Η βρετανική φρουρά της "βασίλισσας"!

Ο Γκάρεθ Μπέιλ, που άφησε την Τότεναμ και θα αγωνιστεί στη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι ο 13ος Βρετανός παίκτης στην ιστορία των «μερένγκες».

Διαβάστε στο Sport24.gr ποιοι ήταν οι υπόλοιποι 12, τί πρόσφεραν στη «βασίλισσα» και πόσους τίτλους κατέκτησαν φορώντας τη φανέλα της.

Η μεταγραφή-σίριαλ του Γκάρεθ Μπέιλ ολοκληρώθηκε τελικά με τον Φλορεντίνο Πέρεθ να προσφέρει 91 εκατομμύρια ευρώ στην Τότεναμ, στην δεύτερη ακριβότερη μετακίνηση που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο Ουαλός κόστισε 5 εκατομμύρια λιγότερα από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, με τον οποίο θα είναι συμπαίκτης για τα επόμενα χρόνια. Το θέμα είναι κατά πόσο θα μπορέσει να κάνει απόσβεση των χρημάτων που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του. Στην πλειοψηφία τους, ειδικοί και μη, χαρακτηρίζουν υπερβολικό το ποσό, αλλά έτσι κι αλλιώς, ο πρόεδρος της Ρεάλ έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι δεν υπολογίζει τέτοιες «λεπτομέρειες».

Το παρελθόν πάντως έχει δείξει ότι οι Βρετανοί ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί στο ισπανικό πρωτάθλημα, δεν έχουν κατορθώσει να «γράψουν ιστορία». Κάποιοι τα πήγαν καλά (Μακμάναμαν, Λίνεκερ), κάποιοι μάλλον μέτρια (Κάνιγκαμ, Μπέκαμ, Όουεν) και οι περισσότεροι πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι (Χιούζ, Άρτσιμπαλντ, Γούντγκειτ), αποδεικνύοντας ότι είναι δύσκολη η προσαρμογή των παικτών που αφήνουν το «νησί» για να παίξουν μπάλα στην Πριμέρα Ντιβισιόν (σε πλήρη αντίθεση με την αντίστροφη πορεία). Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι σε μια πορεία 110 χρόνων, μόνο 12 παίκτες από τη Βρετανία έχουν φορέσει τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, εκ των οποίων μόλις 5 τα τελευταία 65 χρόνια!

Με αφορμή την απόκτηση του Γκάρεθ Μπέιλ, του πρώτου Ουαλού που θα αγωνιστεί με τη φανέλα των «μερένγκες», το Sport24.gr γυρίζει πίσω τον χρόνο για να θυμηθεί τη βρετανική 12άδα που έχει περάσει μέχρι σήμερα από τις τάξεις της «βασίλισσας». Οι πρώτοι έξι καλύπτουν την περίοδο 1906-1922, ο έβδομος τη σεζόν 1948/49 και οι υπόλοιποι πέντε την περίοδο 1979-2007.

ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΣΕ CLÁSICO!

Η ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης που έπαιξε το πρώτο clásico της ιστορίας (13/5/1902). Ο Άρθουρ Τζόνσον, που πέτυχε το παρθενικό τέρμα των "μερένγκες" απέναντι στη Μπαρτσελόνα, τέταρτος από αριστερά.

Μόλις δυο μήνες μετά την ίδρυσή της, η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπισε για πρώτη φορά τη Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό του Copa de la Coronación, του παρθενικού τουρνουά του ισπανικού Κυπέλλου που διεξήχθη στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την ενθρόνιση του Αλφόνσο του 13ου. Ήταν το πρώτο clásico της ιστορίας (13/5/1902) και οι «μπλαουγκράνα» νίκησαν 3-1. Στην ενδεκάδα των «μερένγκες», που τότε αγωνίζονταν με λευκές φανέλες και μπλε σορτσάκια, έπαιζε ο Άγγλος Άρθουρ Τζόνσον, ο παίκτης που σημείωσε το παρθενικό τέρμα της Ρεάλ απέναντι στη Μπαρτσελόνα.

