Φανέλες… σημαιοστολισμένες!
Διαβάστε στο Sport24.gr ποιες ισπανικές ομάδες έχουν προηγηθεί της Μπαρτσελόνα, φορώντας στο παρελθόν στις φανέλες τους τα χρώματα από τις σημαίες της περιοχής τους. Βάσκοι, Λεβαντίνοι, Ανδαλουσιάνοι, Μαδριλένοι και λοιποί μέσα από μια πολύχρωμη παρέλαση με πολιτικές και τοπικιστικές προεκτάσεις (φωτογραφίες & video)
Η αθλητική εφημερίδα Sport αποκάλυψε πριν λίγες μέρες ότι η δεύτερη εμφάνιση της Μπαρτσελόνα την προσεχή περίοδο θα έχει τα χρώματα της καταλανικής σημαίας.
Το Sport24.gr παρουσιάζει τις ισπανικές ομάδες που έχουν κάνει κάτι ανάλογο στο παρελθόν και τους λόγους για τους οποίους αυτό αποτελεί συνηθισμένη πρακτική στην Ιβηρική.
Η καταλανική εφημερίδα Sport δημοσίευσε πριν λίγες μέρες μια αποκλειστική είδηση που προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στην Καταλονία αλλά και στην υπόλοιπη Ισπανία: η δεύτερη εμφάνιση της Μπαρτσελόνα για την προσεχή αγωνιστική περίοδο 2013-14 θα έχει τα χρώματα της senyera, της καταλανικής σημαίας. Κάθετες ρίγες, κίτρινες και κόκκινες, είναι το σχέδιο που επέλεξε το επιτελείο του Σάντρο Ροσέλ για μια φανέλα η οποία αναμένεται να γίνει ανάρπαστη όχι μόνο από τους Καταλανούς, αλλά και από τους ανά τον κόσμο φίλους της Μπάρτσα.
Από το πρωτοσέλιδο της καταλανικής Sport (10-9-2012)
Αν κάτι προκαλεί εντύπωση, αυτό δεν είναι τόσο η απόφαση της διοίκησης του συλλόγου να υιοθετήσει τα χρώματα της καταλανικής σημαίας στη φανέλα της ομάδας, όσο το γεγονός ότι χρειάστηκε να περάσουν 113 χρόνια μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο. Ιστορικοί πρόεδροι των «μπλαουγκράνα», όπως οι Μοντάλ, Καράσκο, Νούνιεθ αλλά και ο πολιτικάντης Λαπόρτα είτε δε σκέφτηκαν είτε δεν μπόρεσαν για διάφορους λόγους να υλοποιήσουν κάτι το οποίο έχει συμβεί κατ’ επανάληψη στο ισπανικό ποδόσφαιρο. Γιατί αυτό που σκοπεύει να κάνει την επόμενη περίοδο η Μπαρτσελόνα, έχει πλούσιο παρελθόν τόσο στην Καταλονία όσο και στην υπόλοιπη Ισπανία.
ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ & ΣΕΝΙΕΡΑ
Στην Καταλονία είναι αρκετές οι ομάδες που έχουν υιοθετήσει τις ρίγες της senyera στις εμφανίσεις τους. Οι πιο γνωστές περιπτώσεις είναι της Sant Andreu (η οποία αγωνίζεται στην 2a Β), της Vilafranca (3a) και της Manlleu (επίσης στην 3a). Υπάρχουν και άλλες ομάδες που αγωνίζονται σε μικρότερες, τοπικές κατηγορίες και επίσης φορούν το χρώματα της καταλανικής σημαίας, όπως η Argentona της 2a Catalana.
Η καταλανική Sant Andreu με τα χρώματα της σενιέρα στη φανέλα της.
Στο παρελθόν η Girona (2a) χρησιμοποίησε την senyera στη δεύτερη εμφάνισή της, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις ομάδων όπως η Llagostera (2a B), που αντί για την καταλανική σημαία, χρησιμοποιούν τα χρώματα της estelada (η σημαία της ανεξαρτησίας της Καταλονίας).
