Η σειρά του Γύπα

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΕΚΟΥΚΙΑΣ Θ. ΚΡΕΚΟΥΚΙΑΣ 31.12.2013 | 18:47

Το Sport24.gr θυμάται την χαρισματική «Quinta del Buitre» της Ρεάλ Μαδρίτης που έκανε το ντεμπούτο της πριν 30 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1983. Η ιστορία των Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Μαρτίν Μπάθκεθ και Παρδέθα (pics & videos)

Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες 30 χρόνια από τότε που η «Σειρά του Γύπα» έκανε ντεμπούτο στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το Sport24.gr κάνει μια αναδρομή στα μοναδικά κατορθώματα των πέντε «εκλεκτών» που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ισπανικό ποδόσφαιρο.

Στο τέλος του 1983 πέντε νεαροί ποδοσφαιριστές ξεχώριζαν στις τάξεις της Καστίγια, «θυγατρικής» ομάδας της Ρεάλ Μαδρίτης. Σιγά-σιγά άρχισαν να προωθούνται στην πρώτη ομάδα με τη συνεργασία δύο «μύθων» των «μερένγκες», του Αμάνθιο και του Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Αυτή είναι η ιστορία των Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Μαρτίν Μπάθκεθ και Παρδέθα. Της «σειράς του Γύπα».

1. CASTILLA CF

Η ομάδα της Καστίγια τη σεζόν 1983/84: από αριστερά προς τα δεξιά (πάνω) Χουανίτο, Οτσοτορένα, Φράνσις, Πέρεθ Ντουράν, Μαρτίν Γκονθάλεθ, Μίτσελ. (κάτω) Μπουτραγκένιο, Μαρτίν Μπάθκεθ, Ντε λα Έρας, Σαντσίς και Παρδέθα.

Πριν 30 χρόνια γεννήθηκε η «Quinta del Buitre». Μια χαρισματική γενιά παικτών που έγραψαν μερικά από τα σημαντικότερα κεφάλαια στη σύγχρονη ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Χούλιο Θέσαρ Ιγκλέσιας, δημοσιογράφος της «El País», ήταν εκείνος που τους βάφτισε με το προσωνύμιο «η σειρά του Γύπα», σε ένα άρθρο του στις 14 Νοεμβρίου του 1983. Ο τίτλος ήταν «Amancio y la quinta del Buitre» και με αυτόν τον τρόπο η Ισπανία έμαθε για τους πέντε θαυμαστούς πιτσιρικάδες που γοήτευαν ποδοσφαιρικά όσους παρακολουθούσαν από κοντά τα παιχνίδια της Καστίγια, της δεύτερης ομάδας της Ρεάλ.

H Quinta del Buitre στην Καστίγια. Από αριστερά, Παρδέθα, Σαντσίς, Μίτσελ, Μαρτίν Μπάθκεθ και Μπουτραγκένιο (1983)

Ο Αμάνθιο, παλιός θρύλος των «μερένγκες», ήταν ο προπονητής τους, ενώ ένας άλλος θρύλος, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, τεχνικός στην πρώτη ομάδα, ήταν εκείνος που «τόλμησε» να τους πάρει κοντά του. Τη σεζόν 1983/84 η Καστίγια ήταν πρωτοπόρος στην Σεγούντα Ντιβισιόν. Τα παιχνίδια της τα έπαιζε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» στις 5 το απόγευμα. Ο μέσος όρος προσέλευσης ήταν 15.000 θεατές. Η πρώτη φορά που οι πέντε της Quinta αγωνίστηκαν μαζί, ήταν στις 8 Οκτωβρίου του 1983, σε ένα ματς της Καστίγια με την Έλτσε, το οποίο έληξε 4-0, με τον Μπουτραγκένιο να πετυχαίνει και τα τέσσερα γκολ.

Ο Μανόλο Σαντσίς σκοράρει στο ντεμπούτο του με τη Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον της Μούρθια (4-12-1983)

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι 15.000 έγιναν 65.000 και η Καστίγια έφτασε να έχει περισσότερους θεατές από την ίδια τη Ρεάλ (γράφοντας ιστορία, αφού έγινε η πρώτη – και μοναδική μέχρι σήμερα – β’ ομάδα μεγάλου συλλόγου, που κατέκτησε το πρωτάθλημα της Segunda División στην Ισπανία)! Από τους πέντε νεαρούς, οι τέσσερις ήταν γέννημα θρέμμα της Μαδρίτης, ενώ ο Παρδέθα καταγόταν από μια μικρή πόλη της Ουέλβα (Ανδαλουσία). Ο Ντι Στέφανο πολύ γρήγορα τους έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστούν με την πρώτη ομάδα.