Ήταν ο πρώτος Βρετανός που πέρασε ποτέ από τις τάξεις της «βασίλισσας». Μέχρι το 1910 κέρδισε 4 Κύπελλα (εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμη πρωτάθλημα) και στη συνέχεια κάθισε για μια δεκαετία (1910-1920) στον πάγκο της ομάδας. Πρόκειται για τον δεύτερο μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία της Ρεάλ, πίσω μόνο από τον Μιγκέλ Μουνιόθ. Από το 1905 μέχρι και το 1920, πέντε ακόμα Βρετανοί φόρεσαν τη φανέλα των «μερένγκες»: ο τερματοφύλακας Λίντσεϊ (κέρδισε το Κύπελλο του 1908) και οι Λίνεϊ, Στάμφερ, Βίκερσταφ και Τσαρλς Γουάλας. Αυτός ο τελευταίος είναι και ο πρώτος ξένος παίκτης που αγωνίστηκε στους δύο «αιώνιους» του ισπανικού ποδοσφαίρου. Πρώτα έπαιξε στη Μπαρτσελόνα και κατόπιν στη Ρεάλ.

Η ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης που κέρδισε το Κύπελλο Ισπανίας το 1908. Ο τερματοφύλακας Λίντσεϊ, όρθιος, τέταρτος από αριστερά.

Ο επόμενος Βρετανός που αγωνίστηκε στη «βασίλισσα» ήταν ο Τζακ Γουότσον, ο μοναδικός Σκωτσέζος που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της Ρεάλ. Ο Γουότσον ήταν προσωπική επιλογή του τότε προπονητή των «μερένγκες», Άγγλου Μάικλ Κίπινγκ και έμεινε ένα χρόνο στη Μαδρίτη (σεζόν 1948/49). Σε αυτή την περίοδο έπαιξε μόνο σε ένα ματς και αυτό εκτός έδρας (ήττα 3-1 από την Θέλτα στο Βίγκο). Στη συνέχεια επέστρεψε στο «νησί», όπου συνέχισε την καριέρα του στην Κρίσταλ Πάλας. Χρειάστηκε να περάσουν άλλα 30 χρόνια για να πατήσει το χορτάρι του «Μπερναμπέου» ο επόμενος Βρετανός.

LAURIE CUNNINGHAM (1979-1984)

Ο Λόρι Κάνινγκχαμ στο παιχνίδι που γνώρισε την αποθέωση από το κοινό του "Καμπ Νόου" (10/2/1980)

Το καλοκαίρι του 1979, ο Γιουγκοσλάβος Βουγιαντίν Μπόσκοφ ανέλαβε τον πάγκο της Ρεάλ, η οποία δαπάνησε 195 εκατομμύρια πεσέτες (950.000 λίρες) για να φέρει στη Μαδρίτη τον Λόρι Κάνινγκχαμ, αριστερό εξτρέμ της West Bromwich Albion. Επρόκειτο για την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου. Το «μαύρο μαργαριτάρι», όπως ήταν το προσωνύμιό του, έμεινε μια πενταετία στο Τσαμαρτίν, ξεκινώντας τη θητεία του με πολύ καλές εμφανίσεις. Πέτυχε το νικητήριο τέρμα στο πρώτο του clásico μέσα στο «Μπερναμπέου» (3-2, 23/9/1979).

Ο Λόρι Κάνινγκχαμ σε μια προσπάθειά του στον χαμένο για τη Ρεάλ τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στη Λίβερπουλ (27/5/1981)

Στο ματς του δεύτερου γύρου (10/2/1980), παρά το γεγονός ότι δεν σκόραρε (0-2 υπέρ της Ρεάλ), υπήρξε ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου, αναγκάζοντας τους φίλους της Μπαρτσελόνα να τον χειροκροτήσουν όρθιοι, κάτι που έχει συμβεί σπάνια στο «Καμπ Νόου» για παίκτη των «μερένγκες» και οπωσδήποτε ποτέ με την ένταση και τον ενθουσιασμό που έγινε με τον Κάνινγκχαμ. Η Ρεάλ κέρδισε το νταμπλ, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη για τον Κάνινγκχαμ. Ένα κάταγμα στο δάχτυλο του ποδιού του, τον ταλαιπώρησε αρκετά, παρόλο που – αν και ανέτοιμος – αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του «Παρκ ντε Πρενς» (27/5/1981), στην ήττα των «μερένγκες» με 1-0 από τη Λίβερπουλ.

