Ιδανικό φινάλε. Τέτοιο ήταν για τον Ολυμπιακό το παιχνίδι με τη Φενέρ . Αποχαιρέτησε το 2016 με μια σημαντική νίκη, που θα ήταν πιο εντυπωσιακή αν είχε κρατήσει τη διαφορά στα επίπεδα που κυμαινόταν στο δεύτερο και στο τρίτο δεκάλεπτο. Όπως και να 'χει, όμως, είναι μια τεράστια στιγμή για τους "ερυθρολεύκους", που συνήλθαν γρήγορα από την βαριά ήττα στη Γερμανία, υπερκάλυψαν τις απουσίες και τα προβλήματα τους και παρουσίασαν το γνωστό σταθερό και συνεπές εντός έδρας πρόσωπο τους.

Το πρώτο βήμα που έκαναν οι Πειραιώτες για να εξασφαλίσουν τη νίκη έναντι της Φενέρ ήταν ο τρόπος που κυνήγησαν τις μπάλες : τα ριμπάουντ και τις διεκδικήσεις. Βγήκαν νικητές στις περισσότερες από αυτές, απέναντι μάλιστα στο πιο αθλητικό δίδυμο ψηλών της διοργάνωσης, τον Γιαν Βέσελι και τον Έκπε Ούντο. Και αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το σπουδαίο παιχνίδι του Κεμ Μπιρτς (έκανε double-double από το τρίτο δεκάλεπτο κιόλας), αλλά με τη συνολική προσπάθεια. Η μαχητικότητα, η έννοια του hustle, είναι εξάλλου ένα από τα χαρακτηριστικά του Ολυμπιακού από το 2012 και μετά.

Το δεύτερο ήταν το σταθερά καλό αμυντικό τους πρόσωπο. Κράτησαν τη Φενέρ στους 21 πόντους στο ημίχρονο, σημειώνοντας την δεύτερη καλύτερη αμυντική επίδοση της ιστορίας τους. Κράτησαν τους Τούρκους σε χαμηλά ποσοστά (46% στα δίποντα και 27% στα τρίποντα), επιτρέποντας τους να μοιράσουν 12 ασίστ. Και από αυτές οι περισσότερες ήρθαν από τα χέρια του Κώστα Σλούκα στο τέταρτο δεκάλεπτο όταν γύρισε προσωρινά το παιχνίδι.

Οι Πειραιώτες έριξαν το βάρος στην αντιμετώπιση του Κώστα Σλούκα, έχοντας ως στόχο να του απαγορεύσουν το σουτ μετά από ντρίμπλα, αλλά και τους ανοιχτούς διαδρόμους προς το καλάθι. Πέτυχαν τα περισσότερα από αυτά, με τον διεθνή γκαρντ να τελειώνει το παιχνίδι με 10 πόντους, αλλά με 3/9 σουτ, χωρίς να μπορέσει παράλληλα να καθοδηγήσει την ούτως ή άλλως προβληματική εκτός έδρας Φενέρ σε αποδοτικό επιθετικό ρυθμό.

Το τρίτο και τελειωτικό βήμα αφορά την απόδοση συγκεκριμένων παικτών στο μπροστά μέρος του γηπέδου, για τους οποίους πρέπει να γίνει ενδελεχής αναφορά.

Ο Σπανούλης ξεχαρβάλωσε την hedge-out άμυνα της Φενέρ

Διεκδικεί (και κατά τη γνώμη μου κερδίζει) τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη, έστω κι αν φαινομενικά έκανε ένα μέτριο παιχνίδι με 7 πόντους (1/7 σουτ, 5/9 βολές) και 7 ασίστ. Παρόλα αυτά ήταν αυτός που έβαλε την υπογραφή του στο πολύ καλό πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού, με την υποσημείωση ότι αντιμετώπισε ένα μικροπρόβλημα στους προσαγωγούς στο δεύτερο μέρος και η απόδοση του έπεσε, καθώς ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποφάσισε να τον ξεκουράσει, πριν τα πράγματα γίνουν και πάλι σκούρα.

Ο Σπανούλης, λοιπόν, τέλειωσε το πρώτο ημίχρονο με 6 ασίστ. Έχοντας σκοράρει μόλις έναν πόντο με βολή τεχνικής ποινής είχε καταφέρει να δημιουργήσει από τα χέρια του τους 23 από τους 40 πόντους του Ολυμπιακού σ' αυτό το διάστημα. Σ' αυτούς υπολογίζονται τα εύκολα επιθετικά ριμπάουντ του Μπιρτς μετά τα δικά του ρήγματα που έβγαλαν από την ισορροπία της την άμυνα, αλλά και οι λεγόμενες secondary assists, οι πάσες του δηλαδή που καταλήγουν σε άλλον παίκτη ο οποίος με τη σειρά του με μια έξτρα πάσα χρεώνεται την ασίστ.

