Κανονικά μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, το λογικό θα ήταν να ξεκινήσουμε το σημερινό κείμενο λέγοντας ότι η Ρεάλ βρίσκεται ήδη στο Κίεβο, έστω με το ενάμισι πόδι. Θυμόμαστε όμως πολύ καλά τί συνέβη πέρυσι στον επαναληπτικό του "Μπερναμπέου" μετά το αντίστοιχο 1-2 των "μερένγκες" στο Μόναχο και πολύ περισσότερο, βλέπουμε τί γίνεται φέτος με τις εντυπωσιακές ανατροπές στα νοκ άουτ της διοργάνωσης, οπότε θα περιοριστούμε στο ότι οι "μπλάνκος" έχουν απλά ένα σημαντικό προβάδισμα πρόκρισης, αλλά μέχρι εκεί. Από τη μία, η απόδοση της Ρεάλ δεν ξεπέρασε τη μετριότητα, από την άλλη, όταν παίζοντας μέτρια καταφέρνει να νικάει μέσα στο "Allianz Arena", καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι το πραγματικά ιδιαίτερο. Η Ρεάλ των τελευταίων χρόνων θυμίζει εκείνη του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '50, στο ξεκίνημα του θεσμού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όταν είχε μετατρέψει τη διοργάνωση σε δική της, αποκλειστική υπόθεση. Το Champions League μοιάζει να έχει γίνει ένα με το DNA των παικτών του Ζιντάν, οι οποίοι έχουν κατακτήσει τα τρία εκ των τεσσάρων τελευταίων τροπαίων και βαδίζουν ολοταχώς προς ένα τέταρτο στα πέντε.

Οι "μερένγκες" μπορεί να βρίσκονται μια αιωνιότητα και 15 βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα στο πρωτάθλημα, μπορεί να αποκλείστηκαν μέσα στο φέουδό τους από τη Λεγανές στο Κύπελλο, μπορεί να έκαναν τη μια γκέλα μετά την άλλη για μήνες ολόκληρους στην Ισπανία, αλλά με το που άρχισαν να σφίγγουν τα γάλατα στην Ευρώπη, οι ίδιοι φώναξαν "παρών" με μια πειθώ μοναδική, την οποία είτε κάποιος είναι φίλος τους, είτε όχι, δεν μπορεί να αμφισβητήσει με κανένα επιχείρημα. Η σύγχρονη Ρεάλ δείχνει να μην έχει αντίπαλο στο Champions League και πολύ πιο σημαντικό, δείχνει να κατέχει τη συνταγή για να αφήνει πίσω της, μετά από κάθε κλήρωση, οποιονδήποτε θέλει να σφετεριστεί τον θρόνο της. Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, οι παίκτες της έχουν μάθει να βρίσκουν τη λύση, όποιο και αν είναι το πρόβλημα.

Πέρυσι - για να μείνουμε στα πιο πρόσφατα - με τη Νάπολη, την Μπάγερν, την Ατλέτικο και τη Γιούβε, φέτος με την Παρί, ξανά με τη Γιούβε, ξανά με την Μπάγερν, οι "μπλάνκος" δείχνουν ασταμάτητοι μπροστά σε αυτό που μοιάζει να είναι το πεπρωμένο τους και που το προσεγγίζουν με τέτοια άνεση, ώστε να μοιάζει σαν το πιο εύκολο και αυτονόητο πράγμα στο ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουν να βρεθούν σε έναν ακόμα τελικό την επόμενη εβδομάδα, ούτε αν θα κατακτήσουν το τρόπαιο στο Κίεβο απέναντι στη Λίβερπουλ (ή τη Ρόμα), όμως έχουν κερδίσει με την αξία τους να είναι αυτοί το μεγάλο φαβορί σε αυτή την πορεία, όποιος και αν τύχει να είναι ο αντίπαλός τους. Χθες στο Μόναχο, απέναντι σε μια ομάδα η οποία έπαιξε καλύτερα και μέσα σε ένα γήπεδο το οποίο "κόχλαζε", έφυγαν νικητές με τον πιο κυνικό και ρεαλιστικό τρόπο, θυμίζοντας ότι η αποτελεσματικότητα είναι ένα ζητούμενο, το μυστικό του οποίου γνωρίζουν άριστα, όσο κανείς άλλος σε αυτή την τελευταία πενταετία.

