Γεια σας. Το 2014 μας αποχαιρετά και μαζί του φεύγει μια χρονιά γεμάτη από αθλητικά γεγονότα. Ο κύριος διευθυντής μου ζήτησε να διαλέξω τα δέκα από αυτά που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση, είτε θετική, είτε αρνητική. Προτίμησα να περιοριστώ στο ποδόσφαιρο, το οποίο έτσι κι αλλιώς είχε σημαντικές διοργανώσεις, αλλά και στιγμές που έγραψαν ιστορία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Δυστυχώς, μαζί με τα αγωνιστικά, υπάρχουν και αναφορές σε δυσάρεστα συμβάντα, αλλά η ζωή ποτέ δεν έπαψε να είναι σκληρή. Όπως δεν έπαψαν να υπάρχουν ανόητες και εγκληματικές ενέργειες ανθρώπων που έχουν χάσει τελείως το πραγματικό νόημα του αθλητισμού.

Οι δέκα "δικές μου" στιγμές από το 2014 έχουν την αποκαθήλωση της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας Ισπανίας και το γκολ-ποίημα του Φαν Πέρσι, το μαγικό πέναλτι του Γιώργου Σαμαρά που έφερε για πρώτη φορά την Ελλάδα στους "16" του Μουντιάλ, την "χρυσή" κεφαλιά του Σέρχιο Ράμος που ουσιαστικά έδωσε το δέκατο Πρωταθλητριών στη Ρεάλ Μαδρίτης και το γλίστρημα του Τζέραρντ στον "τελικό" με την Τσέλσι που έδιωξε από το "Άνφιλντ" το όνειρο ενός πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια.

Επίσης τον υπέροχο αποχαιρετισμό που επιφύλαξαν στον Αμπιντάλ οι φίλαθλοι της Καλλονής και του Ολυμπιακού, αλλά και οι συμπαίκτες του Γάλλου, τη γιορτή που διοργάνωσε η Βιγιαρεάλ για να "ξορκίσει" το κρούσμα βίας στο γήπεδό της από έναν ανεγκέφαλο, τον θάνατο του Τίτο Βιλανόβα, τη δολοφονία του Κώστα Κατσούλη από στυγνούς εγκληματίες και μια αναφορά σε ένα από τα πιο φιλότιμα παιδιά που έχουν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, τον φίλο μου Νταβίδ Φουστέρ.

Όλες αυτές οι στιγμές παρουσιάζονται με ημερολογιακή σειρά στο κείμενο που ακολουθεί. Εκτός από μία που δεν έχει ημερομηνία, ακριβώς επειδή είναι ανεκτίμητη και της έχω δώσει την πρώτη θέση. Το χαμόγελο της αθωότητας ενός μικρού παιδιού δεν είναι μόνο μια όμορφη στιγμή, αλλά πολλά περισσότερα. Γι' αυτό η μικρή ιστορία του Γιώργου Σαμαρά με τον Τζέι ανοίγει δικαιωματικά αυτή την μικρή, προσωπική ανασκόπηση. Πριν ξεκινήσω, επιτρέψτε μου να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλες και όλους, με υγεία, αγάπη και ευτυχία!

1. ΤΟ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Μας συγκίνησε όλους αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο του μικρού Τζέι με τον Γιώργο Σαμαρά. Πολύ πιθανό να έχετε κουραστεί να το διαβάζετε, αλλά σκεφτείτε πόσο πολύτιμη μπορεί να είναι μια τέτοια σχέση, η οποία σε τελική ανάλυση πηγάζει μέσα από την πραγματική ομορφιά του αθλητισμού. Το χαμόγελο της ευτυχίας και της αθωότητας είναι ελπίδα και υπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο, για μια ξεχωριστή αντίληψη του τί ακριβώς πρέπει να πρεσβεύει μέσα στις παιδικές καρδιές ένα "είδωλο", ένα πρότυπο, ένας αθλητής. Με την ευκαιρία, ένα μεγάλο μπράβο στον ΠΣΑΤ που έδωσε την ευκαιρία στα δυο "φιλαράκια" να ξανασυναντηθούν στη γιορτή που διοργάνωσε πριν λίγες μέρες.

