Athleeeeeetic, eup!

Η Αθλέτικ κατέκτησε την τέταρτη προνομιούχο θέση στην Πριμέρα και θα αγωνιστεί στην προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 16 χρόνια.

Το Sport24.gr θυμάται την τελευταία φορά που τα «λιοντάρια» πήραν το εισιτήριο για την κορυφαία διοργάνωση, τη σεζόν που ο σύλλογος συμπλήρωνε 100 χρόνια ζωής!

Η Αθλέτικ τα κατάφερε, πέτυχε τον μεγάλο στόχο που είχε θέσει από το ξεκίνημα της σεζόν, να συνδυάσει δηλαδή την νέα εποχή που σηματοδότησε η ανέγερση του καινούργιου «Σαν Μαμές» με την είσοδό της στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ μέσα από την κατάκτηση της τέταρτης θέσης στο πρωτάθλημα. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε στην πρώτη του κιόλας χρονιά στον πάγκο των «λεόντων» έκανε το όνειρο πραγματικότητα. Παίρνοντας μια ομάδα αποδυναμωμένη από τα μεγαλύτερα αστέρια της, κατάφερε να διαχειριστεί με πραγματική μαεστρία τους παίκτες του, να προσφέρει όμορφο ποδόσφαιρο και να «αποκρούσει» όλες τις επιθέσεις των επίδοξων διεκδικητών.

Πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία, αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Αθλέτικ μπορεί να χρησιμοποιεί ποδοσφαιριστές μόνο από την Euskal Herria, την ευρύτερη περιοχή της Χώρας των Βάσκων. Και ακόμα μεγαλύτερο κατόρθωμα, αφού οι Βάσκοι άφησαν πίσω τους ομάδες όπως η Σεβίγια, η Ρεάλ Σοθιεδάδ, η Βιγιαρεάλ και η Βαλένθια. Για να γίνει ακόμα περισσότερο αντιληπτό το μέγεθος αυτού που πέτυχε φέτος η Αθλέτικ, αρκεί να προσθέσουμε ότι το Μπιλμπάο έχει μόλις 4 συμμετοχές στο παρελθόν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (European Cup & Champions League).

"Αθλέτικ, ευτυχισμένη εκατονταετηρίδα", ο τίτλος της As την επομένη της κατάκτησης της δεύτερης θέσης από την Μπιλμπάο (16-5-1998)

Η πρώτη ήταν τη σεζόν 1956/57, η δεύτερη και η τρίτη τη χρυσή διετία στη δεκαετία του ’80 με τα δυο πρωταθλήματα (1983/84 & 1984/85) και η τέταρτη και τελευταία μέχρι σήμερα, τη σεζόν 1997/98, τότε που η Αθλέτικ τερμάτισε δεύτερη στην Πριμέρα και γιόρτασε έτσι με τον καλύτερο τρόπο τη συμπλήρωση των 100 χρόνων ιστορίας της. Το Sport24.gr θα γυρίσει σήμερα 16 χρόνια πίσω για να θυμηθεί αυτή την μοναδική σεζόν των «λιονταριών», τότε που με μπροστάρηδες τους Τζούλεν Γκερέρο και Γιοσέμπα Ετσεμπερία και προπονητή τον Λουίς Φερνάντεθ (ή Λουί Φερναντέζ) η Αθλέτικ πήρε το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ (και τότε για την προκριματική φάση) στην τελευταία αγωνιστική, ξεπερνώντας στο νήμα την Ρεάλ Σοθιεδάδ και τη Ρεάλ Μαδρίτης, τις δυο «αιώνιες» δηλαδή αντιπάλους της, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη αίγλη στην επιτυχία της.

