Το τρισχειρότερα του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από το Final Four για 5η συνεχόμενη χρονιά. Δεύτερο σερί "σκούπισμα" και ένας αρνητικό επιμέρους 1-9 στις τελευταίες προημιτελικές σειρές. Η πρώτη ομάδα με πλεονέκτημα έδρας που αποχαιρετά τη διοργάνωση με "sweep". Αυτό βέβαια δεν αλλάζει την εικόνα της σειράς, που ήθελε τη Φενέρ να είναι η καλύτερη ομάδα και να προκρίνεται δίκαια στους "4". Οι "πράσινοι" ήταν ανταγωνιστικοί για τρία δεκάλεπτα απέναντι στους Τούρκους, αλλά παραδόθηκαν στην τελευταία περίοδο, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους, που κακά τα ψέμματα μετά το 0-2 στο ΟΑΚΑ ήταν προδιαγεγραμμένη.

Η κακή ημέρα των βασικών γκαρντ (Καλάθης-Τζέιμς) και η αστοχία από το τρίποντο (21%) ήταν οι βασικοί λόγοι της αποτυχίας στην τρίτη αναμέτρηση, στην οποία ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πιάσει τους αμυντικούς του στόχους, να ελέγξει το παιχνίδι, αλλά όχι και να λύσει τον επιθετικό γόρδιο δεσμό, ώστε να βάλει πίεση στην ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Έχει αξία όμως να δούμε τη αληθινή σημασία του σουτ σ' αυτή τη σειρά, στο ρευστό τρίτο δεκάλεπτο που έκρινε την αναμέτρηση, αλλά και στο "βάρος" του Τσάβι Πασκουάλ.

Έχασε την ευκαιρία του στο τρίτο δεκάλεπτο

Κι όμως. Μπορεί ένα ματς που τελικά κρίθηκε στους 20 πόντους να έχει διαφορετική εξέλιξη; Να γίνει ντέρμπι. Ναι, θα μπορούσε. Το καθοριστικό σημείο ήταν το τρίτο δεκάλεπτο, εκεί όπου οι "πράσινοι" κατάφεραν να ισορροπήσουν το ματς, να σταματήσουν αμυντικά τη Φενέρ και είχαν τη δυνατότητα να μειώσουν τη διαφορά και μπαίνοντας ξανά στο παιχνίδι να βάλουν μεγάλη πίεση στους γηπεδούχους, που είναι 100% σίγουρο ότι σ' αυτή την περίπτωση θα άλλαζαν αγωνιστικό πρόσωπο.

Συγκεκριμένα το διάστημα που έκρινε την αναμέτρηση είναι το 5λεπτο από το 7.30 ως το 2.26, το διάστημα δηλαδή στο οποίο οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ κράτησαν την Φενέρ χωρίς πόντο! Το τελευταίο καλάθι ήρθε από τον Ντατόμε (44-33). Ήταν το ένα από τα δύο εύκολα λέι-απ που επί της ουσίας ξεγύμνωσαν την ως τότε σφιχτή άμυνα του "τριφυλλιού". Μετά από εκείνο το σημείο οι "πράσινοι" υποχρέωσαν τον αντίπαλο σε 3 λάθη και στα 0/5 σουτ εντός παιδιάς. Σε αυτό το 5λεπτο οι Τούρκοι είχαν 0/2 βολές, 0/3 δίποντα και 0/2 τρίποντα.

Αντίστοιχα, όμως, άστοχος ήταν και ο Παναθηναϊκός. Στο ίδιο διάστημα οι παίκτες του είχαν 2/4 βολές, 1/3 δίποντα, 0/2 τρίποντα και 1 λάθος. Συν το εύστοχο τρίποντο του Ρίβερς που ακυρώθηκε. Σ' αυτό το σημείο ο Τζέιμς πήρε δύο δύσκολες προσπάθειες στη λήξη του χρόνου (άστοχα τρίποντα) και ένα χαμένο lay-up, ενώ οι καλές στιγμές ήρθαν από τα χέρια του Σίνγκλετον (1/2 βολές, 1/2 δίποντα) και του Ρίβερς που είχε την ευκαιρία με τρίποντο να ρίξει τη διαφορά κάτω από τους 7 πόντους (44-37).

