Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Η δεύτερη αγωνιστική μοιάζει ιδανικότερη για να βγει το αρχικό συμπέρασμα για τον νέο Ολυμπιακό και τον νέο Παναθηναϊκό. Τουλάχιστον, μοιάζει καταλληλότερη από την πρώτη.

Είναι η "ημέρα" που ο Ολυμπιακός παίζει με την Έφες Πίλσεν στην Κωνσταντινούπολη και αυτή που ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την Καντού, με τις συνθήκες που επικρατούν να είναι ακριβώς οι αντίθετες αυτή τη στιγμή για τις δύο ομάδες.

Ο Ολυμπιακός...

Στην πρεμιέρα έπαιξε πρώτα με το άγχος και μετά την Κάχα Λαμποράλ. Δεν έπαιξε καλά και κέρδισε. Τώρα, όμως, θα πάει πιο απελευθερωμένος να αντιμετωπίσει την Εφές Πίλσεν (του κόουτς Μαχμούτι που αρέσκεται σε ένα μπάσκετ παρόμοιο με αυτό που παίζουν οι ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα) σε ένα παιχνίδι φαινομενικά πιο "εύκολο" για αυτόν. Διότι, η πίεση της πρεμιέρας είναι πάντα ένας υπολογίσιμος αντίπαλος.

Συν: Οι "ερυθρόλευκοι" στα πρώτα τους παιχνίδια παίζουν με μεγάλη αυτοπεποίθηση, έχουν πολύ καλή χημεία (παράδοξο για την εποχή, αλλά όχι βάσει των μεταγραφικών κινήσεων) και γενικότερα δείχνουν ότι "έχουν εύκολο το σκορ", με την έννοια ότι φτάνουν με άνεση σε επίπεδα που λίγες ομάδες μπορούν να τους ακολουθήσουν.

Οι Πειραιώτες "βγάζουν" με πολύ μεγάλη άνεση φάσεις για σουτ. Έχουν εντυπωσιακή κυκλοφορία της μπάλας (πιπέρι στο στόμα όποιου χρησιμοποιεί την έκφραση "passing game", το οποίο είναι κάτι διαφορετικό: το ελεύθερο παιχνίδι που βασίζεται στην κίνηση χωρίς τη μπάλα), παίζουν με μεγάλη ταχύτητα και έχουν καλές αποστάσεις, με αποτέλεσμα πολύ νωρίς σε κάθε κατοχή να βρίσκουν κάποια ευκαιρία να σκοράρουν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολλές φορές αναλώνονται σε γρήγορες προσπάθειες, το οποίο ισοδυναμεί με αρκετά νεκρά διαστήματα, αν η μπάλα καταλήγει στο σίδερο. Από την άλλη, βέβαια, είναι φανερό ότι όταν οι παίκτες του Μπαρτζώκα βρίσκουν στόχο "τρέχουν" εκπληκτικά σερί μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Σε συνέχεια του προηγουμένου ο Ολυμπιακός παίζει με μεγάλη ένταση και έχει διάρκεια στην ενέργεια, καθώς έχει ένα πολύ γεμάτο ρόστερ. Αυτό σε πρώτη φάση δημιουργεί κάποια προβλήματα ρυθμού (μπαίνουν-βγαίνουν παίκτες), αλλά στο δεύτερο ημίχρονο αποδίδει καρπούς, καθώς όταν ο αντίπαλος που στηρίζεται σε λιγότερες μονάδες έχει ήδη να "φορτώνεται" με φάουλ και καταπόνηση, οι Πειραιώτες σηκώνουν από τον πάγκο παίκτες που κάνουν τη διαφορά.

Πλην: Μέχρι στιγμής η άμυνα του Ολυμπιακού ειδικά σε ατομικό επίπεδο δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Προσοχή όμως! Το να αναφέρεται κάποιος αβίαστα αποκλειστικά στους απόλυτους αριθμούς του παθητικού είναι λάθος. Κι αυτό γιατί βάσει αγωνιστικού στυλ οι "ερυθρόλευκοι" κάνουν το παιχνίδι πιο γρήγορο και με περισσότερες κατοχές. Άρα αν πχ μια απλή ομάδα βγάζει "1 στις 3" άμυνες δέχεται 50 πόντους, ενώ αντίθετα σε ένα παιχνίδι με πολλές εναλλαγές φάσεων (και άρα πολλές κατοχές) το ίδιο "1 στα 3" θα ισοδυναμούσε με 65 πόντους.