Ο Λόρι Κάνινγκχαμ σε αγώνα της Ρεάλ με την Μπάγερν Μονάχου.

Μια υποτροπή στο σπασμένο του δάχτυλο, τον έστειλε στο χειρουργείο και τον κράτησε εκτός γηπέδων για σχεδόν ολόκληρη την υπόλοιπη σεζόν (1981/82). Έχοντας χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα, η Ρεάλ τον παραχώρησε δανεικό το 1983 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια στην Σπόρτινγκ Χιχόν (1983/84). Ο Κάνινγκχαμ έφυγε το 1984 για την Μαρσέιγ και σκοτώθηκε το 1989 (σε ηλικία μόλις 33 ετών) σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Μαδρίτη, όταν πλέον αγωνιζόταν στη Ράγιο Βαγεκάνο. Στη Ρεάλ είχε συνολικά 44 συμμετοχές και 13 γκολ.

STEVE MCMANAMAN (1999-2003)

Ο Στιβ ΜακΜάναμαν υπήρξε μακράν ο πιο πετυχημένος από όλους τους Βρετανούς παίκτες που έχουν αγωνιστεί μέχρι σήμερα, όχι μόνο στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά σε ολόκληρη την Ισπανία. Το 1997 τον είχε ζητήσει ο Φαν Χάαλ από τη διοίκηση των «μπλαουγκράνα», η οποία τον έφερε στη Βαρκελώνη, αλλά λίγες μέρες αργότερα προτίμησε να πάρει τον Ριβάλντο. Αποκτήθηκε τελικά το καλοκαίρι του 1999 από τη Ρεάλ σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή για τον σύλλογο, όμως αμέσως προσαρμόστηκε και μαζί με τον Ρεντόντο δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό δίδυμο στο κέντρο των «μερένγκες». Highlight της πρώτης του σεζόν ήταν το εκπληκτικό γκολ που σημείωσε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (2000) απέναντι στη Βαλένθια. Ο «Μάκα» ανακηρύχθηκε Man of the Match και έγινε ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών αγωνιζόμενος σε ομάδα του εξωτερικού.

Ο Στιβ ΜακΜάναμαν πανηγυρίζει το γκολ του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Βαλένθια (24/5/2000)

Παρόλα αυτά, το καλοκαίρι του 2000, ο νέος πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ, θέλησε να τον πουλήσει. Παρά τον ατελείωτο αριθμό των προτάσεων που έφτασαν στα γραφεία της διοίκησης, ο ΜακΜάναμαν αρνήθηκε πεισματικά να φύγει, ξεκαθαρίζοντας ότι ήθελε να πετύχει στη Ρεάλ. Η επιμονή του αυτή τον έκανε αγαπητό σε όλους τους φίλους της ομάδας αλλά και στους συμπαίκτες του. Στο ξεκίνημα της σεζόν 2000/01 δεν είχε πολλές ευκαιρίες, όμως ο Ντελ Μπόσκε τον καθιέρωσε σιγά-σιγά και πάλι στην ενδεκάδα. Η χρονιά έκλεισε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως από το καλοκαίρι του 2001 ξεκίνησε η δημιουργία των galácticos, γεγονός που θα δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την παραμονή του Άγγλου στη Ρεάλ.