Ήταν το τρίτο συνεχόμενο διπλό μέσα στη Γερμανία (2014, 2017 & 2018), σε ένα γήπεδο που στη διάρκεια της φετινής σεζόν είχε διατηρήσει το αήττητο σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν μια ακόμα απογοήτευση για τους Βαυαρούς, που όσο και αν προσπάθησαν, δεν πήραν καμία ανταμοιβή για τους κόπους τους, χάνοντας ήδη από το πρώτο παιχνίδι οποιοδήποτε πλεονέκτημα μπορεί να αναζητούσαν. Η ρεβάνς του "Μπερναμπέου" δεν θα είναι διαδικαστική, ούτε κατά διάνοια. Αλλά οι "μπλάνκος" μετά το μάθημα που πήραν από τη Γιούβε, θα είναι πολύ πιο υποψιασμένοι και έτοιμοι να αποφύγουν και άλλο στραβοπάτημα. Προφανώς και δεν έχει τελειώσει απολύτως τίποτα, αλλά τις βάσεις για την πρόκριση τις έβαλε για μια ακόμα φορά η Ρεάλ, η οποία μετά το περσινό repeat, δείχνει αποφασισμένη και έτοιμη να ισοφαρίσει κατορθώματα άλλων εποχών, που ανήκουν μόνο στον Άγιαξ και την Μπάγερν της δεκαετίας του '70 και βέβαια στην ίδια, στο ξεκίνημα του θεσμού.

Και όλα αυτά συμβαίνουν, τη στιγμή που βρίσκεται υπό οριστική αποκαθήλωση μια από τις μεγαλύτερες γραμμές κρούσης στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Το BBC μπορεί να διαλύθηκε οριστικά μέσα στη σεζόν, πρώτα με τον παροπλισμό του Μπέιλ και στη συνέχεια με την άρση της εμπιστοσύνης στον Μπενζεμά, όμως αυτή η ομάδα δείχνει να είναι ανεξάντλητη. Το Plan B, που στο πρώτο μισό της φετινής περιόδου έμοιαζε εξαφανισμένο, πλέον πρωταγωνιστεί και αποδεικνύει ότι μπορεί να αναπληρώσει οποιοδήποτε κενό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ισπανική τριάδα των Ίσκο, Ασένσιο και Λούκας, γράφει ήδη τη δική της ιστορία. Η φρεσκάδα και ο ενθουσιασμός συναντούν στον αγωνιστικό χώρο την εμπειρία και το ταλέντο των ήδη φτασμένων άσων της Ρεάλ, δημιουργώντας ένα σύνολο, το οποίο ακόμα και στην κακή του μέρα, είναι ικανό να βγάλει λαγούς από παντού, όπως χθες στο γκολ του Μαρσέλο ή στην αντεπίθεση-θάνατο των Λούκας και Ασένσιο. Η Μπάγερν ήταν αξιέπαινη, μαχητική, άτυχη, αλλά λύγισε απέναντι σε έναν αντίπαλο που όχι μόνο έχει το "know-how", αλλά ξέρει και πώς να το εκμεταλλευτεί άριστα και στο έπακρο.

ΠΩΣ ΠΑΡΑΤΑΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ

Κρόος και Ριμπερί. Ο Γάλλος ήταν ο κορυφαίος της Μπάγερν.

Ο Γιούπ Χάινκες, μετά τις απουσίες των Νόιερ και Βιδάλ, είχε μια ακόμα τις τελευταίες ώρες πριν το παιχνίδι, αφού ο Αλάμπα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τις ενοχλήσεις που ένιωθε στους προσαγωγούς και έτσι έμεινε εκτός 18άδας. Ο Γερμανός τεχνικός έμεινε πιστός στο 4-1-4-1, επιλέγοντας όμως να αφήσει στον πάγκο τον Τιάγκο για να χρησιμοποιήσει μαζί τους Μίλερ και Χάμες, για ένα σαφώς πιο επιθετικό πλάνο. Ο Ούλραϊχ ξεκίνησε στην εστία των Βαυαρών, με τους Κίμιχ (δεξιά) και Ραφίνια (αριστερά) στα δυο άκρα της άμυνας. Το δίδυμο στα στόπερ αποτέλεσαν οι Μπόατενγκ και Χούμελς, με τον Χάβι Μαρτίνεθ να βρίσκεται μπροστά τους ως αμυντικό χαφ. Στην τετράδα του κέντρου, ο Ριμπερί αριστερό εξτρέμ και ο Ρόμπεν δεξί εξτρέμ, με τους Χάμες και Μίλερ να γεμίζουν τον κεντρικό άξονα ως πολύτιμοι συμπαραστάτες του καθαρά προωθημένου στην επίθεση Λεβαντόφσκι.

