Διαβάστε την ιστορία των παικτών χωρίς... πατρίδα, της "μπασκετικής" οικογένειας τους, την απάντηση στο "why not" που αφορά Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και το μέλλον τους.

Οι σκάουτερ παρελαύνουν από το κλειστό του Ζωγράφου για να δουν από κοντά τον "μικρό", που απέχει... έτη φωτός σε επίπεδο προοπτικής από κάθε άλλο παίκτης της γενιάς του και προορίζεται για το φετινό ντραφτ του ΝΒΑ, αλλά το μεγάλο και ουσιαστικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο: θα χάσει η Ελλάδα έναν τέτοιο παίκτη μέσα από τα χέρια της;

All-Star αποκαλυπτήρια

Οι Αντεντοκούμπο, που έμοιαζαν ως ένα καλά φυλαγμένο (έστω και κοινό) μυστικό στο αθηναϊκό μπάσκετ, συστήθηκαν το βράδυ της Κυριακής στον ευρύ κοινό. Ο μεγάλος (Θανάσης) πήρε μέρος στον διαγωνισμό καρφωμάτων και στη συνέχεια μαζί με τον μικρό (Γιάννη) συμμετείχαν στον αγώνα του All-Star Game. Συμμετείχαν; Γράψτε λάθος. Πρωταγωνίστησαν παίζοντας... έστω κι από το παράθυρο αρκετά λεπτά. Ο ένας σκόραρε 18 πόντους και ο δεύτερος 8. Όχι κι άσχημα για δύο παιδιά 20 και 18 ετών αντίστοιχα, που αγωνίζονται στην ελληνική Α2.

Ειδικά ο Θανάσης Αντετοκούμπο άφησε αρκετά highlights με εντυπωσιακές φάσεις, συνεχίζοντας το έργο που ξεκίνησε στον διαγωνισμό καρφωμάτων. Και το εντυπωσιακό είναι ότι κανείς από τους δύο δεν είχε κληθεί για αυτό το all-star game. Ο ένας συμμετείχε στα καρφώματα και ο άλλος τον συνόδευε. Μετά από προτροπή των προπονητών, όμως και συγκεκριμένα του Αργύρη Πεδουλάκη μπήκαν και αυτοί στο παιχνίδι, όπως έγινε και από την πλευρά των ξένων με τους Πέτροβιτς και Γκίμπσον.

Και να φανταστεί κανείς ότι ο 18χρονος Γιάννης Αντετοκούμπο δεν ήθελε αρχικά να "ντυθεί" για το all-star game, αφού όπως είπε ντρεπόταν. Οι μεγάλοι επέμειναν, όμως και έτσι κατέληξε στον ίδιο πάγκο με παίκτες όπως ο Βασίλης Σπανούλης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο τελευταίος, μάλιστα, κοιτούσε τον μικρότερο από τα δύο αδέρφια από... πάνω ως κάτω κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, σαν να σκέφτεται από μέσα του "τι είναι αυτό". Με την καλή έννοια, γιατί δεν συναντά κανείς παίκτες του εφηβικού πρωταθλήματος στα 2.06 με άνοιγμα χεριών 2.21, παλάμη 26 εκατοστών και 50 νούμερο παπούτσι!

Θανάσης Αντετοκούμπο

Ύψος: 2.00

Έτος Γέννησης: 1992

Θέση: Φόργουορντ

Ομάδα: Φιλαθλητικός

Νούμερα: 14.0 πόντοι (64% στις βολές, 62% στα τρίποντα, 28% στα τρίποντα), 5.0 ριμπάουντ, 1.1 ασίστ, 1.4 κλεψίματα, 1.3 κοψίματα σε 22.4 λεπτά συμμετοχής

Ο Θανάσης Αντετοκούμπο παίζει εδώ και τέσσερα χρόνια στην πρώτη ομάδα του Φιλαθλητικού. Μέχρι πέρσι είχε το ρόλο του παίκτη που ερχόταν από τον πάγκο και έβγαζε ενέργεια στο παρκέ. Πίεζε σε όλο το γήπεδο, έκοβε αντιπάλους πάνω από τη στεφάνη, τελείωνε φάσεις με βροντερά καρφώματα. Ουσιαστικά άλλαζε το παιχνίδι με τα αθλητικά του προσόντα που ήταν πολύ πάνω από την κατηγορία (Α' ΕΣΚΑ αρχικά και στη συνέχεια στην Γ' Εθνική και στη Β' Εθνική).

