Η Ισπανία βρίσκεται στη Βραζιλία για να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέκτησε πριν 4 χρόνια στη Νότια Αφρική. Το ερώτημα είναι: Μπορεί;

Η απάντηση είναι ότι ναι, μπορεί. Διαθέτει μια ομαδάρα γεμάτη ταλέντο, εμπειρία και παιχταράδες, έτοιμους να παλέψουν για τον τίτλο.

Γεια σας. Το Μουντιάλ ξεκίνησε και όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι μπαίνουν σιγά-σιγά στην απαραίτητη έκσταση! Περιμέναμε 4 χρόνια και αυτή είναι η επιβράβευση για την υπομονή μας. Σειρά έχουν τώρα οι μάγοι της μπάλας, μικρότεροι και μεγαλύτεροι, που θα μας κρατήσουν παρέα για έναν ολόκληρο μήνα. Χθες ξεκίνησε η γιορτή του ποδοσφαίρου στο Σάο Πάολο και απόψε έχουμε το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της διοργάνωσης. Συναντιούνται ξανά οι φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ, Ισπανία και Ολλανδία. Και για να μην χρονοτριβώ με τα "καθιερωμένα γκελάκια" που έλεγαν και οι παλιοί, το ερώτημα είναι ένα.

Μπορεί η Ισπανία να επαναλάβει την επιτυχία του 2010; Ή έστω, μπορεί να φτάσει μακριά στη διοργάνωση και να βρεθεί σε θέση που θα της επιτρέπει να διεκδικήσει το τρόπαιο; Η furia roja είναι η μικρή μου αδυναμία (η μεγάλη είναι η Αργεντινή), όμως θα προσπαθήσω να μείνω όσο πιο μακριά από συναισθηματισμούς, ψάχνοντας να βρω μια απάντηση που να στηρίζεται σε επιχειρήματα και όχι στους στίχους του συγχωρεμένου Μανόλο Εσκομπάρ όταν τραγουδούσε το "Que viva España!" Ο Κασίγιας δεν φάνηκε να διστάζει καθόλου, όταν την Τρίτη δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι κατά τη γνώμη του "η Ισπανία είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του Μουντιάλ"!

Η αναχώρηση της αποστολής της Ισπανίας για τη Βραζιλία.

Και όσο και αν προσπαθεί να προσγειώσει τον ενθουσιασμό μου ο καλός φίλος και συνάδελφος Αλέξανδρος Λοθάνο, τείνω να συμφωνήσω με τον "Άγιο Ίκερ". Δεν φτάνω μέχρι τον χαρακτηρισμό του "απόλυτου", αλλά οπωσδήποτε δεν βρίσκω ούτε ένα λόγο για τον οποίο η Ισπανία να μην είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Προπονητής, παίκτες, εμπειρία, ταλέντο, επιτυχίες, διαχείριση, άμυνα, κέντρο, επίθεση, θέληση, φιλοδοξία, όρεξη, όλα είναι πρωτοκλασάτα στη Roja. Την δις πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια Κόσμου. Την μοναδική Εθνική που έχει πετύχει το "triplete".

Την κορυφαία ομάδα στην υφήλιο την τελευταία εξαετία. Κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Και τώρα στη Βραζιλία πηγαίνει με μια από τις καλύτερες 23άδες του τουρνουά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να βρω άλλη Εθνική ανώτερη στα χαρτιά από την Ισπανία. Σίγουρα υπάρχουν δυο-τρεις ακόμα ομάδες ισάξιες, αλλά προσωπικά δεν βλέπω κάποια καλύτερη, στη θεωρητική γραμμή της εκκίνησης τουλάχιστον. Οπότε ας τα πάρουμε με τη σειρά. Να ξεκινήσω με τον εκλέκτορα. Τον οποίο πολλοί επιμένουν να χαρακτηρίζουν ως "κάπελα" και "ταβερνιάρη", όμως ο Ντελ Μπόσκε έχει αποδειχτεί ικανότατος διαχειριστής μιας Εθνικής γεμάτης από προσωπικότητες.

Ο Ντελ Μπόσκε έχει αποδείξει ότι διαχειρίζεται άριστα τους παίκτες του.

Επίσης πολλοί επιμένουν να ξεχνάνε ότι μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο την τελευταία 15ετία βάσει των τίτλων που έχει κατακτήσει. Να αναφέρω μόνο τα 2 Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης και το EURO και το Μουντιάλ με την Ισπανία. Δεν τα κερδίζεις όλα αυτά αν είσαι "μυρωδιάς". Ούτε μπορούν να στα "χαρίσουν" οι παίκτες σου. Είναι πολλά και βαριά τρόπαια για να επικαλούμαστε την τύχη, τη συγκυρία ή οτιδήποτε άλλο. Και ο ντον Βιθέντε έχει αποδείξει κατ' επανάληψη ότι γνωρίζει μπάλα, ξέρει να διατηρεί τις ισορροπίες στην ομάδα και είναι "μανούλα" σε κάτι πολύ δύσκολο και χρήσιμο σε τέτοιου είδους τουρνουά: να συντηρεί ένα πολύ καλό κλίμα μέσα στην αποστολή.

