Best-of-five... το λέει και το όνομα του. Σημασία έχει ποιος θα είναι καλύτερος σε μια σειρά αγώνων, τριών, τεσσάρων ή πέντε. Δεν έχει σημασία οπότε το "πόσο καλός είναι στο ένα παιχνίδι". (Είναι η στιγμή της κλασικής παραπομπής στο βιβλίο της ιστορίας του μπάσκετ στο λήμμα που φιγουράρει ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού μετά τη νίκη με 50 πόντους διαφορά στο πρώτο ματς με τη Σιένα).

Το μόνο σκορ που μεταφέρεται είναι αυτό της ίδιας της σειράς, το 1-0, δηλαδή κι όχι το τελικό αποτέλεσμα. Οπότε το ζητούμενο δεν είναι το πόσο καλά θα παίξει ο Ολυμπιακός, αλλά το πως θα καταφέρει να πάρει τις απαιτούμενες τρεις νίκες.

Μέχρι στιγμής έκανε το πρώτο βήμα, χωρίς να είναι εκθαμβωτικός. Ήταν, όμως, συνεπής στην άμυνα του. Και μέσα από αυτή ενέπνευσε μια σιγουριά κατά τη διάρκεια του αγώνα, ακόμη κι αν δεν κατάφερε να βρει ρυθμό στην επίθεση του.

• Με εξαίρεση το ξεκίνημα του αγώνα που ο Λούκας νίκησε σε προσωπικές φάσεις τον προσωπικό του αντίπαλο (Σπανούλη) και ο Φάρμαρ έστειλε τον Λο στον πάγκο, οι Πειραιώτες αμύνθηκαν καλά κυρίως πάνω στη μπάλα.
• Το κυριότερο είναι ότι πήγαν πιο γρήγορα πάνω στη μπάλα. Κέρδισαν τις διεκδικήσεις (ή τουλάχιστον ανάγκασαν τους διαιτητές να δώσουν τζάμπολ) και γενικά ήταν αυτοί που περισσότερο έσπρωχναν, παρά σπρωχνόντουσαν στο παρκέ.

Παράλληλα πήρε πολύ καλό βαθμό στην πικ-εν-ρολ άμυνα, αλλά και στην αντιμετώπιση του Βούγιασιτς (ο Σλοβένος που παίζει με σκριν μακριά από τη μπάλα είχε 2/9 σουτ και μόλις 4 πόντους). Σταμάτησε δηλαδή τα δύο βασικά συστατικά της επιθετικός φιλοσοφίας της Εφές, έχοντας παράλληλα ως σύμμαχο την αστοχία των Τούρκων (1/19 - αρνητικό ρεκόρ στην Ευρωλίγκα αυτό το 5%).

Για αυτό και είδαμε τον κόουτς Μαχμουτί να παίζει με το παιχνίδι του σκριν στη μπάλα με το "4άρι" (Γκονλούμ) και όχι τον αργό Μπάρατς.

• Στην επίθεση ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να βρει ρυθμό και ουσιαστικά είχε για μοναδική πηγή δημιουργίας τον Σπανούλη, που είχε τις καλές και τις κακές του στιγμές. Για αυτό εξάλλου έπαιξε και 38:13', περισσότερο δηλαδή από κάθε άλλο παιχνίδι φέτος. Όταν βγήκε, άλλωστε, ο Ολυμπιακός έμεινε σε συνεχόμενες επιθέσεις με τη μπάλα στα χέρια. Από τη μια ο διεθνής γκαρντ ήταν το σταθερό σημείο αναφοράς στην ερυθρόλευκη επίθεση με 8 ασίστ, αρκετά ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, κερδισμένα φάουλ που οδηγούσαν την ομάδα του στο μπόνους, αποτελώντας μια διαρκή πηγή κινδύνου (κάθε φορά που έπαιζε πικ-εν-ρολ δύο συμπαίκτες του ήταν μόνοι τους στην αδύνατη πλευρά) και από την άλλη είχε 2/12 σουτ και πολλές φορές (ειδικά στο πρώτο μέρος) έδειχνε να ψάχνει περισσότερο την ασίστ και το σουτ, παρά την πάσα στον αμαρκάριστο συμπαίκτη για να φύγει η μπάλα από τα χέρια του.

Όπως και να 'χει αποδείχτηκε υπερπολύτιμος για αυτό το παιχνίδι, δεδομένου ότι ο Λο βγήκε από το ρυθμό του λόγω των φάουλ (αν και έκανε καλή αμυντική δουλειά στον Φάρμαρ) κι ο Σλούκας έδειξε εκτός κλίματος, στο λίγο χρόνο (πάντως) που χρησιμοποιήθηκε.

