Αν φανταστούμε την αγορά και τον τρόπο που κινείται σαν ένα ποτάμι, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ροή αυτού του ποταμού αλλάζει διαρκώς. Δημιουργούνται καινούργια -διαφορετικά- ρεύματα από τις νέες συνθήκες. Για παράδειγμα το περσινό καλοκαίρι , δεν έχει καμία σχέση με το φετινό.

Και αυτό γιατί αφενός οι ομάδες μπορούν να εκμεταλλευτούν την περσινή τους εμπειρία από το νέο format της Euroleague και αφετέρου διότι η αύξηση του salary cap των ομάδων του ΝΒΑ έχει μπει πλέον στην συνείδηση των παικτών και των ατζέντηδων. Αν λάβουμε υπόψιν μας αυτές τις δύο παραμέτρους μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε τον τρόπο με τον οποίο κινούνται ως τώρα οι ομάδες της Euroleague.

Αναλυτικά το μεταγραφικό παζάρι της Euroleague

Οι παραπάνω αιτίες έχουν οδηγήσει σε μια συνθήκη την οποία αναφέρουν και ξαναναφέρουν οι διοικήσεις και οι προπονητές: Δεν υπάρχουν παίκτες. Και πιο συγκεκριμένα δεν υπάρχουν γκαρντ.

Και σε αυτή την κατεύθυνση έχει κατά κύριο λόγο σπρώξει το ευρωπαϊκό μπάσκετ το ΝΒΑ. Η νέα τηλεοπτική συμφωνία έχει οδηγήσει σε νέα υπέρογκα συμβόλαια. Και εκεί που οι καταξιωμένοι Ευρωπαίοι (ή Αμερικάνοι με καλή καριέρα στο ΝΒΑ) προτιμούσαν να μένουν στην από 'δω πλευρά του Ατλαντικού, τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Στα πόδια τους προσφέρονται πολύ μεγάλα νούμερα, μεγαλύτερα από αυτά που θα έβρισκαν στη δική μας ήπειρο, με αποτέλεσμα να πείθονται να κάνουν αυτό το άλμα.

Η καταμέτρηση που ξεκίνησε πέρσι, οταν και άλλαξαν για πρώτη φορά τα οικονομικά δεδομένα, συνεχίζεται: Σατοράνσκι, Αμπρίνες, Ντιλέινι, Σέρχιο Ροντρίγκεθ και πλέον Τεόντοσιτς, Τζέιμς, Μπογκντάνοβιτς. Μιλάμε για έξι από τους πρωτοκλασάτους γκαρντ της αγοράς. Στη λίστα και ο Μπραντ Ουαναμέικερ ο Αμερικάνος γκαρντ που ξεχώρισε περισσότερο την περσινή σεζόν, αλλά και ο Ντάριους Μίλερ! Μια καλή σεζόν και... έξω από την πόρτα σαν να λέμε.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Σέρχιο Γιουλ που έχει βαλθεί να τρελάνει τους Ρόκετς είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, έστω κι αν υπάρχει η εξήγηση ότι στην ομάδα των Κρις Πολ και Τζέιμς Χάρντεν, ο δικός του χρόνος θα ήταν περιορισμένος.

Τα ίδια και σε ότι αφορά τους φόργουορντ και τους ψηλούς. Ο Τάις πήγε στη Βοστόνη. Πέρσι ο Χάμιλτον με μια καλή χρονιά στη Βαλένθια μετακόμισε στο Νιου Τζέρσεϊ, το ίδιο και ο Σάριτς που κατέληξε στη Φιλαδέλφεια. Ή ο Κουζμίνσκας που φόρεσε τη φανέλα των Νικς και ο Μπέρτανς που έπαιξε στους Σπερς.

Αυτό που άλλαξε επί της ουσίας δεν είναι η ίδια η δεξαμενή. Δεν αυξήθηκαν οι ομάδες. Επί της ουσίας οι "θέσεις εργασίας" παρέμειναν οι ίδιες. Αυτό που άλλαξε είναι η θέληση των παικτών να δοκιμάσουν στο ΝΒΑ. Για παράδειγμα ο Βασίλης Σπανούλης το 2006 άντεξε μόνο ένα χρόνο στο ΝΒΑ. Επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα και έγινε ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες στην Ευρώπη. Το 2017, όμως, η ίδια ιστορία θα γραφόταν διαφορετικά. Και για τον Σπανούλη και για τον Παπαλουκά και ενδεχομένως για τόσους άλλους παίκτες, που δεν θέλησαν να υπογράψουν μίνιμουμ συμβόλαια, αφήνοντας την σιγουριά (μεγάλο συμβόλαιο, καταξιωμένη θέση) της Ευρώπης.

Τώρα όμως; Ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς ενδέχεται να βγάλει πάνω από 30 εκατομμύρια για 3 χρόνια. Μπορεί και 37! Το 2005 ο τότε καλύτερος παίκτης της Ευρώπης, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, έβγαλε 8 εκατομμύρια δολάρια για να κάθεται στον πάγκο των Πέισερς και των Ουόριορς. Τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά και επί της ουσίας επιτρέπουν το οποιοδήποτε ρίσκο, σβήνουν το οποιοδήποτε ερωτηματικό στο μυαλό ενός παίκτη.