Η ΣΕΖΟΝ 1997/98 ΣΤΗΝ ΠΡΙΜΕΡΑ ΝΤΙΒΙΣΙΟΝ

Η αγωνιστική περίοδος ξεκίνησε με την Μπαρτσελόνα του Φαν Χάαλ αλλά και των Ριβάλντο και Ζιοβάνι να παίρνει κεφάλι από την αρχή στην βαθμολογία. Όλα έδειχναν ότι ο τίτλος θα ήταν υπόθεση των Καταλανών και της Ρεάλ Μαδρίτης που κάποιες στιγμές στη διάρκεια της σεζόν ανέβηκε στην κορυφή, χωρίς όμως να μπορέσει να στεριώσει εκεί, χάνοντας ξανά το προβάδισμα από τους «μπλαουγκράνα». Όταν συμπληρώθηκαν τα δυο τρίτα του πρωταθλήματος, η Μπάρσα είχε φτιάξει μια διαφορά ασφαλείας, ενώ πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης, η Ρεάλ Σοθιεδάδ είχε σταθεροποιηθεί στην τρίτη θέση.

Η Αθλέτικ ξεκίνησε τη σεζόν 1997-98 με ήττα μέσα στο "Σαν Μαμές" από την Εσπανιόλ. Στη φωτογραφία οι "περίκος" πανηγυρίζουν ένα γκολ του Εσνάιντερ στο τελικό 1-3 (31-8-1997)

Αν εξαιρέσουμε τους «μπλαουγκράνα», οι διαφορές από πίσω ήταν ελάχιστες και η μάχη για την δεύτερη θέση που οδηγούσε στην δεύτερη προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, προβλεπόταν αμφίρροπη μέχρι το τέλος. Μέχρι την 33η αγωνιστική, πέντε δηλαδή πριν την ολοκλήρωση της Πριμέρα, η Αθλέτικ βρισκόταν στην έκτη θέση, έχοντας όμως πλησιάσει σε απόσταση βολής τις υπόλοιπες υποψήφιες. Σε εκείνο το χρονικό σημείο της Λίγκας η βαθμολογία είχε ως εξής: 1. Μπαρτσελόνα (70), 2. Ρεάλ Μαδρίτης (56), 3. Ρεάλ Σοθιεδάδ (55), 4. Μαγιόρκα (55), 5. Θέλτα (54) και 6. Αθλέτικ (54).

Στην 35η αγωνιστική η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε μια μεγαλοπρεπέστατη γκέλα φέρνοντας 2-2 με την προτελευταία Μέριδα, επιτρέποντας έτσι στην Αθλέτικ (που στο μεταξύ είχε ανέβει στην τρίτη θέση) να την πλησιάσει στους δυο βαθμούς (60 έναντι 58). Στην 36η αγωνιστική το σοκ για τη Ρεάλ Μαδρίτης συνεχίστηκε με την ήττα μέσα στο «Μπερναμπέου» από την Σαραγόσα (0-2). Έτσι λοιπόν η Αθλέτικ, κερδίζοντας το Οβιέδο 3-0 ανέβηκε για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν στη δεύτερη θέση (Αθλέτικ 61 βαθμοί, Ρεάλ Μαδρίτης 60, Ρεάλ Σοθιεδάδ 59, Μαγιόρκα 59 και Μπέτις 59).

Τζούλεν Γκερέρο και Ισμαέλ Ουρθάιθ περιμένουν τη μπάλα στην περιοχή της Οβιέδο. Σε εκείνο το ματς τα "λιοντάρια" κέρδισαν 3-0, ανέβηκαν για πρώτη φορά στη δέυτερη θέση της βαθμολογίας και δεν έπεσαν ποτέ από αυτήν (36η αγωνιστική, 3-5-1998) (φωτό El Correo)

Στην προτελευταία αγωνιστική (37η) η «αυτοκτονία» των «μερένγκες» ολοκληρώθηκε με μια ακόμη ήττα, αυτή τη φορά από την Εσπανιόλ (1-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης). Εδώ βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ρεάλ Μαδρίτης εκείνη την εποχή είχε το μυαλό της στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στον οποίο θα αντιμετώπιζε στις 20 Μαΐου την Γιουβέντους στο Άμστερνταμ. Η Αθλέτικ έχασε πολύτιμους βαθμούς στην Μέριδα (0-0), όμως στάθηκε τυχερή αφού καμία από τις υπόλοιπες διεκδικήτριες της δεύτερης θέσης δεν μπόρεσε να κερδίσει (ισοπαλίες για Ρεάλ Σοθιεδάδ και Μαγιόρκα, ήττα για την Μπέτις).

