VIDEO-Analysis: Η νέα άμυνα του ΠΑΟ και ο κρυφός MVP

Ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε καλύτερος στο ντέρμπι . Και πιο έτοιμος, δεδομένου ότι και για τις δύο ομάδες αυτό το παιχνίδι ήρθε πρόωρα. Κάτι που φάνηκε εξάλλου από το θέαμα . Ήταν ένα τυπικό ντέρμπι στην αρχή της σεζόν. Χωρίς ρυθμό. Χωρίς σκορ. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα υπόλοιπα ιστορικά άσχημα ματς είχαν γίνει κι αυτά στο ξεκίνημα της χρονιάς. Όπως το 42-40 των Πατησίων, ή το 55-45 προ διετίας στο ΣΕΦ.

Αν κάποιος δεν είδε το ντέρμπι και θέλει να πάρει εικόνα, ακολουθεί μια σύνοψη:

Οι "πράσινοι", ωστόσο, ήταν αυτοί που κέρδισαν αυτό το στοίχημα, όπως είχε γραφτεί πριν το παιχνίδι . Αν το δούμε πιο χοντροκομμένα το στοίχημα για τον Παναθηναϊκό ήταν αμυντικό. Και για τον Ολυμπιακό επιθετικό. Η μια ομάδα οπότε το κέρδισε και η άλλη το έχασε.

Οι "πράσινοι" κατάφεραν να πετύχουν τους βασικούς στόχους τους αμυντικά και αυτό το γεγονός τους έδωσε ένα μεγάλο αβαντάζ για την τελική επικράτηση. Ποιος ήταν ο βασικός; Δεν θέλει και ερώτημα. Η αντιμετώπιση του Βασίλη Σπανούλη, δηλαδή η pick-n-roll άμυνα. Για αυτό εξάλλου ξεκίνησε στην 5άδα ο Κούζμιτς για να δώσει ο Τζόρτζεβιτς τον αμυντικό τόνο που ήθελε. Για αυτό έπαιξε - όπως αναμενόταν εξάλλου - ο Τζέιμς Γκιστ και στο "5". Ο Αμερικανός είναι εξάλλου ο άνθρωπος-καταλύτης για την λειτουργία της ομάδας στα μετόπισθεν. Δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτό το παιχνίδι οι ψηλοί που έπαιξαν περισσότερο ήταν με σειρά ο Φώτσης, ο Γκιστ, ο Κούζμιτς και τελευταίος ο Ραντούλιτσα που έμεινε για αρκετή ώρα στον πάγκο. Ο λόγος ήταν αμυντικός.

Πέρα από την τακτική και την "άμυνα με τα χέρια" για την οποία μίλησε την επομένη της νίκης στον Sport24 Radio 103.3 ο Βλάντο Γιάνκοβιτς , θα μπορούσαμε να πούμε ότι και ο Ολυμπιακός δεν έβαλε πρόβλημα στον αντίπαλο του. Δεν τον δοκίμασε. Με την αστοχία του από την περιφέρεια (5/30 τρίποντα) επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να "κλείνει" διαρκώς τη ρακέτα του, να περιορίζει τα λέι-απ και ουσιαστικά να γίνεται όσο κυλούσε το ματς πιο αποτελεσματική. Οι περιφερειακοί ωστόσο ήταν πολύ άστοχοι (1/14 αν εξαιρέσουμε τον Λοτζέσκι) και αυτό λειτούργησε ευεργετικά για την τακτική των "πρασίνων".