Φέτος στην Α2 έχει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, έχει βελτιώσει τον χειρισμό της μπάλας και το μακρινό του σουτ, παραμένοντας ένας φόργουορντ με πλούσια προσόντα, που κυριαρχεί στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Παράλληλα ως γνήσιος παίκτης ενστίκτου αποτελεί τον "αγαπημένο της εξέδρας", είναι δηλαδή αυτός που ξεσηκώνει το κοινό με τις θεαματικές φάσεις, οι οποίες μπορούν να συγκριθούν με αντίστοιχες... Αμερικανών της Α1.

Γιάννης Αντετοκούμπο

Ύψος: 2.06

Έτος Γέννησης: 1994

Θέση: Γκαρντ

Ομάδα: Φιλαθλητικός

Νούμερα: 9.2 πόντοι (76% στις βολές, 62% στα δίποντα, 32% στα τρίποντα), 5.0 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ σε 20 λεπτά συμμετοχής.

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο απέκτησε ουσιαστικά φέτος ρόλο στην ανδρική ομάδα, ενώ συνεχίζει να κάνει... πράγματα και θαύματα στο εφηβικό πρωτάθλημα, όπου η ομάδα του Φιλαθλητικού θεωρείται ένα από τα φαβορί για τον τίτλο.

Έχει εντυπωσιακά προσόντα και ένα ακόμη ασχημάτιστο σώμα, με την έννοια ότι ούτε έχει "δέσει", ούτε έχει σταματήσει να ψηλώνει. Έχει εντυπωσιακό άνοιγμα χεριών (2.21) και μια τεράστια παλάμη (26 εκατοστά) που του δίνει μεγάλο αβαντάζ στον χειρισμό της μπάλας και στα τελειώματα.

Αυτό που τον διακρίνει, ωστόσο, είναι η ικανότητα του να παίξει το ρόλο του δημιουργού. Παίζει όλες τις θέσεις και μπορεί να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα στο γήπεδο. Παίρνει καλές αποφάσεις, σουτάρει, πασάρει, φτάνει μέχρι μες στο καλάθι ακόμη κι αν είναι ουσιαστικά ένα "παιδί" που παίζει με άντρες.

Στο εφηβικό παίζει αποκλειστικά στη θέση "1" και παρότι το "πλέι-μέικερ με ύψος 2.06" ακούγεται ανέφικτο, είναι ένας παίκτης να εξελιχθεί στο λεγόμενο "point forward", να παίζει δηλαδή με τη μπάλα στα χέρια και να παίρνει τις σωστές αποφάσεις για αυτόν και την ομάδα του.

Οι σκάουτερ αναγνωρίζουν ότι διαθέτει καλή μηχανική στο σουτ, ότι στερείται ενδιάμεσου παιχνιδιού, ότι έχει τεράστιες δυνατότητες, ότι είναι "σφουγγάρι" και ότι για την ηλικία του και την ανάπτυξη του έχει εκπληκτική συναρμογή και πλαστικότητα.

Παράλληλα παρουσιάζει ραγδαία βελτίωση στο παιχνίδι του και δουλεύει πολύ σε ατομικό επίπεδο με τον βοηθό προπονητή (και πρώτο προπονητή της παιδικής ομάδας) τον Γιάννη Μάνο. Ποιος είναι ο Γιάννης Μάνος; Ο καλύτερος Έλληνας σκόρερ που δεν ονομάζεται Νίκος Γκάλης και πιθανότατα ο φονικότερος σουτέρ που πέρασε από τις εθνικές κατηγορίες και "φόρτωνε" τα καλάθια με 40άρες και 50άρες (κυριολεκτικά) ως τα 40 του.

Η οικογένεια Αντετοκούμπο

Δύο αδέρφια στην ίδια ομάδα; Γράψτε λάθος. Αυτή τη στιγμή στον Φιλαθλητικό παίζουν τέσσερις Αντετοκούμπο! Η οικογένεια αριθμεί 5 μέλη, με τον μεγαλύτερο (γεννημένο το 1984) να έχει ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή. Ήταν ο μόνος που δεν ακολούθησε την υπόλοιπη οικογένεια που έφτασε μέσω Τουρκίας στην Ελλάδα το 1992.