Ο Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ και ο Μανόλο Σαντσίς στα αποδυτήρια της Ρεάλ, μια μέρα μετά το ντεμπούτο τους με την πρώτη ομάδα (5-12-1983)

Ο μεγάλος Αργεντίνος, ο οποίος είχε αναλάβει το καλοκαίρι του 1982 τον πάγκο της Ρεάλ και στην πρώτη του χρονιά είχε αποτύχει να κατακτήσει έστω και έναν από τους πέντε συνολικά τίτλους που είχε διεκδικήσει, γοητεύτηκε από τις εμφανίσεις της Καστίγια και αποφάσισε να φρεσκάρει λίγο την ομάδα του. Έτσι, μετά από συνεννόηση με τον προπονητή των «μικρών» και πρώην συμπαίκτη του Αμάνθιο, ο Ντι Στέφανο ξεκίνησε το «παιδομάζωμα»!

2. ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ

Πρώτοι, στις 4 Δεκεμβρίου του 1983, έκαναν το ντεμπούτο τους οι Μανόλο Σαντσίς και Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ σε έναν αγώνα εναντίον της Μούρθια, στον οποίο μάλιστα ο Σαντσίς πέτυχε και ένα γκολ. Διηγείται ο ίδιος ο σκόρερ: «Ήμασταν στην αποστολή μαζί με τον Ράφα, αλλά δεν περίμενα να αγωνιστώ. Μιάμιση ώρα πριν τη σέντρα, με πλησίασε ο Ντι Στέφανο και μου είπε, πιτσιρικά σήμερα θα μπεις από την αρχή. Παίξε όπως ξέρεις! Το γκολ ήρθε από ασίστ του Σαντιγιάνα, ο οποίος μου έστρωσε τη μπάλα με το στήθος».

Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο σκοράρει από το σημείο του πέναλτι σε ματς της Καστίγια (1983)

Ο Μαρτίν Μπάθκεθ θυμάται πως όταν του ανακοίνωσαν ότι την επόμενη μέρα θα έκανε προπόνηση με την πρώτη ομάδα και θα ταξίδευε στη Μούρθια, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί όλο το βράδυ: «Δεν έκλεισα μάτι, σκεφτόμουν πώς θα μας υποδέχονταν οι μεγάλοι εμένα και τον Σαντσίς. Τελικά όλα πήγαν μια χαρά, παίξαμε και οι δύο πολύ καλά. Όμως ποτέ δεν φανταζόμασταν πως θα μέναμε για πάντα εκεί». Ο Μιγκέλ Παρδέθα ήταν ο τρίτος που έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα, στις 31 Δεκεμβρίου του 1983 με αντίπαλο την Εσπανιόλ. «Ήταν κάτι απίστευτο», θυμάται, «ο Αμάνθιο δεν με υπολόγιζε ιδιαίτερα στην Καστίγια και ο Ντι Στέφανο με έβαλε στην πρώτη ομάδα!».

Ο Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Η ευκαιρία για τον Μπουτραγκένιο ήρθε στις 5 Φεβρουαρίου του 1984. Ο «Γύπας» εξελίχθηκε στον απόλυτο πρωταγωνιστή της Ρεάλ, η οποία βρέθηκε να χάνει 2-0 στο ημίχρονο από την Κάντιθ. Ο Ντι Στέφανο είπε τρεις λέξεις στον νεαρό Εμίλιο: «μικρέ κάνε ζέσταμα» και τον πέρασε ως αλλαγή στην επανάληψη με την εξής οδηγία: «μείνε πίσω από τον Τσάρλι (Σαντιγιάνα) και παίζε με τη μπάλα» . Ο «Μπουίτρε» μείωσε στο 60’, έδωσε την ασίστ για την ισοφάριση και πέτυχε το νικητήριο γκολ στο 89’! Ο θρύλος της «La Quinta del Buitre» είχε αρχίσει να γεννιέται, όμως έμενε ένα ακόμα κομμάτι για να συμπληρωθεί το παζλ.

Ο Μίτσελ με τη φανέλα της Καστίγια (1983)

Την επόμενη σεζόν, 1984/85, ο Μίτσελ άφησε με τη σειρά του την Καστίγια για να βρει τα φιλαράκια του στο Τσαμαρτίν. Ήταν όμως αυτός που είχε παίξει με την πρώτη ομάδα πριν από όλους τους άλλους. Στις 11 Απριλίου του 1982, λόγω μιας απεργίας που είχαν κάνει οι επαγγελματίες, η Ρεάλ είχε αγωνιστεί με παίκτες από την Καστίγια απέναντι στην Καστεγιόν, την οποία κέρδισε 1-2 με τον Μίτσελ να πετυχαίνει ένα γκολ με πέναλτι.

Ο Παρδέθα έχει σκοράρει και πανηγυρίζει, ενώ τρέχουν προς αυτόν ο Ούγκο Σάντσες (αριστερά) και ο Μίτσελ (1987)

Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε πρόλαβε να αγωνιστεί μαζί με την Quinta στην τελευταία του σεζόν ως παίκτης και θυμάται την μεγάλη εντύπωση που του είχαν προκαλέσει τότε οι νεοφερμένοι: «Όταν είδα τους πιτσιρικάδες της Καστίγια να προπονούνται μαζί μας στην Ciudad Deportiva, κατάλαβα ότι οι μέρες μου ήταν μετρημένες. Το μέλλον του συλλόγου ήταν ήδη παρόν»…

3. LA QUINTA DEL BUITRE

Η Quinta την μοναδική φορά που και οι πέντε βρέθηκαν στο γήπεδο έχοντας ξεκινήσει ως βασικοί. Ήταν σε ένα ματς Σαραγόσα - Ρεάλ Μαδρίτης στις 31-12-1992, με τον Παρδέθα να αγωνίζεται στην ομάδα της Αραγονίας.