Η Τζιρόνα με τα χρώματα της σενιέρα στη φανέλα της.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ & ΣΕΝΙΕΡΑ
Σε ότι αφορά τη Μπαρτσελόνα, η παρουσία της senyera στις εμφανίσεις της υπήρξε μια αργή και μάλλον διστακτική, αλλά σταθερή διαδικασία. Το πρώτο βήμα έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, επί προεδρίας Αγκουστί Μοντάλ ι Κόστα, όταν το περιβραχιόνιο του αρχηγού άλλαξε και από λευκό που ήταν μέχρι τότε, πήρε τα χρώματα της senyera. Εκείνη την εποχή αρχηγός ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ και ήταν αυτός που φόρεσε για πρώτη φορά τις κίτρινες και κόκκινες ρίγες στο μπράτσο του.
Ο Γιόχαν Κρόιφ υπήρξε ο πρώτος παίκτης της Μπαρτσελόνα που φόρεσε τα χρώματα της σενιέρα στο περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Το περίεργο ήταν πως αυτή η αλλαγή δεν προκάλεσε αντιδράσεις στην μητρόπολη Μαδρίτη, αφού αυτό που κυρίως ενοχλούσε τότε ήταν η χρήση της καταλανικής γλώσσας μέσα στο Καμπ Νόου. Η διοίκηση του Τζουζέπ Νούνιεθ στη δεκαετία του ’80 έκανε το επόμενο βήμα, καταργώντας τα λευκά σορτσάκια που φορούσαν όλα τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου (μπάσκετ, χάντμπολ, χόκεϊ κλπ), έτσι ώστε να μην υπάρχει τίποτα στις εμφανίσεις των αθλητών της Μπαρτσελόνα που να θυμίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης και κατ’ επέκταση την κεντρική εξουσία της πρωτεύουσας.
Ο Λαπόρτα πρόσθεσε στο πίσω μέρος της φανέλας ένα σιρίτι με τα χρώματα της σενιέρα.
Η ανάληψη το 2003 της προεδρίας από τον Λαπόρτα έφερε μια ακόμα καινοτομία. Για πρώτη φορά η καταλανική σημαία προστέθηκε στο πίσω μέρος της φανέλας. Ένα μικρό σιρίτι, σαφές σημάδι όμως του τι αντιπροσωπεύει ο σύλλογος για την Καταλονία. Το τελικό βήμα θα γίνει την επόμενη περίοδο με την απόφαση του Σάντρο Ροσέλ να δημιουργηθεί μια φανέλα αποκλειστικά με τα χρώματα της senyera. Ένα «στοίχημα» το οποίο αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή τα μέλη και οι φίλοι των «μπλαουγκράνα», βλέποντας να γίνεται πραγματικότητα μια επιθυμία δεκαετιών. Η ταύτιση δηλαδή, περισσότερο από ποτέ, της Μπαρτσελόνα με την Καταλονία.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, η Μπαρτσελόνα δεν είναι η πρώτη ομάδα της Πριμέρα Ντιβισιόν που αποφασίζει να υιοθετήσει τα χρώματα της σημαίας της περιοχής της. Το γεγονός μπορεί στην Ελλάδα να μας ξενίζει, όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το τοπικιστικό στοιχείο είναι πολύ έντονο και διαδεδομένο στην Ισπανία. Για να το κατανοήσουμε, φτάνει να υπολογίσουμε ότι τα 17 διαμερίσματα και οι 50 επαρχίες στις οποίες διαιρείται διοικητικά η ισπανική επικράτεια, δεν έχουν ούτε γλωσσική, ούτε πολιτική, ούτε πολιτιστική συνοχή όπως ας πούμε τα αντίστοιχα διαμερίσματα και οι νομοί της Ελλάδας.
Φωτομοντάζ από την Sport με τον Πουγιόλ να φοράει τη φανέλα της Μπαρτσελόνα με τα χρώματα της σενιέρα.
