Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει το αποφασιστικό βήμα προς το Λονδίνο. Προηγείται με 2-1 και έχει την Πέμπτη το πρώτο match-ball... πρόκρισης. Το σημαντικό είναι ότι για τρίτη φορά έδειξε ότι στη σειρά αυτή που φοβάται είναι η Μπαρτσελόνα. Γιατί αυτός (ο Παναθηναϊκός) είναι το θεριό στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Οι "πράσινοι" αντλούν δύναμη από την εκπληκτική τους άμυνα και με αυτή έχουν καταφέρει να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Με αυτή έβαλαν τη Μπαρτσελόνα στα σχοινιά, πήραν την απαιτούμενη ώθηση από την κλάση του Διαμαντίδη και στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκαν την πίεση των "μπλαουγράνα" για να κάνουν το 2-1.

Γιατί η μεγαλύτερη διαφορά των δύο ομάδων στον τρίτο προημιτελικό μπορεί να αποτυπωθεί σχηματικά: η άνεση με την οποία σουτάρει ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο τρόπος που ΔΕΝ σουτάρει ο Βίκτορ Σάδα.

Σημείωση πρώτη: ο Σάδα που έκανε season-high στο πρώτο ματς με 13 πόντους -όλους στο τέλος- έχει στα δύο επόμενα ματς 6 πόντους με 2/11 σουτ, πέφτοντας θύμα του ίδιου mind-game που έπαιξε προ διετίας ο Ομπράντοβιτς στον Ρίκι Ρούμπιο.

Σημείωση δεύτερη: Όλοι κατακρίνουν τον Σάδα που δεν σούταρε τις δύο φορές που είχε την ευκαιρία. Δικαίως από τη μια γιατί όταν ένας παίκτης που δεν παίρνει ένα σουτ που πρέπει να πάρει, κάνει λάθος αντίστοιχο με το να παίρνει ένα σουτ που δεν πρέπει να πάρει. Από την άλλη όμως να υπολογισθεί ότι ο Σάδα έγινε αλλαγή για την άμυνα και επειδή δεν μεσολάβησε σφύριγμα του διαιτητή έμεινε μέσα στην κρίσιμη επίθεση.

Είναι η κλασσική απόδειξη του αουτσάιντερ και του φαβορί, της ομάδας που δεν έχει τίποτα να χάσει και της ομάδας που φοβάται να χάσει. Καταλαβαίνουμε σε ποια κατηγορία ανήκει ο Παναθηναϊκός και σε ποια η Μπαρτσελόνα.

Πίσω, όμως, στην άνεση που σουτάρει ο Διαμαντίδης. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού πέτυχε δύο τρίποντα και ειδικά αυτό με το ταμπλό, ήταν μια φάση που άλλαξε τη μοίρα του αγώνα (και ενδεχομένως της σειράς). Είναι ο 4ο μεγάλο σουτ που πετυχαίνει στη σειρά. Είχε προηγηθεί το σουτ πίσω από το screen που έκανε το 64-64 στον πρώτο προημιτελικό και το νικητήριο τρίποντο πάνω από τα χέρια του Τζαγουάι στον δεύτερο. Τα άλλα δύο ήταν αυτό που έκανε το 36' και αυτό αλά... Παναγιώτης Γιαννάκης στο κατάμεστο Αλεξάνδρειο.

Οι μεγάλοι παίκτες είναι για να παίρνουν τα μεγάλα σουτ. Σωστά; Σωστά... Μόνο που μέχρι στιγμής στη σειρά ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει νικήσει κατά κράτος στην προσωπική του μονομαχία τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο για την ανάδειξη του πιο... clutch παίκτη.

