Ο Ολυμπιακός γνώρισε στην Κωνσταντινούπολη την πρώτη του ήττα στο Top-16 . Για το αποτέλεσμα και τη σημασία του θα μπορούσε να πει ο καθένας οτιδήποτε. Και θα είχε δίκιο. Αν δεν υπήρχε ο νόμος της Euroleague: ότι στο Top-16 όλα τα δεδομένα αλλάζουν βδομάδα με τη βδομάδα, οπότε είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα". Αυτό είναι γραμμένο σε μια πλάκα στα γραφεία της διοργανώτριας αρχής στην Βαρκελώνη, δίπλα από τον πύργο του Γκαουντί και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ...

Ας αφήσουμε οπότε το αποτέλεσμα και ας μιλήσουμε για το ίδιο το παιχνίδι, που είχε μια σημαντική ιδιαιτερότητα: δύο ομάδες να έχουν την ίδια τακτική προσέγγιση, δύο ομάδες να αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, αλλά μόνοι μια να καταφέρνει να τα ξεπερνά. Κοινώς είναι αυτό που λέμε "ένα ημίχρονο για κάθε ομάδα".

-> Στο πρώτο ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που έπαιξε δυναμικά, έριξε ξύλο, κυνήγησε με hedge-out στα pick-n-roll καταστρέφοντας τον ρυθμό, τις αποστάσεις και τη συγκέντρωση του αντιπάλου. Συν του ότι είχε παράλληλα και την περιφερειακή ευστοχία (60% στο τρίποντο) που του επέτρεψε να βρει τις επιθετικές λύσεις και να τιμωρήσει έτσι την προσαρμοσμένη στον Βασίλη Σπανούλη άμυνα της Εφές.

-> Στο πρώτο μέρος το μισό γήπεδο ήταν κατηφορικό για την Εφές. Στο δεύτερο για τον Ολυμπιακό, σε σημείο που όντως θα πρέπει να γίνει τεχνικός έλεγχος στο Αμπντί Ιπεχτσί. Διότι τα "συν" του Ολυμπιακού στην επανάληψη έγιναν "συν" της Εφές και τα αντίστοιχα προβλήματα μετατοπίστηκαν από τον έναν πάγκο, στον άλλον.

Δείτε για παράδειγμα πόσο μακριά έχει βγάλει από τη ρακέτα τους Τούρκους ο Ολυμπιακός

Στο παρακάτω βίντεο για παράδειγμα φαίνεται η αποτελεσματική άμυνα hedge-out του Ολυμπιακού (όταν ο παίκτης που μαρκάρει τον σκρίνερ ανακόπτει δυναμικά το δρόμο του ντριμπλέρ), που οδήγησε σε λάθη και αιφνιδιασμούς.

Και αντίστοιχα πόσο άλλαξε η εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο με την Εφές να παίζει άμυνα για σεμινάριο. Δείτε πόσο μακριά βρίσκονται τώρα οι "ερυθρόλευκοι" από τη γραμμή των τριών πόντων.

-> Στο τρίτο δεκάλεπτο η Εφές μπήκε στο παιχνίδι όπως κάθε γηπεδούχους ομάδα που βρίσκεται πίσω στο σκορ: παίζοντας μπουνιές και κλωτσιές. Όπως για παράδειγμα είχε μπει ο Ολυμπιακός απέναντι στην Λαμποράλ την περασμένη βδομάδα, για όποιον θυμάται το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, δεν κατάφερε να βρει τον τρόπο να αποκρούσει αυτή την πίεση. Το αποτέλεσμα να βλέπουμε α) την περιφέρεια του Ολυμπιακού να έχε βγει μακριά από το καλάθι, β) να μη δημιουργούνται ρήγματα με διεισδύσεις (χαρακτηριστικό ότι μόνο ο Πρίντεζης έφτασε με ντρίμπλα μέσα στη ρακέτα) γ) να απουσιάζουν τα περιφερειακά σουτ που θα έκοβαν τον βήχα του αντιπάλου δ) να απουσιάζει το low-post παιχνίδι το οποίο θα "κατέβαζε" την πίεση της Εφές και θα δημιουργούσε άλλες ισορροπίες.

Στο παρακάτω βίντεο μπορεί να διαπιστώσει κανείς τη διαφορά στην άμυνα, όταν ο αντίπαλος βάζει τη μπάλα στο low-post. Παρατηρήστε τους αμυντικούς σε ποιο σημείο του γηπέδου βρίσκονται αρχικά και που καταλήγουν όταν η μπάλα φτάνει στο low-post.