Ο Μάκα αρνήθηκε για πολλοστή φορά να φύγει, έχοντας πλέον την καθολική στήριξη των συμπαικτών του. Η στάση της διοίκησης άρχισε να αλλάζει, αφού ακόμα και ο Πέρεθ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι «η αφοσίωση του Στιβ στη Ρεάλ είναι πράγματι θαυμαστή. Θα έχει για πάντα μια θέση στον σύλλογο». Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Άγγλος πέτυχε ένα σημαντικό γκολ μέσα στο «Καμπ Νόου», στις καθυστερήσεις του ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Μπαρτσελόνα, σφραγίζοντας το τελικό 0-2, πρώτη νίκη για τους «μερένγκες» μέσα στην έδρα των «μπλαουγκράνα» μετά από 9 χρόνια. Η Ρεάλ έφτασε έτσι μέχρι τον τελικό, κατακτώντας το τρόπαιο μέσα στη Γλασκώβη απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν (2-1, 15/5/2002).

Ο ΜακΜάναμαν σε μια φάση του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν (15/5/2002)

Στην τέταρτη και τελευταία του χρονιά στο Τσαμαρτίν, ο ΜακΜάναμαν κέρδισε ένα ακόμα πρωτάθλημα, όμως οι συμμετοχές του μειώθηκαν πολύ. Αγωνίστηκε σε μόλις 9 ματς ως βασικός, αλλά πρόσθεσε στη συλλογή του δυο ακόμα τίτλους: το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ απέναντι στη Φέγενορντ και το Διηπειρωτικό Κύπελλο απέναντι στην Ολίμπια της Παραγουάης. Ο Μάκα έφυγε το καλοκαίρι του 2003 από τη Ρεάλ (για την Μάντσεστερ Σίτι), έχοντας συνολικά 152 συμμετοχές και 14 γκολ. Σήμερα θεωρείται – βάσει τίτλων – ένας από τους πιο επιτυχημένους Άγγλους παίκτες που έπαιξαν σε ομάδα του εξωτερικού.

DAVID BECKHAM (2003-2007)

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ μονομαχεί με τον Πουγιόλ σε clásico στο "Καμπ Νόου" (6/12/2003)

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ μπορεί να μην κατέκτησε τίτλους στην τετραετή παραμονή του στη Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός από ένα πρωτάθλημα και ένα ισπανικό Σούπερ Καπ), υπήρξε όμως η απόλυτη εμπορική μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου. Στην ουσία ήταν ένα καπρίτσιο του Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος είχε βαλθεί να μαζέψει όλα τα κορυφαία ονόματα του ποδοσφαίρου στους galácticos. Την άνοιξη του 2003, ο υποψήφιος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουάν Λαπόρτα, είχε υποσχεθεί στα μέλη του συλλόγου ότι αν κέρδιζε τις εκλογές, θα έφερνε τον Μπέκαμ στη Βαρκελώνη, με τον οποίο – υποτίθεται – πως είχε συμφωνήσει.

Μπέκαμ, Ραούλ και Ζιντάν πανηγυρίζουν ένα γκολ της Ρεάλ απέναντι στη Σεβίγια για το ισπανικό Κύπελλο (4/2/2004)

Ο παίκτης όμως είχε ξεκαθαρίσει ότι ήθελε να πάει στη Ρεάλ, τα βρήκε σε όλα με τον Πέρεθ και ανακοινώθηκε επίσημα μια μέρα μετά την εκλογή του Λαπόρτα στην προεδρία των «μπλαουγκράνα». Ο μύθος λέει ότι ήταν ο Σάντρο Ροσέλ, αντιπρόεδρος τότε στο ψηφοδέλτιο του Λαπόρτα και καλός φίλος του Φλορεντίνο, εκείνος που ζήτησε από τον πρόεδρο της Ρεάλ να περιμένει πρώτα την ολοκλήρωση των εκλογών της Μπαρτσελόνα και μετά να αποκαλύψει τον επόμενο προορισμό του Μπέκαμ. Η καινούργια διοίκηση των «μπλαουγκράνα» απέκτησε τελικά τον Ροναλντίνιο και η ιστορία γράφτηκε όπως την γνωρίζουμε.