2. ΟΜΑΔΕΣ ΕΝΟΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ (2/3/2014)

Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου, στο «Ελ Μαδριγάλ», όπου η τοπική Βιγιαρεάλ αντιμετώπιζε τη Θέλτα. Οι "Κέλτες" προηγήθηκαν στο 83’ της συνάντησης και 3 λεπτά αργότερα, ένας πειραγμένος πέταξε από την εξέδρα στον αγωνιστικό χώρο ένα δακρυγόνο. Το ματς διακόπηκε, συνεχίστηκε λίγο αργότερα, όμως όλο το "ζουμί" ήταν η αντίδραση της Βιγιαρεάλ, η οποία μετέτρεψε μια πράξη βίας σε γιορτή, διοργανώνοντας στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι της, εκδηλώσεις και χάπενινγκ για μικρούς και μεγάλους σχετικά με το ποδόσφαιρο και την προώθησή του. Το σύνθημα της φιέστας ήταν το "Futbol es la pasión que nos une", δηλαδή "το ποδόσφαιρο είναι το πάθος που μας ενώνει". Λίγο πριν τη σέντρα, τα πιτσιρίκια των ακαδημιών παρατάχθηκαν ντυμένα με τις φανέλες όλων των ομάδων της Πριμέρα, της Εθνικής Ισπανίας και των διαιτητών, στέλνοντας το δικό τους, ξεχωριστό μήνυμα στις εξέδρες.

3. Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΕ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ (25/4/2014)

Ο Τίτο Βιλανόβα υπήρξε ένας αφανής "ήρωας". Τα έβαλε με τα "θηρία" σε μια μάχη που ο ίδιος ήξερε ότι ήταν χαμένη. Ζήτησε και έμεινε μακριά από το προσκήνιο, θέλοντας να παλέψει μόνος του, γνωρίζοντας ωστόσο ότι μαζί του είχε την αγάπη και τη στήριξη εκατομμυρίων απλών φιλάθλων. Αυτή η αγάπη του κόσμου και των δικών του ανθρώπων, μαζί με τη δική του θέληση, ήταν και τα μοναδικά του όπλα απέναντι στον καρκίνο που τον ταλαιπώρησε από τον Νοέμβριο του 2011. Ο θάνατός του στις 25 Απριλίου μας συγκλόνισε όλους. Ας τον θυμόμαστε ως έναν εργάτη του ποδοσφαίρου και έναν ακέραιο χαρακτήρα, χωρίς να ξεχάσουμε το χαμόγελο του ανθρώπου που πάλεψε για να κρατηθεί ζωντανός. Γιατί ο μαχητής δεν κρίνεται από το αν κέρδισε ή όχι τη μάχη, αλλά από το πώς και πόσο πάλεψε. Πολύ δε περισσότερο, όταν το ζητούμενο είναι η ζωή. Και ο Τίτο μπορεί να έχασε τη μάχη, αλλά κέρδισε τον αιώνιο σεβασμό όλων.

4. ΠΩΣ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΟΣΙΜ; (27/4/2014)

Το όνειρο ενός πρωταθλήματος, του πρώτου μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, φαινόταν ότι μπορούσε επιτέλους να γίνει πραγματικότητα. Μετά από μια εκπληκτική σεζόν, η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε στο "Άνφιλντ" την Τσέλσι του Μουρίνιο και ήθελε τη νίκη για να συνεχίσει να έχει διαφορά τριών βαθμών από τη Σίτι. Απέμεναν 3 αγωνιστικές και οι Reds ήταν πρώτοι με 80 βαθμούς, ενώ οι Citizens ακολουθούσαν με 77. Στο τρίτο όμως λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου, μια εύκολη φάση στην άμυνα της Λίβερπουλ εξελίχθηκε στην απόλυτη τραγωδία για τον αρχηγό της. Ο Τζέραρντ πήρε μια πάσα, δεν έκανε καλό κοντρόλ, στη συνέχεια γλίστρησε και ο Ντεμπά Μπα πήρε την μπάλα και ανενόχλητος την έσπρωξε στα δίχτυα του Μινιολέ ανοίγοντας το σκορ. Η Τσέλσι πέτυχε ακόμα ένα τέρμα στο τέλος του παιχνιδιού, η Σίτι κέρδισε τα τελευταία δυο ματς και το όνειρο για τους "κόκκινους" έμεινε όνειρο...

