Έγινε... γιο-γιο ο αργοκίνητος ΠΑΟΚ

Σας θυμίζω την εισαγωγή του άρθρου μου μετά το 5-0 επί του ΟΦΗ: “Κουραστικό και βαρετό το γνωστό “αυτό είναι το ποδόσφαιρο”, λέει όμως την αλήθεια για το ομαδικό άθλημα, που περισσότερο από κάθε άλλο, επιφυλάσσει, πολύ συχνά, απροσδόκητα, παράξενα, ακόμη και... θαύματα. Το να νικήσει ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου με 5-0 τον ΟΦΗ ξεπερνά τα όρια της παραξενιάς και πλησιάζει τα χωράφια του παράλογου. Αλλά από αυτή την ομάδα έχουμε συνηθίσει σε... παλαβομάρες

Ηταν ο ΠΑΟΚ των πρώτων 45 λεπτών μια αξιολύπητη ομάδα, η οποία, ενώ είχε προηγηθεί νωρίς - νωρίς στην Τούμπα, μόλις στο 5', επέτρεψε στον ΟΦΗ να μοιάζει, επί 40 λεπτά, με Μπάγερν. Να έχει κατοχή μπάλας, να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και να δημιουργεί ευκαιρίες, ενώ οι παίκτες του Χουμπ Στέφενς δεν βρήκαν ούτε μια άλλη στιγμή για να δηλώσουν επιθετικά την παρουσία τους, πέρα από μία ακόμη προσπάθεια του Αθανασιάδη”

Ο ΠΑΟΚ ήταν αξιολύπητος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με τον Παναθηναικό και απέδειξε ότι είχαν δίκιο όσοι δε βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν με το 5-0 και να προεξοφλήσουν ότι η ομάδα βρήκε τον εαυτό της, αλλά, αντίθετα, προβληματίστηκαν, μην παραλείποντας την κάκιστη απόδοση του ΠΑΟΚ στα 60 πρώτα λεπτά του αγώνα με τον ΟΦΗ, μέχρι να γίνει δηλαδή το 2-0.

Η εμφάνιση στο υποτιθέμενο ντέρμπι με τον Παναθηναικό ήταν άθλια. Πέρα για πέρα. Από την αρχή έως το τέλος. Διότι είδαμε έναν ΠΑΟΚ ράθυμο, νωχελικό και ανοργάνωτο, να τον κάνει γιο-γιο ο ενθουσιώδης, ολόφρσκος και ταχύτατος Παναθηναικός. Να τον πνίγει με το πρέσινγκ. Να τον σφυροκοπά με έξυπνους και ταχείς συνδυασμούς. Να τον παίζει μονότερμα. Και να μην τον διαλύει, από το πρώτο ημίχρνο κιόλας, για δύο λόγους. Γιατί υπήρχε ο Γλύκος (που φέρει, πάντως, μερίδιο ευθύνης στο δεύτερο γκολ) και γιατί οι παίκτες του Αναστασίου έδειξαν πάλι αδυναμία στο να σκοράρουν με ορθόδοξο τρόπο. Δεν είναι καθόλου συμτωματικό το γεγονός ότι τελικά πήραν την (πανάξια και δικαιότατη) νίκη με δυο “στημένα”. Τα “στημένα” που δήθεν ήταν η σπεσιαλιτέ του ΠΑΟΚ, αλλά εδώ και καιρό μόνο χάνει από “στημένα” και δεν κερδίζει...

Είδαμε επίσης έναν ΠΑΟΚ να μην μπορεί να κάνει ούτε υποψία φάσης. Ενα αδύναμο σουτ του Νίνη και το γύρισμα του Αθανασιάδη που δεν βρήκε κανέναν συμπαίκτη του αποτέλεσαν την επιθετική παρουσία του επί 92 λεπτά! Μία και μοναδική αξιόλογη επίθεση έγινε κι αυτή απέφερε το γκολ από τον Αθανασιάδη. Μόνο μία!

Αν θελήσει κανείς να εξηγήσει πού οφείλονται αυτά τα χάλια, νομίζω ότι πρέπει να γράφει ώρες. Διότι δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Κατ' αρχήν, είναι δεδομένο ότι οπ Στέφενς, χωρίς να έχει την πολυτέλεια του χρόνου, προσπαθεί να μοντάρει μια νέα ομάδα. Είπαμε χίλιες φορές ότι χρειάζεται υπομονή για να δέσει το γλυκό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί στο τέλος να βγει... ξινό. Διότι το θέμα δεν είναι αν ο Ολλανδός προσπαθεί να παρουσιάσει έναν διαφορετικό ΠΑΟΚ. Το θέμα είναι αν έχει τα κατάλληλα υλικά για να το πετύχει.

