Video-analysis: Ο Αυτοκράτορας αντεπιτίθεται

Ο Άρης είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες (και) της νέας περιόδου. Από πέρσι έκανε μια πολύ καλή πορεία τόσο στο Eurocup (νικώντας ομάδες όπως η Ούνιξ Καζάν, η Μπάνβιτ, η Νεπτούνας, η Άλμπα και το Μιλάνο), όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν δεν υπήρχαν μάλιστα οι τραυματισμοί, όπως ο καθοριστικός του Χάγκινς, τότε δύσκολα θα είχε χάσει την (τιμητική) τρίτη θέση.

Φέτος, σύμφωνα με το recruiting και το πρώτο δείγμα στα φιλικά παιχνίδια, δείχνει έτοιμος να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Καταρχάς είναι μια ομάδα που θα δουλέψει για τρίτη χρονιά με τον ίδιο προπονητή, συνεχίζοντας το ίδιο μπασκετικό πρόγραμμα. Κάτι πολύ σημαντικό για το "χτίσιμο" μιας ομάδας και την πορεία της προς την κορυφή. Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι αυτός που πρέπει να χρεωθεί την καλή ανοδική πορεία των "κιτρίνων", καθώς ο τρόπος παιχνιδιού φέρει την υπογραφή του.

Το καλοκαίρι οι Θεσσαλονικείς έχασαν βασικά τους στελέχη, ακριβώς γιατί αυτοί κατάφεραν να εξαργυρώσουν την καλή συνολικά χρονιά. Ο Ουότερς υπέγραψε καλύτερο συμβόλαιο στην Ενισέι (VTB League), ο Οκάρο Ουάιτ έκανε το όνειρο του πραγματικότητα και συμφώνησε με τους Μαϊάμι Χιτ, ο ΜακΝιλ είδε τις μετοχές του να ανεβαίνουν και συνεχίζει να ψάχνει περισσότερα χρήματα, ενώ ο Τζαμέλ Χάγκινς μετακόμισε στη Βενετία και την τοπική Βενέτσια που παίζει επίσης στο Champions League. Παράλληλα έφυγε ο βετεράνος Μιχάλης Πελεκάνος (πήγε στην Α2 και στον Πανιώνιο). Σε άλλη ελληνική ομάδα θα συνεχίσει και ο κοινοτικός φόργουορντ, Σλάβεν Τσούπκοβιτς, που κατέληξε στην Κύμη, ενώ ο Τζέικ Κοέν επέστρεψε στην πατρίδα του.

Παρά τις αρκετές αποχωρήσεις ο Άρης κατάφερε να κάνει ρελάνς, κάνοντας -κατά γενική ομολογία- τις καλύτερες δυνατές επιλογές ξένων. Τόσο η αμερικάνικη 4άδα, όσο και η προσθήκη του Βίκτορ Σανικίτζε, χρίζουν τους "κίτρινους" πρωταθλητές του καλοκαιριού, αν βγάλουμε από τον συναγωνισμό τους δύο "αιώνιους", που ούτως ή άλλως παίζουν με διαφορετικά δεδομένα.

Οι Τζένκινς, Μπάκνερ, Κάμινγκς και Μαρμπλ είχαν παρουσιατεί στο "Φάκελο: οι ξένοι της Basket League" . Ιδού τι είχε γραφτεί:

Ο Τζένκινς και ο Μπάκνερ ήταν συμπαίκτες πέρσι στην Τουρκ Τέλεκομ, την ομάδα που υποβιβάστηκε. Αμφότεροι όμως κατάφεραν να διασωθούν. Ο Τζένκινς θα κληθεί να παίξει το ρόλο του ΜακΝιλ. Θα είναι δηλαδή το σημείο αναφοράς στην περιφέρεια. Διακρίνεται κατά κύριο για το περιφερειακό του σουτ. Πρόπερσι είχε αναδειχτεί νικητής του διαγωνισμού τριπόντων του τουρκικού all-star game, ενώ βρίσκεται ακόμη στο κλειστό κλαμπ των παικτών που έχουν τουλάχιστον 12 εύστοχα τρίποντα σε ένα παιχνίδι κολεγιακού πρωταθλήματος. Πέρσι σούταρε με 39% έχοντας 2,4 εύστοχα ανά παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο ότι στον Άρη ήρθε με διετές συμβόλαιο.

