Τα αγαπημένα αναμνηστικά

Γεια σας. Σήμερα θα ανοίξω το μικρό μπαούλο, μέσα στο οποίο έχω φυλαγμένα τα αναμνηστικά που μου έχουν χαρίσει τα τελευταία 8 χρόνια παίκτες και προπονητές στην Ελλάδα και την Ισπανία. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καμία ιδιαίτερη μανία να μαζεύω φανέλες ή κασκόλ ή άλλα τέτοια αντικείμενα. Όμως κάποια συγκεκριμένα, που μου αρέσουν, που μου θυμίζουν συγκεκριμένα γεγονότα ή πρόσωπα, τα θέλω και τα φυλάω. Έχω ένα μπαουλάκι, μέσα στο οποίο είναι τακτοποιημένα καμιά εικοσαριά τέτοια "δώρα". Κάπου αλλού είναι κρυμμένα και τα εισιτήρια από παλιά παιχνίδια, αυτά τα φύλαγα πάντα με πολλή προσοχή, οπότε κάποια στιγμή θα σας τα δείξω. Όμως σήμερα, έχουμε φανέλες, γάντια και λαβαράκια.

Αυτά που έχουν περάσει συνολικά από τα χέρια μου είναι πολύ περισσότερα, όμως τα έχω χαρίσει σε φίλους και - κυρίως - σε πιτσιρίκια, που η χαρά τους είναι πολλαπλάσια από εκείνη των μεγάλων. Επειδή όμως και εμείς οι μεγάλοι χρειαζόμαστε κάποιες φορές να νιώθουμε πιτσιρικάδες, ιδού η μικρή μου συλλογή. Περιέχει - χωρίς αξιολογική σειρά - Γκάλη, Γουαρδιόλα, Μέσι, Μουρίνιο, Μιλτιάδη, Ταμουρίδη, Βαλβέρδε, Αθλέτικ, Ρεάλ, Παναθηναϊκό, Μπαρτσελόνα, Φουστέρ, Τσόρι, Caño, Μόι, Ολυμπιακό, Ναβάρο, Πάρδο, Μέγερι, Βαλένθια, Πικέ, Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ κλπ. Ξεκινάμε χωρίς άλλη καθυστέρηση, αφού ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά την Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson για την πολύτιμη βοήθειά της με την φωτογραφική μηχανή.

1. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - Η PEP TEAM

Ξεκινάω με το δεύτερο πιο πολύτιμο αναμνηστικό που έχω από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Το πρώτο και αξεπέραστο είναι οι δυο φωτογραφίες μου με τον Θεό, αλλά είμαι σίγουρος ότι έχετε βαρεθεί να τις βλέπετε. Εδώ λοιπόν είναι η φανέλα της Μπαρτσελόνα, με την unicef ακόμα μπροστά και με τις υπογραφές όλων εκείνων των παιχταράδων που κατέκτησαν το Champions League του 2011 απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η Pep Team, στην ακμή της ακόμα, μια από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών και μαζί μια φανέλα που δεν θα την αποχωριζόμουν με τίποτα. Υπογράφουν οι Τσάβι, Μέσι, Πουγιόλ, Ινιέστα, Βαλδές, Βίγια, Άλβες, Μαστσεράνο, Μπουσκέτς, Πικέ, Πεδρίτο. Μόνο μια τζίφρα έλειπε, εκείνη του Αμπιντάλ, αλλά την πρόσθεσε ο Γάλλος πέρυσι, μετά την αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου στο "Γ. Καραϊσκάκης". Δεν είναι φανέλα, είναι προνόμιο και συναισθηματικός θησαυρός.

2. ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ & Ο ΧΟΡΧΕ ΠΕΡΕΘ

Να μην αφήσω "παραπονεμένη" την "αιώνια" αντίπαλο, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ποδοσφαιρικά αναμνηστικά από το ποδόσφαιρο δεν έχω, όσα πέρασαν από τα χέρια μου - και ήταν πολλά - τα χάρισα σε φίλους. Θα διαβάσετε σχετικά στο τέλος του κειμένου. Όμως, αν και "μπλοαυγκράνα", έχω μπασκετικά αναμνηστικά της "βασίλισσας", λόγω κυρίως της φιλικής μου σχέσης με τον Χόρχε Πέρεθ, υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου των "μερένγκες" στο μπάσκετ. Το λαβαράκι πάνω είναι από την ομάδα της Ρεάλ τη σεζόν 2011/12, την πρώτη με τον Πάμπλο Λάσο στον πάγκο. Το λαβαράκι είναι το επίσημο της Ρεάλ σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και κοστίζει 250 ευρώ, γιατί τα κροσάκια γύρω-γύρω είναι χρυσά (!). Προφανώς και δεν το πλήρωσα, είπαμε, ήταν δώρο του Χόρχε. Η μπλούζα κάτω είναι της ομάδας μπάσκετ από τη σεζόν 2009/10 με τον Μεσίνα στον πάγκο. Έχω και μια φανέλα προπόνησης του Ρούντι Φερνάντεθ, αλλά δεν την φωτογράφισα για να γλυτώσει τις κατάρες!

3. Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Και αφού πιάσαμε το μπάσκετ, αυτή η μπλούζα είναι - μαζί με το εισιτήριο του ημιτελικού του Ευρωμπάσκετ του 1987, το οποίο επίσης έχετε βαρεθεί να βλέπετε - ότι πολυτιμότερο έχω από τον χώρο της πορτοκαλί μπάλας. Ήταν τον Μάιο του 2013, που είχα ανέβει στη Θεσσαλονίκη για να δω από κοντά την εκδήλωση του Άρη προς τιμήν του Νίκου Γκάλη. Το απόγευμα, πριν το παιχνίδι, η ΚΑΕ Άρης είχε παραθέσει μια μικρή δεξίωση στους καλεσμένους και τους δημοσιογράφους. Ενώ λοιπόν πρώην παίκτες, παράγοντες και εκπρόσωποι του Τύπου τα έλεγαν, εγώ είχα μαζί μου το αναμνηστικό για την περίσταση μπλουζάκι και έναν μαρκαδόρο, βάζοντας τους πάντες να υπογράψουν. Πάνω του είναι συγκεντρωμένος μισός αιώνας ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έχουμε και λέμε: Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Φιλίππου, Ανδρίτσος, Ιωάννου, Σταυρόπουλος, Καρατζάς, Λινάρδος, Καμπούρης, Ρωμανίδης, Κοκολάκης, Παπαγεωργίου, Σιγάλας, Ράτζα, Βράνκοβιτς, Νόρις, Τζάμσι, Βιγιακάμπα, Ομπράντοβιτς, Ιτούδης, Λέσιτς, Λυπηρίδης, Στεργάκος, Πρέλεβιτς, Κόρφας, Γιατζόγλου, Βολκόφ!!! Και βέβαια, κάτω από το όνομά του στη μπλούζα, η πλέον πολύτιμη υπογραφή στα αγγλικά και τα ελληνικά, η υπογραφή του "γκάγκστερ"!

4. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - Ο ΝΑΒΑΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Και για να τελειώνουμε με το μπάσκετ, δεν θα μπορούσε να λείπει από τη μικρή μου συλλογή η Μπαρτσελόνα. Για να είμαι ειλικρινής, το σημαιάκι το ζήτησα για να έχω την υπογραφή του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά ο τότε υπεύθυνος Τύπου των "μπλαουγκράνα", Οριόλ Μπονσόμς, μου είχε επιστρέψει το λαβαράκι με τις υπογραφές όλων των παικτών της ομάδας. Αν θυμάμαι καλά, είναι η ομάδα της σεζόν 2011/12, με τον Τσάβι Πασκουάλ φυσικά στον πάγκο, αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά!

5. ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Επειδή στην πιο κάτω κατηγορία σίγουρα θα παρεξηγηθώ, ξεκινάω τα του ελληνικού ποδοσφαίρου με τη φανέλα της ομάδας μου, του Παναθηναϊκού. Είναι οι υπογραφές των παικτών της περσινής σεζόν και πρόκειται για τη μοναδική υπογεγραμμένη φανέλα του ΠΑΟ που βρίσκεται στην κατοχή μου. Είχα και την μπασκετική με όλα τα "θηρία" της πράσινης αρμάδας, αλλά τη χάρισα σε έναν φίλο μου από τη Γερμανία. Είμαι σίγουρος ότι μέσα στη φετινή χρονιά, θα αποκτήσω σίγουρα και πάλι τη τζίφρα του Δημητράκη και των υπόλοιπων. Κάπου υπάρχει καταχωνιασμένη η υπογραφή του Μπατίστ σε ένα σημαιάκι και η υπογραφή του ήρωα της νιότης μου, Δημήτρη Σαραβάκου πάνω στο εισιτήριο με την Γκέτεμποργκ, αλλά αν έβγαζα και τα εισιτήρια στη φόρα, θα ξημερώναμε. Ίσως κάποια άλλη φορά, σε άλλο κείμενο.

6. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟ ΝΤΕΛΙΡΙΟ

Ο μεσότιτλος, νομίζω, τα λέει όλα. Παναθηναϊκός με πέντε φανέλες Ολυμπιακού! Όπως καταλαβαίνετε, είναι φυσιολογικό, αφού οι "ερυθρόλευκοι" είναι αυτοί που φέρνουν τους ισπανόφωνους με το τσουβάλι και αρχίζω εγώ τα τάτσι μίτσι κότσι μαζί τους ακριβώς λόγω της γλώσσας. Ξεκινάω λοιπόν με τον Φουστέρ. Το έχω γράψει σε άλλο μου κείμενο, πρόκειται για τον μοναδικό ποδοσφαιριστή (και αθλητή γενικότερα), με τον οποίο έχω φιλική σχέση. Είναι φίλος μου, χωρίς εισαγωγικά και το θεωρώ τιμή μου, γιατί ο Νταβίδ είναι πρώτα και πάνω απ' όλα ένα χρυσό παιδί. Χαρακτήρας, φιλότιμο, προσπάθεια, επαγγελματισμός, σε όλα παίρνει άριστα. Η φανέλα του λοιπόν δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συλλογή.

Ακολουθεί η φανέλα του Αριέλ Ιμπαγάσα. Ο Caño μου παραχώρησε μια από τις πιο ωραίες συνεντεύξεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα στην οκταετή παρουσία μου στο Sport24.gr, πριν δυο χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2013. Ο Αριέλ είναι ο χαρακτηριστικός Αργεντίνος: μαχητής, ψυχή, τσαμπουκάς, τζόρας, παιχτάρα. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά ρε σεις το είπαμε, ο τύπος είναι Αργεντίνος. Τελεία και παύλα. Ή τέλος πάντων, κάπως έτσι!

Άλλη παιχτάρα, και αυτός από την Αργεντινή. Ο Τσόρι υπήρξε ένα τρελοκομείο μέσα στο γήπεδο. Με κάθε έννοια. Τρέλαινε τους αντιπάλους, τρέλαινε τους διαιτητές με τα καμώματά του, όμως όταν ήρθε στον Ολυμπιακό, κατάλαβε ότι για πρώτη φορά στην καριέρα του θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης. Και ωρίμασε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, προσφέροντας στο ποδοσφαιρικό κοινό του "Γ. Καραϊσκάκης" - και όχι μόνο - υπέροχες ποδοσφαιρικές παραστάσεις. Όταν φύγει θα μας λείψει, όπως ήδη μας λείπει ο Ιμπαγάσα.

Ετούτη εδώ είναι προπέρσινη αν θυμάμαι καλά. Μετά από αγώνα του Ολυμπιακού πριν την διακοπή των εορτών των Χριστουγέννων, πάλι με τη φανέλα και έναν μαρκαδόρο, την έδωσα όπου βρήκα και μάζεψα μια χαρά υπογραφές. Θα μου πείτε, καλά οι ισπανόφωνοι, εδώ τί δουλειά είχες να φτιάξεις φανέλα με τις τζίφρες όλων των παικτών; Έτσι, την ήθελα να την έχω. Για πάρτη μου. Και τώρα που το (ξανά)σκέφτομαι, ξέρετε τί θα ήθελα πολύ; Ένα λαβαράκι του Ολυμπιακού με την υπογραφή του Μίτσελ. Το ανέβαλα συνεχώς, μέχρι που πλέον δεν ήταν δυνατό, αφού ο Ισπανός είχε φύγει από την Ελλάδα.