Από τη μεριά του, ο Ζινεντίν Ζιντάν άφησε εκτός ενδεκάδας για δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό παιχνίδι (μετά το Ρεάλ - Γιούβε) τον Καρίμ Μπενζεμά, μια ακόμα τρανή απόδειξη ότι το BBC πλέον δεν υφίσταται. Ο Ζιζού είναι πιθανό να επέλεξε να ξεκινήσει με τον Λούκας Βάθκεθ αντί για τον συμπατριώτη του, μετά την είδηση ότι ο Αλάμπα δεν θα αγωνιζόταν τελικά, θέλοντας έτσι να πιέσει όσο το δυνατόν περισσότερο με δυο πλάγιους (Καρβαχάλ & Λούκας) τον Ραφίνια. Το σύστημα που εφάρμοσε ο Γάλλος κόουτς ήταν το 4-3-3 με τον Κέιλορ Νάβας στην εστία. Στο δεξί άκρο της άμυνας ο Καρβαχάλ, στο αριστερό ο Μαρσέλο και στα στόπερ οι Σέρχιο Ράμος και Βαράν. Μπροστά τους ο Καζεμίρο ως αμυντικό χαφ, με εσωτερικά χαφ τους Μόντριτς δεξιά και Κρόος αριστερά. Και προωθημένοι ο Λούκας δεξιά, ο Ίσκο αριστερά (αλλά σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο για να συγκλίνει προς τα μέσα), με τον Κριστιάνο στη θέση του σέντερ φορ.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ο Ασένσιο πανηγυρίζει το 1-2, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πέρυσι πανηγύρισε το 4-2 και πάλι επί της Μπάγερν, αλλά στο "Μπερναμπέου"

Ο Χάινκες, όπως είδαμε, παρέταξε φουλ επιθετικό σχήμα με την πεντάδα των Ριμπερί, Ρόμπεν, Χάμες, Μίλερ και Λεβαντόφσκι, αλλά ποτέ δεν θα μάθουμε τί θα κατάφερνε, αφού μόλις στο 3' ο Άριεν Ρόμπεν έγινε αναγκαστική αλλαγή λόγω μυϊκού τραυματισμού. Ο Τιάγκο που τον αντικατέστησε, πήρε τη θέση του Μίλερ στο κέντρο, με τον δεύτερο να πηγαίνει δεξιά. Ακόμα μεγαλύτερη ατυχία και απώλεια για την Μπάγερν, ήταν ο τραυματισμός του Μπόατενγκ στο 33' και η αντικατάστασή του από τον Ζίλε, εξαφανίζοντας οποιαδήποτε ταχύτητα και τεχνική από το γερμανικό δίδυμο των στόπερ. Το παιχνίδι στο ξεκίνημά του είχε ρυθμό, αν και αρκετά άναρχο, με την Μπάγερν να προσπαθεί να διασπάσει την άμυνα των Ισπανών, κυρίως από την αριστερή πλευρά, εκεί όπου ο Ριμπερί αλώνιζε προκαλώντας διαρκώς προβλήματα στον Καρβαχάλ. Ήταν πάντως από την άλλη πλευρά, μετά από λάθος του Μαρσέλο, που δημιουργήθηκε το γκολ των Βαυαρών. Ο Χάμες έβγαλε μόνο του τον Κίμιχ από τα δεξιά, εκείνος κάλυψε πολλά μέτρα με τη μπάλα και σούταρε παραβιάζοντας την εστία του Κέιλορ, ο οποίος φέρει μεγάλη ευθύνη για το γκολ.