Για παράδειγμα; Θα δημιουργήσει έναν ανώτερο ποιοτικά ΠΑΟΚ με τον Μαντούρο; Αμφιβάλλω. Με σταθερό δίδυμο στο κέντρο άμυνας τους Κατσυράνη - Τζαβέλλα, που κανείς τους δεν είναι στόπερ; Αμφιβάλλω. Θα είναι στα καλά του όταν επανέλθει ο Βιτόρ; Το ελπίζω. Θα αποδειχτεί καλή μεταγραφή ο Ινσαουράλδε; Κι αυτό το ελπίζω. Θα βγάλει όλη τη σεζόν με τον Λίνο κι ας είναι έτοιμος να “σκάσει”; Δεν γίνεται. Θα ξεχάσει τον Κίτσιου και θα το γυρίσει μόνιμα στον Σκόνδρα; Θα είναι λάθος. Θα του αρκεί να τρέχει σαν τρελός ο Κάτσε, αλλά να είναι ο μόνος που τρέχει και να εκτίθεται, όπως έγινε στη Λεωφόρο; Η μήπως θα περιμένει τη σωτηρία από τον Μάρτενς, που και λάιτ είναι και ευπάθεια στα πόδια δυστυχώς αποδείχτηκε αμέσως ότι κουβαλάει μαζί του;

Το ζητούμενο στη μεταγραφική περίοδο που πέρασε ήταν να βρεθούν παίκτες ταχείς. Οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ και ο Στέφενς μαζί τους κατάφεραν να μην πάρουν ούτε έναν ταχύ. Ούτε καν ο δεξιοτέχνης Νάτχο είναι ο ταχύς παίκτης που θα αλλάξει την αγωνιστική φυσιογνωμία της ομάδας. Συνεπώς, με κάποια νέα πρόσωπα, αλλά με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά να μην αλλάζουν ιδιαίτερα, προσωπικά δεν βλέπω να υπάρχουν περιθώρια σημαντικής βελτίωσης και μακάρι να πέσω έξω. Ο Παναθηναικός διέλυσε αγωνιστικά τον ΠΑΟΚ επειδή είχε πάθος, πειθαρχία και ταχύτητα σε όλες τις ενέργειες των παικτών του. Ηταν πολύ εύκολο να “αιχμαλωτίσει” τον αργοκίνητο ΠΑΟΚ και, προφανώς, θα είναι πολύ εύκολο να τον “αιχμαλωτίσουν” και άλλες αξιόλογες ομάδες, όπως είναι ο Ολυμπιακός ή ο Ατρόμητος και η Μπενφίκα. Να αλλάξει η εικόνα άρδην όταν προσαρμοστούν οι νεοφερμένοι και όταν ο Στέφενς θα έχει επιτέλους όλους τους παίκτες στη διάθεσή του; Μπορεί να γίνει και έτσι. Ας μην είμαστε απόλυτοι και ας περιμένουμε.

Εκείνο που ξέρω για την ώρα είναι ότι, με τους συνεχείς πειραματισμούς του Ολλανδού, ή ομάδα έγινε χειρότερη αντί να γίνεται καλύτερη. Και, βέβαια, τα... πολύ δύσκολα είναι κοντά. Οι αναμετρήσεις με την Μπενφίκα, οι ημιτελικοί του Κυπέλλου και τα πλέι οφ του Πρωταθλήματος, στα οποία έπαψε πλέον να είναι αυτονόητο ότι ο ΠΑΟΚ θα μπει σαν δεύτερος στην κανονική περίοδο και με βαθμολογικό αβαντάζ...

ΥΓ. Ο διαιτητής του αγώνα Παναθηναικού - ΠΑΟΚ είναι ένας από τους πολλούς ανίκανους Ελληνες ρέφερι. Ομως, μου προκάλεσε θλίψη η επιμονή των παικτών του ΠΑΟΚ να διαμαρτύρονται κάθε φορά που σφύριζε ή δεν σφύριζε. Αλλη τόση θλίψη μου προκάλεσε η δήλωση του Στέφενς ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχασε μόνο από 11 αντιπάλους. Κρίμα. Μικραίνουν τον ΠΑΟΚ με τέτοιες γελοιότητες. Και δεν πείθουν κανέναν ότι θα φτιάξουν μεγάλη ομάδα όταν δεν μπορούν να κάνουν αυτοκριτική ακόμη κι όταν είναι ανύπαρκτοι...