Οι πέντε πιτσιρικάδες της Καστίγια που προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα, έμειναν γνωστοί με το παρατσούκλι «η Σειρά του Γύπα» και σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή στην ιστορία της Ρεάλ. Τους Εμίλιο Μπουτραγκένιο, Μιγκέλ «Μίτσελ» Γκονθάλεθ, Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ, Μανόλο Σαντσίς και Μιγκέλ Παρδέθα (αυτόν τον τελευταίο μόνο τα πρώτα χρόνια, αφού στη συνέχεια πήγε στη Σαραγόσα) πλαισίωσαν μεγάλοι παίκτες, όπως οι Σαντιγιάνα, Καμάτσο, Τσέντο, Γκαγιέγο, Γορδίγιο, Χουανίτο, Πινέδα, Ιέρο, Στίλικε, Βαλντάνο, Μαθέδα, Ούγκο Σάντσες, Γιάνκοβιτς, Τεντίγιο, Μπούγιο και Σούστερ.

Οι πέντε της Quinta ως βετεράνοι πλέον σε φιλικό αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Από το 1984 που η «La Quinta del Buitre» άρχισε να πρωταγωνιστεί στο «Bernabeu» και στα άλλα ευρωπαϊκά γήπεδα, η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε 5 σερί πρωταθλήματα ισοφαρίζοντας το δικό της απόλυτο ρεκόρ στην ισπανική Λίγκα (1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1989-90), ένα Κύπελλο (1989) και δυο συνεχόμενα Κύπελλα UEFA (1984-85 & 1985-86), δημιουργώντας το φαινόμενο «Bernabeu – El miedo escénico» (Μπερναμπέου – ο τρόμος πάνω στο σανίδι), έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους θρύλους απίστευτων ανατροπών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που κυρίως συνδέεται με τις δυο νικηφόρες πορείες στην Ευρώπη.

4. DON RAMÓN MENDOZA

Ο Ραμόν Μεντόθα με τον Τζον Μπέντζαμιν Τόσακ δίπλα του. Ο πρόεδρος της Ρεάλ είχε μια πατρική σχέση με την Quinta, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία με τον Μίτσελ. Είναι το πέμπτο και τελευταίο πρωτάθλημα με την επίδοση ρεκόρ των 107 τερμάτων (1989-90)

Ένα από τα πλέον σημαντικά κομμάτια του παζλ εκείνης της Ρεάλ, ήταν οι εκλογές του 1985. Μοναδικός υποψήφιος κατέβηκε ο Ραμόν Μεντόθα και μόλις ανέλαβε πρόεδρος, φρόντισε από την πρώτη στιγμή να ανανεώσει όλα τα συμβόλαια των χρυσών πιτσιρικάδων, ανεβάζοντας εντυπωσιακά τις οικονομικές τους απολαβές και προβλέποντας με απόλυτη επιτυχία τη σπουδαία πορεία που θα διέγραφαν. Η μόνη του «απώλεια» υπήρξε ο Μαρτίν Μπάθκεθ, που από το 1990 μέχρι και το 1992 αγωνίστηκε στην Τορίνο, επιστρέφοντας ωστόσο και πάλι στη Ρεάλ για να κλείσει την καριέρα του.

Ο Μιγκέλ Παρδέθα σε μια από τις πρώτες εμφανίσεις του με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης (1984)

Το πρώτο στοίχημα του Μεντόθα ήταν η επιστροφή της ομάδας στην κορυφή της Πριμέρα Ντιβισιόν, με απώτερο στόχο την συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, το μεγάλο απωθημένο όλων των φίλων της Ρεάλ. Οι «μερένγκες» όχι μόνο κατέκτησαν τον τίτλο, αλλά έφτιαξαν μια πραγματική δυναστεία, κερδίζοντας πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα (μόνο η Ρεάλ των Πούσκας και Ντι Στέφανο έχει καταφέρει κάτι ανάλογο στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου). Η σχέση του Μεντόθα με την Quinta ήταν πατρική. Στο βιβλίο του «Dos pelotas y un balón», έγραφε:

Ο Μιγκέλ Παρδέθα σε ντέρμπι της Μαδρίτης με αντιπαλο την Ατλετικο (1987)

«Τους έκανα πλούσιους, ναι. Όμως στην Ιταλία τους πρόσφεραν τα διπλά. Ο Εμίλιο είχε έρθει μόνος του και συμφωνήσαμε αμέσως. Ο Μίτσελ λατρευόταν ως ημίθεος στην Ιταλία. Ο πρόεδρος της Νάπολη είχε έρθει στο κότερό μου, στο Κάπρι και μου είχε δώσει μια επιταγή 11 εκατομμυρίων δολαρίων, όμως την αρνήθηκα. Όλοι ήθελαν να μείνουν με λιγότερα χρήματα στη Ρεάλ. Εκτός από τον Μαρτίν Μπάθκεθ που πήγε τελικά στην Τορίνο. Αλλά και αυτός επέστρεψε. Με τον Εμίλιο, τον Μίτσελ και τον Σαντσίς είναι που είχα τις καλύτερες σχέσεις. Αλλά όλους τους αγαπούσα, ήταν σαν παιδιά μου».