Ο Τζένκινς πάντως αποδεικνύεται η "λίρα εκατό" ως τώρα στα φιλικά. Από τα χέρια του έχουν περάσει οι περισσότερες μπάλες, τόσο εκτελεστικά, όσο και δημιουργικά. Παράλληλα διατηρεί το πολύ υψηλό για περιφερειακό παίκτη 1.284 πόντους ανά κατοχή. Η επιτυχία του μοιράζεται τόσο σε φάσεις από pick-n-roll (27% των πόντων του), όσο και από σουτ: στατικό (19% των πόντων του) ή μετά από off screen (18% των πόντων του). Με άλλα λόγια ο Τζένκινς παίζει το ρόλο του αντι-ΜακΝιλ, της βασικής επιθετικής επιλογής του Άρη.

Video-analysis: Μάικλ Τζένκινς

Ο Μπάκνερ από την άλλη είναι ένας banger, ένας ψηλός που παίζει κατά κύριο λόγο με το κορμί του. Πέρσι είχε 10.0 πόντους και 6.3 ριμπάουντ, τα 2 εκ των οποίων ήταν επιθετικά. Έχει χαμηλό ποσοστό στις βολές (58%), αλλά υψηλό στα δίποντα (64%), κάτι που ερμηνεύεται από το γεγονός ότι τα περισσότερα σουτ του είναι μετά από δημιουργία άλλου παίκτη, ή επιθετικό ριμπάουντ. Για του λόγου το αληθές το 30% των πόντων του ήταν μετά από pick-n-roll, το 20% από κίνηση μακριά από τη μπάλα και το 18% από επιθετικό ριμπάουντ. Δεν διαθέτει παιχνίδι με post (1,5 πόντο το παιχνίδι), ούτε σουτ από μέση ή μακρινή απόσταση.

Video-analysis: Έρικ Μπάκνερ

Οι Κάμινγκς και Μαρμπλ προέρχονται από το NBDL, διαθέτοντας ελάχιστη ή μηδαμινή εμπειρία από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Κάμινγκς έπαιξε πέρσι 4 παιχνίδια στην Τρέντο, έχοντας 9.5 πόντους επίσης με πολύ καλό ποσοστό από το τρίποντο (42%). Είναι ένας παίκτης στα πρότυπα του Ουότερς. Εμπιστεύεται πολύ το σουτ του (2.2 / 5.6 προσπάθειες από το τρίποντο στην D-League), μοιράζοντας 4.8 ασίστ. Όσο για τον Μαρμπλ; Θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην από δω πλευρά του Ατλαντικού.

Αυτό που έχει δείξει ως τώρα ο Κάμινγκς είναι η ικανότητα του να "τρυπήσει" την αντίπαλη άμυνα και να σκοράρει στο transition (πρώτος ως τώρα στην ομάδα). Τα ποσοστά του σε στατικά σουτ είναι καλά, αλλά υστερεί ως τώρα στο σουτ μετά από ντρίμπλα. Αυτό είναι το μελανό του σημείο ως τώρα, ειδικά από τη στιγμή που διατηρεί το ρόλο του βαισκού pick-n-roll δημιουργού.

Video-analysis: Ουίλ Κάμινγκς

Ως "player to watch" επιλέχτηκε ο Ντέβιν Μαρμπλ

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαν να βρίσκονται οι Τζένκινς, Κάμινγκς και Μπάκνερ. Αυτός όμως που ξεχωρίζει από άποψη προσόντων και "βιογραφικού" είναι ο Ντέβιν Μάρμπλ. Το δικό του καλό όνομα ξεκινά από το κολέγιο. Είναι απόφοιτος του Αϊόβα, όπου έγραψε λαμπρή ιστορία (5ος καλύτερος σκόρερ, 5ος σε εύστοχες βολές, 6ος σε ασίστ, 7ος σε κλεψίματα και 2ος σε παιχνίδια). Παράλληλα ήταν μόλις ένας από τους δύο παίκτες στην ιστορία της Big-10 (από τη σεζόν 1985-86) που έχει +1.675 πόντους, +375 ασίστ, +450 ριμπάουντ και +175 ασίστ.

Τα νούμερα του δείχνουν το πληθωρικό παιχνίδι του, που του επιτρέπει να προσφέρει σε πολλούς διαφορετικούς τομείς του παιχνιδιού. Έχει ύψος 1.98 και φημίζεται για τα αθλητικά του προσόντα. Επιλέχτηκε στο ντραφτ (τέλος του 2ου γύρου - Νο56 από τους Νάγγετς), αν και τελικά αγωνίστηκε στους Ορλάντο Μάτζιικ, που πήραν τα δικαιώματα του τη νύχτα του ντραφτ. Την πρώτη του σεζόν πέρασε αρκετές βδομάδες στην D-League, όπως έγινε και πέρσι.