Τα τέσσερα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα είναι ο Θανάσης (20), ο Γιάννης (18) και ακόμη ο Κώστας (15) που αγωνίζεται στο παιδικό και ο μικρότερος ο Αλέξανδρος (9 ) που είναι ήδη 1.75 και λέγεται ότι θα γίνει ο ψηλότερος όλων!

Μεγάλωσαν με πάρα πολλές στερήσεις στα Σεπόλια, όπου τους ανακάλυψε ο προπονητής Σπύρος Βεληνιάτης κάνοντας... ποδήλατο στην περιοχή. Τους πήγε αρχικά στον Τρίτωνα και στη συνέχεια στον Φιλαθλητικό. Κι οι δύο ξεκίνησαν το μπάσκετ σε μεγάλη ηλικία το 2007, ο Θανάσης στα 15 και ο Γιάννης στα 13, ενώ μόλις πέρσι σύσσωμη η οικογένεια Αντετοκούμπο μετακόμισε στην περιοχή του Ζωγράφου, δίπλα από από το δημοτικό γυμναστήριο.

Τα παιδικά τους χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα, όχι μόνο λόγω της ανέχειας, αλλά κι επειδή συχνά έπεφταν θύματα φυλετικού ρατσισμού. Ο Θανάσης Αντετοκούμπο έχει χλευαστεί από την κερκίδα λόγω χρώματος σε πολλά γήπεδα της Ελλάδας, αλλά είναι κάτι -όπως λένε οι συμπαίκτες του- που δεν τον επηρεάζει, καθώς είναι έτσι ο χαρακτήρας του.

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο από την άλλη είχε γνωρίσει το χειρότερο πρόσωπο του ρατσισμού, όταν έπεσε θύμα επίθεσης και χρειάστηκε να το σπριντάρει με όλη του την ταχύτητα για να ξεφύγει από τους τραμπούκους. Γιατί; Επειδή έχει σκούρο δέρμα. Τι κι αν γεννήθηκε εδώ, αγαπά αυτόν τον τόπο και θέλει διακαώς να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο;

Και λίγα λόγια για τον Φιλαθλητικό

Η ομάδα του Ζωγράφου, που αυτή τη στιγμή φιγουράρει στην πρώτη θέση της Α2, βρέθηκε εκεί από τις τοπικές κατηγορίες και μάλιστα σε λίγα χρόνια, ακολουθώντας το... παράδειγμα των Αμπελοκήπων. Με διαφορετική, ωστόσο, φιλοσοφία. Με εξαίρεση το πισωγύρισμα της σεζόν 2008-2009 (υποβιβασμός από τη Γ' Εθνική) οι "ερυθρόλευκοι" του Ζωγράφου στηρίζονται σε νεαρούς παίκτες, καταπίνουν τη μια κατηγορία μετά την άλλη, παίζοντας παράλληλα το "δικό τους μπάσκετ", αυτό που φέρει την υπογραφή του Τάκη Ζήβα. Ένα ελεύθερο στυλ που βασίζεται πολύ στα αθλητικά προσόντα των παικτών, στις πιεστικές άμυνες σε όλο το γήπεδο, στις καλές αποστάσεις και στη μόνιμη απειλή από το τρίποντο.

Για παράδειγμα στον Φιλαθλητικό δεν υπάρχουν ξεκάθαρες θέσεις. Οι Αντετοκούμπο, ο Σαλούστρος, ή μέχρι πέρσι οι Τσαμάτος, Βαρυπάτης έπαιζαν με πρόσωπο ή πλάτη, ανάλογα τον αντίπαλο τους. Ανά περιπτώσεις υπήρχαν σχήματα που ο Βαρυπάτης ήταν τυπικά το "5άρι", αλλά παράλληλα ήταν αυτός που απειλούσε διαρκώς το αντίπαλο καλάθι από το τρίποντο.

Παράλληλα η μεγάλη επιτυχία του Φιλαθλητικού δεν αποτυπώνεται μόνο στα αποτελέσματα ή τις ανόδους. Είναι μια ομάδα με "ταυτότητα", η οποία επενδύει και συνεχίζει να επενδύει σε νέους παίκτες. Για παράδειγμα το καλοκαίρι του 2008 ο πρόεδρος Γιάννης Σμυρλής είχε δαπανήσει αρκετά χρήματα (για τη Γ' Εθνική) προκειμένου να αποκτήσει δύο ταλαντούχους 16χρονους από τον Πλάτωνα, τον Ρώσση και τον Γκίκα, με τον τελευταίο να αποτελεί τα τελευταία χρόνια τον κινητήριο μοχλό της ομάδας.