Και κλείνω την ισπανόφωνη ολυμπιακή "συμφωνία" με την πρώτη "ερυθρόλευκη" φανέλα που μπήκε στη συλλογή μου. Αυτή του γίγαντα Μοϊσές Ουρτάδο. Ο Μόι έκανε blog στο Sport24 (όταν έφυγε, τον διαδέχτηκε ο Φουστέρ) και μπορεί να μην έπιασε στον Ολυμπιακό, αλλά φρόντισε να μου χαρίσει φανέλα και αφιέρωση: "Για τον φίλο μου Θανάση με όλη μου την αγάπη". Δεν είχε προλάβει μάλιστα να μου τη δώσει προσωπικά και την είχε αφήσει στη δικηγόρο του από όπου την πήρα. Μιλάμε περιστασιακά με τον Μόι, είναι καλά και η επόμενη φωτογραφία είναι για όσους πρόλαβαν να ξεχάσουν το επίθετό του: Ουρτάδαρος!

7. ΤΑ ΓΑΝΤΙΑ ΚΑΙ "Η ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΑΙΞΕΙ"

Σ' αυτή τη φωτογραφία έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία. Πρόκειται για τα γάντια του Ούρκο Πάρδο και του Μπάλας Μέγερι, πρώην τερματοφυλάκων του Ολυμπιακού. Πιτσιρικάς, για πολλά χρόνια, έπαιζα τερματοφύλακας και όσο και αν το αμφισβητεί ο κύριος Γιάννης Φιλέρης - επίσης γνωστός αίλουρος στην εποχή του - ήμουν πολύ καλός. Τα γάντια λοιπόν είναι ένα ξεχωριστό αναμνηστικό στη συλλογή. Πέρα όμως από αυτό, αμφότεροι είναι πολύ καλά παιδιά, κάτι που κανείς - φαντάζομαι - δεν αμφισβητεί. Και βέβαια, ο Ούρκο ήταν εκείνος που μου γνώρισε τον Φουστέρ.

8. Ο ΤΑΜΟΥΡΙΔΗΣ ΚΑΙ Η EUSKALTEL EUSKADI

Αλλαγή αθλήματος για λίγο. Περνάμε στην ποδηλασία και τον Γιάννη Ταμουρίδη, τον πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα Έλληνα ποδηλάτη που πρώτον, αγωνίστηκε σε ομάδα Pro Tour (η ανώτατη κατηγορία επαγγελματικής ποδηλασίας για τους αμύητους) και δεύτερον, πήρε μέρος σε έναν από τους τρεις μεγάλους Γύρους (Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας). Ο Γιάννης ήταν μέλος της βασκικής Euskaltel Euskadi τη σεζόν 2013 και έτρεξε τον Γύρο Ιταλίας εκείνης της χρονιάς, εντυπωσιάζοντας με την απόδοσή του. Η φανέλα είναι από εκείνο το Giro d'Italia και συνοδεύεται από αφιέρωση του Ταμούρ. Ανεκτίμητη.

9. ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΟΥ ΒΑΛΒΕΡΔΕ

Πριν περάσω στην ενότητα των προπονητών, να παρουσιάσω ως πρόλογο το μαντήλι αυτό, που ανήκει στον σύνδεσμο φιλάθλων Αθλέτικ " Ερνέστο Βαλβέρδε" (Peña Valverde) και το κυκλοφόρησαν οι άνθρωποι του συνδέσμου με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 χρόνων λειτουργίας της λέσχης τους. Εκείνες τις μέρες βρέθηκε στο Μπιλμπάο ο αδερφός Κωνσταντίνος Μελάγιες και μου το έκανε δώρο όταν επέστρεψε στην Αθήνα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, περίμενα τον Txingurri (ήταν ακόμα προπονητής του Ολυμπιακού) στη μικτή ζώνη του "Καραϊσκάκης", του το έδειξα και του ζήτησα να το υπογράψει. Ο Ερνέστο συγκινήθηκε και με την τζίφρα του, πρόσθεσε ένα ακόμα αναμνηστικό στο μπαουλάκι.