• Για αυτό ήταν και πολύτιμη η συνεισφορά του Παπανικολάου, ο οποίος ήταν αρκετά δημιουργικός. Δεν είναι μόνο οι 3 ασίστ, αλλά πολλές πάσες που έκανε στην αδύνατη πλευρά, βάζοντας αποφασιστικά τη μπάλα στο πάτωμα.
• Οι περισσότεροι πόντοι εξάλλου του Πρίντεζη ήρθαν μετά από δημιουργία του Σπανούλη και απέναντι σε αμυντικούς που δεν "τον έχουν", όπως είναι ο soft Σαβάνοβιτς και ο αργός Γκονλούμ. Ο διεθνής φόργουορντ, πάντως, ήταν εξαιρετικός κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πέτυχε ρεκόρ καριέρας (26 πόντοι χωρίς... βολή μάλιστα) στην Ευρωλίγκα.

Για την ακρίβεια οι 13 από τους 26 (οι μισοί) ήρθαν από τα χέρια του Σπανούλη: τρία τρίποντα, ένας αιφνιδιασμός και ένα floater.

• Σημείο αναφοράς, ειδικά στα ξεσπάσματα του Ολυμπιακού ήταν οι πόντοι στον αιφνιδιασμοί. Τα καλάθια που βγήκαν από καλή άμυνα και γρήγορη εκτέλεση στο transition. Είναι κάτι που οι Πειραιώτες προσπαθούν να κάνουν με μεγαλύτερη συνέπεια τον τελευταίο μήνα, σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν.

Ο απολογισμός; Δώδεκα πόντοι και δύο κερδισμένα φάουλ σε φάσεις πρωτεύοντος αιφνιδιασμού. Όχι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί είναι το 17% των πόντων του Ολυμπιακού, δηλαδή το ένα στα έξι καλάθια που πέτυχε στο παιχνίδι.

• Ο Ολυμπιακός πέτυχε τον πρώτο του αμυντικό στόχο, που ήταν ξεκάθαρα ο περιορισμός του Φάρμαρ, για αυτό και ο κόουτς Μπαρτζώκας είχε πάνω στον Αμερικανό τον καλύτερο αμυντικό της 5άδας, δηλαδή είτε τον Λο, είτε τον Κατσίβελη που ήταν αρκετά θετικός στο χρόνο που αγωνίστηκε. Ο Αμερικανός της Εφές τέλειωσε το ματς με 8 πόντους (4/12 σουτ), δεν εκτέλεσε βολές, είχε 4 ασίστ, αλλά και 4 φάουλ.
• Αυτό που θα πρέπει να προβληματίσει τους "ερυθρόλευκους" είναι η αντίδραση απέναντι στην άμυνα ζώνης, είτε αυτή προερχόταν μετά από επαναφορά της μπάλας (τελική γραμμή), είτε αυτή εφαρμοζόταν από την αρχή της κατοχής, όπως έγινε στο τελευταίο 10λεπτο (αυτή η 1-4 που χρησιμοποιεί ο Μαχμούτι).

Στο πρώτο ημίχρονο οι Πειραιώτες δεν σκόραραν ούτε μια φορά μετά από άουτ. Σκόραραν για πρώτη φορά (με τρίποντο του Λο και στη συνέχεια με κάρφωμα του Πρίντεζη), ενώ έδειξαν να "κολλάνε" και στο τέταρτο δεκάλεπτο, πριν δώσει τη λύση με drive ο Λο και στη συνέχεια με νέο τρίποντο ο Πρίντεζης. Ο Μαχμουτί άλλαξε την άμυνα του στα τελευταία λεπτά, όταν η ομάδα του βρισκόταν πίσω στο σκορ και δεν μπορούσε να είναι τόσο παθητική.

Τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός για να κάνει το 2-0; Να είναι έτοιμος να τιμωρήσει ξανά μια άμυνα που θα είναι προσαρμοσμένη πάνω στον Σπανούλη. Μισή δουλειά του 31χρονου γκαρντ, δηλαδή και μισή δουλειά των συμπαικτών του, να είναι δηλαδή αποφασιστικοί με τη μπάλα στα χέρια τους. Παράλληλα θα πρέπει να κυριαρχήσουν στη μάχη των ριμπάουντ απέναντι σε μια ικανή φροντ-λάιν (Μπάρατς, Ερντέν, Γκονλούμ), να σταματήσουν τη δημιουργία του Φάρμαρ και παράλληλα να αντιδράσουν καλά απέναντι στη ζώνη.

Εσείς τι λέτε; Αφήστε το σχόλιο σας πριν το 2ο παιχνίδι της σειράς...