5. ΚΥΠΕΛΛΟ UEFA 1984-85

Ο Μίτσελ στη ρεβάνς της μεγάλης ανατροπής με την Άντερλεχτ (12-12-1984)

Στον πρώτο γύρο η Ρεάλ αντιμετώπισε την Αντμίρα Βάκερ, έχασε 2-0 εκτός και καθάρισε εύκολα στο «Μπερναμπέου» με 5-0. Στον δεύτερο γύρο οι «μερένγκες» βρήκαν απέναντί τους την Ριέκα, έχασαν με 3-1, αλλά στη Μαδρίτη επικράτησαν με 3-0. Στον επόμενο γύρο η Άντερλεχτ έριξε στο καναβάτσο τους Μαδριλένιους με το κρυστάλλινο 3-0, όμως ο νόμος του «Μπερναμπέου» στάθηκε αμείλικτος: 6-1 στη ρεβάνς σε μια παράσταση για ένα ρόλο, με το πρώτο χατ τρικ του «Γύπα» Μπουτραγκένιο.

Ο Μπουτραγκένιο έχει πετύχει το πρώτο του γκολ εναντίον της Άντερλεχτ και μαζεύει τη μπάλα από τα δίχτυα. Στη συνέχεια του ματς σκόραρε ακόμα δυο φορές και η Ρεάλ πήρε τη νίκη-πρόκριση με 6-1 (12-12-1984)

Ο αρχισκόρερ εκείνου του αγώνα, θυμάται: «Δυο μέρες πριν τη ρεβάνς, πήγαμε να δούμε στο σινεμά το Karate Kid. Ο Καμάτσο ήταν εκείνος που συνεχώς προσπαθούσε να μας εμψυχώσει. Μας φανάτιζε τόσο πολύ που όπου και αν βρισκόμασταν, στα δωμάτια, στους διαδρόμους, στο ασανσέρ ή έξω από το ξενοδοχείο, ουρλιάζαμε χωρίς υπερβολή ότι θα κερδίσουμε, ότι θα πετύχουμε την ανατροπή. Για μένα εκείνο το ματς ήταν πολύ ιδιαίτερο, με έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Ο Αμάνθιο μου είχε πει ότι θα σκοράρω και τελικά πέτυχα τρία γκολ».

Ο Βαλντάνο πετυχαίνει γκολ εναντίον της Άντερλεχτ, ενώ ο πεσμένος Μπουτραγκένιο παρακολουθεί την εξέλιξη της φάσης (12-12-1984)

Στον ημιτελικό η Ίντερ πήρε προβάδισμα με 2-0 μέσα στο Σαν Σίρο, όμως ο επαναληπτικός έκρυβε το δυσάρεστο 3-0 για τους Ιταλούς. Ο δρόμος προς τον πρώτο Ευρωπαϊκό τίτλο της Ρεάλ μετά την εποχή του Don Santiago Bernabeu, ήταν ορθάνοιχτος. Οι Ούγγροι της Βιντεότον δε μπόρεσαν να προβάλλουν αντίσταση και το Κύπελλο UEFA γέμισε την πλατεία της Κυβέλης από χιλιάδες παραληρούντες οπαδούς «ρεαλίστας». Μετά από μια στείρα πενταετία απογοητεύσεων (1980-85), με χαμένο το Πρωταθλητριών το ’81 απέναντι στη Λίβερπουλ και το Κυπελλούχων το ’83 απέναντι στην Αμπερντίν, 19 ολόκληρα χρόνια μετά τον τελευταίο θρίαμβο των θρυλικών «Ye-Yes», η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε και πάλι αισθητή την παρουσία της στην Ευρώπη.

6. ΚΥΠΕΛΛΟ UEFA 1985-86

Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο στο τελευταίο του ματς ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένα φιλικό με αντίπαλο τη Ρόμα και ο Γύπας πέτυχε το τελευταίο γκολ της συνάντησης.

Η επόμενη χρονιά ήταν ακόμα πιο δύσκολη για τη Ρεάλ. Έχασε κατά σειρά από τις ΑΕΚ, Γκλάντμπαχ, Ξαμάξ, Ίντερ και Κολονία, αλλά κατάφερε να υπερασπιστεί με επιτυχία τον τίτλο της. Απάντησε με 5 γκολ στο 1-0 της ΑΕΚ και στη συνέχεια έπεσε πάνω στην πανίσχυρη Μπορούσια του Μένχενγκλάντμπαχ, γυρνώντας από την Γερμανία με το βαρύ 5-1. Όμως στην Μαδρίτη οι «μερένγκες» παρέδωσαν μαθήματα ποδοσφαίρου και το τελικό 4-0 έκανε το γύρο του κόσμου απογειώνοντας τον «μύθο» του απροσπέλαστου «Μπερναμπέου».