10. ΓΟΥΑΡΔΙΟΛΑ, ΜΟΥΡΙΝΙΟ & ΒΑΛΒΕΡΔΕ

Ξεκινάμε με τον Πεπ Γουαρδιόλα. Ήμουνα τυχερός, γιατί ο Οριόλ Μπονσόμς του μπάσκετ, μου είχε δώσει ένα επιπλέον λαβαράκι της Μπαρτσελόνα, το οποίο έδωσα στον φύλακα-άγγελό μου στο γραφείο Τύπου της ποδοσφαιρικής ομάδας, Τσέμι Τερές, ο οποίος την επόμενη μέρα μου το επέστρεψε με την υπογραφή του Γουαρδιόλα και μια ακόμα λέξη γραμμένη πάνω: Sort, δηλαδή τύχη στα καταλανικά. Και αυτό είναι συναισθηματικά ανεκτίμητο.

Ήταν τέλος Απριλίου του 2011, τότε με τα 4 συνεχόμενα clásicos (πρωτάθλημα, τελικός Κυπέλλου, ημιτελικοί Τσάμπιονς Λιγκ). Η Ρεάλ είχε κερδίσει το Κύπελλο και τέσσερις μέρες αργότερα (τρεις πριν τον πρώτο ημιτελικό του CHL), οι "μερένγκες" έπαιξαν και πάλι στο "Μεστάγια", αυτή τη φορά με τη Βαλένθια για την Πριμέρα. Μετά το τελικό 3-6 που είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά, βρέθηκα στη συνέντευξη Τύπου του Μουρίνιο. Οι Ισπανοί συνάδελφοι ρωτούσαν ότι μπορείτε να φανταστείτε, εκτός από το προφανές, δηλαδή τον επερχόμενο πρώτο ημιτελικό. Ζήτησα το μικρόφωνο και έθεσα το ερώτημά μου. Ή τουλάχιστον, προσπάθησα. Πριν ολοκληρώσω, ο Special One με διέκοψε με τέσσερα "no" και με την εκπληκτική ατάκα "δεν θέλω να μιλήσω, γιατί δεν θέλω να σκεφτώ"! Δευτερόλεπτα μετά έφυγε από την αίθουσα, όμως δεν αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του στο σημαιάκι που του έδωσα. Αντίθετα, μου χάρισε και ένα χαμόγελο!

Αυτή είναι η κορυφαία συνέντευξη που έχω κάνει ποτέ στο Sport24.gr. Την είχα κυνηγήσει σαν τρελός. Είχαμε δώσει ραντεβού με τον Ερνέστο στο τέλος του 2012 στο Μπιλμπάο, είχαν αγοραστεί αεροπορικά εισιτήρια, είχε κλειστεί ξενοδοχείο και τρεις μέρες πριν αναχωρήσουμε με τον Ηλία Ευταξία, ο Τσινγκούρι υπέγραψε στη Βαλένθια! Άκυρο το ραντεβού, στα σκουπίδια τα εισιτήρια. Ξανά μανά προσπάθεια για νέο ραντεβού, βοήθησε και ο Ασπιάθου και τελικά στο τέλος Ιανουαρίου του 2013 βρέθηκα στη Βαλένθια. Όταν κάθισα μπροστά από το γραφείο του, μετά την προπόνηση, του έκανα και πλάκα, κοιτώντας τάχα μου τα χαρτιά μου: "Κύριε Βαλβέρδε δεν θα αργήσουμε πολύ, έχω μόνο...1564 ερωτήσεις"! "Τι έκανε λέει;", αναφώνησε φρικαρισμένος και μου άρπαξε τα χαρτιά για να δει τις αληθινές μου προθέσεις. Τελικά οι ερωτήσεις ήταν καμιά εξηνταριά, μείναμε περίπου μια ώρα μαζί και φεύγοντας πήρα αυτό το πανέμορφο λαβαράκι της ομάδας με την αφιέρωση στα αγγλικά: "All the best, Ernesto Valverde".

Και αυτό είναι το δεύτερο λαβαράκι που μου χάρισε ο Βαλβέρδε. Έχει την δική του υπογραφή αλλά και όλες των παικτών της Αθλέτικ της περσινής σεζόν (2014/15). Μου το είχε δώσει στη μικτή ζώνη του "Καραϊσκάκης" πέρυσι τον Αύγουστο, μετά το φιλικό των "λιονταριών" με τον Ολυμπιακό. Να ξέρετε, αυτός είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος, ένα ταξίδι στο Μπιλμπάο για να φτιάξω ένα μεγάλο θέμα για την Αθλέτικ. Ελπίζω να προλάβω και τον Τσινγκούρι εκεί.

