Το πρώτο ερωτηματικό για το μέλλον του πάγκου της Μπαρτσελόνα απαντήθηκε την περασμένη Τετάρτη. Ο Λουίς Ενρίκε, αμέσως μετά το εντυπωσιακό 6-1 της ομάδας του επί της Σπόρτινγκ του Χιχόν (1/3), δήλωσε στην συνέντευξη Τύπου ότι δεν θα είναι προπονητής των "μπλαουγκράνα" την επόμενη σεζόν. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε πει στη διοίκηση πως θα αποφάσιζε μέσα στον Απρίλιο, προφανώς τα πράγματα ξεκαθάρισαν νωρίτερα μέσα του, έτσι επιβεβαιώθηκε και επίσημα αυτό που όλοι υποψιάζονταν, ότι δηλαδή μετά από τριετή παραμονή στη Βαρκελώνη, ο κύκλος του τεχνικού από το Αστούριας θα ολοκληρωθεί στις 30 Ιουνίου. Το πιθανότερο είναι ο Λουίς Ενρίκε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Πεπ Γουαρδιόλα όταν ο δεύτερος έφυγε από την Μπαρτσελόνα, μένοντας εκτός προπονητικής για ένα χρόνο, κάτι που άλλωστε είχε δηλώσει ως πιθανό ενδεχόμενο στη συνέντευξη που είχε δώσει στην Barca TV τα περασμένα Χριστούγεννα.

Οπότε μοιραία περνάμε στο δεύτερο ερώτημα, που δεν είναι άλλο από το ποιος θα είναι ο διάδοχος του Λούτσο. Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο " στο μυαλό του Ερνέστο ", όπου παρουσίασα τα δεδομένα σχετικά με τις πιθανές εξελίξεις στην κούρσα της διαδοχής, σε ότι αφορά τον Βαλβέρδε, αλλά και τους Σαμπαόλι και Κούμαν. Οι τρεις τους δεν είναι οι μοναδικοί υποψήφιοι σε μια λίστα, στην οποία προστίθενται συνεχώς ονόματα, όμως φέρονται ως επικρατέστεροι. Πέραν της τριάδας, ακούγονται ο Ουνθουέ και ο Εουσέμπιο, ενώ οι στοιχηματικές εταιρείες έχουν "ξεφύγει", δίνοντας αποδόσεις για τους Κλοπ, Τούχελ, Μπλαν, Λάουντρουπ, Τσάβι, Πουγιόλ, Ντε Μπουρ, Σιμεόνε, Αντσελότι, Βενγκέρ, ακόμα και για τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον! Στο σημερινό κείμενο, θα δούμε τα "ζητούμενα" της Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια θα αναλύσουμε τα υπέρ και τα κατά κάθε ενός από τα φαβορί και τα (σημαντικότερα) αουτσάιντερ σε σχέση πάντα με το προφίλ που ζητάει/ψάχνει η διοίκηση των "μπλαουγκράνα".

Ο Πεπ Γουαρδιόλα έδωσε πριν λίγες μέρες το κατά τη γνώμη του τρίπτυχο επιτυχίας για κάθε προπονητή της Μπαρτσελόνα. Πρώτον, να μην δίνει σημασία στα όσα ακούγονται γύρω του, δεύτερον, να κάνει αυτό που εκείνος θεωρεί ότι είναι το σωστό και τρίτον, να μη διστάζει να παίρνει αποφάσεις οι οποίες είναι αντίθετες από αυτά που πιστεύουν ή θέλουν οι φίλαθλοι. Όπως και να το κάνουμε, το μείγμα που προτείνει ο Πεπ, είναι σίγουρα εκρηκτικό, όμως στα χρόνια της παντοδυναμίας της, η Μπαρτσελόνα βγήκε κερδισμένη, όποτε εφαρμόστηκε αυτό το "δόγμα". Γενικά πάντως, οι "culés", από τότε που ανέλαβε την ομάδα ο Γουαρδιόλα, δείχνουν "κολλημένοι" σε αυτό που στην Ισπανία λέγεται "el hombre de la casa", δηλαδή προτιμούν τεχνικούς που να έχουν σχέση με την Μπάρτσα, είτε να έχουν αγωνιστεί ως παίκτες, είτε να έχουν εργαστεί στον σύλλογο ως προπονητές στα μικρότερα τμήματα, είτε ως βοηθοί στον πρώτο, είτε φυσικά να τα συνδυάζουν όλα αυτά. Όλοι οι βασικοί υποψήφιοι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, εκτός από τον Σαμπαόλι. Πάμε όμως να τους δούμε έναν-έναν.