Ο Μπεκαμ σε μια επιθετική του προσπάθεια στο ισπανικό Σούπερ Καπ απέναντι στη Μαγιόρκα (27/8/2003)

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο Spice Boy μπορεί να μην άλλαξε τον ρου της ποδοσφαιρικής ιστορίας των «μερένγκες», όμως βοήθησε όσο κανείς άλλος στην «παγκοσμιοποίηση» της Ρεάλ. Διαφημίσεις, συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις, όλη η εμπορική εκμετάλλευση της εικόνας του υπ’ αριθμόν ένα προϊόντος του αθλήματος στον κόσμο, μπορούμε να πούμε πως όχι μόνο έκανε απόσβεση στην επένδυση του Φλορεντίνο, αλλά πρόσφερε πολλά περισσότερα στο διεθνές image της Ρεάλ. Και από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Μπέκαμ.

Στιλιστικό έπος! Ντέιβιντ Μπέκαμ και Ραούλ Μπράβο στον αγωνιστικό χώρο του "El Madrigal" της Βιγιαρεάλ (2/9/2003)

Μπορεί, όπως είπαμε και στην αρχή, να κατέκτησε μόλις δυο τίτλους στην τετραετία του στη Μαδρίτη, όμως έδωσε κατ’ επανάληψη τα διαπιστευτήρια του ταλέντου του, ξεσηκώνοντας τις κερκίδες του «Μπερναμπέου» με τις ενέργειές του. Όταν το καλοκαίρι του 2007 ο «Μπεκς» άφησε τη Ρεάλ για να συνεχίσει την καριέρα του στους Los Angeles Galaxy, είχε συμπληρώσει 155 επίσημα παιχνίδια με τη φανέλα της «βασίλισσας» (20 γκολ) και ήταν ο κύριος υπεύθυνος της κατακόρυφης αύξησης των εμπορικών κερδών του συλλόγου που στη διάρκεια της 4ετούς παραμονής του στη Μαδρίτη, ανέρχονταν στο απίστευτο ποσό των 600 εκατομμυρίων δολαρίων (πηγή: Forbes)!

MICHAEL OWEN (2004-2005)

Ο Μάικλ Όουεν ανάμεσα στους Σέρχιο Ράμος και Χάβι Ναβάρο σε αγώνα της Ρεάλ με τη Σεβίγια στο "Μπερναμπέου" (14/5/2005)

Ο Μάικλ Όουεν έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης μάλλον επειδή στο παρελθόν είχε κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα (2001). Ήταν και αυτός ένα ακόμα καπρίτσιο του Φλορεντίνο Πέρεθ που ήθελε να συγκεντρώσει στη Ρεάλ όλες τις Χρυσές Μπάλες της εποχής. Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι του 2004, στους Φίγκο, Ρονάλντο και Ζιντάν προστέθηκε – μάλλον απρόσμενα – και ο αρχισκόρερ της Λίβερπουλ αντί 8 εκατομμυρίων λιρών. Το ξεκίνημά του στη Ρεάλ δεν ήταν το αναμενόμενο, όμως από τον Οκτώβριο και μετά πήρε μπροστά, πετυχαίνοντας πέντε γκολ μέσα σε ένα μήνα σε Ισπανία και Ευρώπη.

Όουεν και Δέλλας διεκδικούν τη μπάλα σε αγώνα της Ρόμα με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο "Ολίμπικο" για το Τσάμπιονς Λιγκ (8/12/2004)

Η κορυφαία στιγμή του ήταν το τέρμα που πέτυχε στη νίκη με 4-2 των «μερένγκες» επί της Μπαρτσελόνα στο clásico του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» (10/4/2005), γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φίλους της Ρεάλ. Μπορεί στα περισσότερα παιχνίδια να μην ήταν βασικός, όμως κατάφερε να κλείσει αξιοπρεπέστατα τη σεζόν με 16 γκολ (σε 45 συμμετοχές), παρά τους τραυματισμούς και το γεγονός ότι είχε να συναγωνιστεί στην επίθεση παίκτες όπως οι Φίγκο, Ρονάλντο, Ραούλ, Ζιντάν και ο συμπατριώτης του Μπέκαμ. Η Ρεάλ τελικά δεν κέρδισε το πρωτάθλημα – ούτε κάποιον άλλο τίτλο – και με την άφιξη το καλοκαίρι του 2005 των Βραζιλιάνων Ρομπίνιο και Ζούλιο Μπαπτίστα, αποφάσισε να τον πουλήσει στη Νιούκαστλ έναντι 28 εκατομμυρίων ευρώ.

