Το τεστ "Παπ" βγάζει συν ή πλην;

Δεν είναι αθέμιτο. Ούτε υπερβολικό. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που γίνεται. Όταν μια συνταγή είναι επιτυχημένη, όλοι προσπαθούν να την ακολουθήσουν. Είναι κοινό μυστικό ότι οι ομάδες της Ευρώπης θέλουν να ακολουθήσουν το "μοντέλο του Ολυμπιακού", αυτό που του χάρισε τα δύο τελευταία χρόνια ισάριθμους τίτλους στην Ευρωλίγκα.

Αντίστοιχη μόδα είχε φέρει (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) ο Παναθηναϊκός με τον Οικονόμου ως stretching four, ένα τεσσέρι με καλό σουτ που να παίζει μακριά από το καλάθι, ή ο Ομπράντοβιτς με την παρουσία δύο γκαρντ (Ομπράντοβιτς-Τζόρτζεβιτς στο Μουντομπάσκετ του 1998). Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, αλλά καλύτερα να σταθούμε στο συγκεκριμένο ζήτημα, στον Ολυμπιακό δηλαδή της τελευταίας 2ετίας.

Θα μπορούσαν επίσης να γραφτούν χιλιάδες λέξεις για τη νέα τάξη πραγμάτων στη θέση του σέντερ, η οποία σύμφωνα με την εξέλιξη του αθλήματος προϋποθέτει ως απαραίτητο κριτήριο την pick-n-roll άμυνα. Ή μήπως είναι τυχαίο ότι ο Χάινς κι ο Λάσμε έγιναν παίκτες του ενός εκατομμυρίου. Γρήγοροι ψηλοί που μπορούν να αλλάξουν, να κυνηγήσουν έξω και να παίξουν πικ-εν-ρολ (για να μην ξεχνιόμαστε) είναι οι πλέον περιζήτητοι. Και δεν είναι μόνο οι δύο παίκτες των "αιωνίων", αλλά ακόμη ο Σον Τζέιμς, ο Μάρκους Σλότερ ή απλά το γεγονός ότι οι δύο ομάδες με τη μεγαλύτερη προσήλωση στο low-post παιχνίδι (ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα) πήραν φέτος τέτοιους παίκτες, τον Χάινς και τον Ντόρσι!

Ναι, αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα μας. Η "ταμπακιέρα" αφορά το γεγονός ότι μετά το repeat οι παίκτες του Ολυμπιακού έγιναν περιζήτητοι, με τις κορυφαίες ομάδες να επιχειρούν την "ερυθρόλευκη" αφαίμαξη προς όφελος της δικής τους ενίσχυσης. Λογικό. Και θεμιτό. Εδώ ολόκληρο ΝΒΑ και έχει "ξεζουμίζει" τα τελευταία χρόνια τους Σαν Αντόνιο Σπερς σε επίπεδο παικτών, προπονητών και παραγόντων. Οι μνηστήρες της Ευρωλίγκας θα κώλωναν;

Οπότε αυτό το καλοκαίρι ο Λο κατάφερε να ανεβάσει κατά πολύ το κασέ του, ο Σπανούλης να μπει στη λίστα όλων των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης, ο Χάινς να τριπλασιάσει το συμβόλαιο του και ο Παπανικολάου να πάει στη Βαρκελώνη , αποτελώντας την μεταγραφική υπέρβαση των "μπλαουγράνα".

Από τους τέσσερις περιζήτητους ο Ολυμπιακός κατάφερε να κρατήσει τους δύο (Λο, Σπανούλη) και να χάσει τον Χάινς και τον Παπανικολάου. Η βιαστική αντίδραση θα ήταν βασισμένη καθαρά σε αγωνιστικά κριτήρια και θα έκανε λόγο για "μεγάλη ζημιά" στο ισοζύγιο του Ολυμπιακού. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Διότι καλώς ή κακώς το βασικό ερώτημα στον επαγγελματικό αθλητισμό δεν είναι "αν είναι καλός ή κακός ο παίκτης", αλλά τι πρόσημο βγάζει η συνάρτηση "value for money". Με άλλα λόγια αν αξίζει τα λεφτά του...