1. ΤΑ ΦΑΒΟΡΙ

Όπως γράψαμε και στην αρχή, τρία είναι τα φαβορί σε αυτή την "κούρσα" διαδοχής. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ο Χόρχε Σαμπαόλι και ο Ρόναλντ Κούμαν. Οι Ισπανοί δημοσιογράφοι, τόσο στη Μαδρίτη όσο και στη Βαρκελώνη, δίνουν ως απόλυτο φαβορί τον Txingurri. Και δεν είναι μόνο ότι τον τοποθετούν στην κορυφή της λίστας, αλλά δείχνουν με τις αρθρογραφίες τους ότι και οι ίδιοι τον θεωρούν ως την ιδανική λύση. Τις τελευταίες εβδομάδες έχει μπει δυνατά στην διεκδίκηση της θέσης και ο τεχνικός της Σεβίλλης, ενώ ο Κούμαν συνδυάζει και το ότι έχει περάσει από τον σύλλογο, αλλά και το ότι εκπροσωπεί το ολλανδικό μοντέλο, το οποίο παίζει πάντοτε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία της Μπαρτσελόνα τις τελευταίες δεκαετίες.

ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ

Λουίς Ενρίκε και Ερνέστο Βαλβέρδε σε αγώνα της Αθλέτικ με την Μπάρτσα

Ο Ερνέστο είναι αυτή τη στιγμή το μεγάλο φαβορί, με την έννοια ότι έχει την "στήριξη" του καταλανικού Τύπου, του κόσμου της Μπαρτσελόνα, αλλά και μεγάλου μέρους της διοίκησης. Ο Txingurri, που όπως έχουμε πει, έχει βρεθεί άλλες τέσσερις φορές στο στόχαστρο των "μπλαουγκράνα", χαίρει της εκτίμησης των πάντων και είναι σίγουρο ότι έχει γίνει ήδη επαφή ανάμεσα στις δυο πλευρές. Κάποιοι Καταλανοί δημοσιογράφοι μάλιστα, το πηγαίνουν ακόμα παραπέρα, ισχυριζόμενοι ότι ο Βαλβέρδε έχει έρθει σε προφορική συμφωνία με τον Ρομπέρτ Φερνάντεθ, τον τεχνικό διευθυντή του συλλόγου και πως όλα πλέον εξαρτώνται από τον Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου, που είναι αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση. Μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει η συνάντηση της Αθλέτικ με τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 17 Μαρτίου στο "Σαν Μαμές", για να δούμε αν ο Ερνέστο θα επαναλάβει εκείνο που είχε πετύχει ο Λουίς Ενρίκε πριν τρία χρόνια, ως προπονητής της Θέλτα, τότε που νίκησε τους "μερένγκες" λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος της Λίγκας, αφήνοντάς τους εκτός διεκδίκησης του τίτλου.