Μετά το 1-0 (27'), η Μπάγερν προσπάθησε να πετύχει και δεύτερο τέρμα, εκμεταλλευόμενη το μομέντουμ, αλλά δεν τα κατάφερε, διατηρώντας ωστόσο την πρωτοβουλία και την πίεση. Όλα έδειχναν ότι οι δυο ομάδες θα πήγαιναν με αυτό το σκορ στα αποδυτήρια, αλλά στο 44', σε μια φάση που δεν φαινόταν να εγκυμονεί κινδύνους για τους Βαυαρούς, η γερμανική άμυνα αδράνησε και ο Μαρσέλο δεν έχασε την ευκαιρία. Με ένα δυνατό βολέ ακριβώς από το ύψος της περιοχής έφερε το ματς στα ίσα. Ο Ζιντάν απέσυρε στο ημίχρονο τον Ίσκο, ο οποίος είχε ενοχλήσεις στον ώμο, αλλά και δεν φάνηκε όσο έπαιξε και πέρασε στη θέση του τον Ασένσιο. Αλλαγή δηλαδή από το Plan B στο Plan B, με τους Μπέιλ και Μπενζεμά να βρίσκονται στον πάγκο. Η Μπάγερν συνέχισε με κινητήριο μοχλό τον Ριμπερί που ήταν συγκινητικός. Ο Γάλλος ήταν ο κορυφαίος της ομάδας του, αλλά και ο μοιραίος. Αυτός δημιούργησε τις περισσότερες ευκαιρίες των Βαυαρών, αυτός τις έχασε. Ήταν όμως απελπιστικά μόνος του, αφού η υπόλοιπη επίθεση δεν βοήθησε καθόλου. Ο Χάμες μετά από ένα καλό ξεκίνημα, χάθηκε, ο Λεβαντόφσκι ήταν τελείως αποκομμένος, ο Μίλερ σχεδόν άφαντος.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο 56' ένα λάθος του Ραφίνια στο κέντρο του γηπέδου, έδωσε την ευκαιρία στον Λούκας να ξεχυθεί στην αντεπίθεση και να δώσει ασίστ στον Ασένσιο, που δεν δυσκολεύτηκε να παραβιάσει την εστία του Ούλραϊχ. Τα πράγματα δεν άλλαξαν στα υπόλοιπα λεπτά, με την Μπάγερν να πιέζει όσο είχε δυνάμεις ο Ριμπερί, αλλά να μην καταφέρνει να πάρει έστω την ισοπαλία, ένα σκορ που ίσως να ήταν το πιο δίκαιο σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα. Ο Κέιλορ σταμάτησε δυο φορές τον Γάλλο με εξαιρετικές επεμβάσεις, ενώ η ισπανική άμυνα, είτε έτσι, είτε αλλιώς, μπόρεσε να απομακρύνει τους κινδύνους και να κρατήσει την πολύτιμη νίκη. Οι "μερένγκες" έκαναν πολλά λάθη σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, αλλά δεν τα πλήρωσαν, αφού ακόμα και στη μέτρια βραδιά τους, πάλεψαν, ίδρωσαν, κάλυψαν χώρους, έδωσαν βοήθειες, έδειξαν πόσο πολύ θέλουν να βρεθούν σε έναν ακόμα τελικό. Ο Ζιντάν διαχειρίστηκε σωστά το ρόστερ του, αντίθετα ο Χάινκες δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο, αφού αναγκάστηκε να κάψει δυο αλλαγές του στο πρώτο μισάωρο. Οι λογαριασμοί σίγουρα δεν έκλεισαν, αλλά στο "Μπερναμπέου" οι Γερμανοί θα πρέπει να "φτύσουν αίμα" για να αντρέψουν την κατάσταση. ίδωμεν...

Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Η αρχική ενδεκάδα της Μπάγερν (AP Photo/Matthias Schrader)

Ξεκινάμε με την Μπάγερν και τον Ούλραϊχ, ο οποίος σε μια βραδιά που η Ρεάλ δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο στην επίθεση, δέχτηκε δυο γκολ. Ο Κίμιχ ήταν αρκετά καλός και βέβαια πέτυχε και το γκολ της ομάδας του. Ο Χούμελς είχε προβλήματα, τα οποία μεγάλωσαν όταν έφυγε ο Μπόατενγκ. Αυτός ο τελευταίος στάθηκε καλά όσο έπαιξε, αλλά πλέον κινδυνεύει σοβαρά να χάσει τη ρεβάνς. Ο Ραφίνια ήταν μέτριος και φυσικά φέρει την ευθύνη για το δεύτερο γκολ των "μερένγκες". Για τον Ριμπερί τα είπαμε, ήταν ο κορυφαίος της ομάδας του, με όρεξη, πάθος και εμπνεύσεις, αλλά και αστοχία στην τελική προσπάθεια. Ο Χάβι Μαρτίνεθ πάλεψε, έδωσε πολλές μάχες και παρόλο που δεν έλαμψε, ήταν σίγουρα θετικός. Ο Μίλερ δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου, ήταν κινητικός, προσπάθησε να βρει χώρους, αλλά δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να βοηθήσει την επίθεση της Μπάγερν.