Και τα 17 διαμερίσματα ανεξαιρέτως έχουν τη δική τους ταυτότητα, σε πολλά δε από αυτά η τοπική συνείδηση είναι πολύ πιο ισχυρή από την εθνική, σε τέτοιο σημείο ώστε το διαμέρισμα να θεωρείται «πατρίδα» πολύ περισσότερο από την Ισπανία. Κάτι που ισχύει οπωσδήποτε για τον Καταλανό, τον Βάσκο, τον Κανάριο, τον Ανδαλουσιάνο, τον Λεβαντίνο και πάει λέγοντας. Αυτό βέβαια – για να το ξεκαθαρίσουμε – δε σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι αυτοί δεν αισθάνονται και Ισπανοί. Το αντίθετο.
Πάντα υπήρχαν – και συνεχίζουν να υπάρχουν – πληθυσμιακές ομάδες που επιθυμούν την ανεξαρτησία των περιοχών τους και την πλήρη αποδέσμευσή τους από την κεντρική εξουσία της Μαδρίτης, όμως η «ομοσπονδία» συνεχίζει να υφίσταται με τα συν και τα πλην της. Και η σημερινή πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η πλειοψηφία προτιμάει αυτή την αρκετά χαλαρή εξάρτηση από την «μητρόπολη» σε συνδυασμό με τα προνόμια που απολαμβάνει το κάθε διαμέρισμα μαζί με τις εξουσίες που μπορεί να ασκεί η κάθε τοπική κυβέρνηση.
Ο μεγάλος Μάριο Κέμπες φοράει τη φανέλα της Βαλένθια με τα χρώματα της σενιέρα.
ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ
Κάθε ένα από τα 17 διαμερίσματα της Ισπανίας (Ανδαλουσία, Αραγόν, Αστούριας, Βαλεαρίδες νήσοι, Κανάρια νησιά, Καντάμπρια, Καστίγια λα Μάντσα, Καστίγια ι Λεόν, Καταλονία, Λεβάντε, Εξτρεμαδούρα, Γαλίθια, Λα Ριόχα, Ναβάρα, Εουσκάδι, Μούρθια και Μαδρίτη) έχει τη δική του επίσημη σημαία. Επίσης κάθε μια από τις 50 επαρχίες διαθέτει το δικό της «εσκούδο» (θυρεό), απευθείας κληρονομιά από το μακρύ παρελθόν, όταν η χώρα ήταν γεμάτη από πριγκιπάτα, δουκάτα, κομητείες, μικρά βασίλεια κλπ.
Χάρτης της Ισπανίας με τις σημαίες των 17 διαμερισμάτων και των δυο αυτόνομων πόλεων στο μαροκινό έδαφος (Θέουτα και Μελίγια).
Έτσι λοιπόν, αρκετές είναι οι ομάδες σε όλες τις κατηγορίες του ισπανικού ποδοσφαίρου που κατά καιρούς χρησιμοποίησαν τα χρώματα από τις σημαίες της περιοχής τους, θέλοντας να στείλουν διάφορα μηνύματα. Οι σύλλογοι στην Ισπανία εκτός από την αμιγώς ποδοσφαιρική τους ταυτότητα, λειτουργούν και ως κοινωνικοί φορείς. Ταυτίζονται – σε πλήρη αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ελλάδα – με τις περιοχές στις οποίες βρίσκονται και απολαμβάνουν την καθολική υποστήριξη των φιλάθλων του τόπου.
