Con tres cojones!

Οι δυο τελευταίες Πρωταθλήτριες Ευρώπης (τρεις αν μετρήσουμε τους τίτλους) μας πρόσφεραν χθες βράδυ ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, αντάξιο των ονομάτων τους και των προσδοκιών με τις οποίες έφτασαν πριν λίγες μέρες στη Ρωσία. Αυτό το 3-3 ήταν μια ποδοσφαιρική πανδαισία που τα είχε όλα στον υπερθετικό βαθμό: γκολάρες, ανατροπές, ευκαιρίες, θέαμα, δοκάρια, αγωνία, πείσμα, συγκινήσεις. Πάνω απ' όλα όμως είχε δυο αποφασισμένους αντιπάλους που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να τα δώσουν όλα για τη νίκη. Από τη μια, η "σοκαρισμένη" πριν λίγα 24ωρα από την απόλυση του Λοπετέγκι, Ισπανία και από την άλλη ένας σεληνιασμένος Ρονάλντο, πραγματικός αρχηγός και ηγέτης της ομάδας του Σάντος. Ο Πορτογάλος τα έκανε όλα για τους δικούς του. Κέρδισε (κυριολεκτικά) ένα πέναλτι, το εκτέλεσε εύστοχα, πέτυχε ένα δεύτερο γκολ με τη "βοήθεια" του Ντε Χέα και ολοκλήρωσε ένα ονειρικό χατ τρικ με μια εκπληκτική εκτέλεση φάουλ λίγο πριν τη λήξη του αγώνα, στερώντας με το έτσι θέλω τη νίκη από τους Ισπανούς.

Ό,τι και να γράψει κανείς για τον Κριστιάνο, θα είναι λίγο. Ήταν ο πρωταγωνιστής και ο MVP σε ένα παιχνίδι όπου οι αντίπαλοι ήταν τουλάχιστον μια κλάση ανώτεροι. Η Roja (απ)έδειξε πολλά πράγματα χθες, έδωσε ηχηρές απαντήσεις σε όσους τη θεωρούσαν τελειωμένη - τουλάχιστον ψυχολογικά - μετά τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες. Ήταν μια πραγματική "γιγαντομαχία" η χθεσινή, ανάμεσα σε δυο μεγάλες ομάδες που είχαν αποφασίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλουν κάτω. Δεν ξέρω αν η ισοπαλία ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα, ήταν όμως σίγουρα η δικαίωση για όσους περίμεναν να δουν ένα πραγματικό ντέρμπι. Οι Ίβηρες μας πρόσφεραν ένα από τα κορυφαία ματς της διοργάνωσης κι ας ήταν μόλις το τέταρτο παιχνίδι του τουρνουά. Το θέαμα που παρακολουθήσαμε δύσκολα θα ξεχαστεί και ακόμα πιο δύσκολα θα ξεπεραστεί σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Κριστιάνο εκτελεί το φάουλ για το 3-3.

Ένα διαρκές μπρα ντε φερ επί 90 λεπτά, με κάθε πλευρά να αποδέχεται την πρόκληση και να σηκώνει το γάντι, ύστερα από κάθε "αναποδιά". Οι απαντήσεις ήταν τόσο πειστικές εκατέρωθεν, που όλοι περίμεναν την επόμενη "ερώτηση", σίγουροι για την κατάληξή της. Με αποκορύφωμα την έκφραση του Κριστιάνο στο 88', όταν ετοιμάστηκε να εκτελέσει το φάουλ. Ένας πλανήτης ολόκληρος ήξερε ότι αν η μπάλα πέρναγε το τείχος, θα κατέληγε στα ισπανικά δίχτυα, όπως και έγινε. Χωρίς να νιώσει κανείς την παραμικρή έκπληξη. Γιατί έτσι ήταν γραφτό. Λες και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη ήθελε να ανταμείψει και τις δυο ομάδες το ίδιο. Αν για κάτι πρέπει να είναι ευχαριστημένη η Ισπανία, είναι ότι δεν θα αντιμετωπίσει ξανά στη διοργάνωση τον Κριστιάνο (πλην τελικού φυσικά). Γιατί ο Πορτογάλος ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να χαλάσει τη χθεσινή φιέστα.