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Έτσι λοιπόν, με μια αγωνιστική να απομένει για την ολοκλήρωση της Πριμέρα Ντιβισιόν, η βαθμολογία είχε διαμορφωθεί ως εξής: 1. Μπαρτσελόνα (74), 2. Αθλέτικ (62), 3. Ρεάλ Σοθιεδάδ (60), 4. Ρεάλ Μαδρίτης (60), 5. Μαγιόρκα (60) και 6. Μπέτις (59). Το μεγάλο πρόβλημα της Μπιλμπάο ήταν το εξής: Έχανε στην πιθανή ισοβαθμία από την Μαγιόρκα, ενώ με τις άλλες τρεις ομάδες (Ρεάλ Σοθιεδάδ, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπέτις) όλα τα μεταξύ τους παιχνίδια είχαν τελειώσει ισόπαλα. Στην ουσία όμως η Αθλέτικ έχανε τη δεύτερη θέση σε οποιαδήποτε ισοβαθμία, αφού στην διαφορά τερμάτων (που ήταν το δεύτερο κριτήριο) ήταν χειρότερη από όλες τις υπόλοιπες ομάδες και μάλιστα με τέτοιο μειονέκτημα που ήταν αδύνατον να καλυφθεί.

Ο Γιοσέμπα Ετσεμπερία ήταν ο πρώτος σκόρερ της Αθλέτικ στη σεζόν 1997/98 με 11 τέρματα στο πρωτάθλημα (φωτό El Correo)

Οπότε οι «λέοντες» ήταν υποχρεωμένοι να κερδίσουν το δικό τους τελευταίο παιχνίδι για να τερματίσουν στην δεύτερη θέση και να πάρουν το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Το πρόγραμμα ήταν το εξής: Αθλέτικ – Σαραγόσα, Ρεάλ Μαδρίτης – Μπέτις και Μαγιόρκα – Ρεάλ Σοθιεδάδ. Αυτό αυτόματα σήμαινε ότι η Μπιλμπάο είχε το μικρό πλεονέκτημα να κινδυνεύει όχι από 4 αλλά από 2 ομάδες, αφού οι 4 διώκτες της έπαιζαν μεταξύ τους. Και έτσι όμως, έπρεπε να κερδίσει το δικό της ματς για να μην εξαρτάται από άλλα αποτελέσματα. Τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής διεξήχθησαν στις 15 Μαΐου του 1998. Πριν περάσουμε να δούμε τι έγινε στα τρία ματς που έκριναν τη δεύτερη θέση, ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο ρόστερ της Αθλέτικ εκείνης της χρονιάς.

ΤΑ «ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ» ΤΟΥ ΛΟΥΙΣ ΦΕΡΝΑΝΤΕΘ

Η Αθλέτικ εκείνης της εποχής ήταν δημιούργημα του Λουίς Φερνάντεθ, ενός Ισπανού από την Ταρίφα του Κάντιθ (Ανδαλουσία), του οποίου οι γονείς μετανάστευσαν στη Γαλλία, με αποτέλεσμα να πολιτογραφηθεί Γάλλος και να κάνει μεγάλη καριέρα στην Παρί Σεν Ζερμέν και την Εθνική Γαλλίας ως Λουί Φερναντέζ. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ο Φερνάντεθ έγινε προπονητής και το 1996 ανέλαβε την Μπιλμπάο. Έχτισε την ομάδα του γύρω από τις δυο μεγάλες φιγούρες της εποχής, τον Τζούλεν Γκερέρο και τον Γιοσέμπα Ετσεμπερία.

Ο Λουίς Φερνάντεθ δείχνει την τακτική για το κρίσιμο ματς με την Σαραγόσα στο προπονητικό κέντρο της Λεθάμα, φορώντας καπέλο ταυρομάχου!!! (14-5-1998)