Επομένως, η προσδοκία του πολύ μεγάλου συμβολαίου ωθεί ολοένα και περισσότερους παίκτες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τους κάνει να κυνηγούν ακόμη πιο ζεστά και έντονα το όνειρο του ΝΒΑ. Για αυτό και το summer league διακρίνεται από μεγαλύτερη κινητικότητα, για αυτό αρκετοί βετεράνοι (αυτοί που εκπαραθυρώθηκαν από το νέο αίμα που εισήλθε) προτιμούν να περιμένουν στο NBDL και στην ιδέα της επιστροφής στη μεγάλη λίγκα, από το να παίξουν για ένα συμβόλαιο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στην "γηραιά ήπειρο". Πριν μερικά χρόνια ο Τζέιμς δεν θα άφηνε το καλό συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό για να πάει στο ΝΒΑ. Τώρα, όμως, έχει κάθε λόγο να το κάνει.

Αν σε αυτή την συνθήκη προσθέσουμε και την "απειλή" του κινέζικου πρωταθλήματος, τότε η λειψανδρία γίνεται εντονότερη. Στην Κίνα οι παίκτες βρίσκουν πολύ καλά λεφτά και παράλληλα τα βγάζουν πιο εύκολα. Το πρωτάθλημα είναι λιγότερο ανταγωνιστικό, είναι περισσότερο ελεύθερο, τους επιτρέπει να κάνουν νούμερα και το κυριότερο διαρκεί πολύ λιγότερο: έξι μήνες. Αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το παράθυρο της επιστροφής στο δεύτερο μισό της σεζόν. Όπως έκανε για παράδειγμα ο Έρικ ΜακΚόλουμ. Και δεν είναι ο μόνος. Ο Ντάριους Άνταμς ανήκει στην ίδια κατηγορία, ενώ πολύ πιθανό να τους ακολουθήσει ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Άαρον Τζάκσον που ρίχνει την μια πόρτα, μετά την άλλη στις ευρωπαϊκές ομάδες.

Θα πρέπει επομένως να παραδεχτούμε ότι η Ευρώπη, ακόμη και η Euroleague, δεν είναι πλέον μια βασική επιλογή. Αφενός βρίσκεται πολύ πιο πίσω από την 1η (περισσότερο από ότι βρισκόταν πριν από χρόνια), αλλά απειλείται και από το CBA της Άπω Ανατολης.

Ναι, αλλά τώρα τι γίνεται...

Οι ομάδες της Euroleague καλούνται να ζήσουν με τη νέα πραγματικότητα και να πράξουν αναλόγως. Για αυτό και βλέπουμε μια σαφή πρόθεση να κρατήσουν τους παίκτες (ειδικά τους γκαρντ) που μπορούν να κρατήσουν. Όπως έκανε η ΤΣΣΚΑ με τον Κόρεϊ Χίγκινς. Όπως έκανε η Φενέρμπαχτσε με τον Κώστα Σλούκα. Όπως έκανε ο Ολυμπιακός με τον Μάντζαρη (και τον Πρίντεζη). Όπως έκανε η Ρεάλ με τον Άντονι Ράντολφ.

Και που βρισκόμαστε; Τις πρώτες εβδομάδες της καλοκαιρινής περιόδου οι περισσότερες ομάδες παλεύουν με το ΝΒΑ, ένα τοπίο που θα ξεκαθαρίσει ως τις 20 Ιουλίου και τη λήξη του Summer League. Τότε θα λήξουν και οι περισσότεροι όροι για NBA-out που υπάρχουν στα συμβόλαια, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις περιπτώσεις του Νίκολα Μιλουτίνοφ, του Κρις Σίνγκλετον, αλλά και του Ζακ Όγκαστ. Επομένως, κρατούν όσους παίκτες μπορούν, περιμένουν αυτούς που βρίσκονται στο ραντάρ του ΝΒΑ (Ούντο, Λάρκιν) και σχεδιάζουν τις κινήσεις, που θα ακολουθήσουν με τη μορφή ντόμινο.

Οι υπόλοιπες κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα αφορούν κυρίως παίκτες που έκαναν step-up, παίκτες που προέρχονται από φθηνές ομάδες, παίκτες που προέρχονται από χαμηλότερα ράφια (Eurocup) και προσθήκες από τις τοπικές αγορές. Δεν είναι τυχαίο ότι η οι μοναδικοί παίκτες επιπέδου Top-8 που άλλαξαν ομάδα είναι αυτοί που έμειναν ελεύθεροι από το ξεκαθάρισμα της Εφές (πχ ο Ερτέλ) και της Μπασκόνια, που κινείται από τη δική της μεριά σε πιο στενά οικονομικά δεδομένα.

Αναλυτικά: οι κινήσεις ως τώρα έχουν γίνει από ομάδες με μικρότερα μπάτζετ όπως η Ζαλγκίρις (Μότουμ, Βέστερμαν, Λεκαβίτσιους, Λίμα), η Μπάμπεργκ (Στρέλνιεκς, Μίλερ θα ακολουθήσει και ο Μέλι) και ο Ερυθρός Αστέρας που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα (Σιμόνοβιτς, Τζένκινς, Μίτροβιτς, Γιόβιτς), είτε απο ομάδες που δεν θα πάρουν μέρος φέτος στη Euroleague, από την Γαλατάσαραϊ (Γκιουλέρ στη Φενέρμπχτσε) και από την Νταρουσάφακα (Κλάιμπερν, Ουαναμέικερ).

Είναι σύνηθες φαινόμενο ομάδες που πάνε καλά να τροφοδοτούν παίκτες στις καλύτερες ομάδες. Πέρσι το έκανε η Λοκομοτίβ Κουμπάν και η Μπασκόνια, που έφτασαν φάιναλ-φορ. Φέτος, το ίδιο γίνεται από τις καλές ομάδες, που μπορεί να μην μπήκαν στην 8άδα, αλλά άφησαν καλές εντυπώσεις. Οι Λιθουανοί, οι Γερμανοί και οι Σέρβοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Και οι παίκτες που αποχώρησαν έκαναν το λεγόμενο step-up και θα βρουν καλύτερα συμβόλαια.