Το αποτέλεσμα; Ο Βασίλης Σπανούλης να μείνει στα χαμηλά. Είχε μόλις 2 πόντους με 1/8 σουτ, 5 ασίστ, αλλά και 5 λάθη σε μόλις 21 λεπτά συμμετοχής. Ούτε η υπόλοιπη ομάδα κατόρθωσε να τον υποστηρίξει, ούτε αυτός μπόρεσε να είναι τόσο αποτελεσματικός όσο θα ήθελε. Και ερχόμαστε σ' αυτό που λέγαμε πριν το ντέρμπι, ότι αυτό θα είναι το στοίχημα του φετινού Ολυμπιακού. Το κατά πόσο μια ομάδα που είχε μάθει να παίζει με συγκεκριμένο τρόπο, θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε κάτι διαφορετικό, ή κατά πόσο θα μπορέσει να ξεπεράσει τον σκόπελο του περιφερειακού σουτ.

Αξίζει, όμως, να δούμε και με τη βοήθεια του βίντεο τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να σταματήσει τον Σπανούλη. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η αμυντική προσήλωση του Κούζμιτς, που αποκτήθηκε ακριβώς για αυτό το ρόλο , αλλά και η καλή άμυνα των περιφερειακών στη μπάλα (Καλάθης, Διαμαντίδης, Πάβλοβιτς).

Το βασικό μοτίβο δεν διαφέρει από αυτό που βλέπουμε σταθερά τα ντέρμπι τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε pick-n-roll του Σπανούλη η ρακέτα να γεμίζει με πράσινες φανέλες. Όχι μόνο από τους παίκτες που βρίσκονται στην αδύνατη πλευρά, αλλά και από αυτούς που βρίσκονται μια πάσα απόσταση στο πρόσωπο του χειριστή.

Το διαφορετικό που είδαμε ήταν η αμυντική αντιμετώπιση ορισμένων σκριν, με τους παίκτες του Τζόρτζεβιτς επί της ουσίας να "αρνούνται" στον Σπανούλη να πάει στο σκριν. Μια αμυντική τακτική με πολλά ονόματα ("side", "down", "push down", ή "ice" όπως το αποκαλούν οι Αμερικάνοι) και μια βασική οδηγία: μην αφήσεις τον παίκτη να πάρει το πικ, μην τον αφήσεις να πάει εκεί που θέλει. Την συγκεκριμένη αντιμετώπιση την χρησιμοποιούν κατά κόρον οι προπονητής της σέρβικης σχολής. Από τον Μάλκοβιτς παλαιότερα, στον Ίβκοβιτς και από τον Τζόρτζεβιτς (τώρα) στον Βουγιόσεβιτς. Με αυτή την άμυνα επί της ουσίας είχε αφήσει εκτός φάιναλ-φορ το 2008 η Παρτίζαν (με τους τεράστιους σέντερ τύπου Βράνιες) τον μετρ του pick-n-roll Παναθηναϊκό.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο πως ο παίκτης που μαρκάρει τον Σπανούλη "κλειδώνει" τη μια πλευρά και ουσιαστικά τον υποχρεώνει να κινηθεί προς την αντίθετη.

Από εκεί και πέρα θα πρέπει να σταθούμε σε δύο σημαντικούς τομείς του παιχνιδιού.

• Ο πρώτος αφορά το παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι. Ήταν το πρώτο ντέρμπι στο οποίο είδαμε και τις δύο ομάδες να καταφεύγουν σε σταθερή βάση στο post-up. Είτε με τους ψηλούς (Κούζμιτς, Ραντούλιτσα), όσο και με τους περιφερειακούς (Γιάνκοβιτς). Το ίδιο και ο Ολυμπιακός τόσο με τους Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ, όσο και με τους Χάκετ-Παπαπέτρου. Παλαιότερα είχαμε τα ντέρμπι του pick-n-roll, τώρα σιγά-σιγά πάμε στα ντέρμπι του post-up κι αυτό γιατί πλέον και οι δύο προπονητές θέλουν να αλλάζουν την επιθετική τους φιλοσοφία και να προσθέτουν το στοιχείο της ισορροπίας στο παιχνίδι τους.