Αυτό, όμως, δεν έγινε. Οι "πράσινοι" έχασαν δύο αμυντικά ριμπάουντ, πληρώνοντας το δεύτερο. Ο Ούντο ανανέωσε την επίθεση και στα φρέσκα 14'' ο Κάλινιτς βρήκε το στόχο από το τρίποντο στέλνοντας ξανά το σκορ στο +10, όπου και έμεινε ως το τέλος. Στη συνέχεια, δε, πέρασε στο παρκέ και ο Κένι Γκάμπριελ που από την αρχή του ματς αποτέλεσε επιθετικό στόχο για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Δύο πόντοι στο post, ένα γκολ-φάουλ από τον Σλούκα και το ματς "πέταξε".

Χαρακτηριστικό του πόσο σημαντικό και λεπτό σε ότι αφορά τις ισορροπίες ήταν το τρίτο δεκάλεπτο φαίνεται και από το επιμέρους σκορ. Η περίοδος έληξε με σκορ 15-12. Ήταν δηλαδή το δεκάλεπτο στο οποίο ο Παναθηναϊκός κράτησε χαμηλότερα την Φενέρ. Παράλληλα, όμως, ήταν και το δικό του λιγότερο παραγωγικό. Αναλυτικά τα δεκάλεπτα: 18-17, 19-13, 15-12 και 27-19.

Ο παράγοντας τρίποντο

Το ποσοστό ευστοχίας των δύο ομάδων από τη γραμμή των τριών πόντων έπαιξε τεράστιο ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος. Όπως και να δούμε. Είτε το δούμε μεμονωμένο για το τρίτο παιχνίδι ή για όλη τη σειρά, είτε το δούμε από την πλευρά του Παναθηναϊκού ή της Φενέρ. Οι Τούρκοι στη σειρά είχαν το εκπληκτικό 52% μετρώντας 12.3 εύστοχα τρίποντα ανά παιχνίδι! Αντίστοιχα οι "πράσινοι" είχαν 28.8% με 7 εύστοχα ανά παιχνίδι.

Να το δούμε και συγκεκριμένα στο 3ο ματς; Η Φενέρ εκτέλεσε με 48% από τα 6.75, ενώ οι παίκτες του Πασκουάλ είχαν μόλις 5/24 (21%), μετρώντας 2/12 στο δεύτερο ημίχρονο. Τεράστια διαφορά. Και καθοριστική όχι μόνο γιατί ο Παναθηναϊκός στηρίζεται πολύ στο τρίποντο, αλλά και επειδή μοιραία έμεινε πολύ κάτω από τα επιθετικά του στάνταρ (61 πόντοι). Συνολικά στη σειρά οι "πράσινοι" από τους 77.5 πόντους έπεσαν στους 64.6 στα Playoffs, με τη διαφορά στο τρίποντο να αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες. Και αυτό γιατί στην κανονική περίοδο το "τριφύλλι" είχε 36% με 9.5 εύστοχα. Χωρίς περιστροφές αυτοί από μόνοι τους είναι 7 πόντοι, που έλειψαν.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε, λοιπόν, μόνο ένα σημαντικό όπλο, αλλά επί της ουσίας έχασε και το κλειδί που ξεκλειδώνει την άμυνα της Φενέρ. Οι Τούρκοι που γεμίζουν τη ρακέτα, διαθέτουν ψηλά κορμιά (Βέσελι, Ούντο, Κάλινιτς, Ντατόμε, Άντιτς, Μπογκντάνοβιτς) και ξέρουν πως να θωρακίζουν το καλάθι τους, γιγαντώνονται αν ο αντίπαλος δεν τους τιμωρήσει από την περιφέρεια. Αυτό φαίνεται και από τα νούμερα της χρονιάς: η Φενέρ κερδίζει το 64% των αγώνων που ο αντίπαλος ευστοχεί σε λιγότερα από 8 τρίποντα και το 67% των αγώνων που ο αντίπαλος σουτάρει κάτω από 38%