Το Νο13 του Παναθηναϊκού έχει πετύχει 14 πόντους (με 1/2 βολές, 4/7 τρίποντα), έχει κερδίσει τρία φάουλ (που δεν ήταν βολές), έχει ανανεώσει μια επίθεση, έχει κάνει ένα λάθος και έχει δώσει ένα ακόμη έτοιμο καλάθι (που κατέληξε στις 0/2 βολές του Γκιστ στο πρώτο ματς) στα κρίσιμα σημεία των αγώνων. (Ως τέτοια λογίζονται τα τελευταία 4λεπτα των τριών ματς και η παράταση του παιχνιδιού Νο1).

Ο Ναβάρο από την άλλη έχει 8 πόντους με 1/2 βολές (που στοίχισαν), 2/5 δίποντα, 1/4 τρίποντα και μια βολή (το πρώτο καλάθι που πετυχαίνει η Μπαρτσελόνα στην παράταση). Ουσιαστικά έχει "μιλήσει" μόνο στο 2ο ματς με τα δύο προσωπικά δίποντα που πέτυχε για να κάνει το 64-60, ενώ αντίστοιχα έχει αστοχήσει σε σουτ που θα έκριναν το παιχνίδι. Αναλυτικά:

Δημήτρης Διαμαντίδης

1ο παιχνίδι : 1/2 βολές, 1/3 τρίποντα

• 1/2 βολές στο 38'
• άστοχο τρίποντο
• κερδισμένο φάουλ
• τρίποντο ισοφάρισης 64-64 στο 39'

2ο παιχνίδι: 1/1 τρίποντο

• λάθος στο 62-60
• επιθετικό ριμπάουντ
• 2 κερδισμένα φάουλ
• Νικητήριο τρίποντο για το 65-66

3ο παιχνίδι: 2/3 τρίποντα

• τρίποντο στο 37' για το 58-57
• άστοχο τρίποντο
• τρίποντο στο 39' για το 64-63

Εδώ τα τέσσερα μεγάλα τρίποντα του Διαμαντίδη

Χουάν Κάρλος Ναβάρο

1ο ματς: 0/1 δίποντο, 1/2 τρίποντα

• Άστοχο τρίποντο στο 64-64
• Ασίστ στον Σάδα (66-64 - αρχή παράτασης)
• Τρίποντο για το 72-70 (παράταση)
• Άστοχο δίποντο (παράταση)

2ο ματς: 1/2 βολές, 2/3 δίποντα, 0/1 τρίποντα

• Εύστοχο δίποντο για το 62-60
• Άστοχο τρίποντο
• Εύστοχο δίποντο για το 64-60
• 1/2 βολές για το 65-63
• Δέχεται τάπα από τον Λάσμε στο 65-66

3ο ματς: 0/1 δίποντο, 0/2 τρίποντα

• Άστοχο τρίποντο στο 55-57
• Αποτυχημένη προσπάθεια να περάσει τον Λάσμε, η μπάλα καταλήγει άουτ για τη Μπαρτσελόνα
• Τάπα από τον Λάσμε
• Άστοχο τρίποντο στη λήξη του αγώνα

Λάσμε ο αντι-Ναβάρο

Εδώ να σημειωθεί η πολύ πετυχημένη τακτική του Παναθηναϊκού να τελειώνει κάθε ματς με ψηλό σχήμα (Διαμαντίδη, Ούκιτς, Μπράμος ή Μασιούλις, Γκιστ και Λάσμε) και να αλλάζει στα σκριν δημιουργώντας ένα πρόβλημα στον αντίπαλο. Ναι, είναι η στιγμή να θυμηθούμε ότι στο μοναδικό ματς που ο Λάσμε δεν βρισκόταν στο παρκέ ήταν στο πρώτο, το μοναδικό που έχει χάσει ως τώρα ο Παναθηναϊκός.