ΥΠΕΡ: Καταρχήν έχει μεγάλη εμπειρία στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Είναι πλέον ο ρέκορντμαν της Αθλέτικ, ενώ είχε πετυχημένα περάσματα από την Εσπανιόλ και τη Βαλένθια. Απολύθηκε μόνο μια φορά στην καριέρα του, από τη Βιγιαρεάλ. Απόλυτα πετυχημένος και στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό. Η φιλοσοφία του ταιριάζει απόλυτα με εκείνη της Μπαρτσελόνα, με πίεση ψηλά, κατοχή της μπάλας, επιθετικό προσανατολισμό και δημιουργικό παιχνίδι. Έχει συνεργαστεί με τον Κρόιφ και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με "βαρέα βάρη" της ιστορίας του συλλόγου, όπως ο Γουαρδιόλα και ο Θουμπιθαρέτα. Παρά το γεγονός ότι έπαιξε μόλις δυο σεζόν στην Μπαρτσελόνα και από τότε έχουν περάσει 27 ολόκληρα χρόνια, έχει κερδίσει το δικαίωμα να θεωρείται "de la casa". Είναι συνηθισμένος να δουλεύει με τις ακαδημίες και αυτό μπορεί να οδηγήσει στην "αναγέννηση" της Μασία. Διαθέτει εμπειρία, χαρακτήρα, ικανότητες, σοβαρότητα και είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του, ενώ δείχνει να ανταποκρίνεται σωστά στη διαχείριση του έμψυχου υλικού και στις σωστές ισορροπίες στα αποδυτήρια, κάτι εξόχως σημαντικό για τον πάγκο των "culés". Και φυσικά, δεν δεσμεύεται από συμβόλαιο.

ΚΑΤΑ: Τα μοναδικά κατά που θα μπορούσαμε να βρούμε σε αυτή την υποψηφιότητα, είναι ότι ο Ερνέστο δεν έχει προπονήσει ποτέ ομάδα με τόσα πολλά αστέρια, άρα κανείς δεν ξέρει αν θα μπορέσει να διαχειριστεί με επιτυχία ένα από τα πιο δύσκολα αποδυτήρια του κόσμου. Και βέβαια, το αν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την καθημερινή πίεση που απαιτεί το συγκεκριμένο πόστο. Όπως πολύ παραστατικά το θέτει ο Ισπανός δημοσιογράφος της As, Σάντι Χιμένεθ, "αν οι φίλοι του, Πεπ και Θούμπι, του εξηγήσουν πώς λειτουργεί η διοίκηση της Μπάρτσα, τότε το πιο φυσιολογικό θα είναι να παρουσιαστεί στο σπίτι του κολλητού του, Γιόσου Ουρούτια και να υπογράψει ό,τι χαρτί του βάλουν μπροστά του"!

ΧΟΡΧΕ ΣΑΜΠΑΟΛΙ

Σαμπαόλι και Νεϊμάρ. Ο Βραζιλιάνος θα ήθελε τον Αργεντίνο στον πάγκο της Μπάρτσα.

Μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν ένας καλός προπονητής, καταξιωμένος στη Λατινική Αμερική, χωρίς την παραμικρή παρουσία στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Έμερι στη Σεβίγια και η αλήθεια είναι ότι έχει εντυπωσιάσει, αφού προχωράει στο Champions League και κοντράρει στα ίσα Μπαρτσελόνα και Ρεάλ στην Λίγκα. Αποτελεί αυτή τη στιγμή το αντίπαλο δέος στη διεκδίκηση του πάγκου από τον Βαλβέρδε και οι μετοχές του δείχνουν να ανεβαίνουν συνεχώς. Η Σεβίγια, με την οποία έχει έναν ακόμα χρόνο συμβολαίου, ήδη τον πλησίασε προσφέροντάς του ανανέωση, αλλά εκείνος αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι δεν είναι η σωστή χρονική στιγμή για τέτοιες συζητήσεις. Με αυτή του την άρνηση, έκανε ακόμα πιο σαφείς, τις ήδη σαφέστατες προθέσεις του, που δεν είναι άλλες από το να κερδίσει την κούρσα της διαδοχής και να αναλάβει τους "μπλαουγκράνα". Θα έχει ενδιαφέρον το τί θα κάνει η ομάδα του απέναντι στην Μπάρτσα στο "Καμπ Νόου" (5 Απριλίου) και την προτελευταία αγωνιστική απέναντι στη Ρεάλ στο "Μπερναμπέου".