11. Ο ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ, Ο ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ & ΤΟ ΠΥΡΓΑΚΙ

Πάμε τώρα και στο χωριό μου, ή τέλος πάντων πολύ κοντά σε αυτό. Επειδή ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, αλλά και κάθε μικρό χωριό, κάθε ξερό γήπεδο, κάθε τοπική ομάδα της επαρχίας. Η καρδιά του ποδοσφαίρου χτυπάει σε κάθε γωνιά της Γης, γι' αυτό και είναι το πιο δημοφιλές άθλημα. Όταν λοιπόν, ένας πρώην παίκτης γίνεται στη συνέχεια πρόεδρος στην ομάδα της καρδιάς του, τότε το μεράκι βγάζει τέτοια αποτελέσματα. Η μπλούζα ανήκει στον Α.Ο. Μιλτιάδης από το Πυργάκι Τριφυλίας, ένα χωριό μόλις 700 κατοίκων, 4 χιλιόμετρα έξω από τους Γαργαλιάνους. Μου την έχει κάνει δώρο ο Μανωλάκης Κατρής, πρόεδρος όπως είπα της ομάδας, η άποψη, η αισθητική και η φιλοσοφία του οποίου για το ποδόσφαιρο, είναι τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή, που σας υπόσχομαι σύντομα να του πάρω μια συνέντευξη και να την δημοσιεύσω στο Sport24.gr. Δεξιά λοιπόν το σήμα του Μιλτιάδη (ιδρύθηκε το 1929), αριστερά ο χορηγός (το Ρόδον, μουσικό καφέ των Γαργαλιάνων) και στη μέση το μήνυμα της UEFA: Σεβασμός. Όχι στον ρατσισμό! Αλλά το καλύτερο σας το κράτησα για το τέλος. Στο πίσω μέρος της μπλούζας, κάτω από τον λαιμό, ο θεούλης Μανωλάκης έχει τυπώσει το όνομα της ομάδας στα ισπανικά: Club Deportivo Melciades!!! Υποκλίσεις!

12. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΧΑΡΙΣΕΙ

Και θα κλείσω το σημερινό κείμενο, μαζί και το μπαουλάκι, κάνοντας μια μικρή αναφορά και σε αυτά που έχουν περάσει από τα χέρια μου, αλλά κατέληξαν αλλού. Προφανώς και δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά στη φωτογραφία βλέπετε μια φανέλα της Αθλέτικ με τις υπογραφές των παικτών και του Ερνέστο που την χαίρεται πλέον ο πιο "άρρωστος" φίλαθλος της Αθλέτικ στην Ελλάδα, Παντελής Διαμαντόπουλος. Το καπελάκι της Αργεντινής με την υπογραφή του Μέσι το έχει ο Ηλίας. Όπως επίσης και τη φανέλα της Βαλένθια. Και του Ραούλ Μπράβο από την Ράγιο Βαγεκάνο. Και της Μπαρτσελόνα την παλιά με όλους τους της Pep Team. Ο Γρηγόρης έχει μια με όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού. Άλλες τέσσερις τέτοιες τις χαίρονται πιτσιρικάδες στο χωριό μου. Το ίδιο και δυο του Παναθηναϊκού. Και μια της ΑΕΚ. Ο κύριος Γιάννης έχει πάρει τις φανέλες του Μπενζεμά και του Κριστιάνο - αμφότερες με υπογραφές - για τα παιδάκια του. Αυτήν του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ την έχει, όπως είπα, ο Μαρσέλ στη Γερμανία.

Να, αυτά θυμάμαι έτσι πρόχειρα. Έχει το γούστο του τελικά αυτό με τα αναμνηστικά. Ειδικά όταν δίνεις χαρά σε φίλους, σε μικρά παιδιά και σε τελική ανάλυση και στον ίδιο τον εαυτό σου. Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, όλα τα αθλήματα είναι όμορφα. Και βρίσκονται εδώ για να περνάμε ωραία. Γι' αυτό και τα αναμνηστικά που σχετίζονται με τον αθλητισμό, πάντα πρέπει να είναι όμορφα. Όπως το δικό μου μπαουλάκι που είδαμε παρέα σήμερα. Μέχρι την επόμενη, γεια σας.