Μια φουρνιά ταλαντούχων παικτών όπως ο Κούκο Θιγάντα, ο Αϊτόρ Λαραθάμπαλ, ο Ράφα Αλκόρτα, ο Ρομπέρτο Ρίος, ο Μίκελ Λάσα, ο Μπίτσορ Αλκίθα, ο Ιμανόλ Ετσεμπερία, ο Ίνιγο Λαράινθαρ, ο Ισμαέλ Ουρθάιθ και ο Γιόσου Ουρούτια (σημερινός πρόεδρος του συλλόγου) ανάμεσα σε άλλους, πλαισίωσαν τους Γκερέρο και Ετσεμπερία, δημιουργώντας μια από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία της Αθλέτικ, που έμεινε γνωστή με την ονομασία ομάδα του «centenario» (της εκατονταετηρίδας). Την πρώτη σεζόν του Φερνάντεθ (1996/97), η Μπιλμπάο τερμάτισε στην 6η θέση της Πριμέρα και πήρε το εισιτήριο για το Κύπελλο UEFA (απέκλεισε στον πρώτο γύρο την Σαμπντόρια και έμεινε εκτός στη συνέχεια από την Άστον Βίλα).

Την δεύτερη σεζόν (1997/98) οι «λέοντες» δεν ξεκίνησαν καλά, έχοντας πολλές ισοπαλίες. Μετά την 14η αγωνιστική η Αθλέτικ βρισκόταν στην 11η θέση του πίνακα με 19 βαθμούς, δώδεκα πίσω από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα που ισοβαθμούσαν στην κορυφή με 31. Μέχρι εκείνο το σημείο οι Βάσκοι είχαν κερδίσει 4 ματς (με κορυφαία νίκη το 3-0 επί της Μπαρτσελόνα), είχαν χάσει 3 αγώνες και είχαν συγκεντρώσει 7 ισοπαλίες. Από εκεί και μετά ξεκίνησε η ανάκαμψη. Μέσα σε μόλις 6 αγωνιστικές ανέβηκαν στην 4η θέση, πετυχαίνοντας 5 νίκες και μια ισοπαλία. Το τι συνέβη μέχρι το τέλος, το έχουμε ήδη γράψει, οπότε ας περάσουμε τώρα να δούμε τι έγινε στην τελευταία δραματική αγωνιστική της σεζόν 1997/98, στις 15 Μαΐου του 1998.

Η ΑΓΩΝΙΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ

Η μπάλα είναι στα δίχτυα του Χουάνμι και ο Τζούλεν Γκερέρο πανηγυρίζει.

Τα παιχνίδια της 38ης αγωνιστικής ξεκίνησαν όλα την ίδια ώρα. Τα γήπεδα στα οποία θα παιζόταν η δεύτερη θέση ήταν το «San Mamés» (Αθλέτικ – Σαραγόσα), το «Bernabeu» (Ρεάλ Μαδρίτης – Μπέτις) και το «Luis Sitjar» (Μαγιόρκα – Ρεάλ Σοθιεδάδ). Στο Μπιλμπάο το γήπεδο ήταν κατάμεστο, ενώ για πρώτη φορά είχαν αφαιρεθεί τα προστατευτικά κάγκελα. Η διοίκηση της Αθλέτικ και ο Λουίς Φερνάντεθ είχαν ξεκαθαρίσει πως σε περίπτωση νίκης δεν ήθελαν μαζική εισβολή των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο.

Το παιχνίδι ξεκίνησε στο «Σαν Μαμές» με τα νεύρα να είναι τεντωμένα, τόσο, ώστε στο 20’ ο διαιτητής είχε ήδη σφυρίξει 17 φάουλ! Η Σαραγόσα είχε ισορροπήσει το παιχνίδι στο κέντρο και οι επιθετικές προσπάθειες και των δυο ομάδων ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Η ένταση βρισκόταν στο κόκκινο, τα σκληρά μαρκαρίσματα διαδέχονταν το ένα το άλλο και ο φόβος μιας γενικής σύρραξης ανάμεσα στους παίκτες των δυο ομάδων ήταν ορατός. Τα άλλα δυο παιχνίδια συνέχιζαν επίσης ισόπαλα χωρίς σκορ, όμως στο 40’ του πρώτου ημιχρόνου η Catedral έζησε το απόλυτο ντελίριο. Η Αθλέτικ πέτυχε το μοναδικό τέρμα της συνάντησης που θα ήταν αρκετό για να την στείλει στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Ετσεμπερία έχει σκοράρει και πανηγυρίζει μαζί με τους συμπαίκτες του.