ΥΠΕΡ: Ένας προπονητής σε πλήρη ωριμότητα, αλλά και μια φιλοσοφία που επίσης ταιριάζει σε εκείνην της Μπαρτσελόνα. Η δουλειά του στη Σεβίλλη έχει φέρει εντυπωσιακά μέχρι τώρα αποτελέσματα, τα οποία δεν έχουν περάσει απαρατήρητα από κανέναν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δίκαια είναι ο τεχνικός της μόδας στην Ισπανία. Μετά από δεκαπενταετή περιπλάνηση στη Λατινική Αμερική, έδειξε ότι το πέρασμα του ωκεανού δεν τον επηρέασε καθόλου. Είναι και αυτός εραστής του επιθετικού ποδοσφαίρου, της πίεσης, της κατοχής, αλλά και της αγωνιστικής πειθαρχίας. Ακούγεται ότι τον θέλουν τα "βαρέα βάρη" της ομάδας, δηλαδή οι Μέσι, Μαστσεράνο, Νέι και Σουάρες, κάτι που δεν αποκλείεται να αποδειχτεί καθοριστικό την ώρα της τελικής επιλογής.

ΚΑΤΑ: Είναι ο μοναδικός από τους ψηλά στη λίστα υποψήφιους, που δεν γνωρίζει το λεγόμενο περιβάλλον "culé", δηλαδή την καθημερινότητα της Μπαρτσελόνα με όλες τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες της, κάτι που πλήρωσε ο συμπατριώτης του, Τάτα Μαρτίνο, πριν λίγα χρόνια. Αν επιλεγεί, σίγουρα θα τοποθετηθεί δίπλα του κάποιος γνώστης των παραπάνω, τύπου Τσάβι ή Πουγιόλ. Η αγωνιστική πειθαρχία που απαιτεί από τους παίκτες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα τους επιτρέψει να έχουν πρωτοβουλίες μέσα στο γήπεδο, θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει σε κόντρες. Ο ίδιος δεν ανέχεται και πολλά σε αυτόν τον τομέα και καθότι "μπιελσικός", αποτελεί ένα ερωτηματικό η διαχείριση που θα κάνει στα αποδυτήρια. Επίσης, ακούγεται πως αν έρθει στην ομάδα, τότε το καλοκαίρι θα κάνει μεγάλο ξεκαθάρισμα και θα ζητήσει μεταγραφές. Οι Ισπανοί χαρακτηρίζουν την δική του υποψηφιότητα ως την πλέον "επαναστατική". Και φυσικά δεσμεύεται από συμβόλαιο μέχρι το 2018 με τη Σεβίλλη.

ΡΟΝΑΛΝΤ ΚΟΥΜΑΝ

Φαν Χάαλ και Ρόναλντ Κούμαν, πρώτος και δεύτερος αντίστοιχα στον πάγκο της Μπαρτσελόνα στα τέλη της δεκαετίας του '90.

Ο Ρόναλντ Κούμαν είναι το απόλυτο παράδειγμα του τί σημαίνει για τους φίλους της Μπαρτσελόνα το "de la casa". Ο Τεν Τεν όχι μόνο έχει αγωνιστεί ως παίκτης, αλλά έχει περάσει και από τον πάγκο των "μπλαουγκράνα" ως βοηθός του Λουίς Φαν Χάαλ για δυο χρόνια (1998-2000). Είναι μακράν η πιο "συναισθηματική" επιλογή για τους culés, αφού όχι μόνο πρόκειται για έναν από τους πρωταγωνιστές της Dream Team του Κρόιφ, αλλά είναι και εκείνος που πέτυχε το γκολ στον τελικό του 1992, με το οποίο η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το πρώτο Πρωταθλητριών στην ιστορία της. Επίσης είναι και ο (μοναδικός στη λίστα) εκπρόσωπος του ολλανδικού μοντέλου, το οποίο μπορεί μεν να είναι παροπλισμένο τα τελευταία χρόνια, όμως συνεχίζει να βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού των Καταλανών.