Με 21% ο Παναθηναϊκός δεν ήταν δυνατό να κερδίσει καμία ομάδα εκτός έδρας, πόσο μάλλον την Φενέρ που όταν δεν δέχεται σουτ από την περιφέρεια μεταμορφώνεται σε Λερναία Ύδρα.

Ρεκόρ τριπόντων για τη Φενέρ

Η Φενέρ από την πλευρά της πάντως δεν σούταρε απλά καλά. Σούταρε καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στην ιστορία των best-of-five προημιτελικών. Τόσο το 52%, όσο και τα 12.3 εύστοχα αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία της Euroleague.

Αναλυτικά οι καλύτερες επιδόσεις:

Καλύτερο ποσοστό

Ομάδα	Σεζόν	Αποτέλεσμα	Ποσοστό
Φενέρ	2016-17	Πρόκριση	52.1%
Παναθηναϊκός	2010-11	Πρόκριση	46.6%
ΤΣΣΚΑ	2014-15	Πρόκριση	45.0%
Μπαρτσελόνα	2013-14	Πρόκριση	44.3%
Παναθηναϊκός	2008-09	Πρόκριση	43.4%

Περισσότερα εύστοχα

Ομάδα	Σεζόν	Αποτέλεσμα	Εύστοχα
Φενέρ	2016-17	Πρόκριση	12.3
Μπασκόνια	2015-16	Πρόκριση	11.6
Ρεάλ	2012-13	Πρόκριση	11.3
ΤΣΣΚΑ	2014-15	Πρόκριση	11.1
Μιλάνο	2013-14	Αποκλεισμός	10.3

*Οι δύο πρώτες επιδόσεις σημειώθηκαν κατά του Παναθηναϊκού.

Τα χειρότερα ποσοστά

Ομάδα	Σεζόν	Αποτέλεσμα	Ποσοστό
ΤΣΣΚΑ	2008-09	Πρόκριση	20%
Παναθηναϊκός	2013-13	Αποκλεισμός	23.4%
Παναθηναϊκός	2015-16	Αποκλεισμός	23.5%
Ρεάλ	2008-09	Αποκλεισμός	23.6%
Ολυμπιακός	2010-11	Αποκλεισμός	26.7%
Εφές	2012-13	Αποκλεισμός	26.7%
Παρτίζαν	2008-09	Αποκλεισμός	26.8%
Παναθηναϊκός	2016-17	Αποκλεισμός	28.8%

Λιγότερα τρίποντα

Ομάδα	Σεζόν	Αποτέλεσμα	Εύστοχα
ΤΣΣΚΑ	2008-09	Πρόκριση	3.6
Ρεάλ	2009-10	Αποκλεισμός	4.5
Εφές	2012-13	Αποκλεισμός	4.6
Ρεάλ	2008-09	Αποκλεισμός	4.7
Παναθηναϊκός	2013-14	Αποκλεισμός	5.0
Παρτίζαν	2008-09	Αποκλεισμός	5.0
Ούνιξ	2011-12	Αποκλεισμός	5.0
Ολυμπιακός	2010-11	Αποκλεισμός	5.0
Παναθηναϊκός	2015-16	Αποκλεισμός	5.3

*Επίσης να σημειωθεί ότι από τη σεζόν 2008-09 μόνο τρεις ομάδες που σούταραν χειρότερα από τον αντίπαλο τους (ταυτόχρονα χειρότερο ποσοστό και λιγότερα εύστοχα τρίποντα) κατάφεραν να προκριθούν. Τρεις περιπτώσεις σε 40 ζευγάρια από τότε που θεσπίστηκαν οι προημιτελικοί στις 3 νίκες.

