Τυπική πρεμιέρα. Με το άγχος της και τις εκπλήξεις της. Η Ελλάδα κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Βοσνίας και πλέον ετοιμάζεται για την επόμενη πρόκληση που δεν είναι άλλη από τη Φινλανδία.

Το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι ότι αυτά τα παιχνίδια θα την βοηθήσουν στη συνέχεια, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη. Επίσης ενάντια στα συνηθισμένα ο Ηλίας Ζούρος χρησιμοποίησε ένα μεγάλο rotation και δικαιώθηκε γιατί πήρε λύσεις από πολλούς παίκτες.

Τη διαφορά έκανε σε μεγάλο ποσοστό η ευστοχία του Νίκου Ζήση, που θυμήθηκε το αντίστοιχο παιχνίδι του 2005 όταν είχε και πάλι "εκτελέσει" τους Βόσνιους. Ο Κουφός απέδειξε ακόμη μια φορά ότι είναι μια πολύ ποιοτική λύση από τον πάγκο, ενώ κι ο Νικ Καλάθης ανταπεξήλθε στις αρμοδιότητες του.

Η Ελλάδα χτύπησε τη Βοσνία στην αδυναμία της (τα ριμπάουντ), κράτησε χαμηλά τον άστοχο Τελέτοβιτς (0/9) και χάρις στο προβάδισμα που πήρε στην αρχή της επανάληψης κατάφερε να αποβάλει το άγχος.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα επιβεβαίωσε το συμπέρασμα των φιλικών: ότι αμυντικά δεν... αστειεύεται. Αυτή θα είναι η "βάση" στην οποία θα χτίζει σε κάθε αγώνα για να πάρει το απαιτούμενο αποτέλεσμα.

Παράλληλα είναι δεδομένο ότι τέτοιες δύσκολες αναμετρήσεις θα σφυραλατήσουν το χαρακτήρα της ομάδας και το πνεύμα των νέων προσώπων. Και σίγουρα θα είναι πιο ευεργετικές από μια εύκολη νίκη.

Βέβαια από την άλλη κοιτώντας πανοραμικά την πρώτη αγωνιστική του τουρνουά μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι έλειψαν οι μεγάλες διαφορές. Η Λιθουανία καθάρισε στο τέταρτο δεκάλεπτο τη Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία έκανε το ίδιο απέναντι στην Ουκρανία, η Γαλλία τα χρειάστηκε με τη Λετονία, η Ισπανία μόνο... περίπατο δεν έκανε απέναντι στην Πολωνία, ενώ η Κροατία θα μπορουσε κάλλιστα να έχει ηττηθεί από τη Φινλανδία.

Τι εστί Φινλανδία

Οι Σκανδιναβοί είναι η επόμενη αντίπαλος της Ελλάδας, που έχει σαν μεγάλο συν τις τρεις επιπλέον ώρες ξεκούρασης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχε μεγαλύτερο rotation και κατ' επέκταση λιγότερη επιβάρυνση στους βασικούς.

Από την άλλη η ομάδα του Χένρικ Ντέτμαν έδειξε ότι σίγουρα δεν είναι η χειρότερη ομάδα του ομίλου. Έκανε ένα καλό -αν και μονοδιάστατο- ματς απέναντι στην αποκαρδιωτική Κροατία. Αν μάλιστα ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς δεν έβαζε πέντε τρίποντα από τον... αστράγαλο (ούτε ένα εύκολο) στο δεύτερο ημίχρονο το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.

Τι έδειξαν λοιπόν οι Φινλανδοί; Καταρχήν ότι είναι μια κατ' εξοχήν "τρίποντη" ομάδα. Αυτό είναι το παιχνίδι τους, που στηρίζεται πολύ στη δημιουργία των τεσσάρων περιφερειακών παικτών της (Κοπόνεν, Ράνικο, Σάλιν και Χαφ), διαθέτει αρκετούς καλούς σουτέρ (να προστεθούν στους προηγούμενους οι Κοϊβίστο, Μιούρεν και Μότολα) και ποντάρει πολλά στο παιχνίδι με διεισδύσεις και πάσες στην περιφέρεια.

Είναι μια κοντή ομάδα από το "1" ως το "4" και αυτό της δίνει μεγάλο πλεονέκτημα σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός, ενώ είδαμε τον Ντέτμαν να χρησιμοποιεί αρκετά συχνά άμυνα με αλλαγές, ζώνη, ακόμη και παγίδες στο low-post για να αποκρούσει την τακτική των Κροατών να "χτυπήσουν" μες στο καλάθι με τους ψηλούς τους που υπερτερούν μες στη ρακέτα.

Κάπως έτσι έβαλε κι ο Μπογκντάνοβιτς τα καθοριστικά σουτ. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι οι Φινλανδοί είναι αδύναμοι μες στο καλάθι, καθώς ακόμη κι οι αξιόπιστοι αμυντικά ψηλοί της (Λι, Μότολα, Νίκιλα) κάνουν με ευκολία φάουλ.

Ο πιο σημαντικός ίσως παίκτης της ομάδας είναι ο σκληρός Κότι, ένας εξαιρετικός ριμπάουντερ και πολύ καλός αμυντικός που μπορεί να μαρκάρει και τις πέντε θέσεις. Αυτός είναι αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν "κόλλα", εννοώντας ότι "ενώνει" όλη την ομάδα και τη μετατρέπει σε συμπαγές σύνολο. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η Φινλανδία χρησιμοποιεί για πικ-εν-ρολ συχνότερα τα "4άρια" της (Κότι και Μούρνινεν) παρά τους σέντερ.

Η Ελλάδα αν μη τι άλλο υπερτερεί των αντιπάλων της και θα πρέπει να χρησιμοποιήσει για οδηγό την πρώτη αγωνιστική, που αφενός έδειξε τις αδυναμίες των Σκανδιναβών κι αφετέρου απέδειξε ότι καμιά ομάδα δεν πρέπει να υποτιμηθεί.