Μια φιέστα που την άξιζαν 100% οι παίκτες του Φερνάντο Ιέρο, ή αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, οι παίκτες του Τζούλεν Λοπετέγκι. Ο πρώην εκλέκτορας της Roja μπορεί να υπέπεσε σε μεγάλο σφάλμα με τον τελείως λανθασμένο τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τις συζητήσεις του με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως δεν μπορούμε παρά να του αναγνωρίσουμε ότι δημιούργησε μια νέα ομάδα, ικανή και προορισμένη να πρωταγωνιστήσει, αφήνοντας πίσω της το Μουντιάλ του 2014 και το EURO του 2016 και θυμίζοντάς μας σε αρκετά σημεία την Εθνική Ισπανίας που κυριάρχησε την πενταετία 2008-2012. Τα θετικά είναι πολλά. Πρώτα η ταχύτητα, που έχει ανέβει σε τέτοια επίπεδα, ώστε η κυκλοφορία της μπάλας - σήμα κατατεθέν της furia roja - να μην είναι στείρα και ανούσια, αλλά απόλυτα λειτουργική και ικανή να διασπάσει οποιαδήποτε άμυνα. Και μόνο το γεγονός ότι σχεδόν εξαφάνισε μια από τις πιο "καλοκουρδισμένες" αμυντικές μηχανές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δημιουργώντας τη μια φάση μετά την άλλη, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Οι παίκτες της Ισπανίας, μια "γροθιά", έδειξαν ότι η απομάκρυνση του Λοπετέγκι τους συσπείρωσε.

Η Ισπανία ήταν συνολικά μια κλάση ανώτερη από την αντίπαλό της. Ο Λοπετέγκι "έχτισε" αυτή την ομάδα γύρω από τον Ίσκο, το παιχνίδι του οποίου αξιοποιείται πολύ περισσότερο στην Εθνική παρά στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι αυτοματισμοί ξανάγιναν εντυπωσιακοί, προσφέροντας όχι μόνο θέαμα, αλλά και ουσία. Οι Πορτογάλοι δεν κυνηγούσαν τους αντίπαλους παίκτες, αλλά τις σκιές τους. Ο Ίσκο βρισκόταν σε κάθε πιθανό σημείο του γηπέδου από το κέντρο και πάνω, με όλες τις πιθανές συνεργασίες από τον ακούραστο Σίλβα, τον εκπληκτικό Μπουσκέτς, τον υπέροχο Ινιέστα και τις μοναδικές "πινελιές" του, τον ορεξάτο Τζόρντι Άλμπα και το πολυεργαλείο Κόκε. Η Ισπανία έλυσε επίσης - τουλάχιστον προς το παρόν - και το πρόβλημα του επιθετικού. Ο Ντιέγκο Κόστα πραγματοποίησε χθες το μακράν κορυφαίο του παιχνίδι με τη Roja, πρώτα σημειώνοντας ένα εκπληκτικό γκολ χορεύοντας όπως ήθελε όλη την πορτογαλική άμυνα και στη συνέχεια βάζοντας ένα ακόμα, όντας στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή, χαρακτηριστικό ενός κλασικού σέντερ φορ.