Το τελευταίο ήταν το ΤΣΣΚΑ-Μπασκόνια του 2012-13. Αφενός, όμως, τότε η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων ήταν μεγάλη και αφετέρου η διαφορά στο τρίποντο μικρή (37% με 38% και 8.0 εύστοχα με 8.5). Και το πρώτο ήταν το ΤΣΣΚΑ-Παρτίζαν το 2008-09. Οι Ρώσοι είχαν περάσει παρά το γεγονός ότι σούταραν με 20% και είχαν 3.6 εύστοχα έναντι 26.8% των Σέρβων (5.0 εύστοχα). Κοινός παρανομαστής; Ο Έτορε Μεσίνα, που στήριζε τις ομάδες του σε άλλους τομείς (ριμπάουντ, κατοχές, άμυνα) και όχι στο σουτ. Όσο για το τρίτο; Είναι και το μοναδικό παράδοξο. Συνέβη πέρσι στη σειρά Λοκομοτίβ-Μπαρτσελόνα. Το περίεργο είναι ότι οι "τρίποντοι" Ρώσοι σούταραν χειρότερα, αλλά πέρασαν. Είχαν 35% έναντι 36% της Μπάρτσα και 8.2 εύστοχα έναντι 9.1 των αντιπάλων.

Που κρίθηκε το τρίτο παιχνίδι

Επιστροφή στο τρίτο παιχνίδι. Είναι παράδοξο, όμως, ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να πετύχει τον βασικό του αμυντικό στόχο, αλλά έχασε τελικά το παιχνίδι. Ποιος ήταν αυτός; Ο περιορισμός του Μπογκντάνοβιτς. Οι "πράσινοι" κράτησαν τον Σέρβο γκαρντ από τους 24.0 πόντους και τις 5.0 ασίστ στο "άποντο" πρώτο ημίχρονο και στους 10 συνολικά πόντους με 3/9 σουτ, αλλά και στα 7 λάθη (μόλις 2 ασίστ).

Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε διαφορετική άμυνα, επαναφέροντας την "απαγόρευση" του κέντρου, μια τακτική που εφάρμοσε και στην περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη στον ημιτελικό του κυπέλλου. Επί της ουσίας οι παίκτες που μάρκαραν τον Μπογκντάνοβιτς δεν του επέτρεπαν να πάει προς το κέντρο, αλλά τον οδηγούσαν σε μια πλευρά, θέλοντας έτσι να "σπάσουν" στη μέση το γήπεδο και να μην επιτρέψουν στους Τούρκους να βρουν πάσες και αμαρκάριστα σουτ.

Η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν φανερά βελτιωμένη και αυτό φαίνεται από τα 10 κλεψίματα και τα 19 λάθη του αντιπάλου. Όπως επίσης από το γεγονός ότι δέχτηκε μόλις 10 δίποντα σε όλο το ματς. Οι παίκτες του Ομπράντοβιτς, όμως, για ακόμη ένα ματς πήραν πολλούς πόντους από προσωπικές φάσεις ή σουτ χαμηλού ρίσκου, όπως τα δύο σουτ με ντρίμπλα του Κάλινιτς ή τα δύσκολα του Ντίξον. Αυτά έκαναν τη διαφορά σε ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν κλειστό.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, πληγώθηκε από την άμυνα του. Επένδυσε πάνω στο ένας-ένας του Τζέιμς, ο οποίος έκανε το χειρότερο του ματς στα προημιτελικά: 8 πόντοι με 4/16 σουτ (0/8 τρίποντα). Οι "πράσινοι" επιχείρησαν να χτυπήσουν με διαφορετικούς τρόπους την άμυνα με αλλαγές του Ομπράντοβιτς. Σημάδεψαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο low-post, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν διαφορετικές ιδέες όταν κλήθηκαν να παίξουν ένας-ένας . Για παράδειγμα χρησιμοποιούσαν ως σκρίνερ περιφερειακό παίκτη και όχι τον ψηλό που μαρκάρει ο Ούντο. Το έκανε με τον Ντίξον για να δημιουργηθεί χώρος στον Τζέιμς για παράδειγμα. Από την άλλη προσπάθησαν σε άλλες φάσεις να χρησιμοποιήσουν το τρικ του "ψεύτικου" σκριν, προκειμένου να φέρουν την άμυνα της Φενέρ σε ανισορροπία. Δεν στερήθηκαν καλών επιλογών (σε σχέση με τα άλλα ματς), αλλά πληγώθηκαν από την αστοχία τους.