Φέτος στην Α2 για παράδειγμα προστέθηκαν δύο εμπειρότεροι παίκτες (Σαμοθράκης, Γιαννουλάκος), αλλά ο κορμός παραμένει νεανικός. Ο πρώτος σε χρόνο συμμετοχή Νίκος Γκίκας είναι γεννημένος το 1990, όπως και ο Σαλούστρος, ο Ψαρόπουλος το 1992, ο Καμπερίδης το 1994 και πάει λέγοντας.

Η νοοτροπία της ομάδας είναι να κάνει "παιδομάζωμα" από τοπικές κατηγορίες, όπως έγινε με την περίπτωση του Αρτέμ Πέρβι (από τον Ερμή Μελισσίων), ή του γεννημένου το 1994, Καμπερίδη, ο οποίος "μετακόμισε" στον Ζωγράφου από την Α' ΕΣΚΑΝΑ και τον Μανδραϊκό. Σημείο κλειδί σύμφωνα με το "Draftexpress"; Η ιδιαιτερότητα ότι στη συγκεκριμένη ομάδα δεν απαιτείται μηνιαία συνδρομή για τη συμμετοχή στις Ακαδημίες, ένας λόγος που αποδείχτηκε σημαντικός για να προτιμήσουν τα αδέρφια Αντετοκούμπο τον Φιλαθλητικό από τον Τρίτωνα, την ομάδα της γειτονιάς τους.

Ενδιαφέρον από τους "μεγάλους"

Πριν τρία καλοκαίρια ο Θανάσης Αντεντοκούμπο πήρε μεταγραφή στο Μαρούσι. Στον πάγκο της ομάδας εκείνη την περίοδο (στην αρχή της μετά-Βωβού εποχής) καθόταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος εν συνεχεία παραιτήθηκε. Ο "Κούμπο", όπως τον φώναζαν στον Φιλαθλητικό, ήταν ένας παίκτης με εντυπωσιακά αθλητικά προσόντα, ένα "ωμό" (σύμφωνα με την αμερικάνικη έκφραση) ταλέντο, με πολλές προδιαγραφές.

Η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε ουσιαστικά ποτέ, καθώς ο μικρός δεν είχε διαβατήριο και δεν μπορούσε να βγάλει χαρτιά. Ήταν ένας παίκτης-φάντασμα, που μπορούσε να παίζει ωστόσο στα πρωταθλήματα της ΕΟΚ και της τοπικής Ενώσης, στηριζόμενος και μόνο στο δελτίο που είχε βγάλει στον Φιλαθλητικό (σ.σ ο κανονικός της ΕΟΚ προβλέπει ότι ένα παιδί ανεξαρτήτου εθνικότητας μπορεί να παίξει αν βγάλει δελτίο πριν τα 15). Οπότε μοιραία επέστρεψε στην ομάδα του Ζωγράφου με την οποία έφτασε να παίζει στην Α2, χτυπώντας μάλιστα την πόρτα της Α1.

Εδώ και αρκετούς μήνες στο στόχαστρο του Ολυμπιακού έχει μπει ο μικρότερος αδερφός, ο Γιάννης. Φέτος έπεσε μάλιστα στο τραπέζι το σενάριο να αποκτηθεί ως 15ος παίκτης, να βοηθάει δηλαδή στην προπόνηση, να μπει σε ένα καλύτερο μπασκετικό πρόγραμμα και να προετοιμαστεί για το μέλλον. Το θέμα κόλλησε, όμως, διότι απλούστατο ο Αντετοκούμπο δεν μπορούσε να αγωνιστεί ως Έλληνας. Για την ακρίβεια δεν μπορούσε να αγωνιστεί ούτε ως ξένος, διότι είναι ένας παίκτης χωρίς... χώρα. Στην καλύτερη, δηλαδή, οι Πειραιώτες θα έπρεπε να θυσιάσουν μια από τις έξι θέσεις για έναν παίκτη που θα είχε το ρόλο του 15ου στην προπόνηση.

