Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πριν το παιχνίδι μιλούσε για ένα "όχι ιδιαίτερα σημαντικό παιχνίδι", αλλά μόνο τέτοιο δεν αποδείχτηκε το ματς στο ΣΕΦ. Όχι ότι αλλάζουν πολλά πράγματα από άποψη κατάταξης ή σταυρώματος (και οι δύο ελληνικές ομάδες θα έμπαιναν στους "8" με μειονέκτημα έδρας και την ταμπέλα του αουτσάιντερ) με το ποιος θα βγει τρίτος ή τέταρτος, αλλά εκ του αποτελέσματος μόνο ως "αδιάφορο" δεν μπορεί να κριθεί.

Όχι μόνο επειδή το λένε οι αριθμοί (το 37% στις βολές είναι ξεκάθαρο δείγμα άγχους), αλλά επειδή το επέβαλε η εξέλιξη του αγώνα, αλλά και το φινάλε του. Μετά από σαράντα αγωνιστικά λεπτά και έναν Παναθηναϊκό να πηγαίνει το ματς στα μέτρα του (όπως δηλαδή και τα τρία νικηφόρα στο ΟΑΚΑ) παρά την αλλαγή στον πάγκο, η ανατροπή και η νίκη δια χειρός Σπανούλη αλλάζει τις ισορροπίες. Εξού και το ξέσπασμα του. Ο Σπανούλης (και επομένως ο Ολυμπιακός) μπορεί να κερδίσει αυτή την άμυνα του Παναθηναϊκού. Το απροσπέλαστο "πράσινο" τείχος απέκτησε μια ρωγμή.

Αλλά, έτσι είναι το μπάσκετ. Το σουτ αλλάζει όλο το παιχνίδι, σε σημείο που ο Έτορε Μεσίνα φωνάζει ότι το "το τρίποντο έχει αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι πρέπει στην Ευρώπη" και ο Στέργιος Κουφός, μετρ του μπάσκετ έξω από τη γραμμή των 6.75, τόνιζε στο Διεθνές Σεμινάριο Προπονητών του ΣΕΠΚ ότι το "τρίποντο είναι το νέο κάρφωμα", με την έννοια ότι έχει μεγαλύτερη επιρροή στο momentum ενός ματς, από ότι ένα θεαματικό καλάθι για δύο πόντους, το οποίο εξάλλου αποτελεί πλέον μια συνηθισμένη εικόνα.

Για του λόγου το αληθές; Το 13-0 του Ολυμπιακού στην 3η περίοδο ξεκίνησε από ένα τρίποντο του Μάντζαρη. Αυτό ξεσήκωσε τον κόσμο και οδήγησε σε καλή άμυνα και δύο ακόμη εύστοχα σουτ. Θέλουμε κι άλλη απόδειξη; Το ματς της Πέμπτης ήταν παρόμοιο με το ματς στο ΟΑΚΑ, έστω και με διαφορετικούς ρόλους (θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός είχε παίξει καλύτερα από τον αντίπαλο του σε εκείνο το ματς, όπως τώρα οι "πράσινοι" έπαιξαν συνολικά καλύτερα από τους Πειραιώτες), που τη διαφορά εντέλει την έκαναν τα μεγάλα σουτ. Στο ΟΑΚΑ ήταν ο Μπράμος, ο Φώτσης και ο Διαμαντίδης και τώρα ήταν ο Μάντζαρης, ο Σλούκας και ο Σπανούλης.

Τι θέλετε και άλλη απόδειξη; Ο Ολυμπιακός σκόραρε 29 πόντους έχοντας 3/13 τρίποντα, αλλά αύξησε την παραγωγικότητα του στο δεύτερο ημίχρονο και συγκεκριμένα στα τελευταία 16 λεπτά (από το 29-41) όταν είχε 8/18 σουτ. Δεν είναι μόνο οι τρεις πόντοι, είναι το γεγονός ότι αυτά τα σουτ άνοιξαν χώρους για τον Ντάνστον στη ρακέτα, χώροι που έκλειναν διαρκώς σαν μέγκενη κάθε φορά που τα σουτ των γηπεδούχων έβρισκαν σίδερο.