5. Η ΧΡΥΣΗ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΗΣ DÉCIMA (24/5/2014)

Ο θρίαμβος από τον εφιάλτη - τουλάχιστον σε ότι αφορά τον αθλητισμό - απέχουν συχνά απειροελάχιστα. Ο τελικός του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ το απέδειξε περίτρανα. Η εκπληκτική σε όλη τη σεζόν - ήδη πρωταθλήτρια Ισπανίας - Ατλέτικο, είχε προηγηθεί από το 36' του πρώτου ημιχρόνου με την κεφαλιά του Γοδίν. Στην επανάληψη οι "μερένγκες" πίεσαν ασφυκτικά και ενώ το ματς βρισκόταν στις καθυστερήσεις και οι φίλαθλοι των "ροχιμπλάνκος" είχαν ήδη ξεκινήσει το πάρτι στις εξέδρες του "Ντα Λουζ", η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε ένα κόρνερ σε αυτό που φαινόταν ότι θα ήταν η τελευταία φάση του αγώνα. Ο Μόντριτς εκτέλεσε και ο Σέρχιο Ράμος πέτυχε με κεφαλιά το σημαντικότερο γκολ της καριέρας του ισοφαρίζοντας σε 1-1. Στην παράταση η Ρεάλ έκανε περίπατο πετυχαίνοντας ακόμα 3 τέρματα, όμως η κατάκτηση της décima θα έχει πάντοτε την υπογραφή του Σεβιγιάνου αμυντικού.

6. Η ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ROJA (13/6/2014)

Ήταν το εναρκτήριο παιχνίδι του Β' ομίλου στο Μουντιάλ της Βραζιλίας με αντιπάλους τις δυο φιναλίστ του παγκοσμίου Κυπέλλου της Νότιας Αφρικής. Οι κάτοχοι του τίτλου, αλλά και δις πρωταθλητές Ευρώπης Ισπανοί, προηγήθηκαν στο 27' με το εύστοχο πέναλτι του Τσάμπι Αλόνσο. Όμως οι Ολλανδοί ήταν έτοιμοι να πάρουν τη ρεβάνς και να βάλουν τέρμα στη μεγαλύτερη σε διάρκεια κυριαρχία που γνώρισε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Όλα ξεκίνησαν στο 44', όταν ο Μπλιντ έκανε μια 40άρα μπαλιά από τα αριστερά και ο Φαν Πέρσι έπιασε μια απίστευτη, εντυπωσιακή, εκπληκτική κεφαλιά ψαράκι, αφήνοντας άγαλμα τον Κασίγιας. Ένα γκολ-ποίημα που όσες φορές και αν το δεις, είναι αδύνατο να το χορτάσεις. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια "καταιγίδα" των "οράνιε" που πέτυχαν ακόμα 4 τέρματα, όμως αν έπρεπε να αποκλειστεί η Ισπανία (όπως και έγινε), της "άξιζε" να το κάνει, δεχόμενη ένα τέτοιο γκολ-αριστούργημα που θα μνημονεύεται στους αιώνες των αιώνων, αμήν.

7. ΤΑ ΕΝΤΕΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ (24/6/2014)

Παραμένουμε στο Μουντιάλ και περνάμε στη δική μας αγωνία, στις μαγικές στιγμές που έζησε η Εθνική μας όταν κέρδισε 2-1 την Ακτή Ελεφαντοστού, τερμάτισε δεύτερη στον όμιλό της και προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στους "16" ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκε πρώτα να ζήσουμε απερίγραπτες στιγμές στις καθυστερήσεις του αγώνα. Η Ελλάδα χρειαζόταν οπωσδήποτε τη νίκη, το σκορ ήταν 1-1 και ο Σαμαράς κέρδισε πέναλτι, το οποίο ανέλαβε να εκτελέσει ο ίδιος. Τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν από το σφύριγμα του διαιτητή μέχρι να δούμε τη μπάλα να καταλήγει στην αριστερή γωνία της εστίας των αντιπάλων, ήταν μια αιωνιότητα. Όμως το τέλος αποζημίωσε τους πάντες και η έκφραση του Γιώργου Καραγκούνη που πανηγυρίζει μαζί με τον Σαμαρά, είναι ο ίδιος ο θρίαμβος όπως τον έζησαν όλα τα παιδιά του Σάντος.

8. ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ (29/9/2014)

Μια είδηση που ο καθένας μας θα ευχόταν να μη βρίσκεται σε αυτή την ανασκόπηση. Όμως η τυφλή βία που επικρατεί στα ελληνικά γήπεδα, βρέθηκε για μια ακόμα φορά στην επικαιρότητα. Θύμα ο Κώστας Κατσούλης που χτυπήθηκε άγρια από αδίστακτους δολοφόνους στο γήπεδο της Αλικαρνασσού στη διάρκεια του αγώνα μεταξύ του Ηρόδοτου και του Εθνικού (14/9). Ο άτυχος 47χρονος υπέστη βαριά εγκεφαλική αιμορραγία, μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο της Αθήνας και άφησε την τελευταία του πνοή δυο εβδομάδες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου. Μια μαύρη ημέρα για τον ελληνικό αθλητισμό, μια ημέρα πένθους για όσους μπορούν να κατανοήσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής. Μιας ζωής που υπήρξε θύμα στον βωμό του παραλογισμού κοινών εγκληματιών...

9. Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΝΤΑΒΙΔ (9/12/2014)

Αφορμή αποτελεί το γκολ του εναντίον της Μάλμε στις 9 Δεκεμβρίου. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τον Νταβίδ Φουστέρ. Ένας από τους πιο φιλότιμους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από την Ελλάδα, ένας ωραίος τύπος που θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για πολλούς συναδέλφους του με την συμπεριφορά, το ήθος, το πείσμα και την σεμνότητα που τον διακρίνουν. Ακούραστος εργάτης, άψογος επαγγελματίας, πάντοτε έτοιμος να βοηθήσει και να τα δώσει όλα για την ομάδα του. Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής τον οποίο θεωρώ φίλο μου. Και με τιμά το γεγονός ότι και αυτός με θεωρεί δικό του φίλο. Δεν είναι μόνο η ευγένεια και η προθυμία του να μου μιλήσει όποτε του το ζητήσω. Είναι πολύ περισσότερα πράγματα που έχουμε πει κατ' ιδίαν και η αλληλοεκτίμηση που υπάρχει μεταξύ μας. Ζηλεύω - και το ξέρει - που δεν παίζει στην ομάδα μου. Και ανεξάρτητα από τη σχέση που έχουμε, εύχομαι να ριζώσει στην Ελλάδα και να συνεχίσει να προσφέρει στο ποδόσφαιρό μας ακόμα και όταν ολοκληρώσει την καριέρα του. Από οποιοδήποτε πόστο. Με μια λέξη, Φουστέραρος!

10. ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ (20/12/2014)

Την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, ο Ερίκ Αμπιντάλ ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι σταματάει το ποδόσφαιρο. 24 ώρες αργότερα, ο Γάλλος έζησε μαγικές στιγμές στο γήπεδο της Καλλονής, όπου αποθεώθηκε από όλους ανεξαιρέτως τους φιλάθλους, τόσο της τοπικής ομάδας, όσο και του Ολυμπιακού. Με τη λήξη του αγώνα, είδαμε πρωτόγνωρα πράγματα για τα δικά μας ποδοσφαιρικά ήθη. Οι συμπαίκτες του Αμπιντάλ τον πέταξαν στον αέρα κατά το ισπανικό "manteo", ενώ λίγο αργότερα σχημάτισαν το "pasillo", για να περάσει ανάμεσά του ένας μαχητής των γηπέδων και της ζωής. Ζηλεύω πραγματικά όσους βρέθηκαν στον "Ταρλά" και έζησαν από κοντά το αντίο ενός πραγματικού θρύλου του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Συγκλονιστικές στιγμές που μας έκαναν να ξεχάσουμε για λίγο τη δική μας μιζέρια...