Παράλληλα, οι υπόλοιπες ομάδες κοιτάζουν την ίδια περιορισμένη δεξαμενή παικτών. Με σειρά προτεραιότητας. Οι ρώσικες ομάδες (ΤΣΣΚΑ, Χίμκι) και η Φενέρμπαχτσε έχουν τον πρώτο λόγο . Στο τραπέζι των μεταγραφών αυτές που μιλούν πρώτες είναι οι ομάδες με τα μεγάλα λεφτά (και τη χαμηλή φορολογία). Ακολουθούν οι ισπανικές (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα), η Εφές και ο Ολυμπιακός, που επίσης φέτος προσφέρει συμβόλαια που είτε ξεπερνούν, είτε πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο ο Μπραντ Ουαναμέικερ να είναι διακαής πόθος για τα μεγάλα πορτοφόλια και ο Τζόρνταν Θίοντορ της Μπάνβιτ να βρισκόταν σε όλες τις λίστες των ομάδων της δεύτερης κατηγορίας ή της τρίτης κατηγορίας. Για αυτό γκαρντ με σκορ όπως ο Λάρκιν είναι περιζήτητοι. Οι ομάδες αν μη τι άλλο αναζητούν αθλητικότητα, παιχνίδι ένας-ένας και γενικότερα ποιότητα. Παράλληλα, ψάχνουν να γεμίσουν τον πάγκο τους. Είδαμε για παράδειγμα τον Ολυμπιακό και την Ρεάλ που έφτασαν στο φάιναλ-φορ να μένουν από δυνάμεις στους τελικούς της εγχώριας λίγκας και να χάνουν τον τίτλο. Και μιλάμε για δύο ομάδες που είχαν βάθος στον πάγκο και αρκετές λύσεις. Είναι φανερό ότι ο μαραθώνιος των 30 αγωνιστικών, συν τα παράθυρα για τις Εθνικές ομάδες, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη.

Επομένως, αξίζει να δούμε πρακτικά τον μεταγραφικό χάρτη με μια διαφορετική ματιά:

Ολυμπιακός

Κινήθηκε άμεσα για να κρατήσει δύο Έλληνες της βασικής πεντάδας: τον Μάντζαρη και τον Πρίντεζη. Άφησε δύο ερωτηματικά σε ότι αφορά τον κατάσταση τους (Χάκετ, Λοτζέσκι), καθώς δεν θέλει να ρισκάρει το ενδεχόμενο απώλειας παικτών κατά τη διάρκεια της χρονιάς, δεδομένου και του μεγάλου μέσου όρου ηλικίας των Σπανούλη-Πρίντεζη και τον Γκριν. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν λίγες λύσεις στους ψηλούς προσανατολίζεται στο να κρατήσει (ΝΒΑ επιτρέποντος) τους Μιλουτίνοφ και Μπιρτς. Από εκεί και πέρα αντικατέστησε τον Γκριν με τον Στρέλνιεκς και τον Τίλι σε ρόλο back-up "4". Απέκτησε δηλαδή έναν παίκτη από την εύκολα προσβάσιμη Μπάμπεργκ και πρόσθεσε έναν ελεύθερο ρολίστα από ομάδα Top-8.

Παναθηναϊκός

Οι "πράσινοι" από τη δική τους πλευρά κινούνται προς άλλο (οικονομικότερο) μοτίβο. Σε αυτά τα πλαίσια κράτησαν τον Κένι Γκάμπριελ και αποχαιρέτησαν τον ακριβό Γιάννη Μπουρούση, ενώ κράτησαν τον Τζέιμς Γκιστ. Από την άλλη έχασαν τον Τζέιμς (για το ΝΒΑ) και πρόσθεσαν δύο Έλληνες (Βουγιούκα, Όγκαστ) από το Eurocup και το FIBA Champions League αντίστοιχα και τον νεαρό Λούκας Λεκαβίτσιους. Ο Λιθουανός πήρε περισσότερα χρήματα από τη Ζαλγκίρις, αλλά και πάλι ανήκει στην κατηγορία "οικονομικός", έχοντας όμως εμπειρία τριών ετών από την Euroleague, σε μια ομάδα που έχει πολύ μικρό μπάτζετ και μοιραία ανήκει στην κατηγορία "φυτώριο" για τους υπόλοιπους.

Εφές

Από τη Ζαλγκίρις "ψώνισε" και η ομάδα του Περάσοβιτς. Πήρε τον Μπροκ Μότουμ αντί του ΝτιΣόν Τόμας και δύο παίκτες από το τουρκικό πρωτάθλημα: τον Ρίκι Λίντο που ήταν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, πριν τελειώσει τη χρονιά στη Μπασκόνια και τον Τζόρνταν Θίοντορ που έβγαλε μάτια με την Μπάνβιτ. Επομένως και για την Εφές η μανιέρα ήταν η ίδια: επιλογή από τις ομάδες-φυτώριο, επιλογή από τη λίγκα και ανανέωση δύο ψηλών (Ντάνστον, Τόμας). Αυτό που κάνει την ομάδα της Κωνσταντινούπολης να διαφέρει ήταν η επιλογή της να αφήσει τον Τόμας Ερτέλ, που ούτως ή άλλως φαινόταν ότι δεν τα πήγαινε καλά με τον Περάσοβιτς καθώς και τους Πολ, Χάνεϊκατ και Γκρέιτζερ. Απαλλαγμένη από τους περιορισμούς για κοινοτικά διαβατήριο και έχοντας αρκετά χρήματα να διαθέσει η Εφές αισθάνεται αισιοδοξία ότι θα βρει μετά τα τέλη Ιουλίου τους παίκτες που θέλει.