Από το γενικό στο ειδικό τώρα και συγκεκριμένα στα σημεία κλειδιά που έκριναν την αναμέτρηση

Η άμυνα του Παναθηναϊκού

Οι "πράσινοι" για ένα ακόμη παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό (5ο φετινό) ήταν εξαιρετικοί στην πικ-εν-ρολ άμυνα απέναντι στον Σπανούλη. Με τη διαφορά ότι ο διεθνής γκαρντ κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση με δύο προσωπικές φάσεις απέναντι στον Τζέιμς Γκιστ και να παίξει ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος. Οι 9 πόντοι που σημείωσε είναι εξάλλου η καλύτερη φετινή του επίδοση απέναντι στους "πράσινους".

Ο Σπανούλης σκόραρε νωρίς με ένα μακρινό σουτ (από πικ-εν-ρολ) και στη συνέχεια άργησε πολύ να βρει το δρόμο προς το καλάθι. Το έκανε εκμεταλλευόμενος την αλλαγή γωνίας του σκριν από τον Ντάνστον που άφησε εκτεθειμένο τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, με αποτέλεσμα το γκολ-φάουλ (δεν έβαλε τη βολή). Ακολούθησε το καλάθι που έκανε το 65-63 (ένας-εναντίον-ενός μετά από αλλαγή στα σκριν απέναντι στον Γκιστ) και το τελευταίο τρίποντο ξανά απέναντι στον Αμερικανό.

Το προπονητικό τιμ του "τριφυλλιού" ακολούθησε την πετυχημένη συνταγή που είχε προσυπογράψει ο Αργύρης Πεδουλάκης, που μπορούμε να αποκαλούμε "Spanoulis Rules" . Με λίγα λόγια τον ψηλό να βγαίνει παράλληλα μετά το σκριν (και να κάνει αλλαγή ανάλογα με την επιθετικότητα του Σπανούλη ή το χρόνο στο 24άρι) και τους υπόλοιπους παίκτες να πατούν το πόδι τους στη ρακέτα (τακτική pack the paint).

Αυτό που έκαναν ακόμη καλύτερα από τις προηγούμενες φορές οι "πράσινοι" ήταν ότι κάλυψαν με τα χέρια τους πολύ καλά τις γραμμές πάσας, κάνοντας εξαιρετικό δύσκολο το έργο των σουτέρ. Για αυτό εν αντιθέσει με άλλα παιχνίδια, οι Πειραιώτες βρήκαν λιγότερα αμαρκάριστα σουτ (κι αυτά κυρίως με τους Μάντζαρη-Πέτγουεϊ) από ότι συνήθως.

Για αυτό και έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία...

...Ο οίστρος του Κώστα Σλούκα

Δεν λέγεται, ούτε γράφεται πρώτη φορά ότι ο Κώστας Σλούκας έχει πλέον το ρόλο του αντι-Σπανούλη. Τον είχε και πέρσι, δηλαδή, στους τελικούς όπου απουσίαζε ο Έισι Λο. Ο 24χρονος γκαρντ μπορεί να αποτελέσει τον έξτρα δημιουργό στην 5άδα του Ολυμπιακού, αυτός που θα απειλήσει από πικ-εν-ρολ, θα βάλει προσωπικές φάσεις και θα φτιάξει καταστάσεις για τους συμπαίκτες του.

Ο Σλούκας πέτυχε τέσσερα τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο, κάνοντας ουσιαστικά τη διαφορά στο παιχνίδι. Το πρώτο ήρθε μετά το κόψμο στον Ράιτ σε κατάσταση transition, τα άλλα τρία σε οργανωμένες, μετά από φάσεις pick-n-roll που δημιούργησε ο ίδιος (τα δύο πρώτα) ή ο Σπανούλης (το τελευταίο της ισοφάρισης).

Το σημαντικότερο είναι ότι μιλάμε για δύσκολα σουτ, υπό πίεση χρόνου ή αντιπάλου. Και εντέλει αυτά έκαναν τη διαφορά.

Μαζί με την...

Άμυνα του Ολυμπιακού στον Διαμαντίδη

Η άμυνα του Ολυμπιακού απέναντι στον Διαμαντίδη στα τελευταία ματς με τον Παναθηναϊκό μπορεί να γκρινιάζει ότι είναι υποτιμημένη. Παρόλα αυτά οι "ερυθρόλευκοι" έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να βγάλουν τον αρχηγό του "τριφυλλιού" από τις συνήθειες του και να τον υποχρεώσουν σε μια κακή εμφάνιση, όπως έγινε και στο προηγούμενο ματς στο ΣΕΦ .