Το ρίσκο με το διαβατήριο έκαναν τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να είναι επιφυλακτικοί. Δεν ήθελαν να δώσουν πολλά χρήματα για να πάρουν έναν παίκτη που ενδεχομένως να μην είχε δικαίωμα συμμετοχής, οπότε έκαναν μια (μικρή όπως αποδείχτηκε) πρόταση, αναλογιζόμενοι τις συνθήκες και τους κινδύνους. Ο Φιλαθλητικός απάντησε αρνητικά.

Επίσημα, ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει ποτέ πρόταση για τον Γιάννη Αντετοκούμπο, αν και ο Αργύρης Πεδουλάκης τον παρακολουθεί στενά εδώ και πολύ καιρό. Φέτος έγινε μια άτυπη κρούση που δεν τελεσφόρησε, ενώ υπάρχει στον... αέρα κι αυτό που είχαν δηλώσει οι αδερφοί Αγγελόπουλοι στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό κυπέλλου ότι "είχαν του είχαν πει να αλλάξει μάνατζερ για να πάει στον Παναθηναϊκό". Επίσημη πρόταση, ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ.

Σαραγόσα και ΝΒΑ

Αντίθετα η ομάδα που δέχτηκε να πάρει το ρίσκο (και μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη) ήταν η Σαραγόσα που έχει αποσπάσει την υπογραφή του παίκτη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η ισπανική ομάδα πιστεύει πολύ στο ταλέντο του παίκτη, σε σημείο που υπάρχει και η σκέψη να κληθεί να τους ενισχύσει για το φινάλε της αγωνιστικής περιόδου, έστω κι αν είναι αμφίβολο το κατά πόσο μπορεί να σταθεί (από τα 18 του χρόνια) στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, το ισπανικό. Αυτό, όμως, δείχνει πόσο πολύ τον πιστεύουν.

Την ώρα που για τον Θανάση Αντετοκούμπο εκφράζεται έντονο ενδιαφέρον από διάφορες ελληνικές ομάδες (τελευταία το Ρέθυμνο), το status του Γιάννη Αντετοκούμπο παραμένει ανοιχτό. Κανείς δεν ξέρει που θα αγωνίζεται του χρόνου. Αν θα πάει στη Σαραγόσα, αν θα κάνει το βήμα σε κάποια από τις top ελληνικές ομάδες ή αν θα ταξιδέψει στην Αμερική και το ΝΒΑ, καθώς υπάρχουν στο συμβόλαιο του ρήτρες για κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις.

Παρέλαση σκάουτερ στην Ελλάδα

ΝΒΑ; Ένας παίκτης που παίζει 21 λεπτά στην ελληνική Α2, σκοράροντας 9.2 πόντους; Ναι, στο ΝΒΑ. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του ο Γιάννης Αντετοκούμπο θα δηλώσει υποψηφιότητα για το φετινό ντραφτ και κατά 80-90% δεν θα αποσυρθεί (κάνοντας χρήση του δικαιώματος που του προσφέρει το συγκεκριμένο σύστημα).

Υπάρχει λογική πίσω από αυτή την απόφαση. Αρχικά οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο 18χρονος άσος του Φιλαθλητικού θα επιλεχτεί στο τέλος του πρώτου, ή στην αρχή του δεύτερου γύρου, κοντά στο Νο30, δηλαδή. To Draftexpress τον κατατάσσει στο Νο29, αναφέροντας ως το Νο2 "International prospect", πίσω από τον Ντάριο Σάριτς της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ.

Οπότε προέχει να επιλεχτεί από μια ομάδα που θα θελήσει να επενδύσει πάνω του και να τον αφήσει να ωριμάσει, από το να περιμένει 1-2 χρόνια και να "χτυπήσει" μια θέση στην πρώτη 10άδα του ντραφτ.

Ήδη, πάντως, οι ομάδες κάνουν παρέλαση στο κλειστό του Ζωγράφου για να τον παρακολουθήσουν από κοντά. Τον έχουν τσεκάρει Γιούτα Τζαζ, Λος Άντζελες Κλίπερς, Μπόστον Σέλτικς, Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, Πόρτλαντ Μπλέιζερς, Λος Άντζελες Λέικερς, Μπρούκλιν Νετς, Σάρλοτ Μπόμπκατς, Ατλάντα Χοκς, ενώ αναμένονται τις επόμενες ημέρες οι Νιου Γιορκ Νικς, οι Ιντιάνα Πέισερς και οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς.