Δεν υπάρχει η δική μας εγχώρια γελοιότητα, όπου η μισή Ελλάδα είναι «κόκκινη», η άλλη μισή «πράσινη», «κίτρινη» και «μαύρη», αφήνοντας τα ψίχουλα για τους υπόλοιπους. Έτσι λοιπόν, όταν ένας Βάσκος βλέπει τα χρώματα της ikurriña στη φανέλα της Αθλέτικ ή ένας Καταλανός τα χρώματα της senyera στη φανέλα της Μπαρτσελόνα, αυτό τον συγκινεί, τον κάνει να νιώθει περήφανος, τον «προσκαλεί» ψυχολογικά να ταυτίσει την ομάδα του με τον τόπο του. Και μοιραία να την αγαπήσει και να δεθεί μαζί της ακόμα περισσότερο.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατ' επανάληψη υιοθετήσει το βιολετί χρώμα του βασιλικού οίκου της Καστίλης.
Από τη μεριά τους, οι ομάδες προβάλλουν με αυτό τον τρόπο την περιοχή τους στην υπόλοιπη Ισπανία ή ακόμα και στα ευρωπαϊκά γήπεδα αν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί φυσικά ότι σε κάποιες περιπτώσεις κρύβονται από πίσω και πολιτικές προεκτάσεις. Ή ακόμα και επιμελώς κρυμμένα μηνύματα, όπως είναι για παράδειγμα οι περιπτώσεις της Βαλένθια και της Λεβάντε τις οποίες θα δούμε στη συνέχεια, ξεκινώντας από τη Βαλένθια, η οποία είναι και η πρώτη που έβαλε τα χρώματα της σημαίας του Λεβάντε στη φανέλα της.
ΒΑΛΕΝΘΙΑ & ΣΕΝΙΕΡΑ
Η ομάδα της Βαλένθια με τα χρώματα της λεβαντίνικης σενιέρα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, έπρεπε πρώτα να πεθάνει ο Φράνκο και να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ισπανία, πριν «τολμήσει» οποιαδήποτε ομάδα να «φορέσει» μια τοπική σημαία στην εμφάνισή της. Η πρώτη λοιπόν υπήρξε η Βαλένθια, η οποία τη σεζόν 1978-79 αγωνίστηκε με τα χρώματα της senyera της Comunidad Valenciana (Λεβάντε). Ήταν η εποχή που στις «νυχτερίδες» αγωνίζονταν εμβληματικοί παίκτες όπως ο Κέμπες, ο Μανθανέδο και ο Λόμπο Ντιάρτε. Φορώντας τη senyera η Βαλένθια κέρδισε εκείνη την περίοδο το ισπανικό Κύπελλο νικώντας 2-0 στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Η ομάδα της Βαλένθια που κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας τη σεζόν 1978-79 αγωνιζόμενη με τα χρώματα της σενιέρα.
Η εμφάνιση αποσύρθηκε την επόμενη χρονιά, όμως επανήλθε αρκετές φορές κατά περιόδους με πιο πρόσφατη τη φετινή σεζόν, στην οποία η λεβαντίνικη σενιέρα θα «παρελάσει» στα γήπεδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Μιλώντας με δημοσιογράφους της Βαλένθια για τη φετινή εμφάνιση της ομάδας, μάθαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ένας από τους λόγους που η διοίκηση του συλλόγου επανέφερε τη σημαία της περιοχής στη φανέλα, είναι για να καταστήσει σαφή τη μοναδικότητα του Λεβάντε υπενθυμίζοντας στους γείτονες Καταλανούς ότι «αυθαιρετούν» όταν συμπεριλαμβάνουν στον δικό τους «χάρτη» τη Βαλένθια, τις Βαλεαρίδες νήσους και το γαλλικό Περπινιάν!
Η φανέλα του Κέμπες με τα χρώματα της σενιέρα στη μπουτίκ της Βαλένθια.
Εδώ να συμπληρώσουμε – για να είμαστε δίκαιοι με τις «νυχτερίδες» – ότι η πρώτη ιστορικά εμφάνιση χρωμάτων σημαίας πάνω σε φανέλα ισπανικής ομάδας πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου του 1934, στον τελικό του Κυπέλλου ανάμεσα στη Βαλένθια και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι «τσε» φόρεσαν μια εμφάνιση με ένα μεγάλο «V» (σαν αυτό της Μπρέσια στην Ιταλία), το οποίο είχε τα χρώματα της σενιέρα. Αυτή η ίδια φανέλα ξαναφορέθηκε ακόμα μια φορά από τη Βαλένθια, στις 3 Ιουνίου του 1954, σε ένα φιλικό στο Μεστάγια με αντίπαλο την Ρέιντζερς. Σε αυτόν μάλιστα τον αγώνα, με την ομάδα της Βαλένθια αγωνίστηκε και ο Κουμπάλα.