ΥΠΕΡ: Ο Κούμαν δεν θα μπορούσε να αποτελεί μόνο συναισθηματική επιλογή για τους Καταλανούς, λόγω όλων όσων γράψαμε παραπάνω, αλλά και γιατί μπορεί να σταθεί προπονητικά στην ομάδα. Και το δικό του στιλ ταιριάζει με την φιλοσοφία της Μπαρτσελόνα, έχοντας και τα στοιχεία εκείνα της ολλανδικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας που πάντα γοήτευε τους culés. Το πέρασμά του από το ολλανδικό ποδόσφαιρο (Φίτεσε, Άγιαξ, PSV και Φέγενορντ) υπήρξε επιτυχημένο και συνοδεύτηκε με αρκετούς τίτλους, ενώ εξίσου καλή είναι και η παρουσία του τα τελευταία χρόνια στην Πρέμιερ με τις Σαουθάμπτον και Έβερτον.

ΚΑΤΑ: Η πορεία του ως προπονητής είναι όπως είπαμε επιτυχημένη, όμως η μοναδική του παρουσία στην Πριμέρα Ντιβισιόν, τη σεζόν 2007/08 στη Βαλένθια, παρά το γεγονός ότι συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του ισπανικού Κυπέλλου, έφερε μαζί της και πολλά προβλήματα, τα οποία οδήγησαν στην απόλυσή του. Εκεί ο Κούμαν έθεσε εκτός ομάδας τους Κανιθάρες, Ανγκούλο και Αλμπέλδα, δημιουργώντας ένα μικρό χάος στα αποδυτήρια και ένα ακόμα μεγαλύτερο στις εξέδρες του "Μεστάγια". Αυτό σίγουρα θα το θυμούνται οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα, από την άλλη βέβαια δεν θα έχουν ξεχάσει και το γεγονός ότι ήταν ο Ολλανδός που έβγαλε από την αφάνεια τον Χουάν Μάτα, δίνοντάς του θέση και ρόλο στην ομάδα, κάτι που έδωσε στη Βαλένθια έναν πρωταγωνιστή για τα επόμενα χρόνια και γέμισε τα ταμεία της με αρκετά εκατομμύρια, όταν ο παίκτης αναχώρησε για το Λονδίνο και την Τσέλσι. Και βέβαια, να συμπληρώσουμε το συμβόλαιο που τον δεσμεύει με την Έβερτον μέχρι το καλοκαίρι του 2019.

2. ΤΑ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡ

Εκτός από την τριάδα Βαλβέρδε, Σαμπαόλι και Κούμαν, υπάρχουν φυσικά και άλλα, πολλά ονόματα στην λίστα των υποψήφιων, όχι ίσως της Μπαρτσελόνα, αλλά σίγουρα του ισπανικού - και κυρίως του καταλανικού - Τύπου. Στην αρχή του κειμένου αναφέραμε τα περισσότερα από αυτά, οπότε στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε και τρεις υποψηφιότητες, ίσως τις σημαντικότερες από τα λεγόμενα αουτσάιντερ, αυτές των Ουνθουέ, Εουσέμπιο και Μπλαν. Όλοι τους έχουν αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα, όμως οι δυο πρώτοι έχουν μεγάλη προϋπηρεσία και στους πάγκους των ομάδων της Μπάρτσα.