Οι 10 ασίστ είναι περισσότερο αποτέλεσμα της μπάλας που έβρισκε σίδερο και λιγότερο της κακής επιθετικής λειτουργίας. Έστω κι αν δεν έλειψαν ούτε αυτή τη φορά στατικές επιθέσεις και overdribbling, στοιχεία για τα οποία ευθύνεται η εξαιρετική άμυνα των Τούρκων, όχι μόνο η επίθεση των "πρασίνων". Από εκεί και πέρα και πλην του Τζέιμς ο Τσάβι Πασκουάλ πήρε ελάχιστα πράγματα από τον Νικ Καλάθη (2/8 σουτ), που για ακόμη μια φορά δυσκολεύτηκε κόντρα σε μια άμυνα που του έδινε το σουτ. Ο διεθνής γκαρντ ξεκίνησε καλά, αλλά στη συνέχεια βγήκε εκτός ρυθμού, χάνοντας τη συγκέντρωση του. Έπεσε πάλι στην παγίδα να προσπαθεί να μπει στο ματς από το σουτ και όχι από το να κάνει το παιχνίδι του, που συνήθως είναι περισσότερο δημιουργικό και λιγότερο εκτελεστικό.

Να σημειωθεί ότι σ' αυτό το ματς παροπλίστηκε ο Μπουρούσης, ο οποίος μπήκε στο δεύτερο δεκάλεπτο όταν η Φενέρ ξέφυγε στο σκορ. Για την ακρίβεια το επιμέρους σκορ στα 4 λεπτά που έπαιξε ο διεθνής σέντερ ήταν 4-14, κάτι που ενδεχομένως ανάγκασε τον Ισπανό τεχνικό να τον κρατήσει στον πάγκο. Έχει εξάλλου σημειωθεί από την αρχή της σειράς ότι ο Μπουρούσης είναι ένας παράγοντας που αλλάζει όλο το παιχνίδι, είτε θετικά (όπως έγινε στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα), είτε αρνητικά. Είναι το μοναδικό πραγματικά μεγάλο κορμί στα δύο rotation και διαφοροποιεί όλες τις ισορροπίες σε άμυνα και επίθεση, τόσο για την ομάδα του, όσο και για τον αντίπαλο.

Η αποτυχία του Πασκουάλ

Σε μια ήττα φέρουν ευθύνη άπαντες. Η ελληνική κοινή γνώμη έχει μάθει, όμως, να την ρίχνει αποκλειστικά στον προπονητή. Ο Ισπανός τεχνικός παραδέχτηκε από τη μεριά του η ομάδα του κλονίστηκε από την εξέλιξη του πρώτου ματς, την απώλεια της διαφοράς και το break της Φενέρ. Στη συνέχεια, όμως, η ομάδα του προσπάθησε να αλλάξει πράγματα, να χτυπήσει με διαφορετικούς τρόπους, να βελτιώσει την άμυνα της αλλάζοντας αντιμετωπίσεις, να ανακατέψει τα σχήματα.