Όπως όλα δείχνουν λοιπόν, ο Ντελ Μπόσκε θα στηριχτεί για μια ακόμα φορά στα "παιδιά" του, αν και στην ομάδα έχει γίνει μια προσεκτική ανανέωση. Ο πυρήνας έχει μείνει απείραχτος και η προσθήκη του Ντιέγκο Κόστα είναι η μοναδική σημαντική αλλαγή που όμως θα προσφέρει στην Ισπανία τη δυνατότητα προσαρμογής σε εκείνα τα παιχνίδια που θα θελήσει να παίξει με κανονικό σέντερ φορ. Υπάρχει το επιχείρημα ότι οι παίκτες είναι κουρασμένοι, αφού έπαιξαν όλα τα ματς της σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις. Και επίσης ότι οι της Μπαρτσελόνα δεν βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Ας δούμε έναν έναν τους βασικούς της Ισπανίας.

Ρέινα, Ντε Χέα και Κασίγιας στην προπόνηση της Εθνικής.

Ο Ίκερ αποτελεί εγγύηση στην εστία. Για μένα συνεχίζει να είναι ο κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο. Και είναι "γεννημένος" για τέτοιες διοργανώσεις. Αλλά και οι εναλλακτικές λύσεις (Ρέινα, Ντε Χέα) θα μπορούσαν να είναι βασικές επιλογές τουλάχιστον στα δυο τρίτα των υπόλοιπων ομάδων του Μουντιάλ. Η αμυντική τετράδα είναι ένα "ποίημα"! Ο Πικέ προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν, για τον "γίγαντα" Σέρχιο Ράμος τί να πρωτοπούμε; Βρίσκεται στην καλύτερη ποδοσφαιρική περίοδο της καριέρας του. Τα δυο άκρα με Άλμπα και Αθπιλικουέτα ξεχειλίζουν από ταλέντο. Έχουν βέβαια αμφότεροι την τάση να προωθούνται, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, κάθε άλλο.

Τα δυο αμυντικά χαφ είναι πραγματικοί βράχοι στο χώρο του κέντρου. Ο Τσάμπι Αλόνσο και ο Μπουσκέτς είναι μέσα στους τέσσερις, πέντε κορυφαίους στον κόσμο στη θέση τους. Δίπλα τους ο Τσάβι μπορεί να μην έκανε καλή σεζόν, αλλά θυμηθείτε με, στο τελευταίο του Μουντιάλ, ο κορυφαίος δημιουργικός χαφ στον κόσμο την τελευταία δεκαετία θα κάνει και πάλι τη διαφορά. Μπορεί να μην βγάζει 90λεπτα, αλλά ο Ντελ Μπόσκε έχει όσες λύσεις θέλει. Ο Σίλβα άλλωστε βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση. Και πιο μπροστά ο Ινιέστα, ένας ακόμα παίκτης της Μπάρτσα που δεν φάνηκε ιδιαίτερα φέτος, αλλά είναι ο Ινιέστα αδερφέ!

Οι 23 παίκτες της Εθνικής Ισπανίας μαζί με τον Ντελ Μπόσκε.

Το πιστεύω ακράδαντα ότι τέτοιας κλάσης παίκτες όταν μπαίνουν στο γήπεδο για να αγωνιστούν σε ένα Μουντιάλ, ξεχνάνε τα πάντα. Ειδικά όταν έχουν μέσα τους το DNA του νικητή. Από εκεί και μετά, ανάλογα με τον αντίπαλο, θα δούμε την Ισπανία να παίζει με καθαρό σέντερ φορ (Κόστα ή Τόρες) ή με το περίφημο "φάλσο" 9, δηλαδή τον Σεσκ Φάμπρεγας. Η άλλη θέση θα είναι του Πέδρο ή του Βίγια που θα παίζουν ως περιφερειακοί επιθετικοί. Η λογική λέει ότι αν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των αντιπάλων ξέρει μπάλα και φτιάχνει παιχνίδι, τότε ο Ντελ Μπόσκε θα χρησιμοποιήσει τον Ντιέγκο Κόστα (ή τον Τόρες) για να τους "ενοχλεί" και να τους κρατάει απασχολημένους.