Αγωνίστηκε στους Μπέιχοκς έχοντας πέρσι 14.3 πόντους, 5.2 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ σουτάροντας με 34% στο τρίποντο, με 5 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Είναι ένα 3άρι που μπορεί να εκτελέσει από την αδύνατη πλευρά, αλλά και να δημιουργήσει κυρίως παίζοντας με πλάτη στο καλάθι. Μάλιστα το 1.286 πόντοι ανά κατοχή που αντιπροσωπεύει την post-up επίθεση του, είναι ο 2ος καλύτερος συντελεστής σε όλη τη D-League (πρώτος ήταν ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς). Η ομάδα του στο NBDL τον χρησιμοποίησε σ' αυτό το ρόλο.

Αν και έχει καλά αθλητικά προσόντα, δεν διαθέτει το πρώτο βήμα που θα του έδινε τη δυνατότητα να κερδίζει φάσεις στο ένας-ένας. Παρόλα αυτά έχει τα προσόντα να τιμωρήσει τις περιστροφές της άμυνας (είτε με σουτ, είτε με close-out επίθεση) και στα "συν" του είναι το γεγονός ότι σουτάρει πολύ αποτελεσματικά στις φάσεις που η άμυνα βρίσκεται πάνω του (1.312 πόντοι ανά κατοχή) σε guarded catch-n-shoot καταστάσεις.

Συνολικά ένα από τα δυνατά σημεία στο παιχνίδι του (από το κολέγιο ακόμη) ήταν οι επιλογές του. Το πρώτο και βασικό βήμα για την ομαλή μετάβαση του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, όπου έχει το "πακέτο" για να αποτελέσει κομμάτι του παζλ σε καλή ομάδα της Euroleague μόλις αποκτήσει εμπειρία.

Video-analysis: Ντέβιν Μαρμπλ

Ο ρόλος του Σανικίτζε

Η τελευταία προσθήκη ήταν αυτή του Βίκτορ Σανικίτζε, που έκανε εξαιρετικά προκριματικά Eurobasket, βοηθώντας την Γεωργία να κατακτήσει την απευθείας πρόκριση. Με το "καλημέρα" μάλιστα ο Γεωργιανός φόργουορντ άφησε τα διαπιστευτήρια του, μοιράζοντας 11 ασίστ στο φιλικό επί ρουμανικού εδάφους.

Ο Σανικίτζε είναι ο μοναδικός από τους ξένους με εμπειρία από την Euroleague, έχοντας πραγματοποιήσει την τελευταία του εμφάνιση με τη φανέλα της Ούνιξ Καζάν. Δεν λογίζεται μόνο ως η τελευταία πινελιά στο ρόστερ, αλλά είναι και ο παίκτης που αναμένεται να δώσει λύσεις με την ποιότητα και την αθλητικότητα του. Ο Σανικίτζε δεν είναι βέβαια ούτε κλασσικό "4άρι", ούτε κλασσικό "3άρι". Είναι κάτι ανάμεσα αν και στον Άρη προορίζεται για πάουερ-φόργουορντ. Είναι εξαιρετικός αθλητής και πολύ καλός πασέρ, επομένως μπορεί να παίξει και το ρόλο του δημιουργού. Είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη, είτε απλά μέσα από το ομαδικό παιχνίδι μεταφέροντας τη μπάλα στον αμαρκάριστο παίκτη. Εξάλλου οι περισσότερες ομάδες χρησιμοποιούν συχνά -βάσει τρόπου λειτουργίας- τον "4" ως έναν άτυπο δεύτερο πλέι-μέικερ.

