Τελικά επαληθεύτηκε η ισπανική ρήση "a la tercera, la vencida". Δηλαδή, η τρίτη η φαρμακερή. Αν και για να είμαστε τελείως σωστοί, αυτή δεν ήταν η τρίτη, αλλά η τέταρτη φορά που το όνομα του Txingurri βρέθηκε στη λίστα των υποψήφιων για τον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Το σημαντικό φυσικά είναι ότι από σήμερα και επίσημα, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ο νέος τεχνικός των "μπλαουγκράνα", ο 65ος στην ιστορία του συλλόγου. Από το 2002 που ο "Βάσκος" κάθισε για πρώτη φορά σε πάγκο ομάδας ως πρώτος προπονητής (Bilbao Athletic), πέρασαν 15 χρόνια και επτά σταθμοί σε πέντε ακόμα ομάδες, μέχρι να φτάσει η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Δυο περίοδοι στην Αθλέτικ (6 χρόνια), δυο περίοδοι στον Ολυμπιακό (3 χρόνια) και τα περάσματα από την Εσπανιόλ (2 χρόνια), τη Βιγιαρεάλ (έξι μήνες) και τη Βαλένθια (έξι μήνες), δημιούργησαν ένα προφίλ τόσο πετυχημένο (με την μοναδική εξαίρεση του "υποβρύχιου"), που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο ακόμα και από έναν ποδοσφαιρικό κολοσσό όπως είναι η Μπαρτσελόνα.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Ο Βαλβέρδε δυσκολεύτηκε πολύ μέχρι να καταλήξει στο "ναι"

Πριν ξεκινήσουμε να γράφουμε όλα αυτά που περιμένουν τον Βαλβέρδε στην Μπαρτσελόνα, να πούμε πρώτα μερικά πράγματα για το πώς κύλησαν αυτοί οι τελευταίοι μήνες για τον Txingurri, από τότε δηλαδή που οι φήμες για την αποχώρηση του Λουίς Ενρίκε στο τέλος της σεζόν από τον πάγκο των culés, εντάθηκαν τόσο πολύ, που έμοιαζαν σχεδόν βεβαιότητα. Αμέσως στον ισπανικό Τύπο άρχισαν να δημιουργούνται οι λίστες των υποψήφιων διαδόχων, με το όνομα του Ερνέστο να φιγουράρει στις υψηλές θέσεις. Όποιος νομίζει ότι ο πρώην πλέον τεχνικός της Αθλέτικ, ενθουσιάστηκε αμέσως με την προοπτική να πάει στην Μπαρτσελόνα, κάνει λάθος. Ο Βαλβέρδε γνωρίζει πολύ καλά την τεράστια πίεση που συνοδεύει τον εκάστοτε προπονητή των "μπλαουγκράνα" και είναι γνωστό ότι αυτό είναι κάτι που δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα του. Ο ίδιος δεν ήταν ιδιαίτερα θετικός από την αρχή στην προοπτική να αναλάβει τον καταλανικό σύλλογο. Προτιμούσε να περιμένει μια πρόταση από την Πρέμιερ, που είναι και το μεγάλο του όνειρο, μάλιστα ήταν διατεθειμένος να αποσυρθεί για έναν χρόνο από τους πάγκους, επιλέγοντας ένα año sabático, όπως λένε οι Ισπανοί, προκειμένου, και να ξεκουραστεί, αλλά και να είναι ελεύθερος στην περίπτωση που στη διάρκεια της χρονιάς τον καλούσε κάποιος σύλλογος από την Αγγλία.