Η ομάδα της Ρεάλ που πέτυχε τα 107 γκολ τη σεζόν 1989-90. Πίσω από αριστερά: Τσέντο, Μπούγιο, Μίτσελ, Σούστερ, Ιέρο & Ρουγκέρι. Μπροστά από αριστερά: Γορδίγιο, Μπουτραγκένιο, Ούγκο Σάντσες, Σαντσίς & Μαρτίν Μπάθκεθ.

Σειρά του Μίτσελ να θυμηθεί εκείνη τη βραδιά: «Τις παραμονές της ρεβάνς έλεγα στους συμπαίκτες μου να πετύχουν τρία γκολ και να μην ανησυχούν για το τέταρτο, θα το έβαζα εγώ. Όταν ο Καμάτσο εκτέλεσε το πλάγιο και ο Βαλντάνο την έστειλε σε μένα, σκέφτηκα ότι είχε έρθει η στιγμή να κάνω πράξη την υπόσχεσή μου. Σούταρα, απέκρουσε ο τερματοφύλακας, η μπάλα στρώθηκε στον Σαντιγιάνα και εκείνος την έστειλε στα δίχτυα».

Ο Μίτσελ έχει σκοράρει και τρέχει προς τη σέντρα.

Στον ημιτελικό οι Ισπανοί βρήκαν απέναντί τους και πάλι τη μεγάλη Ίντερ των Ρουμενίγκε, Μπέργκομι, Αλτομπέλι και Λίαμ Μπρέιντι. Πρώτο παιχνίδι στο Σαν Σίρο 3-1 υπέρ των Ιταλών. Επαναληπτικός στο «Μπερναμπέου», εκεί όπου οι «μπλάνκος» ξέθαψαν το τσεκούρι του πολέμου: 2 γκολ ο Ούγκο Σάντσες, άλλα 2 ο Σαντιγιάνα και ένα ο Ράφα Γκορδίγιο. 5-1 στην παράταση με τον Χουανίτο να λέει την ιστορική ισπανο-ιταλική φράση «noventa minuti en el Bernabeu son molto longo», δηλαδή ενενήντα λεπτά στο Μπερναμπέου διαρκούν πάρα πολύ.

Ο Μίτσελ πανηγυρίζει ένα γκολ του.

Έτσι λοιπόν ακολούθησε ένας ακόμα τελικός, δεύτερος συνεχόμενος, με την Κολονία των Άλοφς, Λιτμπάρσκι και Σουμάχερ. Πρώτο ματς στη Μαδρίτη και οι Γερμανοί έκαναν το «λάθος» να προηγηθούν με τον Κλάους Άλοφς 0-1. Η θύελλα της Ρεάλ ξέσπασε και τα τέρματα των Βαλντάνο (2), Σάντσες, Σαντιγιάνα και Γκορδίγιο έγραψαν το τελικό 5-1. Ο δεύτερος αγώνας στη Γερμανία ήταν διαδικαστικός (2-0 υπέρ της Κολονίας) και ο «Μπουίτρε» μαζί με τις «σειρές» του ξανάφεραν το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στην Ισπανική πρωτεύουσα.

7. Η ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Η Ρεάλ κέρδισε τα 4 από τα 5 πρωταθλήματα με μεγάλες διαφορές και μόνο το ένα από αυτά στο νήμα με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα. Το 1986 είχε +11 από τους «μπλαουγκράνα», το 1987 +1 και πάλι από τους Καταλανούς, το 1988 +11 από τη δεύτερη Ρεάλ Σοθιεδάδ, το 1989 +5 από την Μπάρσα και το 1990 +9 από τη Βαλένθια. Σε αυτή την πενταετία, η Ρεάλ έδωσε 182 παιχνίδια, πέτυχε 437 τέρματα και δέχτηκε μόλις 163. Οι «μπλάνκος» σκόραραν δηλαδή 2,4 γκολ μέσο όρο σε κάθε ματς, ρεκόρ άπιαστο για οποιαδήποτε ισπανική ομάδα της εποχής σε βάθος πενταετίας.

Ο Μίτσελ αποχωρεί από το "Μπερναμπέου" δακρυσμένος. Είναι το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα της Ρεάλ στις 19 Μαΐου του 1996 απέναντι στη Μέριδα.

Το σπάσιμο του φράγματος των 100 γκολ το είχε πλησιάσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο η Μπαρτσελόνα των Κουμπάλα και Σουάρεθ, σκοράροντας 96 φορές την περίοδο 1958-59. Ήταν όμως γραφτό να το καταφέρει για πρώτη φορά η Ρεάλ στο τελευταίο πρωτάθλημα από τα 5 σερί της γενιάς του Μπουίτρε και υπό την καθοδήγηση του Τζον Τόσακ. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, ο Ντι Στέφανο ήταν αυτός που προώθησε τους μικρούς της Καστίγια στην πρώτη ομάδα το 1984.