Ο δρόμος για μια εκτός έδρας νίκη, όμως, περνάει πρωτίστως από το αμυντικό κομμάτι. Κι όχι από "μπροστά". Οπότε θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως θα αντιδράσει ο Ολυμπιακός σε ένα παιχνίδι που ίσως κυλήσει σε διαφορετικό τέμπο από αυτό που έχει συνηθίσει και του αρέσει.

Ο Παναθηναϊκός...

Στην πρεμιέρα η ομάδα του Πεδουλάκη έπαιξε καλά, αλλά έχασε. Το αντίθετο από τον Ολυμπιακό, δηλαδή. Το δύσκολο παιχνίδι, όμως, για τον Παναθηναϊκό δεν ήταν με τον δύσκολο αντίπαλο (τη Ρεάλ δηλαδή), αλλά αυτό της Παρασκευής με την Καντού. Κι αυτό γιατί στην αναμέτρηση με τους Ιταλούς οι "πράσινοι" δεν έχουν στόχο απλά να κάνουν μια καλή εμφάνιση, αλλά θα πρέπει να κερδίσουν οπωσδήποτε. Κι αυτό το "πρέπει" είναι πάντα το πιο δύσκολο στον επαγγελματικό αθλητισμό.

Οπότε είναι λογική η σκέψη ότι θα πρέπει να κρίνουμε τον Παναθηναϊκό μετά από αυτό το παιχνίδι κι όχι από την πρεμιέρα, που ταξίδεψε (χωρίς άγχος και προσδοκίες) στη Μαδρίτη για να αντιμετωπίσει ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης.

Συν: Η ενθαρρυντική εμφάνιση στην Ισπανία έχει δώσει πόντους στη ψυχολογία του Παναθηναϊκού, που κάνει αγώνα δρόμου για να βρει τον ρυθμό του, μέσω νέων προσθηκών στο ρόστερ και προβλημάτων τραυματισμού.

Οι "πράσινοι" πήραν πολύ καλό βαθμό από άποψη τακτικής προσέγγισης στο παιχνίδι με τη Ρεάλ και γενικότερα είχαν μια πολύ καλή εικόνα. Ειδικά σε ότι αφορά το δίδυμο Διαμαντίδη-Σχορτσιανίτη, που πήρε εξαιρετικό βαθμό.

Πλην: Ο Παναθηναικός έκανε μια πολύ καλή εμφάνιση, στηριζόμενος (σε πολύ μεγάλο βαθμό) στους... συνήθεις υπόπτους. Στον Διαμαντίδη των 37 λεπτών, στον Τσαρτσαρή που έπαιξε περισσότερο από ότι είχε παίξει στα περσινά ματς (πλην ενός), στον Πάνκο, στον Μπράμος και στον Ούκιτς. Ήταν η πεντάδα που έπαιξε πάνω από 28 λεπτά.

Αυτό τι έδειξε; Ότι ακόμη ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους νέους παίκτες του, κάτι που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να καταφέρει να ανοίξει το rotation και να αρχίζει να παίζει με περισσότερους παίκτες. Σε αυτό, βέβαια, παίζει ρόλο ο βαθμός ανετοιμότητας του νεοφερμένου Λάσμε και του Κίτσεν που επέστρεψε από τραυματισμό.

Το παιχνίδι με την Καντού θα είναι ξεχωριστό, για τον απλούστατο λόγο ότι οι "πράσινοι" θα παίζουν εντός έδρας και ενδεχομένως ένα καλό ξεκίνημα να λύσει και τους παίκτες που δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις.

Περισσότερα την Παρασκευή σε μια live συζήτηση για την Ευρωλίγκα και το ντέρμπι της Δευτέρας!