Ο Άρης θεωρητικά έψαχνε ένα 4άρι που θα ήταν σκληρός και σουτέρ. Ο Σανικίτζε δεν είναι τίποτα από τα δύο και το μεγαλύτερο του αμυντικό πρόβλημα, είναι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει δυνατούς παίκτες. Το δεύτερο μειονέκτημα του είναι το περιφερειακό σουτ. Παραδοσιακά έχει χαμηλό ποσοστό στο τρίποντο, το οποίο ουδέποτε αποτελούσε την πρώτη του επιλογή. Ωστόσο, υπάρχει η ιδιαιτερότητα ότι σε όλη του την καριέρα ήταν αποτελεσματικός σε κρίσιμα σουτ, όπως έκανε για παράδειγμα στο πιο καθοριστικό παιχνίδι για τη Γεωργία, όταν έπαιξαν με το Μαυροβούνιο. Λίγο πριν το φινάλε ο Γεωργιανός φόργουορντ ευστόχησε σε ένα πολύ μακρινό τρίποντο που έδωσε το προβάδισμα και εντέλει τη νίκη στην ομάδα του. Ίσως αποδειχτεί κλειδί η συνύπαρξη του με τον Μαρμπλ, ο οποίος είναι ένα 3άρι που έχει μέγεθος (1.98) και αθλητικότητα. Ίσως να τους δούμε να αλλάζουν συχνά και ρόλους.

Video-analysis: Βίκτορ Σανικίτζε

Ο ελληνικός κορμός

Το όπλο του Άρη σε όλη αυτή την προσπάθεια δεν είναι μόνο ότι έχει επιλέξει καλούς ξένους. Το μυστικό κρύβεται στον ελληνικό κορμό. Οι "κίτρινοι" έχουν μαζέψει τους καλύτερους Έλληνες ρολίστες. Παίκτες που ξέρουν πολύ καλό το ρόλο τους και μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμα γρανάζια μιας καλής μηχανής. Σ' αυτή τη λίστα φιγουράρουν οι παίκτες με θητεία σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό (Τσαϊρέλης, Καββαδάς, Ξανθόπουλος), αλλά και οι Ζάρας-Μούρτος-Σίμτσακ-Φλιόνης.

Σε επίπεδο Euroleague ο Καββαδάς ήταν ένας καλός ρολίστας. Πέρσι ως πρωταγωνιστής 14.9 πόντους, με 71% στα δίποντα και 6.4 ριμπάουντ, 1.7 κοψίματα με 18.8 στο ranking. Με άλλα λόγια ήταν ο καλύτερος ψηλός της λίγκας σε μέσο όρο, ο πρώτος μπλοκέρ, ο 2ος σε ποσοστό ευστοχίας, ο 1ος σε εύστοχα δίποντα, ο ο 1ος σε κερδισμένα φάουλ και ο 2ος σε μέσο όρο ranking πίσω από τον Σοκό των Τρικάλων. Είναι από τους λίγους ψηλούς που μπορούν να παίξουν τόσο καλά με το σώμα τους. Συν του ότι είναι μόλις 24 ετών και έχει περιθώριο να βελτιώνεται συνεχώς. Ήδη στα πέντε φιλικά παιχνίδια έχει αποδειχτεί η Νο1 επιλογή σε post-up παίρνοντας 6 τέτοιες φάσεις ανά παιχνίδι. Πολύ περισσότερες από αυτές που κατέληγαν στα χέρια της περσινής No1 επιλογής στο post, τον Τζαμέλ Χάγκινς (4,1). ο οποίος μάλιστα είχε πολύ μικρό ποσστό επιτυχίας (0.743 πόντους ανά κατοχή).

Ο Τσαϊρέλης τα δύο τελευατία χρόνια αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, έχοντας όμως πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής. Στον Άρη παίζει το ρόλο του κινητικού ψηλού, που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές με στο παρκέ. Όσο για τον Ξανθόπουλο; Ξέρει το ρόλο του καλύτερα από τον καθένα. Είναι ένας pass-first γκαρντ που ξέρει να ελέγχει την ομάδα, να βάζει στο παιχνίδι τους συμπαίκτες. Ο ιδανικός παίκτης του προπονητή, που δίνει το 100% στην άμυνα και κάνει το σύνολο καλύτερο. Στην ίδια κατηγορία "παίκτης του προπονητή", ανήκει και ο Βασίλης Σίμτσακ, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Δημήτρη Πρίφτη ακόμη στην Καβάλα και στον Ίκαρο Καλλιθέας. Ένας ψηλός-ρολίστας που θα βουτήξει για τη χαμένη μπάλα, θα κυνηγήσει όλα τα ριμπάουντ και θα αφοσιωθεί στην pick-n-roll άμυνα.