ΠΡΙΜΕΡΑ ΝΤΙΒΙΣΙΟΝ & ΣΗΜΑΙΕΣ
Η Μάλαγα με τα χρώματα της τοπικής σημαίας στις φανέλες των παικτών.
Μετά την πρώτη διδάξασα Βαλένθια, και άλλες ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ακολούθησαν το παράδειγμα των «νυχτερίδων», φορώντας φανέλες με τα χρώματα της σημαίας της περιοχής τους. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία υιοθέτησε το μωβ χρώμα του βασιλικού οίκου της Καστίλης κάθε φορά που αντιμετώπιζε ομάδες που φορούσαν, όπως και η ίδια, λευκά. Η βιολετί φανέλα υπήρξε εναλλακτική εμφάνιση της «βασίλισσας» σε αρκετές περιόδους με πιο πρόσφατη τη σεζόν 2010-11.
Η Λεβάντε με τα χρώματα της λεβαντίνικης σενιέρα.
Η Μάλαγα διάλεξε στο παρελθόν τα χρώματα του λάβαρου της πόλης (πράσινο και μωβ) φορώντας τα στη φανέλα της. Η Οβιέδο φοράει εδώ και χρόνια το ίδιο μπλε της σημαίας της πόλης αλλά και του πριγκιπάτου του Αστούριας, ενώ η Βαγιαδολίδ έχει υιοθετήσει το μωβ της μεσαιωνικής σημαίας του Βασίλειου της Λεόν. Η Λεβάντε πέρυσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της, επέλεξε επίσης τη λεβαντίνικη σενιέρα, θέλοντας να στείλει το μήνυμα στους φίλαθλους της περιοχής ότι και εκείνη – όπως η Βαλένθια – είναι επίσης εκπρόσωπος της περιοχής, ισάξιος και όχι «φτωχός συγγενής».
ΑΘΛΕΤΙΚ & ΙΚΟΥΡΙΝΙΑ
Τα χρώματα της ικουρίνια στη φανέλα της Αθλέτικ Μπιλμπάο.
Αφήσαμε τελευταία την Αθλέτικ Μπιλμπάο και την «ikurriña», αφού η Χώρα των Βάσκων, όπως και η Καταλονία, αποτελεί ειδική περίπτωση. Έχοντας μια μεγάλη αντιδικτατορική αλλά και αντικαθεστωτική ιστορία και παράδοση, εκπλήσσει το γεγονός – όπως ακριβώς και στην περίπτωση της Μπαρτσελόνα – ότι χρειάστηκε να περάσουν 113 χρόνια, μέχρι μια από τις εμφανίσεις της ομάδας να υιοθετήσει τα χρώματα της ικουρίνια (η βασκική σημαία).
Ο Τσάμπι Αλόνσο με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας της Χώρας των Βάσκων και τα χρώματα της ικουρίνια.
Για πρώτη φορά στην περσινή σεζόν τα «λιοντάρια» του Μπιλμπάο φόρεσαν στη φανέλα τους το πράσινο, το κόκκινο και το λευκό, προκαλώντας τον ενθουσιασμό στο κοινό του «Σαν Μαμές». Η εμφάνιση αυτή εμπνεύστηκε από την αντίστοιχη της Εθνικής ομάδας της Χώρας των Βάσκων και είχε τρομερή επιτυχία στις πωλήσεις, τέτοια, που και στη φετινή περίοδο η Αθλέτικ την φόρεσε ήδη σε κάποια παιχνίδια.