Ο 34χρονος γκαρντ είχε 7 ασίστ (κανονικές) και 3 secondary σε όλο το παιχνίδι. Στο δεύτερο δεκάλεπτο μάλιστα (22-12 το επιμέρους σκορ) εκείνος "έφτιαξε" 14 πόντους. Τα τέσσερα τρίποντα που πέτυχαν Λοτζέσκι, Γκριν και Παπαπέτρου ήρθαν από δικά του διαβάσματα. Είτε με απευθείας πάσα, είτε με δική του πάσα και μια εύκολη έξτρα πάσα. Αν σ' όλο αυτό προσθέσουμε και το πολύτιμο (και δύσκολο) καλάθι που πέτυχε στο +4, τότε μπορούμε να αμπαλάρουμε μια μεστή εμφάνιση, που δεν εντυπωσιάζει, αλλά ήταν καθόλα καθοριστική για την εξέλιξη του αγώνα.

Με τον Πρίντεζη στα πιτς το μεγάλο στοίχημα για τη Φενέρ ήταν η pick-n-roll άμυνα της απέναντι στον Σπανούλη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, ωστόσο, φρόντισε να την ξεχαρβαλώσει με τις επινοήσεις του. Αρχικά ταλαιπώρησε πολύ τους Νάναλι και Μαχμούτογλου που ανέλαβαν το μαρκάρισμα τους, κάνοντας την αγαπημένη του κίνηση να πάει αντίθετα από το screen. Μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργούσε ακόμη μεγαλύτερη ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, καθώς η βοήθεια του ψηλού βρισκόταν σε άλλο σημείο του γηπέδου. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο Σπανούλης αρχικά τιμώρησε τα hedge-out με πάσες στον Μπιρτς και ρήγματα στη ρακέτα, στη συνέχεια άλλαξε το δηλητήριο που σέρβιρε στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Δεχόμενη το ένα εύκολο καλάθι μέσα στη ρακέτα μετά το άλλο οι Τούρκοι αποφάσισαν να θωρακίσουν ακόμη περισσότερο το καλάθι τους. Ο Σπανούλης σ' αυτό το διάστημα ξεφορτωνόταν γρήγορα τη μπάλα και με τη γρήγορη μεταβίβαση της μπάλας το καλό spacing οδηγούσε σε αμαρκάριστα σουτ. Λοτζέσκι, Γκριν (δύο φορές) και Παπαπέτρου. Και η διαφορά στους 20 πόντους.

Θα πρέπει εδώ, βέβαια, να αναφερθεί και μια ακόμη παράμετρος. Η Φενέρ, που την περσινή σεζόν έκανε θραύση με την άμυνα της με αλλαγές (την ίδια με την οποία κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι στο τέλος), μοιάζει παγιδευμένη λόγω του τραυματισμού του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς . Ο Νάναλι δεν έχει ανταποκριθεί με σταθερότητα ως τώρα με συνέπεια ο "Ζοτς" να εμπιστεύεται για μεγάλο διάστημα το σχήμα με τους δύο πλέι-μέικερ (Σλούκα-Ντίξον) που δεν μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια αμυντική επιλογή. Χωρίς τον ψηλότερο γκαρντ στο παρκέ (Μπογκντάνοβιτς) η Φενέρ δεν μπορεί να παίξει την αγαπημένη της άμυνα και αυτό βγαίνει σταθερά προς τα έξω στους αριθμούς, όπου παρουσιάζεται αγνώριστη σε όλους τους αμυντικούς δείκτες. Οπότε η επιλογή για hedge-out φαινόταν με μονόδρομο. Που να ήξερε, όμως, ότι στην άλλη πλευρά του δρόμου περίμενε με το γκάζι πατημένο ο Σπανούλης.

Αποδείχτηκε ακόμη μια φορά ότι μια τέτοια άμυνα (επιθετική) απέναντι σε καλό παίκτη γυρίζει μπούμερανγκ, όταν αυτός θέλει να πασάρει. Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε προβλήματα απέναντι σε αυτές τις συνθήκες είτε επειδή ο Σπανούλης δεν ήθελε να πασάρει γρήγορα τη μπάλα, είτε επειδή δεν υπήρχαν οι σουτέρ να ανοίξουν το γήπεδο και να τιμωρήσουν το αριθμητικό πλεονέκτημα που δημιουργείται. Δεν είναι τυχαία η "έκρηξη" του Ολυμπιακού στο δεύτερο δεκάλεπτο, όταν στο πλευρό του Σπανούλη βρισκόντουσαν οι Λοτζέσκι και Γκριν. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, ωστόσο, αυτή τη σεζόν σπανίως μπαίνει σε διαδικασία κατάχρησης ντρίμπλας, κάτι που οφείλεται αφενός στην συναισθηματική κατάσταση που έχει δημιουργήσει το περσινό κρεσέντο του στου τελικούς και αφετέρου η ισορροπία του φετινού ρόστερ.