Μπασκόνια

Ούτως ή άλλως οι Βάσκοι είναι από τις πιο δραστήριες ομάδες κάθε καλοκαίρι. Είναι εξάλλου αυτή η πολιτική του Κερεχέτα, που έχει πολύ καλό πρόγραμμα recruiting (όχι μόνο σε μικρές χώρες της Ευρώπης, αλλά και στην Λατινική Αμερική) και συχνά μπαίνει στη διαδικασία αγοροπωλησιών. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος οι Βάσκοι είναι διατεθειμένοι να σπάσουν αυγά. Ο Σεγκέλια οδεύει προς Μαδρίτη και ο Χάνγκα προς το Σαν Αντόνιο. Διαφορετικά θα καταλήξει σε κάποια καλή ευρωπαϊκή ομάδα, ως ένας από τους ποιοτικούς και έμπειρους two-way περιφερειακούς της αγοράς. Ο Λάρκιν είναι στόχος για τις περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες (Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό), αλλά φαίνεται να καταλήγει στη Μπαρτσελόνα και στα χέρια του πρώην προπονητή του, Σίτο Αλόνσο. Οι άλλοι (Μπλάζιτς, Τίλι, Μπάντιτζερ, Λουθ) έμειναν ελεύθεροι και ο κορμός απαρτίζεται αποκλειστικά από τους Μπεμπουά, Βόιτμαν, Τζοπ και ενδεχομένως τον Σενγκέλια αν δεν πωληθεί στους Μαδριλένους.

Οι ως τώρα επιλογές των Βάσκων είναι ο αθλητικός "τρίποντος" Γιάνις Τίμα που επίσης προέρχεται από το Eurocup (Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης) κάνοντας μια χρονιά με πολύ καλά νούμερα. Ο Λετονός ήταν επίσης ένας από τα περιζήτητα - και ενδεχομένως- υπερτιμημένα φρέσκα πρόσωπα. Όσο για τον δεύτερο; Είναι ο 24χρονος ύψος 2.13 Γάλλος σέντερ Βινεσέντ Ποϊριέρ, που οι Βάσκοι φιλοδοξούν να εξελιχθεί σε δεύτερο... Βόιτμαν. Ένα στοίχημα, δηλαδή, με μικρή εμπειρία από την Pro-A (Παρί Λεβαλουά, Τουλόν).

Μπάμπεργκ

Όσοι βλέπουν την άλλη όψη του νομίσματος και προσπαθούν να "υπολογίσουν" την αξία μιας ομάδας λένε ότι μην μετράς τα συμβόλαια που πλήρωσε αυτή τη χρονιά, αλλά τα συμβόλαια που πήραν οι παίκτες της τα επόμενα. Η Μπάμπεργκ επομένως δεν είναι μια από τις πιο φθηνές ομάδες της διοργάνωσης, αλλά μια από τις πιο ακριβές, γιατί οι παίκτες της εξαργύρωσαν μια γεμάτη χρονιά. Αυτή μπορεί να μην αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα, αλλά αποτυπώθησαν στη μπασκετική συνείδηση της Ευρώπης.

Συγκεκριμένα η Μπάμπεργκ έχασε ή θα χάσει τους περισσότερους βασικούς παίκτες: τον Τάις (Σέλτικς), τον Μέλι (Φενέρμπαχτσε;), τον Μίλερ (προσπερνά την Μπαρτσελόνα για χάρη του ΝΒΑ), τον Κοζέρ (Ρεάλ) και τον Στρέλνιεκς (Ολυμπιακό). Πλήρωσε το τίμημα της καλής πορείας και του μικρού μπάτζετ, καθώς δεν μπορούσε να πληρώσει τους παίκτες που εντόπισε και επί της ουσίας έμπασε στη μεγάλη σκηνή. Αντ' αυτού οι Γερμανοί, με μπροστάρη τον εξαιρετικό recruiter Αντρέα Τρινκέρι (Χάινς, Τάιους, Γκάουντλοκ, Ουαναμέικερ, Μίλερ), εμπιστεύτηκαν την γερμανική λίγκα για τις πρώτες κινήσεις τους. Επειδή η διαδικασία του "μεγάλου ψαριού που τρώει το μικρό" μοιάζει με αλυσίδα, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Μπάμπεργκ από μικρό ψάρι στην Euroleague, γίνεται ταυτόχρονα μεγάλο ψάρι στη Μπουντσελίγκα. Έτσι πήρε τον γκαρντ της Μπάγερν Μονάχου με το καλό σουτ, τον Μπράις Τέιλορ και τον πάουερ-φόργουορντ της Ουλμ, τον Όγκαστιν Ρούμπιτ. Δύο παίκτες Eurocup δηλαδή, ψωνίζοντας από το ράφι αμέσως πιο κάτω από το δικό της.

