Το πλεονέκτημα το οποίο ανακτήθηκε ουσιαστικά την περασμένη Παρασκευή στη Βαρκελώνη βρίσκεται και τυπικά στα χέρια του Ολυμπιακού από το βράδυ της Τρίτης. Οι "ερυθρόλευκοι" επικράτησαν της Μπαρτσελόνα δια πυρός και σιδήρου με 73-71 και πλέον προηγούνται με 2-1 στη σειρά. Απέχουν με άλλα λόγια 40 λεπτά από την πρόκριση στο φάιναλ-φορ, που θα είναι το τέταρτο στα τελευταία έξι χρόνια.

Και η νίκη βασίστηκε σε συγκεκριμένους άξονες:

1) Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να πάει δεύτερο συνεχόμενο ματς εκεί που τον βολεύει: στην επαφή. Έχει εκμεταλλευτεί τα soft χαρακτηριστικά των "μπλαουγράνα" και έχει ισορροπήσει τη μάχη των ριμπάουντ, σε σύγκριση τουλάχιστον με το πρώτο παιχνίδι. Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν κερδίσει πολλές προσωπικές μάχες στο 1on1, στα ριμπάουντ, ή ακόμη και σε mismatch κάτι που είναι πιο δύσκολο, διότι οι "κοντοί" του τα βάζουν με παίκτες των 2.10 και των 2.20 όπως είναι ο Λάμπε, ο Τόμιτς και Πλάις.

2) Οι Πειραιώτες έχουν γίνει πιο μαχητικοί και έτσι μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα και στις τακτικές επιλογές όπως οι αλλαγές στα screen, που ήταν σημείο κλειδί στην τελευταία περίοδο. Στο τρίτο δεκάλεπτο κι ενώ βρισκόταν μπροστά στο σκορ με 10 πόντους η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλο δέχτηκε συνεχόμενους πόντους επειδή ακριβώς η Μπαρτσελόνα με τον Λάμπε και τον Τόμιτς στο "5" βρήκε λύσεις στα hedge-out στα όρια της παγίδας που εφαρμόζουν παραδοσιακά οι γηπεδούχοι: είτε φάσεις σε close-out καταστάσεις (την επίθεση απέναντι σε άμυνα που βρίσκεται σε θέση βοήθειας), είτε μετά το short roll του ψηλού που υποδεχόταν τη μπάλα στο φάουλ και γινόταν δημιουργός.

Εδώ χαρακτηριστικές φάσεις από την αντίδραση της Μπαρτσελόνα απέναντι στα hedge-out στο τρίτο δεκάλεπτο:

Στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός άλλαξε την άμυνα του στα pick-n-roll που έτρεξε ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ή στις φάσεις που έβγαινε από τα screen. Οι αλλαγές αποδείχτηκαν σημείο κλειδί, διότι χάλασαν τον ρυθμό της Μπαρτσελόνα, σε τέτοιο βαθμό που ο Τσάβι Πασκουάλ αναγκάστηκε να ρισκάρει από το 31' και να ρίξει στο παρκέ ξανά τον Τόμιτς με τα 4 φάουλ, επειδή είναι ο κατεξοχήν παίκτης που μπορεί να τιμωρήσει τα mismatch μέσα από τη ρακέτα. Για να υποστηρίξει μάλιστα αυτή την επιλογή η ομάδα του Πειραιά, επιστράτευσε και τον ψηλότερο της περιφερειακό παίκτη, τον Ιωάννη Παπαπέτρου, προκειμένου να αποκτήσει μέγεθος στην αδύνατη πλευρά.

Βλέπουμε εδώ χαρακτηριστικές καλές άμυνες του Ολυμπιακού μετά από αλλαγές στη μπάλα, που συχνά κατέληγαν σε νέα αλλαγή στην αδύνατη πλευρά για να μένουν οι ψηλότεροι παίκτες μέσα στο καλάθι και οι κοντύτεροι έξω.