Χρειάστηκαν τρία σουτ στην ίδια φάση για να μπει η μπάλα στα δίχτυα. Πρώτα σούταρε ο Ουρθάιθ αλλά απέκρουσε ο Χουάνμι. Ο Τζούλεν πήρε το «ριμπάουντ» αλλά το δικό του σουτ σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι. Η μπάλα στρώθηκε στον Ετσεμπερία και η δική του προσπάθεια κατέληξε επιτέλους στο βάθος της εστίας ενός έξαλλου Χουάνμι που χρειάστηκε να τον συγκρατήσουν οι συμπαίκτες του για να μην επιτεθεί στον Γκερέρο. Τι είχε συμβεί; Σχεδόν όλα! Καταρχήν ο Τζούλεν ήταν οφσάιντ τη στιγμή που σούταρε ο Ουρθάιθ και μετά το δικό του σουτ στο δοκάρι έκανε εξόφθαλμο φάουλ στον Χουάνμι, εμποδίζοντάς τον να σηκωθεί από το έδαφος για να σταματήσει το σουτ του Ετσεμπερία!

Το ματς έχει λήξει και η φιέστα έχει ξεκινήσει. Από αριστερά, Χοσέ Μάρι, Θιγάντα, Λαραθάμπαλ και Αλκίθα πανηγυρίζουν.

Παρά τις δυο παραβάσεις όμως, ο Μεχούτο Γκονθάλεθ έδειξε σέντρα και η φιέστα ξεκίνησε στο «Σαν Μαμές» αλλά και σε ολόκληρη την πόλη που παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα το παιχνίδι στα μπαρ και στους δρόμους από την τηλεόραση. Το ημίχρονο τελείωσε με την Αθλέτικ να προηγείται, την ίδια στιγμή που στη Μαγιόρκα και την Μαδρίτη τα ματς βρίσκονταν ακόμα στο 0-0. Η επανάληψη ήταν ένας μονόλογος για τους παίκτες της Αθλέτικ, οι οποίοι, αφού πέτυχαν το 1-0, απελευθερώθηκαν από το άγχος και πολιόρκησαν επί 45 λεπτά την εστία της Σαραγόσα.

Οι παίκτες της Αθλέτικ πανηγυρίζουν.

Στο 76’ του δικού της παιχνιδιού, η Ρεάλ Μαδρίτης άνοιξε το σκορ στο «Μπερναμπέου» με γκολ του Μιγιάτοβιτς, «κλέβοντας» προς στιγμή την τρίτη θέση από την Ρεάλ Σοθιεδάδ. Δυο λεπτά όμως πριν την λήξη των αγώνων, ένας «δικός μας», ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, παραβίασε την εστία του Κίκε Μπούργος δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του. Έτσι λοιπόν και τα τρία κρίσιμα ματς στα οποία παίχτηκε η δεύτερη θέση και το εισιτήριο του Τσάμπιονς Λιγκ, έληξαν με το ίδιο σκορ: 1-0. Η Αθλέτικ ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με 65 βαθμούς, η Ρεάλ Σοθιεδάδ και η Ρεάλ Μαδρίτης με 63.

«ΕΧΟΥΝ ΤΡΙΑ COJONES!!!»

Οι παίκτες της Αθλέτικ μπροστά στην εξέδρα του "Σαν Μαμές".

Μόλις ο Μεχούτο Γκονθάλεθ σφύριξε τη λήξη του αγώνα, το «Σαν Μαμές» έδινε την εντύπωση ότι θα κατεδαφιστεί συθέμελα! Τα ντεσιμπέλ από τις φωνές των δεκάδων χιλιάδων Βάσκων που πανηγύριζαν μέσα σε έκσταση την κατάκτηση της δεύτερης θέσης δονούσαν την ατμόσφαιρα, ενώ στους δρόμους γύρω από το γήπεδο συνωστίζονταν χωρίς υπερβολή περισσότεροι από 100.000 φίλαθλοι της Αθλέτικ που ξεκίνησαν μια φιέστα η οποία ολοκληρώθηκε το επόμενο πρωί. Η πιο όμορφη στιγμή ήταν όταν μέσα και έξω από το γήπεδο όλος ο κόσμος τραγούδησε α καπέλα τον ύμνο των «λεόντων», με πολλούς από τους μεγάλους σε ηλικία φίλαθλους να ξεσπούν σε λυγμούς, μην μπορώντας να αντέξουν τόση συγκίνηση.