Ο Χάμες, αν και ήθελε να φανεί για να μπει στο μάτι της Ρεάλ που τον έδωσε δανεικό, ξεκίνησε μεν καλά, αλλά στη συνέχεια δεν του βγήκαν πολλά πράγματα. Ο Λεβαντόφσκι ήταν συνεχώς αποκομμένος, με αποτέλεσμα να μην προσφέρει τα αναμενόμενα. Ο Τιάγκο τα πήγε αρκετά καλά, οργάνωσε σωστά την ομάδα, από τους λίγους παίκτες των Βαυαρών με τόση συγκέντρωση στο παιχνίδι. Ο Ζίλε προσπάθησε, δεν του ταίριαζε ο αντίπαλος, τα χαρακτηριστικά του δεν είναι για τέτοιο επίπεδο αγώνων. Ο Τολισό πέρασε απαρατήρητος σε γενικές γραμμές. Τέλος, ο Χάινκες θέλησε να αιφνιδιάσει τη Ρεάλ με την επιθετική πεντάδα που παρέταξε, αλλά ο τραυματισμός του Ρόμπεν του χάλασε τα σχέδια. Δεν μπόρεσε να επηρεάσει τη ροή του αγώνα, αφού οι αναγκαστικές αλλαγές του έδεσαν τα χέρια.

Η αρχική ενδεκάδα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Συνεχίζουμε με τους φιλοξενούμενους, ξεκινώντας με τον Νάβας. Ο Κέιλορ έχει την ευθύνη για το πρώτο γκολ και παρά το γεγονός ότι στη συνέχεια πραγματοποίησε σωστές επεμβάσεις, το λάθος του (σε συνδυασμό με εκείνα στο Ρεάλ - Γιούβε) μάλλον θα του στοιχίσει τη θέση του βασικού στην καινούργια σεζόν. Ο Καρβαχάλ έδωσε μάχες, άλλες έχασε, άλλες κέρδισε, υπέφερε γενικά από τον Ριμπερί και τελικά αποχώρησε τραυματίας στο 66'. Και ο Βαράν με τα πάνω του και τα κάτω του, είχε κάποιες σημαντικές επεμβάσεις μέσα στην περιοχή σε δύσκολες στιγμές. Ο Σέρχιο Ράμος πάλεψε με όλους τους επιθετικούς της Μπάγερν, ήταν σίγουρα καλύτερος στην επανάληψη. Ο Μαρσέλο φέρει την ευθύνη για τη φάση του πρώτου γκολ, όμως "απάντησε" με το πολυτιμότατο γκολ του και ανέβασε στροφές στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Καζεμίρο ήταν από τους διακριθέντες με πολλή δουλειά στον χώρο ανάμεσα στο κέντρο και την περιοχή της ομάδας του, έγινε αλλαγή για να προστατευτεί από μια δεύτερη κίτρινη κάρτα.

Ο Κρόος ξεκίνησε καλά, αλλά στη συνέχεια δυσκολεύτηκε πολύ από τον γρήγορο ρυθμό του παιχνιδιού, με συνέπεια να μην φανεί ιδιαίτερα. Ο Μόντριτς ήταν καλός στα αμυντικά του καθήκοντα, στην επανάληψη βελτιώθηκε και στην οργάνωση του παιχνιδιού των "μερένγκες". Ο Λούκας ήταν από τους κορυφαίους της Ρεάλ, έκανε πολλή δουλειά, έφτιαξε το δεύτερο γκολ και ολοκλήρωσε τον αγώνα ως δεξί μπακ. Ο Ίσκο δεν φάνηκε, παρασύρθηκε από το κακό πρώτο ημίχρονο των "μπλάνκος" και έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Ο Κριστιάνο ήταν κάτι σαν τον Λεβαντόφσκι της Ρεάλ. Αποκομμένος και χωρίς τελικές προσπάθειες, είδε το σερί του να σταματάει στο 13ο παιχνίδι. Ο Ασένσιο άλλαξε για μια ακόμα φορά τις ισορροπίες του παιχνιδιού. Μπήκε ως αλλαγή και εκτός της ενέργειας που πρόσφερε, πέτυχε ένα γκολ το οποίο μπορεί να ισοδυναμεί με πρόκριση στον τελικό. Ο Μπενζεμά στα λεπτά που αγωνίστηκε, ήταν γενικά θετικός. Τέλος, ο Ζιντάν διαχειρίστηκε σωστά το ματς και τις αλλαγές του, παίρνοντας το αποτέλεσμα που ήθελε.

* Κεντρική φωτογραφία: AP PhotoKerstin Joensson