Στον δεύτερο τελικό η μπίλια κάθισε στο κόκκινο. Ο Ολυμπιακός χωρίς να αλλάξει την τακτική του, κατάφερε να την αποδώσει καλύτερα στο γήπεδο και να πάρει μια εύκολη νίκη. Τα ερωτήματα που αφορούν τη συνέχεια παραμένουν αναπάντητα και μπορεί να μην απασχολούν αυτή τη στιγμή, καθώς έχει αξία να αναλύσουμε το τι διαφορετικό είδαμε στο ΣΕΦ σε σχέση με τον πρώτο τελικό.

Τι έκανε καλύτερα ο Ολυμπιακός

- Αμύνθηκε καλύτερα στο low-post. Πιέζοντας τη μπάλα και παλεύοντας πριν πάρει ο αντίπαλος τη μπάλα η "αχίλλειος πτέρνα" του πρώτου ματς, εξαφανίστηκε. Οι "ερυθρόλευκοι" δεν άλλαξαν το "τι", αλλά το "πως". Ο Παναθηναϊκός κέρδισε ελάχιστες φάσεις από αυτή τη διαδικασία και οι γηπεδούχοι βγήκαν κερδισμένοι. Για ένα ακόμη παιχνίδι οι Πειραιώτες πήραν άριστα στο αμυντικό κομμάτι.

- Έπαιξε στο πλάτος του γηπέδου. Η τακτική του Παναθηναϊκού θα μπορούσε να συνοψιστεί με απλά λόγια στο "γεμίστε τη ρακέτα". Οπότε βλέπουμε πολλές φορές και πέντε παίκτες με πράσινη φανέλα να "κλείνουν" σε κάθε προσπάθεια του Ολυμπιακού να επιτεθεί από την κορυφή της ρακέτας (κεντρικό πικ-εν-ρολ). Οι "ερυθρόλευκοι" σε αυτό το παιχνίδι κατάφεραν να μετατρέψουν σε πλεονέκτημα αυτή τη φιλοσοφία του αντιπάλου. Πως το κατάφεραν; Μεταφέροντας γρήγορα τη μπάλα στην αδύνατη πλευρά. Έτσι κατάφεραν να ανοίξουν το γήπεδο και να παίξουν στο πλάτος του, βάζοντας πρόβλημα στον Παναθηναϊκό.

Εδώ μερικές τέτοιες χαρακτηριστικές φάσεις:

- Είχε υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Και στα προηγούμενα ματς ο Ολυμπιακός έβρισκε αμαρκάριστα σουτ. Είτε από τις φάσεις που "αφήνει" ο Παναθηναϊκός (κυρίως τον παίκτη που μαρκάρει ο Διαμαντίδης), είτε λόγω αργών αμυντικών περιστροφών, που προκαλούνται κυρίως μετά την επιλογή να ρίξει όλο το βάρος στην αναχαίτιση του Σπανούλη. Τα υψηλά ποσοστά μετατράπηκαν α) σε καλή ψυχολογία (παράδειγμα το τρίποντο του Πέτγουεϊ στο transition, επιλογή που δεν θα έκανε υπό άλλες συνθήκες) β) σε "αμφιβολία" στο μυαλό του αντιπάλου. Οι "πράσινοι" έχοντας δεχτεί αρκετά μακρινά σουτ, άρχισαν να παρεκκλίνουν από το αμυντικό τους πλάνο. Οι αμυντικοί της αδύνατης πλευράς δηλαδή άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως θα ήταν προτιμότερο από το να γεμίσουν τη ρακέτα, να μείνουν στον παίκτη τους για να αποφύγουν ένα μακρινό σουτ και το αποτέλεσμα ήταν ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά να βρει τόσες ξεκάθαρες φάσεις από πικ-εν-ρολ να τελειώνουν είτε με λέι-απ του περιφερειακού, είτε με κάρφωμα του ψηλού.

- Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ανοίξει το ρυθμό του αγώνα. Του έδωσε αυτή τη δυνατότητα η αστοχία του Παναθηναϊκού (περισσότερα ριμπάουντ = περισσότερες ευκαιρίες για αιφνιδιασμό), αλλά και το γεγονός ότι έπαιζε στο γήπεδο του, δεδομένου ότι είναι πάντα πιο εύκολο μια ομάδα να πατήσει γκάζι παίζοντας εντός έδρας. Είχε ενδιαφέρον αυτή η προσπάθεια, που ξεκίνησε με ακόμη πιο πιεστική άμυνα, αλλά και πρες σε όλο το γήπεδο και παγίδα του "4" στον πλέι-μέικερ, τακτική που είχε ακολουθήσει και στη σειρά με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

- Είδε τον ελληνικό κορμό να βγαίνει μπροστά. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης και Σλούκας στο πρώτο παιχνίδι είχαν 15 πόντους με 5/28 σουτ και 7 ασίστ, ενώ στο δεύτερο είχαν 46 πόντους με 16/29 σουτ και 15 ασίστ! Ο Σπανούλης έκανε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό: έπαιξε πολύ καλή άμυνα, δεν "κούρασε" τη μπάλα, πήρε γρήγορες αποφάσεις και δεν κατέφυγε σε μαρκαρισμένα σουτ. Αντίθετα σε καταστάσεις πικ-εν-ρολ είτε μετέφερε τη μπάλα γρήγορα στην αδύνατη πλευρά, είτε πήγαινε αποφασιστικά στο καλάθι. Βέβαια σ' αυτό το κομμάτι προφανώς έπαιξε έπαιξαν ρόλο τα φάουλ του Λάσμε, αλλά και η απουσία του Γκιστ.