Η άμυνα ήταν και αυτή αξιόπιστη, με τον απροσπέλαστο Σέρχιο Ράμος, τον θετικό Πικέ και τον Νάτσο που ήταν πραγματική αποκάλυψη, πέρα από το μαγικό γκολ που πέτυχε. Τελικά η Roja "προδόθηκε" από ένα εκ των - θεωρητικά τουλάχιστον - μεγάλων της ατού, τον τερματοφύλακα. Ο Ντε Χέα "έπνιξε" το δεύτερο γκολ του Ρονάλντο στο χειρότερο χρονικό σημείο, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Επειδή χθες, μετά τον αγώνα, διάβασα από αρκετούς, ότι είχε ευθύνη και στο τρίτο γκολ, αυτό νομίζω ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο ως αστείο και οπωσδήποτε δεν έχει χώρο σε σοβαρή ποδοσφαιρική συζήτηση. Με δεδομένο ότι ο Ντε Χέα είναι ένας από τους δυο-τρεις κορυφαίους γκολκίπερ στον κόσμο, η λογική λέει ότι οι Ισπανοί στα επόμενα παιχνίδια θα πάρουν πράγματα και από αυτόν, κάτι που σίγουρα προσθέτει δυναμική στην ομάδα του Ιέρο για τη συνέχεια της διοργάνωσης.

Η γκέλα του Ντε Χέα στο 2-1 της Πορτογαλίας (AP Photo/Sergei Grits)

Από την άλλη μεριά, όσο εντυπωσιακός και αν είναι ο Κριστιάνο, αν πράγματι θέλει να μείνει στη Ρωσία μέχρι το τέλος του τουρνουά, όπως δήλωσε χθες μετά τη λήξη, τότε οπωσδήποτε θα πρέπει να βελτιωθεί και μάλιστα πολύ, η Πορτογαλία, η οποία συνολικά δεν έπεισε. Παρουσιάστηκε "βαριά", χωρίς πολλές ιδέες, χωρίς την αμυντική συνοχή και συνέπεια του EURO, χωρίς να μπορεί να παγώσει το παιχνίδι και να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό. Αυτά όλα θα απασχολήσουν τον Σάντος, που γνωρίζει ότι στα νοκ άουτ δεν θα έχει πάντα την τύχη της γκέλας του Ντε Χέα ή τον Κριστιάνο παντοτινό "λυτρωτή" με τέτοιες εμφανίσεις. Επίσης, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα λειτουργήσει η Πορτογαλία, όταν δεν θα συμβαίνει το δικό της σενάριο (1-0 και πίσω να το κρατήσουμε), αλλά όταν θα είναι η ίδια πίσω στο σκορ και υποχρεωμένη να βγει μπροστά για να κυνηγήσει το γκολ, όπως χθες, μετά το 3-2.

Ο Σάντος πρέπει να προβληματίστηκε αρκετά από την ευκολία με την οποία διασπάστηκε η αμυντική του λειτουργία στο χθεσινό παιχνίδι, αλλά και από την αδυναμία των παικτών του να δημιουργήσουν ευκαιρίες, πέρα από τις προσωπικές εμπνεύσεις του Κριστιάνο. Προς το παρόν, υπάρχει χρόνος και ευκαιρίες να διορθωθούν τα όποια σφάλματα, αφού ακολουθούν δυο θεωρητικά εύκολα παιχνίδια, με Μαρόκο και Ιράν. Οι Πορτογάλοι εκεί θα πρέπει να "θυμηθούν" το EURO, ώστε να παρουσιαστούν πιο έτοιμοι και συμπαγείς με το που θα ξεκινήσουν τα νοκ άουτ. Κλείνοντας, να αναφέρουμε το εντυπωσιακό στατιστικό που έχει σχέση με την "παρουσία" της Μαδρίτης στο ματς. Η πρωτεύουσα της Ισπανίας, στην οποία κατέληξαν και τα δυο φετινά ευρωπαϊκά τρόπαια (Champions League & Europa League), είχε την "αποκλειστικότητα" και στο χθεσινό παιχνίδι, αφού και τα έξι γκολ σημειώθηκαν από παίκτες των ομάδων της (3 ο Κριστιάνο και 1 ο Νάτσο, αμφότεροι της Ρεάλ, 2 ο Κόστα της Ατλέτικο)!

* Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Francisco Seco