"Αθλέτικ οκ, Ρεάλ Μαδρίτης νοκ άουτ", ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Mundo Deportivo την επομένη της νίκης των Βάσκων επί της Σαραγόσα (16-5-1998)

Η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ σε συνδυασμό με τον εορτασμό των 100 χρόνων του συλλόγου, υπήρξε μια από τις κορυφαίες επιτυχίες της Αθλέτικ και γιορτάστηκε ανάλογα. Παρόλα αυτά η παράδοση διατηρήθηκε, αφού οι παίκτες δεν ανέβηκαν την Ρία του Μπιλμπάο στην ιστορική φορτηγίδα (gabarra), κάτι που συμβαίνει μόνο στην περίπτωση κατάκτησης κάποιου τίτλου. Την επόμενη μέρα, οι παίκτες και οι προπονητές, αφού πρώτα γευμάτισαν μαζί με τη διοίκηση στο παλάτι του Ιμπαϊγάνε, ανέβηκαν σε ένα ανοιχτό διώροφο λεωφορείο και κατευθύνθηκαν στο δημαρχείο του Μπιλμπάο εν μέσω αποθέωσης.

Ο Λουίς Φερνάντεθ στέλνει φιλιά στο συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία του Δημαρχείου του Μπιλμπάο (φωτό El Correo)

Στην πλατεία του δημαρχείου είχαν συγκεντρωθεί 300.000 φίλαθλοι, οι οποίοι τραγουδούσαν και φώναζαν συνθήματα υπέρ των παικτών και του προπονητή. Μόλις ο Φερνάντεθ πήρε το μικρόφωνο και είπε το επικό «όλοι οι παίκτες θα συνεχίσουν στην ομάδα γιατί έχουν τρία cojones», έγινε ο απόλυτος πανικός! Κόσμος και παίκτες φώναζαν μαζί «Σουν, σουν, σουν, Αθλέτικ τσαπελντούν» (πρωταθλήτρια), ενώ ο συνήθως χαμηλών τόνων Τζούλεν Γκερέρο, προκάλεσε ντελίριο όταν είπε το επίσης θρυλικό «Uranga cabrón, Etxebe es un león» (Ουράνγκα κερατά, ο Ετσεμπερία είναι λιοντάρι)!

Ο Γκερέρο (δεξιά) μιλάει στο μικρόφωνο ενώ ο Γιοσέμπα Ετσεμπερία κυματίζει μια σημαία της Αθλέτικ από το μπαλκόνι του Δημαρχείου του Μπιλμπάο (φωτό El Correo)

Ο Λουίς Ουράνγκα ήταν τότε ο πρόεδρος της Ρεάλ Σοθιεδάδ και η αναφορά στον Ετσεμπερία έγινε γιατί η Αθλέτικ τον πήρε το 1995 από την «αιώνια» αντίπαλό της σε ηλικία 18 ετών, σε μια μεταγραφική κίνηση που προκάλεσε «πόλεμο» ανάμεσα στους δυο συλλόγους. Η φιέστα συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ και ολοκληρώθηκε με το μπάτσελορ πάρτι του εργένη Μίκελ Λάσα, ο οποίος παντρεύτηκε λίγες μέρες αργότερα. Από τότε πέρασαν 16 ολόκληρα χρόνια, όμως έφτασε ξανά η στιγμή για τους φίλους της Αθλέτικ να ζήσουν ανάλογες στιγμές. Η επόμενη γιορτή θα στηθεί μέσα στο «Σαν Μαμές» την προτελευταία αγωνιστική, στο ντέρμπι με την Ρεάλ Σοθιεδάδ και θα επαναληφθεί η αποθέωση, αυτή τη φορά για τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τα δικά του «λιοντάρια».

Πηγές: Mundo Deportivo, Deia, Diario Vasco, Correo Español, As, lfp.es

Δείτε σε 3 βίντεο το γκολ του Ετσεμπερία και τους πανηγυρισμούς των παικτών και των φιλάθλων μετά τη λήξη του αγώνα (15/5/1998)