3) Ένα και ένα κάνουν δύο. Ο Ολυμπιακός έχει "αρπάξει" από τη Μπαρτσελόνα τα πλεονεκτήματα της. Έχει εξουδετερώσει τον Τόμας (έναν πολύ καλό post παίκτη) με τον Ντάρντεν, έχοντας αναγάγει τον Αμερικανό σε μόνιμο ζευγάρι με τον συμπατριώτη του. Τόσο σημαντικό θεωρεί τον Τόμας ο κόουτς Σφαιρόπουλος, που χρησιμοποιεί τον Ντάρντεν αποκλειστικά και μόνο για αυτό το match-up. Έχει βρει λύσεις στις φάσεις των Σατοράνσκι-Χουέρτας, έστω κι αν οι δύο είχαν ένα σαφώς καλύτερο πρόσωπο στο τρίτο ματς σε σχέση με το δεύτερο. Τι μένει; Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο που πρέπει να παίξει για πολύ ώρα στα 35 του χρόνια το διπλό ρόλο του δημιουργού και του εκτελεστή. Ο Τόμιτς δεν κάνει ζημιά από το low-post και απομένουν έτσι οι λύσεις του Λάμπε, οι εκλάμψεις του Όλεσον και του Ντόλμαν και το παιχνίδι με screen μακριά από τη μπάλα (για τον Αμπρίνες για παράδειγμα) για τη Μπαρτσελόνα. Μόνο που τίποτα από αυτά δεν αποτελεί σταθερή πηγή κινδύνου για την άμυνα του Ολυμπιακού και αυτό είναι ένα εξαιρετικό νέο.

4) Η κυριαρχία στη θέση "4". Ο Γιώργος Πρίντεζης έχει πάρει το σκαλπ του Ντόλμαν. Στο 2ο παιχνίδι είχε 22 πόντους με 8/8 δίποντα, 2/4 τρίποντα και 9 ριμπάουντ σε 28 λεπτά. Στο 3ο παιχνίδι επανέλαβε μια σπουδαία εμφάνιση με 19 πόντους (5/7 δίποντα, 2/6 τρίποντα) και 4 ριμπάουντ σε 26 λεπτά. Ο Αμερικανός αποτελεί την "μαύρη τρύπα" στην άμυνα της Μπαρτσελόνα και για αυτό ο Τσάβι Πασκουάλ προτίμησε να ξεκινήσει στο "4" τον Λάμπε. Βέβαια και ο Πολωνός είναι ένας μέτριος αμυντικός παίκτης που επίσης αποφεύγει τις επαφές. Για να μην γίνει καν λόγος για τον τρίτο πάουερ-φόργουορντ, τον Νάμπχαρ, που παίρνει ακόμη μικρότερο βαθμό στους τομείς που συζητάμε.

Ο Ολυμπιακός, οπότε, "πατάει" πάνω σ' αυτό το πλεονέκτημα και έχει πάρει ένα τεράστιο αβαντάζ. Είναι βέβαια κάτι για το οποίο η Μπαρτσελόνα είχε συγκεντρώσει πολλές αμφιβολίες από την αρχή της χρονιάς, για το αν δηλαδή με αυτή την soft γραμμή ψηλών μπορεί να φτάσει μακριά.

5) Η παρουσία του Χάντερ. Η βοήθεια του πάγκου ήταν σημαντική για ακόμη ένα παιχνίδι. Όποιος και να σηκωνόταν από τον πάγκο ήταν καθοριστικός και αυτή είναι η επιβεβαίωση για το μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού που είναι το βάθος και η πληρότητα σε όλες τις θέσεις. Αν κάποιος παίκτης πρέπει να πάρει τα εύσημα, επειδή η δουλειά του ήταν περισσότερο αθόρυβη από ορισμένων άλλων είναι ο Οθέλο Χάντερ.

Ο Αμερικανός σέντερ στο διάστημα που ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ και ξέφυγε ξανά με 6 πόντους ήταν καταλυτικός: πήρε ριμπάουντ, έδωσε μάχες, πέτυχε 2 καλάθια και γενικότερα αποτέλεσε τον παίκτη-κλειδί στο συγκεκριμένο διάστημα.

Θέλετε και αποδείξεις;

Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να πει κανείς και τον Κώστα Σλούκα, τον παίκτη που έχει "πληρώσει" περισσότερο από κάθε άλλο την πληρότητα του Ολυμπιακού στα γκαρντ. Ο διεθνής άσος είχε 2 πόντους και 5 ασίστ στα 13 λεπτά που αγωνίστηκε, έχοντας καθοριστική συμβολή στα τελευταία λεπτά, όταν ξεκούρασε τον Βασίλη Σπανούλη.

Το 3ο παιχνίδι είναι αν μη τι άλλο ο οδηγός του Ολυμπιακού για την πρόκριση. Εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που θα πρέπει να επαναλάβει η ομάδα του Πειραιά για να κάνει το 3-1, με βασικότερο όλων το physical παιχνίδι