Αντίθετα, όταν πρόκειται για κλασικά, βαριά στόπερ, ψιλοάμπαλους, τότε θα χρησιμοποιεί τον Σεσκ για να τους ταλαιπωρεί από όλες τις μεριές. Το 4-3-3 πάντως, της Ισπανίας, με την κατοχή και το "τίκι τάκα" είναι δοκιμασμένο και μέχρι τώρα απόλυτα αποτελεσματικό. Ένα ακόμα ερώτημα, αυτό για τους αντίπαλους, είναι αν και πότε θα παραβιαστεί η εστία του Ίκερ. Το ρεκόρ της Roja είναι πραγματικά εξωπραγματικό. Έχει να δεχτεί γκολ σε παιχνίδι νοκ άουτ από το 2006 και τον Ζιντάν. Που σημαίνει ότι οι Ισπανοί έχουν κρατήσει το "μηδέν" στην εστία τους στο EURO του 2008, στο Μουντιάλ του 2010 και στο EURO του 2012. Ο αριθμός είναι με μια λέξη συγκλονιστικός!

Ο Σέρχιο Ράμος βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση και θα είναι από τους πρωταγωνιστές της Roja στη Βραζιλία.

Ωραία. Τα είπαμε όλα τα πανηγυρικά, τα αποθεωτικά, τα διθυραμβικά. Ας προσγειώσουμε τώρα λιγάκι το αεροπλάνο. Γιατί ναι, η Ισπανία είναι ομαδάρα, είναι φαβορί, είναι η κάτοχος, αλλά... Αλλά πρώτα θα πρέπει να περάσει τον όμιλο. Και παράλληλα να αποφύγει τη Βραζιλία στο σταύρωμα. Το γκρουπ της Roja κρύβει δυο μεγάλους κινδύνους. Την Ολλανδία και τη Χιλή. Οι "οράνιε" μπορεί να μην βρίσκονται στην καλύτερη κατάστασή τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει εφησυχασμό. Σε 90 λεπτά όλα είναι πιθανά. Και ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για την πρεμιέρα, στην οποία οι Ισπανοί έχουν αμαρτωλό και πλούσιο παρελθόν.

Για να μην πάμε πολύ μακριά, ας θυμηθούμε μόνο την πρεμιέρα με την Ελβετία πριν 4 χρόνια, στη Νότια Αφρική. Η ήττα μπορεί να μην κόστισε τελικά (επειδή η διαχείρισή της ήταν άψογη από όλους), αλλά ήταν ήττα. Και το πρόγραμμα της Ισπανίας φέτος είναι τελείως ανάποδο. Θα ήταν τελείως διαφορετικό αν ξεκινούσε με την Αυστραλία, γνωρίζοντας κατά ποιόν τρόπο "φαγώθηκαν" Ολλανδοί και Χιλιάνοι. Αντί γι' αυτό όμως, θα ξεκινήσει με τα δυο "ντέρμπι". Την πάντα υπολογίσιμη Ολλανδία και την άκρως επικίνδυνη Χιλή. Η οποία είναι μια ομάδα ανώτερη από εκείνη του 2010. Ο πριν 4 χρόνια ενθουσιασμός των παικτών του Μπιέλσα έχει δώσει τη θέση του στην ωριμότητα ενός συνόλου που μάχεται, αλλά διαθέτει και ταλέντο, ενώ καθοδηγείται άριστα από τον Σαμπάολι.

Προπόνηση της Ισπανίας στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ.

Έτσι λοιπόν, μπορεί οι Ισπανοί να είναι ένα από τα φαβορί, αλλά κανείς και τίποτα δεν εγγυώνται ότι θα περάσει τον όμιλο. Η λογική λέει ότι, ναι, θα προχωρήσει και μάλιστα πρώτη, όμως οι θεωρίες δεν παίζουν μπάλα. Όλα αυτά αποδεικνύονται μέσα στο γήπεδο. Εδώ βέβαια, η Ισπανία διαθέτει ένα ισχυρό "όπλο" που απέκτησε μόνο τα τελευταία χρόνια: δεν υποτιμά κανέναν αντίπαλο, αντίθετα τους σέβεται όλους. Είναι κάτι που δίδαξε στους παίκτες ο Λουίς Αραγονές και με τον καιρό υιοθέτησαν οι φίλαθλοι και ο Τύπος. Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα των Ισπανών μέχρι και το Μουντιάλ του 2006, ήταν ένας υπέρμετρος εγωισμός που "έδινε" όλους τους μεγάλους τίτλους στη Roja πριν καν ξεκινήσουν οι διοργανώσεις.