Η τρίτη της κίνηση ήταν ένας ελπιδοφόρος - οικονομικός - φόργουορντ από τον Ερυθρό Αστέρα, ο Λούκα Μίτροβιτς, που θα έχει την ευκαιρία να κάνει ένα βήμα παραπάνω και να ανεβάσει τις μετοχές του σε μια ομάδα και δίπλα από έναν προπονητή, που ξέρει να κάνει ακριβώς αυτό.Εξαίρεση του κανόνα; Η απόκτηση του Ντάνιελ Χάκετ, ο οποίος προέρχεται μεν από ομάδα Final Four, αλλά είχε χάσει όλη τη σεζον λόγω τραυματισμού και μπορεί να θεωρηθεί ερωτηματικό.

ΤΣΣΚΑ

Ο Δημήτρης Ιτούδης πιστεύει στην δημιουργία κορμού στις ομάδες. Για αυτό και δεν είναι υπέρ των αθρόων αλλαγών. Στόχος της ΤΣΣΚΑ εξαρχής ήταν να κρατήσει τους παίκτες που είχε στο ρόστερ και να κάνει δύο αλλαγές σε ξένους, από τη στιγμή που τα χέρια της είναι δεμένα σε ότι αφορά τους Ρώσους παίκτες. Η μπάλα πήρε τον Άαρον Τζάκσον και τον Τζόελ Φρίλαντ, με τον πρώτο να θυσιάζεται για χάρη του συμβολαίου του Τεόντοσιτς ή του αντικαταστάτη του. Ο τρίτος που αποχώρησε ήταν ένας παίκτης με μικρή συμμετοχή, ο Ντίμα Κουλάγκιν. Ερωτηματικό είναι και το μέλλον του Τζέιμς Όγκαστιν, που δεν αποκλείεται να αποχωρήσει αν βρεθεί κάτι καλύτερο.

Σε αυτά τα πλαίσια κράτησε τον Κόρεϊ Χίγκινς, ενώ λόγω του διαφαινόμενου αποχωρισμού με τον Μίλος Τεόντοσιτς μπήκε στη διαδικασία να αλλάξει τον σχεδιασμό και να ξεφύγει από το τυπικό στήσιμο της "pick-n-roll ομάδας". Για αυτό και θέλησε να προσθέσει έναν ακόμη αθλητικό φόργουορντ (Κλάιμπερν) θυσιάζοντας πίσω από τον Κουρμπανοφ μια θέση ξένου, ενώ παράλληλα κινήθηκε για έναν ψηλό που να μπορεί να σουτάρει και να απειλήσει από μακριά, τον Κρις Σίνγκλετον.

Θέλοντας να βάλει ποιότητα στην περιφέρεια η ομάδα του στρατού επέλεξε για αντι-Τεόντοσιτς τον Μπραντ Ουαναμάικερ, έχοντας να αντιμετωπίσει τον σκόπελο του ΝΒΑ και τον ύφαλο της Φενέρμπαχτσε. Παράλληλα σε μια πιο σίγουρη λύση επέλεξε τον Λίο Βέστερμαν, τον πιο ποιοτικό pick-n-roll παίκτη από τους γκαρντ εκτός Top-8, που είναι σε καλή ηλικία, διαθέτει αξιόπιστο σουτ και παράλληλα έχει μέγεθος και εμπειρία από Euroleague.

Είδαμε, όμως, ότι η ΤΣΣΚΑ κινήθηκε αστραπιαία για να κρατήσει τον καλό της περιφερειακό (Χίγκινς) και τον καλό της ψηλό (Χάινς), γνωρίζοντας ότι αν τους χάσει ακόμη και η ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ευρώπη, θα έχει πρόβλημα λόγω των περιορισμένων λύσεων στην αγορά. Η πιο τρανή απόδειξη για την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων στην αγορά έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Μοσχοβίτες κινούνται να "σπάσουν" συμβόλαια δύο διαφορετικών παικτών για να καλύψουν τη θέση του back-up σέντερ.

Όσο για τους δύο νεοφερμένους; Και οι δύο από ομάδες με μικρό μπάτζετ (Ζαλγκίρις) ή ομάδα που δεν συνεχίζει στο Eurocup (Κλάιμπερν).

Μιλάνο

Οι Ιταλοί είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση, πέρα από την πρόσληψη του Σιμόνε Πιανιτζάνι στη θέση του Γιασμίν Ρέπεσα. Φαίνεται όμως ότι θα αποχαιρετίσει τα συμβόλαια που έβαλε ο Κροάτης τεχνικός και έληξαν, δηλαδή αυτά των Ραντούλιτσα, Μάτσβαν και ΜακΛίν. Από την άλλη οι Ρακίμ Σάντερς και Ρίκι Χίκμαν που διασώθηκαν από το περσινό ναυάγιο, θα κλείσουν τρύπες στις ομάδες της δεύτερης ή της τρίτης ταχύτητας.

Ποιοι μένουν; Οι Ιταλοί , που μπορεί να είναι ρολίστες, αλλά είναι οι καλύτεροι που κυκλοφορούν εκτός ΝΒΑ (Αμπάς, Πάσκολο, Τσιναντσιαρίνι, Φοντέκιο, Τσερέλα) και οι τρεις Ευρωπαίοι γκαρντ (Καλνιέτις, Ντράγκιτς, Σίμον), που δύσκολα ούτως ή άλλως αντικαθιστώνται.

Μπαρτσελόνα

Η ομάδα της Καταλανίας προσπαθεί να μπει σε διαδικασία rebuilding, αλλά κουβαλάει ακόμη συμβόλαια του παρελθόντος. Είτε από την εποχή Κρέους, είτε από την εποχή Ντε Λα Φουέντε. Και για αυτό δεν έχει δείξει έντονη δραστηριότητα, πλην της απόκτησης του Τομάς Ερτέλ, ενός παίκτη με ποιότητα, αλλά και πολλά ερωτηματικά για το αν τελικά κάνει για το υψηλότερο επίπεδο. Ίσως να παίζει ρόλο και το γεγονός ότι η ομάδα μπάσκετ και όλο το κλαμπ (άρα και το ποδόσφαιρο) λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, οπότε παρατηρείται καθυστέρηση ακόμη και λόγω του Λιονέλ Μέσι και του συμβολαίου του.