Ο Κίκε Εστεμπαράνθ της Τενερίφε προσπαθεί να παρηγορήσει τον Μίτσελ για την απώλεια του πρωταθλήματος της σεζόν 1991/92. Η αρχή του τέλους της Quinta ξεκίνησε μέσα στο "Heliodoro Rodriguez Lopez" και ολοκληρώθηκε στο ίδιο γήπεδο ένα χρόνο αργότερα.

Την επόμενη χρονιά ανέλαβε ο Αμάνθιο (1984-85), αλλά το σερί άρχισε επί Λουίς Μολόουνι (1985-86). Ακολούθησε ο Ολλανδός Λίο Μπεενάκερ με τρεις τίτλους (1986-89) και το καλοκαίρι του ’89 προσελήφθη ο Ουαλός Τζον Μπέντζαμιν Τόσακ, παλιός παίκτης της Λίβερπουλ, με πολύ καλή παρουσία – ως προπονητής πλέον – στον πάγκο της Ρεάλ Σοθιεδάδ και δυο συνεχόμενους τελικούς του Copa del Rey (1987 & 1988, με τον πρώτο κερδισμένο).

8. Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ / ΤΑ 107 ΓΚΟΛ

Η Ρεάλ είχε φτάσει κοντά στην «κατοστάρα» τις δυο προηγούμενες περιόδους, σημειώνοντας 95 γκολ το 1987-88 και 91 το 1988-89. Η επίθεσή της, με τους Ούγκο Σάντσες και Εμίλιο Μπουτραγκένιο, πέταγε φωτιές, αλλά και πίσω από αυτούς, όλοι οι χαφ έβλεπαν δίχτυα: Μίτσελ, Μαρτίν Μπάθκεθ, Σούστερ, Αλντάνα, Λοσάδα. Όμως και οι αμυντικοί είχαν τη συνεισφορά τους, κυρίως με τους Ιέρο και Σαντσίς. Στην περίοδο 1989-90, σε ένα πρωτάθλημα με 20 ομάδες, η Ρεάλ Μαδρίτης έδωσε 38 αγώνες, πετυχαίνοντας 26 νίκες και 10 ισοπαλίες, ενώ γνώρισε την ήττα μόνο σε 2 εκτός έδρας ματς, από την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Σοθιεδάδ.

Η τέχνη δεν ξεχνιέται! Ο Μπουτραγκένιο σε ματς βετεράνων της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το «Μπερναμπέου» αποδείχτηκε πραγματικό φρούριο, αφού μέσα σε αυτό η Ρεάλ νίκησε 17 φορές, παραχωρώντας μόνο δυο ισοπαλίες, στις Λογρονιές και Μαγιόρκα. Οι θεατές που παρακολούθησαν αυτά τα 19 εντός έδρας ματς, χόρτασαν γκολ, αφού οι «μερένγκες» σκόραραν 78 φορές, έχοντας έναν φοβερό μέσο όρο με 4,1 τέρματα ανά παιχνίδι! Η Ρεάλ, πιο συγκεκριμένα, πέτυχε δυο εφτάρες (7-0 την Καστεγιόν και 7-2 τη Σαραγόσα), μια εξάρα (6-2 τη Βαλένθια), τέσσερις πεντάρες (5-2 την Τενερίφη, 5-2 τη Ράγιο Βαγιεκάνο, 5-2 την Οβιέδο και 5-2 τη Σεβίγια), πέντε τεσσάρες (4-0 την Αθλέτικ Μπιλμπάο, 4-1 την Οσασούνα, 4-0 τη Μάλαγα, 4-1 την Κάντιθ και 4-0 την Βαγιαδολίδ) και τέσσερις τριάρες (3-1 την Ατλέτικο, 3-2 την Μπαρτσελόνα, 3-0 την Θέλτα και 3-0 την Ρεάλ Σοθιεδάδ).

Ο Μανόλο Σαντσίς υπήρξε ο μοναδικός από την Quinta που πανηγύρισε δυο Κύπελλα Πρωταθλητριών. Εδώ σηκώνει το όγδοο της Ρεάλ μετά τη νίκη με 3-0 επί της Βαλένθια στον τελικό του 2000. Αμέσως μετά, τηλεφώνησε τους υπόλοιπους 4 για να τους το αφιερώσει.

Στα εκτός έδρας ματς οι «μπλάνκος» έστειλαν 29 φορές τη μπάλα στα δίχτυα, με πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα το 1-5 επί της Λογρονιές. Πρώτος σκόρερ της ομάδας, του πρωταθλήματος αλλά και της Ευρώπης, αναδείχθηκε ο Μεξικάνος Ούγκο Σάντσες με 38 τέρματα, ενώ ακολούθησαν οι Μαρτίν Μπάθκεθ με 14, Μπουτραγκένιο με 10, Μίτσελ με 8, Λοσάδα με 8, Ιέρο με 7, Σούστερ με 6, Αλντάνα με 5, Σαντσίς με 3, Ρουγκέρι με 2 και οι Τσέντο, Γιορέντε και Πάρα με 1 ο καθένας. Σύνολο 104 γκολ συν 3 αυτογκόλ = 107 τέρματα (2,8 μέσος όρος σε κάθε ματς) σε μια χρονιά πραγματικού επιθετικού φεστιβάλ.

9. ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ

Αν κάτι έλειψε από την Quinta, αυτό δεν ήταν άλλο από το Κύπελλο Πρωταθλητριών, η περίφημη «séptima» (έβδομη), όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι της Ρεάλ μέχρι το 1998, όταν και κατακτήθηκε τελικά απέναντι στη Γιούβε με το γκολ του Μιγιάτοβιτς. Οι πορείες που έκανε στη διοργάνωση η «σειρά του Γύπα» ήταν αντάξιες μιας πρωταθλήτριας Ευρώπης, όμως πότε οι λεπτομέρειες και πότε η Μίλαν δεν την άφησαν να κερδίσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Στην πρώτη τους συμμετοχή οι «μπλάνκος» απέκλεισαν Γιουβέντους και Ερυθρό Αστέρα, αλλά αποκλείστηκαν από την Μπάγερν.

Η Quinta σε παλαιότερη συνάντηση.

Την επόμενη χρονιά (1987-88) ξεπέρασαν τα εμπόδια της Νάπολη του Μαραντόνα και της κατόχου Πόρτο, πήραν ρεβάνς από τη Μπάγερν, αλλά τελικά σκόνταψαν στην Αϊντχόφεν. Και ενώ όλα έδειχναν ότι την περίοδο 1988-89 θα έφταναν στον στόχο τους, έχοντας ήδη αποκλείσει την Αϊντχόφεν, βρήκαν απέναντί τους τη Μίλαν του Αρίγκο Σάκι, η οποία με το συνεχές πρεσάρισμα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του «Μπερναμπέου», – συν την αξέχαστη κεφαλιά του Φαν Μπάστεν – έπνιξε την όποια διάθεση για δημιουργικότητα των «ρεαλίστας», ενώ στο «Σαν Σίρο» εξαφάνισε τα όνειρα των Ισπανών για την «séptima», νικώντας τους με 5-0.

Μίτσελ, Μπουτραγκένιο και Σαντσίς σε φιλανθρωπικό αγώνα ανάμεσα στους φίλους του Κασίγιας και τους φίλους του Φίγκο.

Ένα χρόνο αργότερα, οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες στη φάση των «16», με τη Μίλαν να παίρνει και πάλι την πρόκριση, βάζοντας έτσι οριστικό τέλος στον ευρωπαϊκό κύκλο της «La Quinta del Buitre». Για το αντίστοιχο τέλος στον ισπανικό κύκλο μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες που ανέδειξε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, υπεύθυνος ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ και η δική του «dream team», που διαδέχτηκε τη Ρεάλ Μαδρίτης στην κορυφή της Πριμέρα Ντιβισιόν για μια τετραετία.

10. Η QUINTA ΓΙΑ ΤΗΝ QUINTA

Οι πέντε της Quinta είναι μέχρι σήμερα καλοί φίλοι και όποτε βρουν την ευκαιρία, συναντιούνται για να θυμηθούν όσα μαγικά έζησαν στην Καστίγια και τη Ρεάλ. Αλλά ας δώσουμε καλύτερα τον λόγο στον Μίτσελ: «Η Quinta άλλαξε την ιδεολογία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Βρεθήκαμε μια παρέα από ταλαντούχους πιτσιρικάδες, μέσα από τα σπλάχνα του συλλόγου, που κάναμε πρωταγωνίστρια τη μπάλα και αποδείξαμε ότι είναι εφικτό να κερδίζουμε παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο, με τις αμυντικές ικανότητες του Μανόλο, τις σέντρες του Ράφα, τα γκολ του Εμίλιο, τις ντρίμπλες του Μιγκέλ. Όλα αυτά ήταν ωραίο ποδόσφαιρο. Και είναι κάτι που μας το αναγνωρίζουν σήμερα.

Η Quinta φωτογραφίζεται 25 χρόνια μετά το ντεμπούτο της με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2008)

Είναι προφανές ότι παρουσιάσαμε κάτι σημαντικό στην ιστορία της Ρεάλ και του ισπανικού ποδοσφαίρου. Βρισκόμαστε στις αναμνήσεις των φιλάθλων, παρά το γεγονός ότι δεν κερδίσαμε ποτέ το Πρωταθλητριών. Δεν ξεχαστήκαμε επειδή δεν το κατακτήσαμε. Αν και έπρεπε να είχαμε κάνει δικό μας εκείνο το Κύπελλο που κέρδισε η Αϊντχόφεν, γιατί ήμασταν καλύτεροί τους. Σήμερα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, συνεχίζουμε να είμαστε φίλοι. Είμαστε τελείως διαφορετικοί σε ότι αφορά την προσωπικότητα, τα γούστα, τις συνήθειες, την ιδεολογία, τον χαρακτήρα.