Όσο για τις πιο ηχηρές παρουσίες; Αυτή του Σαμ Πρεστι, του τζένεραλ μάνατζερ των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, του Όστιν Έιντζ (γιου του Ντάνι Έιντζ) και υπευθύνου σκάουτινγκ των Σέλτικς σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και της διπλής παρουσίας των Νετς, με τον αντίστοιχο διευθυντή και του Ντάνκο Τσβετίτσιανιν.

Τι λένε οι Αμερικάνοι

Το "Draftexpress" τον ανακάλυψε πριν από μερικές ημέρες γράφοντας ένα πλήρες προφίλ, το οποίο μάλιστα ανανεώθηκε και εμπλουτίστηκε μετά την επίσκεψη του "γκουρού" Τζόναθαν Τζινόβι στην Αθήνα για να τον δει από κοντά.

Γράφει αναλυτικά τα πλεονεκτήματα του (αμυντικές προδιαγραφές, all-around παιχνίδι, μέγεθος, άνοιγμα χεριών, αποφάσεις), αλλά και τα μειονεκτήματα του (σταθερό σουτ, έλλειψη εμπειρίας από διεθνές επίπεδο, όχι "καθαρή" θέση). Μπορείτε να το διαβάσετε αναλυτικά εδώ .

Από την άλλη οι σκάουτερ που τον βλέπουν από κοντά δηλώνουν ενθουσιασμένοι, κάνουν συγκρίσεις με τον Νικολά Μπατούμ και δεν διστάζουν να βάλουν το όνομα του στην ίδια πρόταση με αυτό του Κέβιν Ντουράντ, κάτι που από μόνο του είναι άκρως τιμητικό. Ο άσος των Θάντερ στην ηλικία του Αντετοκούμπο (18) ήταν λιγότερο αθλητικός, είχε μικρότερο άνοιγμα χεριών και... καμπούρα. Και μιλάμε για τον μοναδικό παίκτη στην ιστορία του κολεγιακού παίκτη (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: τον μοναδικό παίκτη) που κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου ως πρωτοετής, τον φόργουορντ που καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια ως ο καλύτερος σκόρερ στο ΝΒΑ.

Το νόημα της παραπάνω πρότασης δεν έχει να κάνει με το ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο θα φτάσει ή θα πλησιάσει έστω τον Κέβιν Ντουράντ, αλλά είναι ένα τυπικό δείγμα των δυνατοτήτων του βάσει των σωματικών προσόντων και των τεχνικών χαρακτηριστικών.

Παρένθεση: Ναι, ο Κέβιν Ντουράντ είναι ο αγαπημένος του παίκτης. Ναι, με τους Θάντερ παίζει στο ΝΒΑ 2Κ.

Το περίφημο "Why not"

Πέρα από το θέμα των χαρτιών που μέχρι να λυθεί τους κρατά "δεμένους" στην Ελλάδα (σ.σ δεν διαθέτουν διαβατήριο για να ταξιδέψουν εκτός συνόρων), υπάρχουν και αρκετά ερωτηματικά σε ότι αφορά τα "prospects" του Φιλαθλητικού.

Το ένα αφορά την εθνικότητα και ουσιαστικά είναι η απάντηση στο συνηθισμένο "why not" που έχουν σαν... τσίχλα στο στόμα οι ξένοι σκάουτερ. "Γιατί όχι ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός"; Λογικό ερώτημα για κάποιον που δεν γνωρίζει το πρόβλημα με τα χαρτιά τους.

Το άλλο αφορά την έλλειψη παραστάσεων στο υψηλότερο επίπεδο. Το πιο δύσκολο πρωτάθλημα που έχουν παίξει και οι δύο είναι η φετινή αποδυναμωμένη Α2. Να φανταστεί κανείς ότι ο Γιάννης μέχρι πέρσι έπαιζε μόνο στο εφηβικό, όπου ο ανταγωνισμός είναι ελάχιστος.

Αντίθετα στην ίδια ηλικία ο Βασίλης Σπανούλης έπαιζε κάθε καλοκαίρι με τους καλύτερους της γενιάς του, όπως για παράδειγμα τον Τόνι Πάρκερ. Οι Αντετοκούμπο, όμως, δεν έχουν παίξει στην Εθνική ομάδα και μοιραία έχουν χάσει πολύτιμες παραστάσεις, γνωρίζοντας ένα (άδικο) ντισαβαντάζ σε σχέση με άλλους ταλαντούχους παίκτες της ηλικίας τους.