Με αυτόν τον τρόπο απέτυχαν πολλές γενιές χαρισματικών παικτών και η ετικέτα της "loser" ακολούθησε για πολλές δεκαετίες την Εθνική Ισπανίας. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της ακατανόητης αλαζονείας γράφτηκε στις 27 Ιουνίου του 2006. Εκείνο το βράδυ οι Ισπανοί αντιμετώπιζαν τη Γαλλία στη φάση των "16" και οι τίτλοι στις εφημερίδες έγραφαν με μεγάλα γράμματα "βγάλτε στη σύνταξη τον Ζιντάν και τα γερόντια του". Ο Βίγια μπορεί να έκανε το 1-0, όμως ο Ριμπερί ισοφάρισε και στη συνέχεια ανέλαβαν δράση οι... "συνταξιούχοι". Βιεϊρά και Ζιντάν σκόραραν στο τελευταίο δεκάλεπτο και έδωσαν ένα σκληρό μάθημα στους αντιπάλους τους, πάνω στο οποίο "έχτισε" ο Αραγονές μια καινούργια συμπεριφορά των Ισπανών, μια άλλη, διαφορετική αντίληψη και αντιμετώπιση των άλλων ομάδων.

Ο Ντιέγκο Κόστα είναι η σημαντικότερη προσθήκη της Roja.

Είναι σίγουρο λοιπόν, ότι οι παίκτες της Roja δεν πρόκειται να υποτιμήσουν καμία αντίπαλο. Αυτό είναι θεμελιώδες, αλλά δεν φτάνει από μόνο του. Οι Ισπανοί θα πρέπει να παίξουν ποδόσφαιρο ποιότητας και ουσίας, αν θέλουν να προχωρήσουν στο τουρνουά. Το ματς με την Ολλανδία είναι "κλειδί" για όλη τη διοργάνωση. Μια νίκη θα διώξει το οποιοδήποτε (φυσιολογικό) άγχος, θα δώσει ώθηση στην ομάδα και το κυριότερο, θα βάλει τις βάσεις για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Γιατί εκεί βρίσκεται το δεύτερο "κλειδί" για τη συνέχεια. Οι Ισπανοί πρέπει να αποφύγουν πάση θυσία τη Βραζιλία στη φάση των "16". Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δυο ομάδες.

Οι Βραζιλιάνοι είναι τουλάχιστον μια κλάση κάτω από τους Ισπανούς. Αλλά αυτό δε λέει απολύτως τίποτα. Είναι οι διοργανωτές και η φιλοδοξία τους περιορίζεται σε μία μόνο λέξη: τίτλος. Δεν θέλεις απέναντί σου τη Βραζιλία στο πρώτο νοκ άουτ ματς. Για πολλούς λόγους. Γιατί παίζει στην έδρα της. Γιατί σε πάτησε πέρυσι στον τελικό του Confederations. Γιατί αν χρειαστεί, θα πάρει τα σφυρίγματα (το είδαμε ξεκάθαρα στο χθεσινό ματς με την Κροατία). Γιατί σε τελική ανάλυση είναι η Βραζιλία. Ούτε η Ολλανδία, ούτε η Ουρουγουάη, ούτε η Γαλλία, ούτε η Αγγλία. Αλλά η Βραζιλία. Και με αυτά δεν παίζουν. Συμπέρασμα: Αν οι Ισπανοί περάσουν πρώτοι τον όμιλο, τότε θα αποφύγουν (λογικά) τους Βραζιλιάνους και μπορούν να φτάσουν μακριά.

288 διεθνείς συμμετοχές σε μια φωτογραφία. Κασίγιας και Τσάβι, οι πιο έμπειροι παίκτες της Ισπανίας.

Έχουν "χτιστεί" πάνω στα νοκ άουτ όσο καμία άλλη ομάδα στο Μουντιάλ, διαθέτουν την μεγαλύτερη εμπειρία από όλες τις υπόλοιπες Εθνικές και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Αν παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, αποφύγουν τραυματισμούς και αναποδιές, τότε θα μπορέσουν να διεκδικήσουν το τρόπαιο. Προσοχή. Όχι ντε και καλά να το κατακτήσουν, αλλά να το διεκδικήσουν. Διαθέτουν μια ομάδα με πολύ καλό μέσο όρο ηλικίας (27.8 χρόνια) και μακράν την καλύτερη σχέση ηλικίας / εμπειρίας με 60 διεθνείς συμμετοχές ανά κεφαλή! Έχουν μόνο 7 παίκτες άνω των 30 (εκ των οποίων οι δυο τερματοφύλακες), αλλά και 11 κάτω των 27 ετών. Θέλουν ένα καλό ξεκίνημα και τύχη. Όπως όλα άλλωστε τα φαβορί. Αλλά ναι, σίγουρα βρίσκονται ανάμεσα στα φαβορί. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να τους το αρνηθεί κανείς. Είναι ένας "τίτλος" που κατέκτησαν με την αξία τους τα τελευταία 6 χρόνια.