Transformers

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε από τη χώρα των Βάσκων έχοντας γνωρίσει την πρώτη του ήττα στην Euroleague και συνολική την 3η σε 5 επίσημα παιχνίδια, σηματοδοτώντας ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα της σύγχρονης ιστορίας του.

Ήταν το παιχνίδι που φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλο ότι οι "ερυθρόλευκοι" βρίσκονται μπρος στο σταυροδρόμι των αλλαγών στο ρόστερ. Κι αυτό δεν κρίνεται τόσο εξ αποτελέσματος, όσο βάσει των όσων είδαμε.

Σε ότι αφορά αυτό το κομμάτι υπάρχουν τρία ζητήματα. Το ένα έχει να κάνει με την σύνθεση της φροντ-λάιν, στην οποία υπάρχουν 3 πάουερ-φόργουορντ για να παίζει τελικά 35 λεπτά ο Πρίντεζης και να δίνει λύσεις ο Παπαπέτρου, αλλά και τρεις ξένοι εκ των οποίων ο ένας αγωνίζεται από ελάχιστα ως κάθόλου.

Το άλλο είναι το θέμα της περιφέρειας, εκεί όπου παρατηρείται έλλειμα στη δημιουργία. Οι Βαγγέλης Μάντζαρης και Ματ Λοτζέσκι είναι οι μοναδικοί παίκτες που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, ο Ντάνιελ Χάκετ παραμένει διστακτικός, ο Βασίλης Σπανούλης βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση της καριέρας του και οι υπόλοιποι απλά δεν χαίρουν την εμπιστοσύνη του προπονητή. Όπως για παράδειγμα ο Αθηναίου, ή ο Στρόμπερι που για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ήταν η τελευταία επιλογή στο rotation της περιφέρειας.

Όσο για το τρίτο ζήτημα; Έχει να κάνει με την υπόθεση Παπανικολάου, για την οποία γίνεται τόσος ντόρος. Αν δηλαδή ούτως ή άλλως πρέπει να γίνει αυτή η προσθήκη, διότι μιλάμε για έναν Έλληνα διεθνή παίκτη, που έχει προσφέρει και έχει συνδεθεί με την ομάδα. Αντίστοιχα παράδειγμα ήταν κι ο Πρίντεζης όταν επέστρεφε από τη Μάλαγα.

Πλέον το καμπανάκι έχει γίνει συναγερμός για τον Ολυμπιακό που θα κληθεί να πάρει γενναίες αποφάσεις (ακόμη κι η συνέχιση με το ίδιο ρόστερ θα είναι μια τέτοια) για να βελτιωθεί στη συνέχεια. Κι αν τώρα οι "ερυθρόλευκοι" μοιάζουν πιο μπερδεμένοι από ποτέ, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Διότι μια ομάδα με ιεραρχία, κορμό και ρόλους μπορεί εύκολα να βρει τον ίσιο δρόμο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι με δύο αλλαγές κατά τη διάρκεια της σεζόν η ομάδα που δεν μπορούσε να κερδίσει εκτός έδρας και μετά βίας προκρινόταν στην επόμενη φάση κατέκτησε το 2012 το τρόπαιο. Ήταν η χρονιά που ο Λο πήρε τη θέση του Λούκας, ο Ντόρσεϊ αυτή του Χάουαρντ και αναβαθμίστηκε ο Σλούκας για να φτάσουμε στο έπος της Κωνσταντινούπολης.

Έπεσε στην παγίδα της Λαμποράλ

Τώρα, σε ότι αφορά το παιχνίδι της Παρασκευής ένα από τα βασικά προβλήματα του Ολυμπιακού ήταν το αμυντικό, όπως παραδέχτηκαν μετά το παιχνίδι τόσο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος , όσο και ο Γιώργος Πρίντεζης : 48 πόντοι στο ημίχρονο, 80 στην κανονική περίοδο και 96 στο σύνολο. Υψηλά νούμερα για τον Ολυμπιακό που δεν έχει συνηθίσει να κερδίζει τα παιχνίδια σ' αυτά τα σκορ.

Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός έχασε τη μάχη του τέμπο. Επέτρεψε σε μια κλασσική ομάδα ρυθμού, τη Λαμποράλ Κούτσα, να επιβάλει τον δικό της. Να βρει δηλαδή τα αμαρκάριστα σουτ, να παίξει με ταχύτητα (είτε στο μισό, είτε σε ολόκληρο το γήπεδο) και να πάει το σκορ ψηλά. Οι Βάσκοι σούταραν εκπληκτικά (είχαν 13/26 τρίποντα), πήραν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και είχαν σε μια εκπληκτική ημέρα τον Γιάννη Μπουρούση, που έκανε εξάλλου ρεκόρ καριέρας απέναντι στον Ολυμπιακό.

Η δυναμική άμυνα στα pick-n-roll δημιούργησε πολλές ευκαιρίες για σουτ στην ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Κάτι που είχε συμβεί αντίστοιχα και στο περσινό παιχνίδι στο οποίο πάλι οι Βάσκοι είχαν κερδίσει σκοράροντας 89 πόντους. Είδαμε για παράδειγμα το πρόβλημα που δημιούργησε με το pop-out ο Γιάννης Μπουρούσης, ειδικά στο τέλος του ημιχρόνου.