Το θέμα των διαβατηρίων

Κι αν αυτή τη στιγμή οι δύο παίκτες είναι αφοσιωμένοι στο να ανεβάσουν τον Φιλαθλητικό στην Α1, οι επόμενοι μήνες είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι. Κι αυτό γιατί θα αποκτήσουν διαβατήριο. Ελληνικό κατά (δική τους) προτίμηση. Γιατί αισθάνονται Έλληνες. Εδώ γεννήθηκαν, εδώ μεγάλωσαν, εδώ πήγαν σχολείο, εδώ έπαιξαν μπάσκετ. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που έχουν ζήσει και με τα χρώματα της θέλουν να αγωνιστούν. Και θα ήταν ολέθριο λάθος να χάσει το ελληνικό μπάσκετ δύο από τα μεγαλύτερα ταλέντα του.

Που κολλάει το θέμα; Στην απόσυρση του νόμου Ραγκούση ,που αλλάζει ουσιαστικά τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας . Μέχρι πρότινος αρκούσε σε ένα παιδί μεταναστών να έχει ζήσει 15 χρόνια στη χώρα μας και να έχει φοιτήσει σε ελληνικό σχολείο. Η κατάργηση του νόμου Ραγκούση ουσιαστικά ανατρέπει το καθεστώς: ακυρώνει τα χαρτιά που βγήκαν τα τελευταία χρόνια και βάζει στο συρτάρι χιλιάδες ανάλογες περιπτώσεις.

Γιατί καταργήθηκε ο νόμος Ραγκούση; Η αλήθεια κρύβεται ανάμεσα στις κατηγορίες για μαζικές ελληνοποιήσεις από το ΠΑΣΟΚ για εκλογικούς λόγους και στη θεωρία που κάνει λόγο για θυσία που αναγκάστηκε να κάνει η Νέα Δημοκρατία, για να προσελκύσει την μερίδα των (ακρο)δεξιών ψηφοφόρων, που είχαν καταλήξει στη Χρυσή Αυγή για το "μεταναστατευτικό".

Όποια κι αν η αιτία, η ουσία είναι ότι οι Αντετοκούμπο, που μεγάλωσαν στην Ελλάδα, μιλούν ελληνικά, είχαν ελληνική εκπαίδευση και θέλουν αν παίξουν ως Έλληνες, βρίσκονται στον αέρα. Είναι παιδιά χωρίς χαρτιά. Χωρίς πατρίδα. Αυτό αναμένεται να αλλάξει, καθώς ως το καλοκαίρι αναμένεται θα προχωρήσουν τη διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου. Είτε από την Ελλάδα, είτε από τη Νιγηρία. Και είναι λογικό αθλητικοί φορείς όπως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο Γιάννης Ιωαννίδης, μέχρι πρότινος ο αείμνηστος Γιώργος Κολοκυθάς (είχε αναλάβει προσωπικά το θέμα) και πλέον ο Τάκης Τσαγκρώνης, να κινούν γη και ουρανό για να τους βγάλουν ελληνικά χαρτιά.

Από την ΕΟΚ υπάρχει αισιοδοξία ότι το πρόβλημα θα ξεπεραστεί, μέσω της διαδικασίας που μετουσιώνει η "Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου" (η γνωστή διαφήμιση με το έγχρωμο παιδάκι που καταλήγει "τόσο κακό είναι που είμαι Παναθηναϊκός;") και της νομοθετικής πρότασης για τις "επιτροπές ιθαγένειας".

Καλώς εχόντων των πραγμάτων ο Γιάννης Αντετοκούμπο θα πάρει στα χέρια του το ελληνικό διαβατήριο, θα ταξιδέψει στο Τρεβίζο για το αντίστοιχο καμπ, θα ενισχύσει την Εθνική Εφήβων στην Εσθονία, θα πάρει μέρος στα ντραφτ και θα κοιτάξει το ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του. Αυτό είναι το καλό σενάριο.

Το κακό σενάριο είναι να ταξιδέψει στη Σαραγόσα ως Νιγηριανός, κάτι που θα σημαίνει ότι πέρα από κάθε αμφιβολία η Ελλάδα "τρώει τα παιδιά της" και ότι το ελληνικό μπάσκετ έχασε ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε ποτέ στα χέρια του.