Στον Εμίλιο αρκούσε η συμμετοχή. Στον Μανόλο και τον Μιγκέλ ήταν αρκετό να ακούσουν το σφύριγμα του διαιτητή όταν ξεκινούσε το ματς. Ο Ράφα είχε μια ξεχωριστή ευκολία να μεταφέρει στο γήπεδο όσα περνούσαν μέσα από το κεφάλι του. Εγώ το ζούσα πολύ πιο έντονα, αφού το ποδόσφαιρο μου άρεσε και μου αρέσει συνολικά, σε όλες του τις παραμέτρους. Συχνά αναρωτιέμαι πάντως πού θα βρίσκονταν ο Εμίλιο, ο Ράφα, ο Μανόλο στο σημερινό ποδόσφαιρο. Όσα έκανε ο Ζιντάν, τα είχαμε δει ήδη από τον Ράφα, όσα έκανε ο Εμίλιο μέσα στην περιοχή, δεν τα έχουμε δει από κανέναν».

Οι πέντε της Quinta ποζάρουν με την φωτογραφία του 1992.

Και δίνουμε τη σκυτάλη στον Εμίλιο Μπουτραγκένιο: «Η Ρεάλ είναι αυτό που είναι για τα 9 Κύπελλα Πρωταθλητριών και όχι για τα 32 πρωταθλήματα. Τότε, στη δική μας εποχή, δεν είχε κατακτηθεί το Πρωταθλητριών από το 1966. Όλοι οι συμπαίκτες μας, όχι μόνο η Quinta, ζούσαμε και αναπνέαμε για να κερδίσουμε εκείνη την κούπα. Τη χρονιά της Αϊντχόφεν έπρεπε να το είχαμε πετύχει. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα, αλλά δεν μπορέσαμε να το αποδείξουμε. Και μετά ήρθε η Μίλαν.

Οι τέσσερις της Quinta παραλαμβάνουν τα βραβεία τους από την Marca. Η βράβευσή τους έγινε στις 29 Νοεμβρίου, στο γκαλά για τα 75 χρόνια της ισπανικής εφημερίδας. Ο Μίτσελ απουσίασε λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων με τον Ολυμπιακό.

Το δικό μας πλεονέκτημα είναι ότι μας θυμούνται για το ωραίο ποδόσφαιρο που παίξαμε. Όπως την Ολλανδία του ’74 και τη Βραζιλία του ’82, που δεν κατέκτησαν το Μουντιάλ, αλλά κέρδισαν την θέση τους στην ιστορία. Την Quinta αλλά και τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες που αγωνίστηκαν μαζί μας, μας θυμούνται για τα 5 πρωταθλήματα, για τις μεγάλες ευρωπαϊκές ανατροπές. Είναι τιμή μας το ότι βρισκόμαστε στην καρδιά και την μνήμη των φίλων της Ρεάλ για τον τρόπο που παίξαμε ποδόσφαιρο».

11. Η QUINTA ΣΗΜΕΡΑ

Οι πέντε της Quinta, όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν ξεκίνησαν ποτέ ως βασικοί μαζί σε αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης. Το κατάφεραν στις 31 Δεκεμβρίου του 1992 σε ένα ματς ανάμεσα στη Σαραγόσα (Παρδέθα) και τη Ρεάλ (οι υπόλοιποι τέσσερις). Με τη Ρεάλ βρέθηκαν και οι πέντε συγχρόνως στο γήπεδο μόλις τρεις φορές. 8 λεπτά εναντίον της Εσπανιόλ (14-12-1986), 13 λεπτά εναντίον της Μπαρτσελόνα (12-4-1987) και σε έναν ημιτελικό Κυπέλλου μέσα στο «Μπερναμπέου» με αντίπαλο την Ατλέτικο (3-6-1987).

Η Quinta del Buitre στο προπονητικό κέντρο της Ρεάλ Μαδρίτης (2008)

Σήμερα ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο είναι ο «πρεσβευτής» της Ρεάλ Μαδρίτης στον υπόλοιπο κόσμο, κατέχοντας τη θέση του διευθυντή θεσμικών σχέσεων. Ο Μιγκέλ Παρδέθα είναι αθλητικός διευθυντής των «μερένγκες» από το 2009. Ο Μανόλο Σαντσίς είναι σχολιαστής στην κρατική τηλεόραση της Ισπανίας στο Τσάμπιονς Λιγκ, αρθρογραφεί στη Marca και συνεργάζεται με την ραδιοφωνική Cadena COPE στα αθλητικά προγράμματα. Ο Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ σχολιάζει τα παιχνίδια της Ρεάλ Μαδρίτης στο Τσάμπιονς Λιγκ και συνεργάζεται με την αθλητική τηλεοπτική εκπομπή Estudio Estadio και την Cadena COPE. Τέλος, ο Μίτσελ είναι προπονητής του Ολυμπιακού.