Το "σύστημα" του Ολυμπιακού και της κολάσεως

Η τελευταία νίκη του Ολυμπιακού ( 73-63 απέναντι στο Μιλάνο ), η τρίτη σε τρία παιχνίδια από τότε που ξεκίνησαν τα μαζεμένα προβλήματα, αποδεικνύει ένα πράγμα: την σταθερότητα της ομάδας, τις τα γερά θεμέλια αυτό που στην Αμερική θα εξηγούσαν ως "σύστημα". Ο τρόπος παιχνιδιού, δηλαδή. Όποιος και να μπει, όποιος και να βγει, οι σταθερές παραμένουν. Ο Ολυμπιακός θα κάνει συγκεκριμένα πράγματα, θα έχει συγκεκριμένους στόχους και συνήθως θα έχει συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Είναι η επιβεβαίωση της καλής ομαδικής λειτουργίας. Τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση.

Την Πέμπτη έπαιξε χωρίς τον Σπανούλη, ενώ έχασε και τον Ματ Λοτζέσκι . Παρόλα αυτά κατάφερε να νικήσει, έχοντας μάλιστα για μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ντι Τζέι Στρόμπερι, που σημείωσε ρεκόρ καριέρας στην Euroleague σε ranking (22), πόντους (16), ριμπάουντ (9) και χρόνο συμμετοχής (28'). Ο Αμερικανός φόργουορντ αποδεικνύεται πολύτιμο γρανάζι στην αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού και δεν είναι τυχαίο το χθεσινό συμπέρασμα (στην ανάλυση των διαφορετικών πεντάδων που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός των προβλημάτων), ότι η δική του παρουσία στο "3" είναι κομβική.

Από εκεί και πέρα βέβαια θα πρέπει να μπει και ένας αστερίσκος. Τα δικά του καλά παιχνίδια (8 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ με την Τσεντεβίτα, 6 πόντοι, 6 ριμπάουντ με τη Λαμποράλ και 16 πόντοι, 9 ριμπάουντ με το Μιλάνο) ήρθαν στα 2 1/2 παιχνίδια που δεν έπαιξε ο Βασίλης Σπανούλης. Διότι το ερώτημα δεν ήταν αν ήταν καλός ή χρήσιμος παίκτης ο Αμερικάνος. Το ερώτημα ήταν αν ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού.

Η προσωπική μου απάντηση στις δύο ερωτήσεις είναι "ναι" και "όχι". Είναι ένας πολύ χρήσιμος παίκτης (συμπέρασμα που ισχύει για κάθε καλό αμυντικό), που δεν θα διακρίνεται όμως όταν οι "ερυθρόλευκοι" επιστρέψουν στο γνωστό τους αγωνιστικό μοτίβο, που στηρίζεται στην pick-n-roll επίθεση με δημιουργό τον Σπανούλη. Ένα στυλ μπάσκετ που αναγάγει σε υπερπολύτιμους τους καλούς σουτέρ και τους αθλητικούς ψηλούς και δυσκολεύει όποιον δεν έχει τέτοια χαρακτηριστικά.

Ο παίκτης-αποκάλυψη

Από εκεί και πέρα ο παίκτης-αποκάλυψη των δύο αυτών αγώνων δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Αθηναίου. Στα τελευταία τρία παιχνίδια μετράει 8 πόντους ανά παιχνίδι, ενώ παίζει 27 λεπτά. Το σημαντικότερο που έχει δώσει στον Ολυμπιακό (και συνδέεται με το παραπάνω) είναι το περιφερειακό σουτ. Μπήκε στην αναμέτρηση ως ο δεύτερος πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης στα τρίποντα (πίσω από τον ψηλό της Ζιέλονα Γκόρα, τον Μολντοβεάνου) και την τέλειωσε με 56% από τη γραμμή και 9/16!

Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει αποφασίσει να μοιράζει το χρόνο στο "1" μεταξύ των Μάντζαρη και Χάκετ και χρησιμοποιεί τον Αθηναίου στο "2" και ενίοτε στο "3". Κάτι που θα δούμε και στη συνέχεια στα ματς που θα απουσιάσει ο Ματ Λοτζέσκι.