Ο Λάσμε μετά από σκριν αναλαμβάνει να παίξει ένας-ένας τον "Λα Μπόμπα". Και μέχρι τώρα τον έχει κόψει δύο φορές. Ιδού το χαρακτηριστικό βίντεο:

Πέρα από τα "μεγάλα" σουτ ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά με τη βοήθεια των παρακάτω βίντεο που ουσιαστικά χωρίζουν χρονικά/τακτικά/ουσιαστικά το παιχνίδι σε διαφορετικές κατηγορίες.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το παιχνίδι βάζοντας τη μπάλα μες στο καλάθι, όπως συνηθίζει δηλαδή. Ακολούθησε το ίδιο πλάνο το οποίο τηρεί ευλαβικά σε όλη τη σειρά: παγίδες στο low-post, παίζει πολύ από το post, είτε με σκριν στον Διαμαντίδη και προστατεύει την ρακέτα του, ακόμη κι αν δώσει κάποια περιφερειακά σουτ σε παίκτες με χαμηλά ποσοστά.

Η μόνη διαφορά ήταν ότι ο Διαμαντίδης κάθισε νωρίς στον πάγκο (ίσως επειδή δεν ξεκίνησε ο Σάδα) και πήρε λεπτά ξεκούρασης. Παράλληλα ο Πεδουλάκης έκανε άμεσα αλλαγές ακολουθώντας την "έκπληξη" του Πασκουάλ να μη ξεκινήσει Λόρμπεκ-Τόμιτς, αλλά το άλλο δίδυμο των Ουάλας-Τζαγουάι.

Κατά τα άλλα η Μπαρτσελόνα που είχε μεγάλο επιθετικό πρόβλημα στην αρχή κατάφερε να μπει ξανά στο ματς όταν πέρασε τη μπάλα μες στη ρακέτα και παράλληλα προσπάθησε να ανοίξει το γήπεδο βάζοντας έναν καλό σουτέρ στην αδύνατη πλευρά: είτε τον Γιασικεβίτσιους, είτε τον Ναβάρο.

Αυτό μπορούμε να το δούμε εδώ:

Το low-post παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με σουτέρ στην αδύνατη πλευρά

Ήταν ένα σημείο που οι "μπλαουγράνα" πάγωσαν τον ρυθμό (που έχτιζε ο Παναθηναϊκός), παίζοντας παράλληλα καλή άμυνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι για σχεδόν έξι λεπτά (ως το ημίχρονο) οι "πράσινοι" σκόραραν τους μόνους τους πόντους με τον Μάικ Μπράμος. Ο γκαρντ των "πρασίνων" είχε ένα lay-up από άουτ, ένα τρίποντο (υπό πίεση αντιπάλου και χρόνου) και ένα πολύ όμορφο καλάθι με το αριστερό χέρι.

Να και τα πειστήρια για τον Μπράμος που κράτησε τον Παναθηναϊκό στο 2ο δεκάλεπτο

Από εκεί και πέρα το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια τελείως διαφορετική ιστορία. Η Μπαρτσελόνα παρουσιάστηκε διαφορετική, κυρίως λόγω της άμυνας ζώνης που έπαιξε. Την κράτησε για όλο σχεδόν το ημίχρονο και η μοναδική εξαίρεση ήταν μετά από ένα τάιμ-άουτ του Πεδουλάκη (ουσιαστικά ο Πασκουάλ ήθελε να το... αχρηστεύσει, αλλά τελικά δέχτηκε καλάθι).

Με τη "2-3" οι Καταλανοί κατάφεραν α) να σταματήσουν το ποσταρίσματα των περιφερειακών, β) να αναχαιτίσουν τις συνεργασίες pick-n-roll του Διαμαντίδη και γ) να χαλάσουν συνολικά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, Με τους "μπροστά" παίκτες να παίζουν ανοιχτά και να μαρκάρουν περισσότερο χώρο, παρά να "ματσάρουν" πάνω σε αντίπαλο και τους "7-footer" (Λόρμπεκ-Τόμιτς ή Τζαγουάι-Ουάλας) να καραδοκούν, ουσιαστικά άφησε ως μοναδική επιλογή στον Παναθηναϊκό να "χτυπάει" από το high-post ή με σουτ από τις γωνίες.