JONATHAN WOODGATE (2004-2007)

Ο Τζόναθαν Γούντγκεϊτ διεκδικεί τη μπάλα από τον Γκουρπέγκι της Αθλέτικ στο ντεμπούτο του με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου σημείωσε ένα αυτογκόλ και αποβλήθηκε! (22/9/2005)

Ο Τζόναθαν Γούντγκεϊτ είναι η επιτομή της αποτυχημένης μεταγραφής. Ήταν επιλογή του Καμάτσο, ο οποίος όμως «επέζησε» στον πάγκο της Ρεάλ μόλις 40 μέρες και στη συνέχεια παραιτήθηκε. Ο Γούντι – η απόκτηση του οποίου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, αφού ήταν γνωστά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με συνεχόμενους τραυματισμούς – κόστισε περίπου 16 εκατομμύρια ευρώ στη «βασίλισσα» και όταν έκλεισε η συμφωνία με την Νιούκαστλ, ήταν ήδη… τραυματίας! Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, την πρώτη του χρονιά δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό, πραγματοποιώντας τελικά το ντεμπούτο του 12 μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2005, απέναντι στη Μπιλμπάο.

Ο Γούντγκεϊτ πανηγυρίζει το γκολ του εναντίον της Ρόζενμποργκ για το Τσάμπιονς Λιγκ μέσα στο "Μπερναμπέου". Ήταν το μοναδικό που πέτυχε με τη φανέλα της Ρεάλ (19/10/2005)

Σε εκείνο το πρώτο του ματς, πρόλαβε να πετύχει ένα αυτογκόλ πριν αποβληθεί στη συνέχεια με κόκκινη κάρτα! Στο δεύτερο μισό εκείνης της σεζόν (2005/06), όταν άρχισε δειλά-δειλά να καθιερώνεται στη βασική ενδεκάδα, υπέστη έναν νέο τραυματισμό στην πλάτη, ο οποίος τον έστειλε στο χειρουργείο βάζοντας πρόωρο τέλος στο πέρασμά του από τη Μαδρίτη, αφού για την τρίτη και τελευταία χρονιά του συμβολαίου του, οι «μερένγκες» τον έδωσαν δανεικό στην Μίντλεσμπρο. Ο Γούντγκεϊτ πρόλαβε να παίξει συνολικά 14 ματς (1 γκολ) και τον Ιούλιο του 2007 ψηφίστηκε από τους αναγνώστες της Marca ως η χειρότερη μεταγραφή του 21ου αιώνα στην Ισπανία, συγκεντρώνοντας το 37% των συνολικών ψήφων!

Πηγές: As, Marca, lfp.es

Βίντεο: Εκπληκτικό γκολ-φάουλ του Ντέιβιντ Μπέκαμ απέναντι στη Σεβίγια

Βίντεο: Το πέρασμα του Λόρι Κάνινγκχαμ από τη Ρεάλ Μαδρίτης

Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 3-0, τελικός Τσάμπιονς Λιγκ περιόδου 1999-00. Το γκολ του ΜακΜάναμαν στο 1:12 (24/5/2000)

Βίντεο: Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 0-2, ημιτελικός Τσάμπιονς Λιγκ περιόδου 2001-02. Το γκολ του ΜακΜάναμαν στο 1:25 (23/4/2002)

Βίντεο: Ο Μάικλ Όουεν σκοράρει σε clásico μέσα στο «Μπερναμπέου» μετά από εκπληκτική ασίστ του Μπέκαμ (10/4/2005)

Βίντεο: Το ντεμπούτο του Τζόναθαν Γούντγκεϊτ με τη Ρεάλ Μαδρίτης (22/9/2005)