Τελικά το διαρκές και πολύ δυνατό pressing από το στενό του περιβάλλον αλλά και από τους συνεργάτες του, ήταν εκείνο που τον έκανε να πει το "ναι" στους Καταλανούς, χωρίς όμως να έχει πειστεί ακόμα 100% για το σωστό της απόφασής του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο προσύμφωνο που έκαναν οι δυο πλευρές, υπήρχε η ρήτρα της χωρίς όρους αποδέσμευσης από αυτό, μέχρι τις 30 Μαΐου, είτε από τη μια, είτε από την άλλη πλευρά. Όλα αυτά βέβαια, δεν σημαίνουν ότι πηγαίνει με βαριά καρδιά στην Μπαρτσελόνα, αντίθετα πηγαίνει με πλήρη επίγνωση του ρίσκου και των ιδιαιτεροτήτων μιας τέτοιας απόφασης. Και είναι σίγουρο ότι μέσα του υπερίσχυσε η πρόκληση του να προσθέσει στο βιογραφικό του ένα τόσο μεγάλο όνομα. Ξέρει όμως και το λέει, ότι μπορεί τον Οκτώβριο να βρίσκεται "a la calle", δηλαδή στον δρόμο! Κάτι που δεν είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητές του, αλλά στεγνός ρεαλισμός. Όπως έλεγε και ο ίδιος, όταν ήταν στον Ολυμπιακό, η πίεση μπορεί να μην του αρέσει, αλλά είναι "μέρος" των χρημάτων του συμβολαίου. Που σημαίνει ότι το "ζην επικινδύνως" είναι και αυτό επιλογή. Μια επιλογή που τελικά έκανε ο Ερνέστο Βαλβέρδε και απομένει να δούμε αν θα του βγει, ευχόμενοι φυσικά τα καλύτερα στο καινούργιο και μεγαλύτερο στοίχημα της καριέρας του.

ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΝΤΕΛΑ, "ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ" & "DE LA CASA"

Ο Βαλβέρδε αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα δυο σεζόν (1988-90). Στη φωτό, τον βλέπουμε κάτω αριστερά. Πάνω αριστερά (Θουμπιθαρέτα) και κάτω δεξιά (Μπεγκιριστάιν), οι δυο μετέπειτα τεχνικοί διευθυντές της Μπαρτσελόνα που τον πρότειναν για προπονητή των "μπλαουγκράνα"

Θα έχετε διαβάσει πολλές φορές στο παρελθόν ότι τα δυο "μοντέλα" που προτιμάει η Μπαρτσελόνα σε ότι αφορά τους προπονητές της (ας πούμε την τελευταία εικοσαετία) είναι είτε το "ολλανδικό", είτε το "de la casa". Αυτό το δεύτερο αναφέρεται στους "ανθρώπους του σπιτιού", δηλαδή σε εκείνους που πριν αναλάβουν τον πάγκο της πρώτης ομάδας, έχουν υπηρετήσει τον σύλλογο από άλλα πόστα, είτε ως παίκτες, είτε ως προπονητές στις μικρότερες ομάδες. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε ανήκει σε αυτή την δεύτερη κατηγορία, όπως και οι τρεις από τους τέσσερις τελευταίους προπονητές, αφού η Μπάρτσα την τελευταία δεκαετία δείχνει να προτιμά αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο. Ο Γουαρδιόλα, ο Τίτο και ο Λουίς Ενρίκε ήταν όλοι τους "de la casa" πολύ περισσότερο από τον Βαλβέρδε, η σχέση του οποίου με τους culés περιορίζεται στη διετία που ο Txingurri αγωνίστηκε με την μπλαουγκράνα φανέλα, από το 1988 μέχρι το 1990, πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια.

Στην περίπτωση λοιπόν του Ερνέστο, χρειάστηκε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση για να χτιστεί αυτό το προφίλ του "ανθρώπου του σπιτιού". Προηγήθηκε μια παράλληλη πορεία όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που ο Txingurri ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα, μια πορεία η οποία έδειξε ότι το στιλ και η φιλοσοφία του ενός (Βαλβέρδε) ταίριαζε με εκείνη του άλλου (Μπάρτσα). Υπήρξαν διάφοροι "μεσάζοντες" σε αυτή την 15ετία που φρόντιζαν να θυμίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα αυτή τη "σχέση", προωθώντας σιγά-σιγά την προοπτική μιας πιθανής συνεργασίας, η οποία ωρίμασε, και αργά αλλά σταθερά, ανέβασε το όνομα του Βαλβέρδε από τις κάτω θέσεις της λίστας στην πρώτη. Ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Τσάρλι Ρεσάκ, ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν και ο Αντόνι Θουμπιθαρέτα ήταν τα βασικά πρόσωπα που ανέλαβαν το "έργο" της "διαφήμισης" του έργου του Βαλβέρδε, συντηρώντας έτσι στο μυαλό των φιλάθλων κυρίως της νέας γενιάς και το πέρασμά του ως παίκτη από το "Καμπ Νόου".