Γιατί κι εδώ μιλάμε για Diamantidis rules. Η τακτική του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι ξεκάθαρη: θέλει να βάλει μεγάλη πίεση στον Διαμαντίδη (με τον Μάντζαρη) και να περιορίσει το pick-n-roll σε μια κατάσταση δύο-εναντίον-δύο, χωρίς πολλές βοήθειες. Κοινώς εξωθεί τον 34χρονο γκαρντ να διεισδύει προς το καλάθι και να έχει ως μοναδική διέξοδο την πάσα στον παίκτη που ρολάρει στο καλάθι. Στο συγκεκριμένο ματς ο Διαμαντίδης τέλειωσε το παιχνίδι με 2 πόντους (2/2 βολές, 0/6 σουτ) και 4 ασίστ.

Το κυριότερο, βέβαια, είναι ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε αυτό που ήθελε: να μην αφήσει ανοιχτά σουτ στον Παναθηναϊκό. Πως πήγε; Οι "πράσινοι" είχαν μόνο 11 τρίποντα (τα 2 ο Διαμαντίδης μετά από ντρίμπλα), οπότε αυτό μας κάνει 9. Ένα εκ των οποίων ήταν του Κάρι στον αιφνιδιασμό. Σύνολο; Οκτώ, με τους εκτελεστές Μασιούλις-Μπράμος-Φώτση να σουτάρουν 4 φορές όλοι μαζί!

Συνολικά ο Ολυμπιακός επέτρεψε μόλις 14 πόντους από pick-n-roll ή hand-off (συνεργασία που ο ψηλός δίνει χέρι με χέρι τη μπάλα στον περιφερειακό, παρόμοιας φιλοσοφίας), εκ των οποίων μόνο ένα καλάθι στο 2ο ημίχρονο και κανένα (!) από pick-n-roll με χειριστή τον Διαμαντίδη. Ακριβώς όλοι οι άλλοι πόντοι ήρθαν από τον Ζακ Ράιτ, ή τη συνεργασία των Κάρι-Μαυροκεφαλίδη.

Παρατηρήθηκε δηλαδή κι εδώ το φαινόμενο ο Ολυμπιακός να έχει καλύτερο ρυθμό χωρίς τον Σπανούλη και ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Διαμαντίδη. Αλήθεια ή ψέμματα;

Με ή χωρίς...

Σπανούλη...

Ο Ολυμπιακός είχε ισορροπία στο διάστημα που έπαιζε με τον Σπανούλη ή χωρίς τον Σπανούλη. Συνολικά το επιμέρους σκορ ήταν 35-34 στα 23 λεπτά που αγωνίστηκε και 33-31 στα 17 που έμεινε στον πάγκο.

Η μεγάλη διαφορά φαίνεται στο "χωρίς Σπανούλη" στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο. Στην επανάληψη ο Ολυμπιακός γύρισε το ματς με καλό σχήμα αυτό των Μάντζαρη-Σλούκα-Λοτζέσκι-Πέτγουεϊ-Ντάνστον, κάνοντας ένα 13-0, πολύ σημαντικό για ένα ματς με χαμηλό σκορ.

Σπανούλης	Α' ημίχρονο	Β' ημίχρονο	Σύνολο
Με	24-21	11-13	35-34
Χωρίς	5-16	28-15	33-31

Διαμαντίδη...

Εδώ αποδεικνύεται η καλή άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά και η κακή βραδιά του έμπειρου γκαρντ. Ο Παναθηναϊκός έχασε 27-42 με τον Διαμαντίδη στο παρκ και κέρδισε 38-26 στα 17' που έπαιξε χωρίς αυτόν. Εντυπωσιακότερο νούμερο όλων το επιμέρους 9-26 τσα 12 λεπτά που έπαιξε στην επανάληψη.

Διαμαντίδης	Α' ημίχρονο	Β' ημίχρονο	Σύνολο
Με	18-16	9-26	27-42
Χωρίς	19-13	19-13	38-26

Ντάνστον...