Σε σχέση με πέρσι οι "μπλαουγράνα" άφησαν να φύγουν τα μπαλώματα της περσινής σεζόν (Ρένφρο, Μάμφορντ, Φαβεράνι) και οι τρεις βετεράνοι που είχαν αρκετά προβλήματα τραυματισμών (Ντόλμαν, Όλεσον, Περπέρογλου). Κατά τα άλλα έχει αρκετούς παίκτες με συμβόλαιο (Τόμιτς, Ράις, Κόπονεν, Κλαβέρ, Ρίμπας, Βεζένκοφ) συν τον Ναβάρο που αποφάσισε να συνεχίσει. Το πρόβλημα για τον Σίτο Αλόνσο είναι ο Ράις, με τον οποίο γίνονται συζητήσεις αποζημίωσης. Όχι μόνο γιατί δεν υπολογίζεται στα πλάνα, αλλά και επειδή έχει κοινοτικό διαβατήριο. Υπενθύμιση: οι ισπανικές ομάδες μπορούν να αποκτήσουν μόνο δύο Αμερικάνους και στη λίστα της Μπάρτσα βρέθηκε ο Σέιν Λάρκιν και ο Ντάριους Μίλερ, που διαθέτουν σκορ, εμπειρία από τη Euroleague και θα εξαργυρώσουν την πολύ καλή χρονιά που έκαναν. Αν και όπως φαίνεται ο τελευταίος θα προτιμήσει το ΝΒΑ.

Να σημειωθεί πάντως ότι ως τώρα οι μοναδικές μεταγραφές παικτών από Top-8 σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα ήταν ο Ερτέλ, ο Τίλι και ο Χάκετ με το μεγάλο ερωτηματικό δίπλα από το όνομα του, λόγω του σοβαρού του τραυματισμού.

Φενέρμπαχτσε

Οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν δύο προβλήματα σε ότι αφορά την προσπάθεια κατάρτισης του ρόστερ για την επόμενη χρονιά. Και τα δύο λογικά και αναμενόμενα. Το πρώτο είναι ότι ως πρωταθλητής θα πρέπει να πληρώσουν την υπεραξία που δημιούργησαν οι ίδιοι οι παίκτες με την επιτυχία τους και το δεύτερο είναι οι σειρήνες του ΝΒΑ. Και οι ως τώρα κινήσεις τους είναι συνδεδεμένες με το μέλλον του Μπογκντάνοβιτς και του Ούντο. Ο πρώτος φαίνεται να καταλήγει στο Σακραμέντο, ενώ δεν αποκλείεται να καταλήξει πίσω στην Αμερική και ο ψηλός που έκανε τη διαφορά πέρσι.

Ο "Ζοτς" ούτως ή άλλως είναι ένας προπονητής που θέλει να χτίζει πάνω σε συγκεκριμένο κορμό, επενδύοντας στην ομοιογένεια και στο προπονητικό του πρόγραμμα. Τα δύο ξεκαθαρίσματα που έκανε στη Φενέρ είχαν να κάνει α) με τα συμβόλαια από εποχής Πιανιτζάνι και β) με την επιθυμία του να αφαιρέσει το τουρκικό στοιχείο (Πρέλζιτς, Ερντέν κτλ). Οπότε ήταν λογικό να περιμένουμε την παραμονή παικτών όπως ο Ντίξον, ο Βέσελι, ο Σλούκας, ο Νάναλι, ο Κάλινιτς και ο Ντατόμε, είτε αυτοί είχαν συμβόλαιο, είτε υπέγραψαν ανανέωση.

Η πρώτη κίνηση που επίσης μαρτυρά το συμπέρασμα που αναφέρθηκε παραπάνω και αφορά την λειψανδρία στις θέσεις των γκαρντ ήταν ο Σινάν Γκιουλέρ. Ένας βετεράνος Τούρκος παίκτης που έχει μεγάλη εμπειρία με την Εφές και την Γαλατάσαραϊ, είναι αρχηγός της Εθνικής ομάδας, αποδεδειγμένα καλός δημιουργός και διατηρεί το status -παρά την ηλικία του - του καλού αμυντικού. Το όλο πλάνο βγάζει νόημα:δεν υπάρχει άλλος Μπογκντάνοβιτς, οπότε θα προστεθούν περισσότεροι παίκτες α) για να καλύψουν το κενό β) για να προσθέσουν βάθος στην ομάδα.

Όταν ξεκαθαρίσει η κατάσταση στο ΝΒΑ οι Τούρκοι θα επισημοποιήσουν την "προαγωγή" στο 4-5 (αντί του Άντιτς θα έρθει ο Μέλι) και θα περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο Μπραντ Ουαναμέικερ, ο περιζήτητος Αμερικάνος γκαρντ της Νταρουσάφακα.