Ο ΒΑΛΒΕΡΔΕ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ

Ο Βαλβέρδε την εποχή που αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα. Οι Τσάρλι Ρεσάκ (αριστερά) και Γιόχαν Κρόιφ, είχαν μιλήσει κατ' επανάληψη με τα καλύτερα λόγια για τον πρώην παίκτη τους, προωθώντας την υποψηφιότητά του για τον πάγκο των "μπλαουγκράνα"

Όπως είπαμε και στο ξεκίνημα του κειμένου, ήταν τέσσερις οι φορές που το όνομα του Ερνέστο Βαλβέρδε ακούστηκε ανάμεσα στους υποψήφιους προπονητές για τον πάγκο των culés. Η πρώτη ήταν την άνοιξη του 2008, όταν πλέον ήταν φανερό ότι ο Ράικαρντ δεν θα συνέχιζε στην Μπάρτσα. Ο καταλανικός Τύπος είχε γράψει τότε ότι είχε υπάρξει επαφή μεταξύ του Txingurri και του φίλου του, τεχνικού διευθυντή των "μπλαουγκράνα", Τσίκι Μπεγκιριστάιν, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει επίσημη αντίδραση από τη διοίκηση της Εσπανιόλ. Ο αντιπρόεδρος των "περίκος", Σεμπαστιάν Χαβιέρ, είχε στείλει σαφές μήνυμα στην "συμπολίτισσα": "Ο Τσίκι ξέρει να εκτιμά το καλό και γνωρίζει ότι ο Βαλβέρδε είναι καλός προπονητής, όμως θα συνεχίσει μαζί μας γιατί έχει συμβόλαιο για τα επόμενα χρόνια. Ο Τσίκι ας κάνει μια βόλτα στην Ευρώπη και την Αμερική, όπου θα μπορέσει να βρει πολλούς καλούς προπονητές, όμως ας αφήσει τον Βαλβέρδε στην ησυχία του!"

Τελικά το πόστο ανέλαβε ο Πεπ Γουαρδιόλα, ο οποίος έμεινε εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 2012. Στη συνέχεια ανέλαβε ο Τίτο Βιλανόβα, το σοβαρό όμως πρόβλημα της υγείας του, δεν του επέτρεψε να μείνει στο πόστο πάνω από μια σεζόν. Το 2013 λοιπόν, όταν έγινε γνωστό ότι ο Τίτο δεν θα συνέχιζε, ξεκίνησε και πάλι η αναζήτηση διαδόχου, με το όνομα του Βαλβέρδε να κάνει την επανεμφάνισή του στη λίστα, ειδικά μετά το πολύ καλό εξάμηνο που είχε κάνει στη Βαλένθια. Η αλήθεια πάντως είναι ότι πολύ γρήγορα βγήκε από τους υποψήφιους, αφού έγινε γνωστό ότι είχε έρθει ήδη σε συμφωνία με τον Γιόσου Ουρούτια, πρώην συμπαίκτη του στην Αθλέτικ και πρόεδρο τότε στον βασκικό σύλλογο, για να αναλάβει τη θέση του προπονητή στα "λιοντάρια" του Μπιλμπάο. Η τρίτη φορά που εμφανίστηκε και πάλι ο Βαλβέρδε ως υποψήφιος για τον πάγκο της Μπάρτσα, αυτή τη φορά μάλιστα ως το νούμερο ένα της λίστας, ήρθε έναν χρόνο αργότερα, αμέσως μετά την αποτυχημένη σεζόν του Τάτα Μαρτίνο (2013/14).