Επί της ουσίας αυτό που θα πρέπει να χρεωθεί στον Πασκουάλ είναι το γεγονός ότι σ' αυτή τη φάση της σεζόν η ομάδα του έδειξε να "ψάχνεται". Συνήθως όταν ξεκινήσουν τα playoffs οι ομάδες έχουν αφήσει πίσω τους τους πειραματισμούς, έχουν καταλήξει στους βασικότατους και στους βασικούς που θα αποτελούν το rotation των 8-9 παικτών και πορεύονται με αυτά που έχουν μάθει αν κάνουν καλά κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Όπως έγινε ακριβώς με τη Φενέρ. Μπαίνοντας στα προημιτελικά οι Τούρκοι είχαν ένα παγιωμένο rotation. Ο Ομπράντοβιτς ήξερε σε ποιους παίκτες θα μπορούσε να στηριχτεί. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε στα τρία παιχνίδια με διαφορετικές πεντάδες και διαφορετικά rotation.

Να δούμε πιο αναλυτικά:

Παίκτης	Game 1	Game 2	Game 3
Ούντο	31'	35'	30'
Μπογκντάνοβιτς	34'	35'	33'
Σλούκας	32'	26'	30'
Ντίξον	21'	24'	22'
Ντατόμε	15'	17'	11'
Κάλινιτς	23'	34'	14'
Βέσελι	31'	19'	25'
Άντιτς	1'	8'	5'
Νάναλι	11'	DNP	23'
Μαχμούτογλου	1'	DNP	1'
Μπένετ	DNP	DNP	1'
Ντουβερίογλου	DNP	DNP	3'

Βλέπουμε λοιπόν ότι δύο παίκτες έπαιζαν πάνω από 30 λεπτά (Ούντο-Μπογκντάνοβιτς), ο Σλούκας έπαιζε από 26' ως 32', ο Ντίξον από 21 ως 24' λεπτά, ενώ οι Βέσελι, Ντατότε, Κάλινιτς έβλεπαν το χρόνος τους να εξαρτάται από την εξέλιξη του ματς και αν ο Ομπράντοβιτς θα έπαιζε περισσότερο με δίδυμους πύργους (1ο ματς) ή με 4άρι τον Σέρβο. Αντίθετα ο Άντιτς είχε περιορισμένο χρόνο στο 2ο δεκάλεπτο και η μοναδική "έκπληξη" ήταν η παρουσία του Νάναλι στο τελευταίο ματς. Από εκεί που δεν είχε παίξει καθόλου στο Game 2, έμεινε για 23 λεπτά στο παρκέ της Ulker Arena, με την υποσημείωση ότι ένας rookie στη διοργάνωση, ενδεχομένως να έχει καλύτερη απόδοση εντός έδρας, παρά στο φλεγόμενο ΟΑΚΑ.

Παίκτης	Game 1	Game 2	Game 3
Καλάθης	28'	23'	20'
Τζέιμς	23'	27'	33'
Παππάς	20'	23'	10'
Φελντέιν	11'	8'	19'
Ρίβερς	34'	34'	33'
Σίνγκλετον	24'	30'	32'
Φώτσης	DNP	10'	9'
Μπουρούσης	23'	26'	4'
Γκάμπριελ	19'	DNP	7'
Νίκολς	4'	5'	4'
Γκιστ	14'	14'	29'
Χαραλαμπόπουλος	DNP	DNP	DNP

Οι μοναδικοί παίκτες με τον ίδιο (πάνω-κάτω) χρόνο συμμετοχής είναι οι Καλάθης, Ρίβερς, Τζέιμς και Σίνγκλετον. Αντίθετα, το "τριφύλλι" ξεκίνησε στα τρία παιχνίδια με τρεις διαφορετικές τριπλέτες στα γκαρντ. Στο πρώτο παιχνίδι άρχισαν οι Καλάθης, Φελντέιν, Νίκολς, Σίνγκλετον, Γκιστ. Στο δεύτερο οι: Καλάθης, Παππάς, Ρίβερς, Σίνγκλετον, Μπουρούσης και στο τρίτο οι: Καλάθης, Τζέιμς, Ρίβες, Σίνγκλετον, Γκιστ.