Χίμκι

Με την επιστροφή της στην Euroleague η Χίμκι ανέβασε το μπάτζετ και κινείται δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι. Το πρώτο βήμα ήταν να αδειάσει τις θέσεις ξένων, κρατώντας μόνο τον Τοντόροβιτς που είχε συμβόλαιο. Κράτησε τους free agents Ρώσους (Μόνια, Ζαίτσεφ, Μόνια, Σοκόλοφ, Βλιάτσεφ) και πρόσθεσε τον Ζουμπκόφ, τον οποίο γνώριζε ο Γιώργος Μπαρτζώκας από τη συνεργασία τους στην Λοκομοτίβ Κουμπάν. Επομένως η ρώσικη ομάδα θωράκισε το ρόστερ της με το τοπικό στοιχείο, γνωρίζοντας ότι χρειάζονται αρκετοί ετοιμοπόλεμοι παίκτες.

Παράλληλα η πρώτη της κίνηση ήταν η απόκτηση ενός defensive stopper (Τσαρλς Τζένκινς) και ενός δημιουργικού γκαρντ, του Στέφαν Μάρκοβιτς. Και οι δύο προέρχονται από πολύ καλή χρονιά. Ο πρώτος στον Ερυθρό Αστέρα (που δεν κατάφερε λόγω οικονομικών δεδομένων να κρατήσει τους παίκτες της) και ο δεύτερος στην Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, μιας ομάδας από το Eurocup. Και αυτοί δηλαδή ακολούθησαν την πεπατημένη κοιτώντας τα ίδια ράφια.

Μακάμπι Τελ Αβίβ

Οι Ισραηλινοί κινούνται προς τη διαδικασία ανασυγκρότησης του ρόστερ μετά τις καταστροφικές δύο τελευταίες σεζόν. Επομένως είναι διατεθειμένοι να κάνουν αρκετές αλλαγές. Εν αντιθέσει με τις προηγούμενες χρονιές που αγόραζαν τους καλούς παίκτες που κυκλοφορούσαν πριν καν το τέλος της χρονιάς (Μίλερ-Ζίρμπες πέρσι, Ροτσέστι-Εμπάκουε πρόπερσι), άργησαν να ανακοινώσουν τον προπονητή (Σπάχια) και μπήκαν πιο αργά στο παιχνίδι.

Οι πρώτες τους κινήσεις αφορούν κυρίως την εγχώρια αγορά και το εθνικό στοιχείο. Έφεραν πίσω τον Κοέν που τον γνωρίσαμε στον Άρη και τον MVP της λίγκας, τον ΝτιΜπαρτόλομεο. Από εκεί και πέρα επέλεξε έναν παλιό γνώριμο, τον Άλεξ Τάιους και πήρε τον Μάικλ Ρολ. Ο πρώτος είναι από τους λίγους διαθέσιμους "σίγουρους" αθλητικούς ψηλούς και προέρχεται από μια ομάδα (Γαλατά) που δεν θα συνεχίσει στην Euroleague, ενώ ο άλλος μετά το ανεπιτυχές πέρασμα του από τη Μπασκόνια (2015-16), έκανε μια εξαιρετική χρονιά στην έκπληξη του τουρκικού πρωταθλήματος, την Μπεσίκτας.

Ρεάλ Μαδρίτης

Σε χαμηλές στροφές κινούνται και οι Μαδριλένοι που έμπλεξαν και αυτοί με το ΝΒΑ και τον... Κερεχέτα. Έχουν έρθει σε συμφωνία με τον Σενγκέλια, πριν προκύψει μπλέξιμο, ενώ λέγεται ότι βρίσκονται κοντά στον Άνταμ Χάνγκα, αν αυτός δεν γίνει "Σπιρούνι". Από εκεί και πέρα ανανέωσαν τον Άντονι Ράντολφ που στο δρόμο απέκτησε και κοινοτικό διαβατήριο και πλέον ψάχνουν να διαχειριστούν τις θέσεις των κοινοτικών (Κάρολ, Ματσιούλις, Χάντερ, Τέιλορ, Ντρέιπερ), έχοντας όμως το μαχαίρι και τον πρώτο λόγο. Ο μοναδικός που έχει αποχαιρετήσει στα σίγουρα είναι ο Νοτσιόνι που αποσύρθηκε, ενώ αναμένεται να μείνει ως ένας από τους δύο ξένους, ο Τρέι Τόμπκινς. Το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τον Ντρέιπερ που θα δώσει τη θέση του στον Φαμπιέν Κοζέρ, έναν ακόμη παίκτη από τη Μπάμπεργκ που βρήκε "ακριβότερη" στέγη.

Επίσημα κράτησαν τον αρχηγό Φελίπε Ρέγες, ενώ πρόσθεσαν έναν νεαρό ταλαντούχο Ισπανό, τον 20χρονο Σαντιάγκο Γιούστα. Επί της ουσίας πρόκειται για μια από τις δύο επιστροφές (είχε δοθεί δανεικός στην Ομπραντόριο), με την άλλη να μην είναι δεδομένη και να αφορά τον Λίμα, που μετέχει στο Summer league.

Μάλαγα

Η ομάδα του Χουάν Πλάθα κινήθηκε όπως κι οι υπόλοιποι, κρατώντας δηλαδή τα σημαντικά κομμάτια του παζλ: τον ανερχόμενο Άλμπερτ Ντίαθ, τον φόργουορντ Ντάνι Ντίεθ, τον αρχηγό της, τον βετεράνο Κάρλος Σουάρεθ, τον Αμερικανό φόργουορντ Τζεφ Μπρουκς και κατά κύριο λόγο τον Νεμάνια Νέντοβιτς, τον πυραυλοκίνητο γκαρντ, που της λύνει πολλά από τα βασικά προβλήματα στη θέση.