Ολοταχώς για τον όμιλο της κολάσεως

Οι φράσεις σ' αυτές τις περιπτώσεις χάνουν συχνά τη σημασία τους. Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε τον όμιλο του θανάτου. Ή τον όμιλο της κόλασης. Ή τον όμιλο-φωτιά. Ή κάτι άλλο μακάβριο και έντονο. Η ουσία είναι ότι μετά από αυτή τη νίκη που ουσιαστικά επιτρέπει στον Ολυμπιακό να κλειδώσει την πρώτη θέση του ομίλου, είναι ορατό πλέον το σενάριο να γίνει το... κακό συναπάντημα στο Top-16. Να δημιουργηθεί δηλαδή ένας πολύ πολύ πολύ πολύ δύσκολος όμιλος, που θα κάνει ακόμη και την πρόκριση δύσκολη υπόθεση. Στον αντίποδα βέβαια ένα εισιτήριο για τους "8" θα ισοδυναμεί με ένα καλό σταύρωμα, αφού στην αντίπερα όχθη θα υπάρχουν πολύ πιο βατοί αντίπαλοι.

Με τα τωρινά δεδομένα (που είναι πολύ πιθανά) δεν αποκλείεται να δούμε στους "16" τις εξής ομάδες στο ίδιο γκρουπ: τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΤΣΣΚΑ, την Κίμκι, την Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ, την Εφές, την Μπάμπεργκ.

Μικρή παύση.

Ναι. Όλες αυτές. Ο Ολυμπιακός και η ΤΣΣΚΑ θα συναντηθούν όπως και να 'χει. Η Μπαρτσελόνα θα προκύψει αν έρθει δεύτερη (αν χάσει δηλαδή από την Λοκομοτίβ Κουμπάν), διαφορετικά θα βρεθεί στο δρόμο η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο ελληνικός εμφύλιος θα προκύψει αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει 4ος, αν δηλαδή την τελευταία αγωνιστική (χοντρικά) χάσει στο Κάουνας. Υπάρχουν και άλλα σενάρια που εμπλέκουν την Μπαρτσελόνα, που θα παίξει και με τους "πράσινους" και με ους Λιθουανούς, αλλά η τελευταία πίστα θα είναι αυτή. Η Εφές είναι πολύ πιθανό να τερματίσει 3η και η Ρεάλ 4η.

Αναλυτικά τα δεδομένα:

Group F

Β1 (Ολυμπιακός)
C2 (Μπαρτσελόνα ή Λοκομοτίβ Κουμπάν)
D3 (Μπάμπεργκ ή Μάλαγα)
A4 (Ρεάλ Μαδρίτης ή Μπάγερν ή Ερυθρός Αστέρας)
D1 (ΤΣΣΚΑ)
A2 (Κίμκι)
B3 (Εφές ή Λαμποράλ)
C4 (Παναθηναϊκός ή Ζαλγκίρις)

Α' Όμιλος

Φενέρ 6-2
Κίμκι 4-3
Μπάγερν 3-4
Ερ. Αστέρας 3-4
Στρασμπούρ 3-4
Ρεάλ 3-5

Β' Όμιλος

Ολυμπιακός 7-1
Λαμποράλ 5-3
Εφές 4-4
Τσεντεβίτα 4-4
Μιλάνο 2-6
Λιμόζ 2-6

Γ' Όμιλος

Μπαρτσελόνα 6-1
Λοκομοτίβ Κουμπάν 6-1
Ζαλγκίρις 4-4
Παναθηναϊκός 3-4
Καρσίγιακα 2-6
Ζιέλονα Γκόρα 1-6

Δ' Όμιλος

ΤΣΣΚΑ 7-1
Μάλαγα 6-1
Μπάμπεργκ 5-3
Νταρουσάφακα 3-4
Μακάμπι 2-6
Σάσαρι 0-8

Οπότε όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ' αυτόν τον όμιλο-φωτιά. Τον όμιλο της κολάσεως. Τον όμιλο του θανάτου. Πείτε τον όπως θέλετε.