Ειδικά ο Ολυμπιακός το έκανε συστηματικά. Όταν ο Σπανούλης έβλεπε "πράσινο" τείχος, αρχικά έπαιρνε τη μπάλα άλλος χειριστής (Λοτζέσκι, Χάκετ) και στη συνέχεια η μπάλα πήγαινε μες στο καλάθι για να αλλάξει η εικόνα της άμυνας. Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει σε τίποτα το κενό που άφησε πίσω του ο Κώστας Σλούκας, ειδικά σ' αυτό το παιχνίδι που ο Χάκετ ήταν αρκετά διστακτικός και φάνηκε εκτός κλίματος, είτε έπαιζε μαζί, είτε έπαιζε αντί του Σπανούλη.

• Το δεύτερο είναι η παρουσία του Νικ Καλάθη. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την συνεισφορά του Γιάνκοβιτς στο σημείο που ξέφυγε ο Παναθηναϊκό. Ή στη βοήθεια που έδωσαν οι Πάβλοβιτς-Φελντέιν. Ή ακόμη στην αμυντική προσφορά του Κούζμιτς. Πόσο μάλλον για το μεστό παιχνίδι του Διαμαντίδη που πέτυχε 16 πόντους κάνοντας μόνο ένα σουτ. Αν όμως πρέπει να ξεχωρίσουμε τον κορυφαίο του Παναθηναϊκού αυτός θα είναι ο Νικ Καλάθης. Τα στατιστικά του ίδιου μπορεί να μην αποδεικνύουν τον πολύτιμο ρόλο του (7 πόντοι με 3/8 βολές, 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 6 κερδισμένα φάουλ), ωστόσο, το κάνουν τα στατιστικά του Σπανούλη και του Διαμαντίδη.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Καλάθης όχι μόνο έδωσε στον Παναθηναϊκό ξανά το πολύτιμο αγαθό της άμυνας πάνω στη μπάλα, αλλά "ξεκούρασε" υποδειγματικά τον Διαμαντίδη. Τόσο δημιουργικά (παίρνοντας δηλαδή τη μπάλα από τα χέρια του), όσο και αμυντικά. Το αποτέλεσμα; Ο 35χρονος γκαρντ του "τριφυλλιού" να τελειώνει το ματς αθόρυβα ως πρώτος σκόρερ (16 πόντοι) και να παρουσιάζεται συνολικά φρέσκος τόσο μπροστά, όσο και πίσω, ακόμη και στο διάστημα που κλήθηκε να μαρκάρει τον Σπανούλη.

Τι συμπεραίνουμε συνολικά; Αφενός ότι και για τις δύο ομάδες το παιχνίδι ήρθε νωρίς και αφετέρου ότι ο Παναθηναϊκός φάνηκε (όπως και στα φιλικά) να βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο για την εποχή. Από τη μια είναι αφύσικο κι από την άλλη λογικό. Ναι, μεν οι "πράσινοι" πρόσθεσαν αρκετά νέα πρόσωπα και ενώθηκαν με τον προπονητής τους πριν μερικές ημέρες, ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αρκετοί από τους παίκτες που ήρθαν ήταν είτε παλιοί γνώριμοι της ομάδας (πχ Καλάθης), είτε παίκτες του προπονητή (Ραντούλιτσα, Κούζμιτς).

Όσο για τον Ολυμπιακό; Κανείς δεν αμφιβάλει ότι είναι νωρίς. Κανείς δεν μειώνει την απουσία του Οθέλο Χάντερ, του βασικού επί της ουσίας σέντερ της ομάδας. Οπότε σ' αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ το πρόβλημα, διότι και πέρσι κάπως έτσι ξεκίνησε η χρονιά, που τέλειωσε με καλό τρόπο. Ο προβληματισμός έχει να κάνει με την εμφάνιση. Χρόνος όχι μόνο υπάρχει (λάθος να κρίνουμε αυστηρά σε ένα και μόνο παιχνίδι), αλλά το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι πιέζει κιόλας αφού σε 10 ημέρες έρχεται και δεύτερο ντέρμπι.