Αντίστοιχα υπήρχαν παίκτες που στο ένα ματς έπαιζαν πολύ και στο άλλο λίγο, ή και καθόλου. Αντίθετα, παρουσιάστηκαν και περιπτώσεις παικτών που χωρίς καθόλου χρόνο συμμετοχής αγωνιζόντουσαν στο τελευταίο δεκάλεπτο ή στο δεύτερο ημίχρονο.

Μπουρούσης: Έπαιξε 23' λεπτά στο πρώτο παιχνίδι, 26 στο δεύτερο και μόλις 4 στο τελευταίο, όλα στα πρώτο μέρος.

Φώτσης: Δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στο Game 1. Στο δεύτερο παιχνίδι έπαιξε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο. Στο τελευταίο ματς μπήκε ξαφνικά στην τελευταία περίοδο, όταν ο Γκάμπριελ είχε εκτεθεί στην άμυνα.

Παππάς: Από τα 20' και τα 23' λεπτά στο ΟΑΚΑ, έπεσε στα 10' στο τρίτο ματς.

Φελντέιν: Τρία διαφορετικά παιχνίδια για τον γκαρντ από τη Δομινικανή Δημοκρατία. Ξεκίνησε 5άδα , αλλά έπαιξε 11 λεπτά στο πρώτο ματς, στο δεύτερο μπήκε στον "πάγο" (8 λεπτά) και στο τελευταίο έπαιξε περισσότερο από κάθε άλλο ματς (19').

Γκάμπριελ: Ο Αμερικανός φόργουορντ έπαιξε 19 λεπτά στο πρώτο μέρος, καθόλου (!) στο δεύτερο και λίγο στο τρίτο.

Νίκολς: Ούτως ή άλλως ο Αμερικανός φόργουορντ από τότε που ήρθε ο Τζεντίλε, αλλά και στη συνέχεια όταν αποχώρησε από τη σύνθεση του ελληνικού πρωταθλήματος πέρασε σε δεύτερο ρόλο. Στο πρώτο ματς ξεκίνησε 5άδα, στο δεύτερο έπαιξε λίγο στο δεύτερο δεκάλεπτο, ενώ στο τρίτο παιχνίδι πέρασε στο παρκέ στην τελευταία περίοδο.

Γκιστ: Έπαιξε από 14 λεπτά στο ΟΑΚΑ, αλλά έμεινε στο παρκέ 29 στο τρίτο παιχνίδι.

Υπάρχουν βέβαια και ελαφρυντικά. Αφενός το γεγονός ότι ο προπονητής δεν ήρθε από την αρχή και αφετέρου τις γερές αλλαγές στο ρόστερ, όπως η άφιξη και η αποχώρηση του Τζεντίλε και η επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ, αλλά η τελική σούμα δείχνει ότι ο Ισπανός τεχνικός απέτυχε στο να βρει τους παίκτες που θα μπορούσε να εμπιστευτεί σε αυτή τη διαδικασία. Και αυτό βγήκε και στο γήπεδο.

Έγινε όμως το λογικό

Από εκεί και πέρα θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για τη συνολική χρονιά του Παναθηναϊκού στη διοργάνωση, αλλά αυτό καλύτερα να γίνει σε άλλη ανάλυση. Το μοναδικό πρώτο σχόλιο έχει να κάνει με την γενική εικόνα των "πρασίνων", που αν εξαιρέσουμε τα τελευταία 5 παιχνίδια της κανονικής περιόδου, δεν έδειξαν ότι είχαν φτάσει στο επίπεδο να θεωρούνται ομάδα Final Four. Επομένως ο αποκλεισμός από τους "8" ήρθε δίκαια και νομοτελειακά.