Εδώ βλέπουμε την άμυνα της Μπαρτσελόνα

Είναι κάτι που σίγουρα ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά στο 4ο ματς, γιατί είναι σίγουρο ότι ο Πασκουάλ θα ξαναπαίξει αυτή τη 2-3, που είναι η μοναδική ελπίδα της Μπαρτσελόνα για να κάνει το 2-2.

Στο παιχνίδι της Τρίτης μέτρησαν πολύ τα δύο σουτ του Διαμαντίδη, αλλά και δύο δυναμικές φάσεις του Γκιστ, που έβαλε καλάθι με το... έτσι θέλω τη στιγμή που η Μπαρτσελόνα είχε περάσει μπροστά. Είναι τα λεγόμενα hustle plays, που κρίνουν τις περισσότερες φορές τον νικητή στα κλειστά παιχνίδια.

Για του λόγου το αληθές ,τα hustle plays του Γκιστ

Κι αν ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε στην επίθεση στην κλάση του Διαμαντίδη, στην άμυνα πόνταρε σε ένα τρικ και στη συνολική καλή του εικόνα. Ποιο είναι το "κόλπο"; Ο Αργύρης Πεδουλάκης αποφάσισε να ρίξει τον Γκιστ πάνω στον Γιασικεβίτσιους, την ώρα που οι Διαμαντίδης-Ούκιτς έπαιρναν τους δύο περιφερειακούς, ο Μασιούλις το "4άρι" και ο Λάσμε το εκάστοτε 5άρι (Τόμιτς). Ο αθλητικός Αμερικανός όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα να σταματήσει τον Λιθουανό σε καταστάσεις ένας-ένας, αλλά παράλληλα έχει σε αυτό το μαρκάρισμα τη δυνατότητα να αλλάξει άμεσα σε pick-n-roll και παράλληλα να δυσκολέψει τις πάσες και τις εκτελέσεις του βιρτουόζου πλέι-μέικερ.

Αναλυτικά: η άμυνα του Γκιστ στον Γιασικεβίτσιους

Το αποτέλεσμα; Ο "Σάρας" να επιδοθεί σε ένα ντεμαράζ λαθών και αστοχίας στα τελευταία τρία λεπτά.

Όσο για την αναφορά στη συνολική αποτελεσματικότητα. Μέχρι στιγμής έχει παίξει μεγάλο ρόλο ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός έχει αντιδράσει στις "ειδικές καταστάσεις" και συγκεκριμένα στις επαναφορές της μπάλας που είχε (και στα τρία ματς) η Μπαρτσελόνα με λίγα δευτερόλεπτα στο ρολόι. Ο Παναθηναϊκός δεν δέχτηκε σε καμία φάση καλάθι, κάτι που αποδείχτηκε καθοριστικό. Έχουμε τρεις χαρακτηριστικές φάσεις: την τάπα του Γκιστ στον Τόμιτς (που διόρθωσε την αρχική κακή άμυνα) στο πρώτο ματς, το αποτυχημένο άουτ και το μαρκαρισμένο σουτ του Γιασικεβίτσιους στο 2ο και το παρολίγον κλέψιμο του Διαμαντίδη στο τρίτο.

Να και το βίντεο: η άμυνα του Παναθηναϊκού στις επαναφορές της Μπαρτσελόνα

Όλα αυτά είναι μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες που έχουν σημαδέψει ως τώρα την εξέλιξη των αγώνων, που συνθέτουν μια συναρπαστική σειρά, όμοια με αυτή του 2011... 64-64 το πρώτο ματς, 65-66 το δεύτερο και 65-63 το τρίτο, ή αλλιώς αυτό που διάβαζα την Τρίτη στο Twitter, ότι δηλαδή τα ματς Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα είναι... η Ευρωλίγκα.

Σχόλια; Παρατηρήσεις; Ερωτήσεις;