Βαλένθια

Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε η Βαλένθια δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Οι Ισπανοί κράτησαν τον παίκτη που κινδύνευαν να χάσουν, τον Ντούμπλιεβιτς και πήραν δύο παίκτες διαφορετικού διαμετρήματος. Ο ένας είναι ο σουτέρ Άαρον Ντούρνεκαμπ, ο οποίος αν και μεγάλος σε ηλικία έκανε πέρσι το "μπαμ" με την Τενερίφη και "ανάγκασε" τον Τσους Βιντορέτα να τον φέρει μαζί του και ο άλλος ένας ταλαντούχος 19χρονος κοινοτικός, ο Ισλανδός Τρίγκβι Χίλινασον. Μια επένδυση για το μέλλον και ένας παίκτης από το FIBA Champions League με άλλα λόγια.

Όσο για αυτούς που βλέπουν την έξοδο; Ο μοναδικός σίγουρος είναι ο Σίκμα, που καταλήγει στην Άλμπα, αδειάζοντας τη μια από τις δύο θέσεις των Αμερικάνων, αλλά και ο Βέλγος πλέι-μέικερ, Σαμ Βαν Ρόσομ. Αντίθετα, ανανέωσε ο Αντουάν Ντιό, ο οποίος αποτελεί έναν από τους λίγους αυθεντικούς πλέι-μέικερ της αγοράς, για αυτό και βρέθηκε σε πολλές λίστες.

Ζαλγκίρις Κάουνας

Η Ζαλγκίρις, όπως και η Μπάμπεργκ, ήταν από τις ομάδες που έχασε γρήγορα κάποιους παίκτες και κινήθηκε αντίστοιχα γρήγορα για να τους καλύψει. Οι Λιθουανοί αποχαιρέτησαν τους Βέστερμαν, Μότουμ, Λεκαβίτσιους και τον Λίμα και απέκτησαν παίκτες με μικρή ή μηδαμινή εμπειρία από την Euroleague. Επί της ουσίας πρόκειται για παίκτες που θα έχουν την ευκαιρία να καθιερωθούν στη μεγαλύτερη σκηνή.

Ο Ντι Μποστ για παράδειγμα είναι ένας Αμερικανός (με κοινοτικό διαβατήριο) που έχει αφήσει καλά δείγματα, τόσο από το πέρασμα του από την Ευρωλίγκα με την Ζιέλονα Γκόρα, όσο και πέρσι στη Μονακό. Ένας εξαιρετικός αθλητής, που ενδέχεται να εξελιχθεί σε αποκάλυψη για τη Ζαλγκίρις. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και με τον Βασίλιγιε Μίσιτς, τον ταλαντούχο Σέργο γκαρντ που είχε παίξει για λίγο στον Ερυθρό Αστέρα, αλλά τώρα θα δοκιμάσει να εδραιωθεί.

Ο γκαρντ Ρόις Ο'Νιλ ανεβαίνει ένα-ένα τα σκαλιά. Από το κολέγιο στη Γερμανία, από εκεί στη Γκραν Κανάρια και εντέλει στην Euroleague. Ο ψηλός που απέκτησε, ο Μπράντον Ντέιβις δεν έχει εμπειρία από την Euroleague. Έχει παίξει στην Ιταλία (Βαρέζε) και στη Γαλλία (Σαλόν, Μονακό), από όπου και τον επέλεξε ο Σάρας. Παρόμοιο status έχει και ο αθλητικός φόργουορντ Άαρον Ουάιτ από τη Ζενίτ (τρίτος παίκτης που "μεταγγίζει" στην Euroleague), που δεν είχε εμπειρία από το κορυφαίο πρωτάθλημα.

Είναι λογικό τόσο η Μπάμπεργκ, όσο και η Ζαλγκίρις να κινούνται σε αυτό το μοτίβο. Να ψάχνουν δηλαδή φθηνότερους παίκτες. Δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να δελεάσουν παίκτες καταξιωμένους από την Euroleague, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για αθλητές από άλλες διοργανώσεις ή μικρότερα πρωταθλήματα.

Ερυθρός Αστέρας

Οι Σέρβοι από την άλλη υπηρετούν μια διαφορετική φιλοσοφία. Λειτουργούν ως "φυτώριο". Συγκεντρώνουν όλο το τοπικό ταλέντο και μπαίνουν στη διαδικασία να το μοιράζουν σε άλλες ομάδες (Μαριάνοβιτς, Κάλινιτς, Μπλάζιτς, Ζίρμπες), κάτι που φιλοδοξούν να κάνουν και φέτος. Ο Τζένκινς πήγε στη Χίμκι, ο Μίτροβιτς στη Μπάμπεργκ, ο Ντάνγκουμπιτς δοκιμάζει στο ΝΒΑ, ο Σιμόνοβιτς κατέληξε στη Ζενίτ και ο Γιόβιτς ισορροπεί μεταξύ Μπάγερν και Λοκομοτίβ.

Η ομάδα του Βελιγραδίου κινείται σε ρηχά νερά, έχοντας μικρές οικονομικές δυνατότητες. Οι μοναδικές της κινήσεις είναι η υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου με τον Ράνκο Σίμοβιτς και η προσθήκη του Αμερικανού Τζόνα Μπόλντεν που διακρίθηκε με την Ζελέζνικ. Κίνηση από την εγχώρια λίγκα, δηλαδή κι αυτή.

Μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια οι Σέρβοι περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή να προσθέσουν ξένους και να καλύψουν τα κενά τους, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που πρόσφεραν μια χρονιά στην Euroleague σε καταξιωμένους γηγενείς παίκτες που ξέμεναν (Στίματς, Μπιέλιτσα, Κούζμιτς).