Ο Πρίντεζης ήταν ο κορυφαίος του αγώνα. Όχι μόνο γιατί είχε 18 πόντους (7/10 σουτ, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 5 κερδισμένα φάουλ), αλλά κυρίως οι φάσεις που πλήγωσαν περισσότερο τον Παναθηναϊκό ήταν αυτές που ο Ολυμπιακός σημάδευε τον διεθνή φόργουορντ στο low-post. Αυτή η επιλογή ήταν και το αποκούμπι των "ερυθρολεύκων" όταν η ομάδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη αντιδρούσε. Οι Μάντζαρης και Σλούκας σούταραν καλά, έπαιξαν αποφασιστικά, πρόσφεραν στην άμυνα και έδειξαν ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο σε σχέση με το ματς στο ΟΑΚΑ.

Τι έκανε χειρότερα ο Παναθηναϊκος

- Δεν είχε δημιουργία. Αν εξαιρέσει κανείς τις συνεργασίες με σκρίνερ τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, ο Παναθηναϊκός δεν είχε άλλο σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του. Ο Διαμαντίδης δεν βρήκε φάσεις πικ-εν-ρολ (3 ασίστ, 4 λάθη) και οι περισσότεροι πόντοι του ήρθαν από σουτ μετά από πάσα. Οι Ράιτ-Ούκιτς προσπάθησαν με φάσεις 1on1, αλλά ήταν άστοχοι (1/8 δίποντα συνολικά), ενώ έλειψαν το post-up παιχνίδι του Μασιούλις.

Ιδού μερικές καλές στιγμές του Παναθηναϊκού με σκρίνερ τον Μαυροκεφαλίδη

- Προσπάθειες που έπεσαν στο κενό. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να αλλάξει πράγματα για να γυρίσει το παιχνίδι. Χαμήλωσε το σχήμα (πριν το κάνει ο Ολυμπιακός), έβαλε παίκτες με ενέργεια, προσπάθησε να πιέσει σε όλο το γήπεδο, δοκίμασε επιθέσεις με διαφορετικούς στόχους, αλλά δεν κατάφερε να συνδυάσει τις καλές του επιθετικές στιγμές, με αντίστοιχη αμυντική κυριαρχία, με αποτέλεσμα να μη μπει ποτέ ουσιαστικά ξανά στο ματς.

- Του έλειψε ο Γκιστ. Όχι μόνο σε ότι αφορά το αμυντικό πλάνο, το οποίο είναι προσαρμοσμένο πάνω στον Αμερικανό (και τον Στεφάν Λάσμε), αλλά και συνολικά, αφού ήταν ένα ματς που ο Παναθηναϊκός μπήκε σε foul trouble (που λένε και στο χωριό μου) και αναγκάστηκε να παίξει με τον Γιάνκοβιτς στο "4", επιλογή που διάβασε άμεσα ο Ολυμπιακός και πήρε πόντους από το low-post. Με λίγα λόγια οι "πράσινοι" έχασαν έναν παίκτη που πηγαίνει στο επιθετικό ριμπάουντ, που παίζει στο "4", αλλά και στο "5".

- Πληγώνεται από τα τρίποντα. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που στηρίζεται πολύ στο περιφερειακό του ποσοστό. Για αυτό και "πονάει" όταν οι Πειραιώτες επιλέγουν να περιορίσουν τα σουτ τριών πόντων (12 σε αυτό το παιχνίδι), διότι δεν έχουν τον τρόπο να προκαλέσουν φθορά μέσα στο καλάθι. Απόδειξη, το 18/45 στα δίποντα, αλλά και εν γένει τα χαμηλά σκορ που έχει απέναντι στον Ολυμπιακό τη φετινή χρονιά.

Τι σημαίνει το 1-1

Η μπάλα αλλάζει γήπεδο. Επιστρέφει στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου τα πράγματα παραδοσιακά είναι καλύτερα για τον Παναθηναϊκό. Η διαφορά των 25 πόντων ξεθωριάζει όσο κυλούν οι ώρες προς τον τρίτο τελικό. Γιατί εκεί το σκορ θα γράφει 0-0 και θα δείχνει 40 λεπτά.

Οι "πράσινοι" θα κληθούν να ανεβάσουν την ένταση τους, σε ότι αφορά τις προσωπικές μονομαχίες και τις διεκδικήσιμες μπάλες και παράλληλα να προσπαθήσουν ξανά να βρουν τα πλεονεκτήματα τους (low-post, επιθετικό ριμπάουντ, πικ-εν-ρολ φάσεις του Διαμαντίδη, σουτ του Φώτση) για να βρουν τρόπο να νικήσουν την άμυνα του Ολυμπιακού.

Οι "ερυθρόλευκοι" από την άλλη θα επιχειρήσουν να μετουσιώσουν την αγωνιστική τους υπεροχή και κυρίως να διατηρήσουν την σωστή πνευματική προσέγγιση του αγώνα όταν αυτός θα φτάνει στο τέλος του.