Είχε αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο, ότι ο Ολυμπιακός είναι άλλη ομάδα με τον Ντάνστον στο παρκέ και άλλη με τον Ντάνστον στον πάγκο. Τα νούμερα το επιβεβαιώνουν πλήρως, δείχνοντας πόσο άλλαξε την έκβαση του αγώνα τα 2 γρήγορα -λέγονται και χαζά καθώς ήταν σε διεκδίκηση μπάλας στην επίθεση- φάουλ που έκανε. Μέσα σε 90'' ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχασε τον παίκτη που παίζει ως βασικός σέντερ, αλλά και ως δεύτερη επιλογή (μετά τον Πέτγουεϊ) στο "4".

Παρόλα αυτά ο Ντάνστον ήταν και πάλι καταλυτικός τελειώνοντας το ματς με 12 πόντους, 4 ριμπάουντ, 1 κόψιμο και 5 κερδισμένα φάουλ σε 25 λεπτά. Ο δείκτης on/off, ωστόσο, είναι πιο εντυπωσιακός

Ντάνστον	Α' ημίχρονο	Β' ημίχρονο	Σύνολο
Με	13-16	35-15	48-31
Χωρίς	16-21	4-13	20-34

Μαυροκεφαλίδης...

Με διαφορά ο πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού. Δεν θέλει και πολύ συζήτηση το θέμα, καθώς μιλάμε για την καλύτερη φετινή του εμφάνιση (season high οι 17 πόντοι - προσωπικό οι 19 πόντοι με τη φανέλα της Ρόμα), με 17 πόντους, 7/7 δίποντα, 3/5 βολές, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 4 κερδισμένα φάουλ σε 17 λεπτά.

Σε σημεία-κλειδιά του αγώνα όπως δηλαδή στο 3ο δεκάλεπτο όταν απέκρουσε μόνος του την αντεπίθεση (στο 40-41) του Ολυμπιακού. Να δούμε τι λένε και οι αριθμοί. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού λειτούργησε όπως αποδεικνύεται καλύτερα με τον Μαυροκεφαλίδη μέσα, παρά εκτός.

Μαυροκεφαλίδης	Α' ημίχρονο	Β' ημίχρονο	Σύνολο
Με	16-9	20-17	36-26
Χωρίς	21-20	8-22	29-42

Δείτε και το σχετικό βίντεο με τον εκπληκτικό Μαυροκεφαλίδη

Κάρι...

Μαζί με τον Μαυροκεφαλίδη διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου, βάζοντας προσωπικούς πόντους στα σημεία που ο Παναθηναϊκός "κολλούσε" στην επίθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο στο 2ο , όσο και στο 4ο δεκάλεπτο οι "πράσινοι" έβαλαν τη μπάλα στα χέρια του Αμερικανού.

Δεν υπάρχουν τεράστιες μεταπτώσεις στο παθητικό, αλλά βλέπουμε ότι τα νούμερα σε άμυνα και επίθεση αυξανόντουσαν στα 21 λεπτά που έπαιξε, σε σχέση με τα 19 που δεν έπαιξε.

Κάρι	Α' ημίχρονο	Β' ημίχρονο	Σύνολο
Με	16-12	24-28	40-40
Χωρίς	21-17	4-11	25-28

Οι παραπάνω αριθμοί και τα βίντεο συνοψίζουν την εικόνα του ντέρμπι, χωρίς βέβαια να αναφέρουν πουθενά τη σημασία του transition στην εξέλιξη του παιχνιδιού (ο Παναθηναϊκός είχε 6/9 επιτυχημένες προσπάθειες σε ενδιάμεσες επιθέσεις ή αιφνιδιασμό - ενώ ο Ολυμπιακός πήρε 9 πόντους στο transition στο διάστημα του επιμέρους 13-0), την απόφαση του Παναθηναϊκού να κινηθεί εκτός λογικής pick-n-roll στο 2ο ημίχρονο, ή την πολύ καλή και αθόρυβη δουλειά που έκαναν οι Petway και Φώτσης στην άμυνα.

Για αυτό να το ξαναπούμε: το ματς όχι μόνο δεν ήταν αδιάφορο, αλλά είχε τρομερό ενδιαφέρον, τόσο για τους οπαδούς των δύο ομάδων, όσο και όλους τους φίλους του μπάσκετ.