ΧΟΥΑΝ ΚΑΡΛΟΣ ΟΥΝΘΟΥΕ

Ο Χουάν Κάρλος αγωνίστηκε στη Μπαρτσελόνα τη διετία 1988/90, ακριβώς δηλαδή τις ίδιες σεζόν με τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Η παρουσία του στους πάγκους των "μπλαουγκράνα" είναι σαφώς πιο πλούσια, αφού έχει υπάρξει προπονητής τερματοφυλάκων επί Ράικαρντ και Γουαρδιόλα (συνολικά 6 χρόνια) και φυσικά βοηθός του Λουίς Ενρίκε την τελευταία τριετία. Στα υπέρ του λοιπόν, είναι ότι γνωρίζει όσο ελάχιστοι την καθημερινότητα τόσο της ομάδας όσο και του συλλόγου, ενώ τον έχει προτείνει ο Λούτσο στη διοίκηση ως διάδοχό του (σε αντίθεση με ό,τι είχε συμβεί με τον Βιλανόβα, αφού τότε ο Γουαρδιόλα είχε αιφνιδιαστεί από τον πρώην συνεργάτη του, μη γνωρίζοντας το παραμικρό για τις συζητήσεις ανάμεσα στον Τίτο και τον Ροσέλ). Ο Ουνθουέ έχει καλές σχέσεις με όλους τους σταρ της ομάδας και είναι αυτός που σχεδιάζει όλες τις στατικές φάσεις. Στα κατά της υποψηφιότητας, είναι η έλλειψη εμπειρίας ως πρώτος, αλλά και τα πενιχρά αποτελέσματα που είχε στο παρελθόν, όταν ανέλαβε τους πάγκους της Νουμάνθια και της Ράθινγκ Σανταντέρ.

ΕΟΥΣΕΜΠΙΟ ΣΑΚΡΙΣΤΑΝ

Ο Εουσέμπιο συνδυάζει και αυτός διπλή παρουσία στην Μπαρτσελόνα. Πρώτα ως παίκτης για μια επταετία (1988-1995), από τα βασικά στελέχη της Dream Team του Κρόιφ και στη συνέχεια ως τεχνικός, αρχικά για πέντε χρόνια στο προπονητικό τιμ του Ράικαρντ (2003-08) και στη συνέχεια ως προπονητής της Μπαρτσελόνα Β από το 2011 μέχρι το 2015. Άρα λοιπόν και αυτός γνωρίζει όσο ελάχιστοι το περιβάλλον culé, ενώ κάνει πολύ καλή δουλειά στην Ρεάλ Σοθιεδάδ, με την οποία στη δεύτερη σεζόν του διεκδικεί με αξιώσεις ακόμα και το εισιτήριο για το Champions League. Στα κατά, το γεγονός ότι ήταν ο ίδιος ο Μπαρτομέου, εκείνος που τον απέλυσε το 2015 από την Μπαρτσελόνα Β, δεν είναι και ό,τι καλύτερο για την προοπτική μιας νέας συνεργασίας και μάλιστα στην πρώτη ομάδα. Από την άλλη, ο Εουσέμπιο ανανέωσε πρόσφατα με την Σοθιεδάδ και δεν φαίνεται λογικό να αφήσει τόσο γρήγορα ένα πρότζεκτ στο οποίο πιστεύει τόσο ο ίδιος όσο και ο σύλλογός του.