Από κάτι τέτοια φαίνεται τι σημαίνει Παπαπέτρου

Με τον Πρίντεζη και τον Αγραβάνη εκτός ο Ιωάννης Παπαπέτρου σίγουρα θα ένιωθε μεγαλύτερο βάρος στους ώμους του πριν το παιχνίδι. Αν έχει δείξει κάτι αυτά τα χρόνια ο συγκεκριμένος είναι ότι δεν προβληματίζεται από κάτι τέτοιο. Είτε λόγω άγνοιας κινδύνου, είτε λόγω υπερβολικής αυτοπεποίθησης. Και τέτοιες εμφανίσεις (12 πόντοι με 5/8 σουτ, 2 ριμπάουντ, 2 ασίστ σε 30 λεπτά) αποτελούν πειστήρια για το τι μπορεί να κάνει στο μέλλον. Όχι επειδή έκανε ένα καλό παιχνίδι, αλλά κυρίως γιατί ανταποκρίθηκε στις συνθήκες του αγώνες.

Ο Παπαπέτρου αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ. Και είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους χρησιμοποιούν με άνεση την καραμέλα της απουσίας δεύτερου 4αρίου. Με δεδομένη την πολυκοσμία στην περιφέρεια ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε την απόφαση από πέρσι να "μετακινήσει" τον Παπαπέτρου στο "4". Οπότε θα έμοιαζε με αυτογκόλ οποιαδήποτε προσπάθεια του προπονητικού τιμ ή της διοίκησης να "καπελώσει" τον 22χρονο φόργουορντ αποκτώντας και άλλον παίκτη πίσω από τον Πρίντεζη. Το αν τώρα ο Παπαπέτρου θα έπαιζε καλύτερα στο "3" ή ταιριάζει περισσότερο στο "4" είναι άλλη συζήτηση, αλλά από τη στιγμή που οι "ερυθρόλευκοι" πορεύονται με συγκεκριμένη απάντηση στο δίλημμα, τότε ο δρόμος που έχουν επιλέξει είναι με διαφορά ο σωστότερος.

Η αγωνιστική άνοδος του Πάτρικ Γιανγκ

Ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε τις δυσκολίες του συγκεκριμένου αγώνα με ένα σφιχτό rotation οκτώ παικτών. Επί της ουσίας δεν δόθηκε χρόνος στον Αθηναίου και στον Μιλουτίνοφ. Για το δεύτερο, όμως, υπάρχει εξήγηση. Ο εκπληκτικός Μπιρτς έμεινε στο παρκέ για 25 λεπτά και τα υπόλοιπα 15 κατέληξαν στον Πάτρικ Γιανγκ. Η διαφορά με τα προηγούμενα ματς ήταν ότι ο Γιανγκ έπαιζε 4-5 και έτσι έβρισκε χρόνο και ο Μιλουτίνοφ. Από τη στιγμή που ο Αμερικανός σέντερ ήταν καλά, δεν υπήρχε λόγος να μπει και τρίτος σέντερ στο rotation. Έμοιαζε, λοιπόν, το μοίρασμα του χρόνου στη θέση του σέντερ με αυτή της σεζόν 2014-15, όταν οι Χάντερ και Ντάνστον μοιραζόντουσαν το χρόνο με παρόμοιο τρόπο, ανάλογα με το ποιος ήταν σε καλύτερα ημέρα, ή δεν είχε πρόβλημα με τα φάουλ.

Ο Γιανγκ έπαιξε 16 λεπτά με τη Μπάμπεργκ και 15 λεπτά με την Φενέρ. Δείχνει να πετάει καλύτερα και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι έκανε season-high σε ριμπάουντ (7), την δεύτερη καλύτερη επιθετική του επίδοση (6 πόντοι με 3/5 δίποπνμτα), ενώ ακόμη είχε 1 κόψιμο. Και δεν χρειάζεται καν να γίνει αναφορά για το εντυπωσιακό follow κάρφωμα του, γιατί σε αυτή την περίπτωση η εικόνα μιλάει από μόνη της.

Αν ο Γιανγκ αποκτήσει αγωνιστική και συναισθηματική σταθερότητα τότε θα δώσει ένα τεράστιο αβαντάζ στον Ολυμπιακό, που ξαφνικά θα αποκτήσει το αθλητικότερο δίδυμο σέντερ στην Euroleague.

Ο γύρος τελειώνει με 10-5

Με το παιχνίδι κόντρα στη Φενέρ ο Ολυμπιακός έκλεισε τον πρώτο γύρο της νέας Euroleague με ρεκόρ 10-5. Ο απολογισμός είναι άκρως θετικός γιατί τον βρίσκει στη 2η θέση. Παράλληλα οι Πειραιώτες έχουν κάνει επί της ουσίας μια μόνο γκέλα (Μακάμπι) και έχουν χάσει δεύτερο εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Οι άλλες τρεις ήττες είναι από τη Γαλατάσαραϊ, τη Ρεάλ και τη Μπάμπεργκ. Εκτός έδρας, όμως, έχει σημειώσει μερικά πολύ σημαντικά "διπλά" και μάλιστα επί διεκδικητών, όπως η Μπασκόνια, ο Παναθηναϊκός, η Νταρουσάφακα και η Ζαλγκίρις.Ως τώρα οι "ερυθρόλευκοι" οφείλουν να είναι πολύ ικανοποιημένοι και αισιόδοξοι για το 2017.