-> Σε συνέχεια του τελευταίου: αυτό έκανε ακριβώς η ομάδα του Ίβκοβιτς όταν χρειάστηκε να αντιδράσει απέναντι στην πιεστική και δυναμική άμυνα του Ολυμπιακού. Πέρασε μπάλες στο low-post, όχι μόνο στον Κριστιτς αλλά και στον Περπέρογλου. Το επιχείρησε και ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος με τον Ντάρντεν κατά κύριο λόγο και τον Πρίντεζη, αλλά δεν έδειξε την ίδια επιμονή στην επανάληψη.

-> Όσο για την Εφές; Κατάφερε να βρει αντίδοτο στην hedge-out άμυνα του Ολυμπιακού, βάζοντας στους Πειραιώτες το πιο δύσκολο πρόβλημα που μπορούν να αντιμετωπίσουν: το pop-out του σκρίνερ. Από τη μια έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην τακτική η παρουσία του Μπιέλιτσα που έκανε ζημιά από αυτή τη φάση και από την άλλη ο Κρστιτς που από σκρίνερ έγινε δημιουργός: πάσαρε, σούταρε και γενικότερα έκανε παιχνίδι σε συνθήκες με παίκτη περισσότερο.

Ο Μπιέλιτσα έβγαλε φάσεις απέναντι σε hedge-out, πήγε στο post για να παίξει 1on1 ή να τιμωρήσει τις αλλαγές (2ο ημίχρονο) και γενικότερα έκανε περισσότερα από ότι "λένε" οι 10 πόντοι, τα 2 ριμπάουντ και τα 3 κερδισμένα φάουλ. Αυτός ήταν ο παίκτης κλειδί. Δείτε δύο χαρακτηριστικές φάσεις στο 2ο δεκάλεπτο:

Όσο για τον Κρστιτς; Υπήρχε πολύ διαφορετική εικόνα απέναντι στην δυναμική άμυνα του Ολυμπιακού σκρίνερ ήταν ο Κρστιτς και διαφορετική όταν ήταν ο Λάσμε. Η Εφές προσπάθησε να δώσει τη μπάλα στον αμαρκάριστο Σέρβο αμέσως μετά το hedge-out για να σουτάρει, να πασάρει, ή να τελειώσει ο ίδιος τη φάση, κάτι που δεν γινόταν με μεγάλη επιτυχία όταν αποδέκτης ήταν ο Γκαμπονέζος.

Δείτε τη διαφορά με τον Λάσμε να υποδέχεται την πρώτη πάσα:

Και τη διαφορά όταν ο Κρστιτς παίρνει τη μπάλα και την απόφαση, είτε απέναντι σε hedge-out, είτε στο διάστημα που ο Ολυμπιακός αμύνθηκε με αλλαγές στα σκριν

-> Οπότε οι γηπεδούχοι στο αμυντικό κομμάτι έκαναν ότι και ο Ολυμπιακός, αλλά στην απέναντι πλευρά του παρκέ είχαν καλύτερη δημιουργία, low-post στοιχεία στο παιχνίδι τους και περιφερειακή ευστοχία: 50% στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Ντοντάϊ Ντρέιπερ να κάνει τη ζημιά από την περιφέρεια.

-> Ο Ολυμπιακός είχε παράλληλα σε κακή ημέρα τον βασικό του δημιουργό τον Βασίλη Σπανούλη , που τέλειωσε το ματς με 2 πόντους (0/6 σουτ), 3 λάθη και 1 ασίστ. Η άμυνα της Εφές δεν είχε διαφορά από αυτές που αντιμετωπίζει από την αρχή της χρονιάς ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Κάπως έτσι (από άποψη τακτικής και όχι αποτελέσματος) τον αντιμετώπισε η Μάλαγα, έτσι και η Λαμποράλ. Για τη σημειολογία του θέματος περισσότερο (αφού η άμυνα είναι ομαδική δουλειά και όχι τόσο ατομική) αξίζει πάντως να αναφερθεί ότι τα τελευταία δύο χρόνια ο Βασίλης Σπανούλης έχει μοιράσει μόνο μια ή καμία ασίστ. Φέτος με την Εφές και στα δύο περσινά παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό. Κοινός παρανομαστής; Ο Στεφάν Λάσμε.

Η άμυνα της Εφές απέναντι στον Σπανούλη: η δυναμική αντιμετώπιση ψηλά στο σκριν και οι βοήθειες των υπολοίπων (ειδικά από τον "4")

-> Το μπάσκετ, ωστόσο, είναι ομαδικό άθλημα. Οπότε για κάθε ήττα που σημειώνεται επειδή "ο Σπανούλης δεν είναι σε καλή μέρα" δεν ευθύνεται μόνο ο Σπανούλης, αλλά κι οι υπόλοιποι περιφερειακοί που δεν κατάφεραν να καλύψουν το κενό του, όπως έχουν κάνει σε άλλες περιπτώσεις. Γιατί υπάρχει η τάση της προσωποποίησης του αθλήματος, σε σημείο που σε λίγο θα γίνει... τένις.