ΛΟΡΑΝ ΜΠΛΑΝ

Ο Γάλλος είναι μια μεγάλη προσωπικότητα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Έχει κατακτήσει Μουντιάλ και EURO με τους "τρικολόρ" και ως παίκτης έχει αγωνιστεί σε μεγάλους συλλόγους. Το πέρασμά του από την Μπαρτσελόνα (1996/97) ήταν μέτριο και σημαδεύτηκε από συνεχόμενους τραυματισμούς. Έχει συμπληρώσει μια δεκαετία ως προπονητής, στην οποία κατέκτησε τίτλους τόσο με την Μπορντό, όσο και με την Παρί Σεν Ζερμέν, στην οποία είχε συνεχόμενες επιτυχίες, επαναφέροντας τους Παριζιάνους στην κορυφή της Γαλλίας, χωρίς όμως παράλληλα να πετύχει την ευρωπαϊκή υπέρβαση, αφού τρεις σερί φορές αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Champions League. Στα υπέρ του, το πρεστίζ που τον περιβάλλει, ο συγκροτημένος χαρακτήρας του, οι καλές σχέσεις που είχε πάντοτε με τις διοικήσεις και φυσικά το γεγονός ότι διαθέτει εμπειρία στο να διαχειρίζεται μεγάλους σταρ. Ένα ακόμα υπέρ είναι το ότι είναι ελεύθερος. Τον κατηγορούν ότι στις ομάδες του προσφέρει περισσότερο διαχείριση, παρά αγωνιστικές γνώσεις και ανάλυση. Αλλά μήπως αυτό δεν είναι τελικά που χρειάζεται η Μπάρτσα;

Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Θα αποδειχτεί προφητική αυτή η φωτογραφία;

Η τελική επιλογή ανήκει αποκλειστικά στον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα. Ο Μπαρτομέου, αφού ακούσει όλες τις εισηγήσεις, θα είναι εκείνος που θα αποφασίσει ποιος θα διαδεχτεί τον Λουίς Ενρίκε στον πάγκο των "μπλαουγκράνα". Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι ο πρόεδρος έχει έρθει σε επαφή με προπονητή που δεν υπάρχει στη λίστα και ενδεχομένως να κάνει την έκπληξη. Ο νέος προπονητής θα κλείσει λογικά μέσα στον Μάρτιο, αλλά θα ανακοινωθεί αργότερα. Ας αφήσουμε όμως τον Μπαρτομέου και τη διοίκηση των culés να κάνουν τα δικά τους και επιτρέψτε μου να δώσω τη δική μου επιλογή για τον πάγκο της Μπάρτσα, ως φίλος της ομάδας από το 1990, όταν πρωτοταξίδεψα στην Ισπανία και είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά την μεγάλη ομάδα του Κρόιφ.

Αν λοιπόν έπρεπε να διαλέξω μέσα από αυτή την εξάδα τον επόμενο τεχνικό των "μπλαουγκράνα", θα κατέληγα αμέσως στον Txingurri. Τελείως υποκειμενικά, είναι προφανές αυτό. Όμως, πέρα από την συμπάθεια και τον θαυμασμό προς το πρόσωπό του, νομίζω ότι αυτή είναι μια σχεδόν ιδανική συγκυρία για να συμβεί κάτι τέτοιο, σίγουρα πολύ καλύτερη από τις τρεις προηγούμενες που το όνομα του Βαλβέρδε είχε ακουστεί ξανά για τον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Ώριμος, ικανότατος, σοβαρός, μετρημένος, δίκαιος, αγαπητός. Και διαχειριστής και ποδοσφαιρικός. Και με τη συμπεριφορά και με τις γνώσεις. Τον θέλουν όλοι, Τύπος, διοικητικοί, φίλαθλοι. Φαντάζομαι ότι και οι παίκτες θα βλέπουν θετικά την υποψηφιότητά του. Προσωπικά θα τον έπαιρνα χωρίς δεύτερη σκέψη. Και είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς σκέφτονται ακριβώς το ίδιο. Του αξίζει να βρεθεί στον πάγκο αυτής της ομάδας. Του αξίζει και του ταιριάζει. Η απόφαση βέβαια ανήκει στον ίδιο και στον Μπαρτομέου. Εκείνοι ξέρουν σαφώς καλύτερα από όλους εμάς. Μακάρι να τους δούμε σύντομα να δίνουν τα χέρια μπροστά από τον θυρεό της Μπαρτσελόνα.

Πηγές: As, Marca, Mundo Deportivo