Ο Μούρτος από την άλλη φέρνει φρεσκάδα στην περιφέρεια, έχοντας το ρόλο του defensive stopper. Είναι αυτός που αναλαμβάνει το μαρκάρισμα του πιο δύσκολου αντίπαλου περιφερειακού. Ένας ακόμη πολύ καλός on-ball αμυντικός, πέρα από τον Ξανθόπουλο. Στα φιλικά έδειξε να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο περιφερειακό του σουτ (1.143 σε συνθήκες spot-up), που αποτελούσε μέχρι πρότινος το μοναδικό επιθετικό στοιχείο που του έλειπε. Γιατί αν μη τι άλλο έχει ικανότητα στο ένας-ένας είτε με πρόσωπο (έχει πάρει τις περισσότερες φάσεις isolation στην ομάδα ως τώρα στα φιλικά - πέρσι ήταν 4ος πίσω από Ουάιτ, ΜακΝιλ και Ουότερς), όσο και με πλάτη απέναντι σε κοντύτερους αμυντικούς (συχνά ο αντίπαλος βάζει πάνω του τον πιο αδύναμο αμυντικό του κρίκο).

Ο Ζάρας αποτελεί "σπεσιαλίστα" του σουτ. Έρχεται από τον πάγκο όχι μόνο για να ανοίξει το γήπεδο για τους συμπαίκτες του, αλλά συχνά αποτελεί και στόχο μέσα από παιχνίδι με screen μακριά από τη μπάλα. Άλλος ένας παίκτης που ξέρει καλά το ρόλο του. Το ίδιο ισχύει και με τον μικρότερο σε ηλικία, Δημήτρη Φλιόνη, που και αυτός ταιριάζει γάντι στην κατηγορία των "αγαπημένων του προπονητή", μαζί με Σίμτσακ και Ξανθόπουλο. Έχει καλή τεχνική και pass-first νοοτροπία.

Στο πνεύμα των καιρών

Αυτό που διακρίνει τον Άρη είναι η παρουσία πολύ καλών σουτέρ. Οι Ζάρας-Τζένκινς-Μαρμπλ είναι φονικοί σουτέρ. Και οι δυο τους και ο Κάμινγκς είχαν υψηλό ποσοστό πίσω από τη γραμμή, οπότε τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και ως τώρα στα φιλικά η επιθετική παραγωγικότητα βασίζεται πολύ στη δημιουργία ανοιχτών σουτ. Παράλληλα οι "κιτρινόμαυροι" έχουν πολύ καλή ισορροπία. Κυνηγούν τον αιφνιδιασμό (το φόρτε του Κάμινγκς), είναι συνεπείς στο επιθετικό ριμπάουντ (Μπάκνερ, Καββαδάς, Τσαϊρέλης, Μαρμπλ, Σανικίτζε), έχουν pick-n-roll λογική, ενώ φέτος έχουν βάλει περισσότερο στο ρεπερτόριο τους το post-up παιχνίδι.

Ο Σανικίτζε αποδεικνύεται παίκτης κλειδί. Και αυτό γιατί χρησιμοποιείται ως δημιουργός και ως 4ος περιφερειακός. Δεν είναι τυχαίο ότι σαν "4" παίζει ακόμη και pick-n-roll. Οι "κιτρινόμαυροι" διαθέτουν δηλαδή αρκετούς παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν για τους ίδιους ή την ομάδα, προσπαθώντας να υποστηρίξουν αυτή την ικανότητα με καλές αποστάσεις και καλούς σουτέρ. Συνηθίζουν να "τρέχουν" γρήγορα plays με κίνηση, ενώ φαίνεται ότι έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα σε "κομπίνες" κατά την επαναφορά της μπάλας, από όπου οι "κίτρινοι" πήραν αρκετούς πόντους στα τελευταία φιλικά.

Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει αναφορά στη σταθερά της ομάδας, ακριβώς επειδή είναι "σταθερά". Ο λόγος για την άμυνα, που ήταν το δυνατό ατού της ομάδας του Δημήτρη Πρίφτη. Τα βασικά συστατικά παραμένουν τα ίδια. Καλή χρήση των χεριών, καλή άμυνα στη μπάλα και προστασία της ρακέτας. Ένα συμπαγές σύνολο από όπου κι αν το δει κανείς.

Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι ο Άρης διακρίνεται από εντυπωσιακή ισορροπία. Έχει γερές βάσεις, ένα ρόστερ με ρόλους, ποιότητα, βάθος και σκληράδα εκεί που χρειάζεται. Εν αρχή φαίνεται ότι πατάει γερά στις βάσεις των δύο προηγουμένων σεζόν και έχει βάλει τον πήχη ακόμη ψηλότερα. Πόσο; Θα το μάθουμε μες στη σεζόν.