Κι αν η άμυνα είναι ομαδική δουλειά, θα μπορούσε να υπογραμμιστεί ως "πηγή του κακού" η κακή ημέρα των δύο Αμερικανών σέντερ, του Οθέλο Χάντερ και του Πάτρικ Γιανγκ. Αμφότεροι φάνηκαν εκτός κλίματος, δεν μπήκαν ποτέ ουσιαστικά στο πνεύμα του αγώνα και αυτό φαίνεται από τις αμυντικές τους αντιδράσεις, αλλά και από τα εύκολα λάθη ή τις κακές επιλογές τους στην επίθεση. Ο Χάντερ, βέβαια, έχει σίγουρα άλλοθι από τη στιγμή που προέρχεται από τραυματισμό και αυτό ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι του.

Οι Πειραιώτες, ωστόσο, ακόμη και στο κακό τους παιχνίδι μπορούσαν να κερδίσουν το ματς, να το "κλέψουν". Ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ο Ματ Λοτζέσκι (επίσης ρεκόρ καριέρας) οδήγησαν τον Ολυμπιακό στην ανατροπή, η οποία δεν ολοκληρώθηκε. Ήταν μια κακή αντίδραση για την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου στην τελευταία φάση, καθώς είχε μια ολόκληρη επίθεση 18''. Ο Βασίλης Σπανούλης βιάστηκε όμως να κάνει ένα δύσκολο σουτ, το οποίο δεν βρήκε στόχο, δίνοντας τη δυνατότητα στον Μάικ Τζέιμς να ευστοχήσει από το κέντρο. Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου περισσότερο να είχε το χρονόμετρο ο Ολυμπιακός θα είχε χάσει από την κανονική περίοδο κι ενώ είχε την τελευταία μπάλα στα χέρια του.

Ο "αγνώριστος" Σπανούλης

Η συζήτηση γύρω από τον Σπανούλη (3/15 σουτ, 4 λάθη, αλλά και 9 ασίστ) είναι πολύ μεγάλη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν έχει ξεκινήσει καλά τη χρονιά, όπως φαίνεται και από τα νούμερα. Στα πρώτα 5 επίσημα παιχνίδια της χρονιάς έχει 6 πόντους μέσο όρο με 7/25 δίποντα (28%), 3/25 τρίποντα (12%), 7.8 ασίστ (το νούμερο που ξεχωρίζει θετικά και είναι καλύτερα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια) και 4.6 λάθη. Πολύ μακριά από τον Σπανούλη που έχουμε συνηθίσει.

Σκοράρει ελάχιστα με drive, σουτάρει χειρότερα και κάνει πιο εύκολα το λάθος. Θα μπορούσε, δηλαδή, να συγκριθεί με την εικόνα του Διαμαντίδη τα τελευταία τρία χρόνια όταν παρουσίαζε τα ίδια χαρακτηριστικά, έχοντας το ρόλο του να "κουβαλήσει" όλη τη δημιουργία της ομάδας. Το μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος ως δικαιολογία είναι η Εθνική ομάδα. Καταρχάς γιατί ούτε εκεί είδαμε τον "γνωστό" Σπανούλη και κατά δεύτερον επειδή υπάρχουν κι άλλοι διεθνείς που έπαιξαν στο Ευρωμπάσκετ αλλά βρίσκονται σε καλή κατάσταση, όπως για παράδειγμα (πρόχειρα) ο Ματ Λοτζέσκι ή ο Γιάννης Μπουρούσης.

Αποδεικνύεται ότι λείπει το περιφερειακό σουτ που θα υποστηρίξει τον Σπανούλη. Πριν μπούμε δηλαδή στη διαδικασία να συζητήσουμε για τον σκόρερ που λείπει (αντί του Σλούκα), έναν παίκτη δηλαδή τύπου... ΜακΚόλουμ (αυτόν που είχε ως πρώτο στόχο ο Ολυμπιακός, αλλά τελικά πήγε σε μια εντελώς διαφορετική λύση, όπως ο Ντάνιελ Χάκετ), αυτό που χρειάζεται είναι καλοί σουτέρ. Όπως ήταν για παράδειγμα ο Ντάρντεν και ο Λαφαγιέτ.

Στη Βιτόρια ο Σπανούλης απέναντι σε μια ανοιχτή άμυνα βρήκε αρχικά τον τρόπο να βοηθήσει τους συμπαίκτες του. Μοίρασε γρήγορα 6 ασίστ, αλλά όσο κυλούσε το παιχνίδι η απόδοση του έφθινε. Ακόμη και στις φάσεις που κατάφερνε να φτάσει μέχρι το καλάθι, δεν έβρισκε σκορ κι αυτό ήταν κάτι που τον επηρέασε στη συνέχεια του παιχνιδιού, τόσο μπροστά, όσο και πίσω. Διότι στην άλλη πλευρά του γηπέδου η Λαμποράλ Κούτσα τον "σημάδεψε" και δικαιώθηκε, με τον Χάνγκα να σημειώνει ρεκόρ καριέρας με 17 πόντους, αποτελώντας τον πρωταγωνιστή στο φινάλε.

Συμπέρασμα: Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε σταυροδρόμι όπως έγραψε ο Παντελής Διαμαντόπουλος. Ή θα πρέπει να κάνει άμεσα αλλαγές, ή θα πρέπει να μάθει να ζει και να πεθαίνει κατά αυτόν τον τρόπο, τον ίδιο που έχουμε δει στα πρώτα 5 επίσημα παιχνίδια της χρονιάς. Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Αρκαδικό και εν συνεχεία ένα δύσκολο πρόγραμμα στην Euroleague (Μιλάνο εκτός, Λιμόζ εντός, Εφές εκτός, Τσεντεβίτα εκτός), που θα αυξήσει την πίεση στην ομάδα συνολικά.