(Οι αγνοί και ρομαντικοί αυτού του κόσμου έχουν την αμέριστη συμπαράσταση μου, αλλά ας σταματήσουν να διαβάζουν αυτό το κείμενο. Θα κάνουν μια χάρη σε όλους αν πειστούν ότι σε αυτό το επίπεδο μιλάμε για business και όχι για "ψυχάρες", "φανέλες" ή για "προεδράρες" που πρέπει να πληρώνουν αμύθατα ποσά "γιατί έτσι").

Σωστή (και μοναδική) απάντηση δεν υπάρχει για αυτό και το κείμενο αποτελεί μια απλή καταγραφή των δεδομένων και όχι κάτι παραπάνω. Ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα μέχρι να ισχύσει το κλισέ του "ο χρόνος θα δείξει".

Οπότε...

(-) Ο Ολυμπιακός χάνει έναν Έλληνα παίκτη.

α) Φέτος έχει αποκτήσει μόνο ξένους (Πέτγουεϊ, Σίμονς, Μπέγκιτς) και ο κορμός των γηγενών αποδυναμώθηκε

β) Ο μεταγραφικός σχεδιασμός δυσκολεύει, καθώς δεν υπάρχει για παράδειγμα η περσινή άνεση. Ήδη υπάρχουν τρεις Αμερικανοί (Πέτγουεϊ, Ντάστον, Λο) και δύο κοινοτικοί (Σίμονς, Μπέγκιτς ). Οπότε μένει μόνο μια θέση ξένου για το "3"

γ) Οι διεθνείς Έλληνες παίκτες είναι είδος προς... εξαφάνιση. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να πάρει τον Μαυροκεφαλίδη χωρίς να τα καταφέρει, ενώ τώρα χάνει τον Παπανικολάου. Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Φώτση και δύο ελπιδοφόρους νεαρούς (Παππά, Γιάνκοβιτς).

(+) Ο Ολυμπιακός έβαλε στα ταμεία του 1.5 εκατομμύριο ευρώ από την πώληση του παίκτη.

α) Συνεχίζεται η προσπάθεια για να εξοικονομηθούν χρήματα, που είναι πάντα μια σωστή πολιτική την εποχή της κρίσης. Ήδη ο Ολυμπιακός έχει γλιτώσει χρήματα από τον Σπανούλη, τον αναπληρωματικό φόργουορντ (Πέτγουεϊ) και τον τρίτο σέντερ (Σίμονς), κάνοντας αύξηση ουσιαστικά στη θέση "5" (Μπέγκιτς-Ντάνστον) και στον Λο.

(-) Ο Ολυμπιακός χάνει έναν βασικό

Ο Παπανικολάου πέρσι αναδείχτηκε "καλύτερος νέος παίκτης της Ευρωλίγκα" κάνοντας μια αρκετά καλή χρονιά. Είναι 23 ετών και ανταποκρίθηκε με αρκετή επιτυχία στο νέο του ρόλο. Είχε περισσότερες ευθύνες στο παιχνίδι της ομάδας του, έπαιζε περισσότερο χρόνο (έχοντας για συναγωνισμό τον Περπέρογλου και όχι τον Κέσελι) και ουσιαστικά "έγινε άντρας" .

(+) Ο Ολυμπιακός χάνει έναν παίκτη που θα... έχανε του χρόνου

Η ομάδα του Πειραιά μέσα από αυτή την εξέλιξη κερδίζει κάτι (έστω και χρήματα) από έναν παίκτη που όπως όλα έδειχναν το επόμενο καλοκαίρι, θα αποχωρούσε από την ομάδα είτε για το ΝΒΑ, είτε για άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από την πρόταση που έκανε την Πέμπτη στη διοίκηση των "ερυθρολεύκων". Φάνηκε από το γεγονός ότι το πρώτο που τον ενδιέφερε ήταν να έχει ανοιχτή την πόρτα για την Αμερική.

Οπότε θα ήταν δύσκολο μετά τις προτάσεις (και τις προθέσεις που υποδήλωναν αυτές) που έκανε, οι "ερυθρόλευκοι" να έχτιζαν και να επένδυαν πάνω του, την ώρα που εκείνος έδειχνε (αυτό φάνηκε - μπορεί ο ίδιος να μην ήταν) "φευγάτος".

Συμπέρασμα; Δεν υπάρχει. Ο καθένας βγάζει το δικό του ανάλογα με την προσωπική του "ζυγαριά". Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσω τα δικά σας...