Για να ακριβολογούμε, δεν επρόκειτο ακριβώς περί λίστας, αφού ο Θουμπιθαρέτα ασχολήθηκε με μόλις δυο ονόματα. Η πρώτη του επιλογή ήταν ο Ερνέστο, η δεύτερη ο Λουίς Ενρίκε. Η επαφή με τον Txingurri έγινε, αλλά ο Βαλβέρδε αρνήθηκε, επικαλούμενος το συμβόλαιο που τον δέσμευε με την Αθλέτικ (είχε υπογράψει για δυο σεζόν και του απέμενε μια ακόμα). Έτσι λοιπόν, ο Θούμπι απευθύνθηκε στον Λουίς Ενρίκε, ο οποίος και ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Φέτος, εδώ και αρκετούς μήνες, όλοι υποψιάζονταν αυτό που έγινε και επίσημο λίγες μέρες πριν τον επαναληπτικό αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν, ότι δηλαδή θα είχαμε και πάλι αλλαγή στον πάγκο της Μπαρτσελόνα. Ο Λουίς Ενρίκε ανακοίνωσε ότι δεν θα συνεχίσει και αμέσως δημιουργήθηκε η νέα λίστα των υποψήφιων. Μια λίστα, από την οποία πέρασαν πάρα πολλά ονόματα, όμως μόνο δυο βρέθηκαν σε αυτήν από την αρχή μέχρι το τέλος: του Βαλβέρδε και του Ουνθουέ, βοηθού του Λουίς Ενρίκε αυτή την τριετία. Με τον Ερνέστο να γίνεται τελικά η κορυφαία πιθανή επιλογή και να κερδίζει με άνεση την κούρσα της διαδοχής.

ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΛΙΣΤΑ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ

Ο πρώην και ο νυν. Λουίς Ενρίκε και Ερνέστο Βαλβέρδε στο "Σαν Μαμές"

Τώρα πλέον που ο Βαλβέρδε βρίσκεται στην περίφημη Can Barca, όλα μπροστά του είναι προκλήσεις, τις οποίες θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη μία πίσω απ' την άλλη. Ο Ερνέστο έχει να επιδείξει μια ζηλευτή ισορροπία στη συνολική διαχείριση που έχει κάνει ως προπονητής, σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα. Όμως στην δεδομένη στιγμή εμφανίζεται ένα ορόσημο τόσο σημαντικό, που θα σηματοδοτήσει ένα πριν και ένα μετά στην καριέρα του. Διότι, όπως φαντάζομαι ότι καταλαβαίνουν όλοι πολύ καλά, το άλμα είναι δυσθεώρητο και οι απαιτήσεις πολλαπλάσιες. Η Μπαρτσελόνα είναι με κάθε πιθανή έννοια ένας κολοσσός στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που πλάι της μπορούν να σταθούν ελάχιστοι ακόμα σύλλογοι, μετρημένοι στα δάχτυλα: η Ρεάλ Μαδρίτης., η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν Μονάχου και μέχρι εκεί. Σε αυτές τις ομάδες δεν είναι μόνο το αγωνιστικό που μετράει, αλλά πολλές ακόμα παράμετροι που διαμορφώνουν μια φυσιογνωμία, η οποία απολαμβάνει τεράστια δημοφιλία σε ολόκληρη την υφήλιο.

Και βέβαια, με όλα αυτά μαζί που θα αναλύσουμε πιο κάτω, έρχεται και η πίεση, μια πίεση που δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτήν που είχε νιώσει ο Βαλβέρδε στις προηγούμενες ομάδες του. Αν κάτι συμβεί στην προπόνηση της Εσπανιόλ, του Ολυμπιακού, της Αθλέτικ (για να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα), η "ηχώ" του θα είναι πολύ περιορισμένη, περισσότερο θα ασχοληθούν οι φίλαθλοι, ο τοπικός Τύπος, άντε και τα υπόλοιπα εθνικά ΜΜΕ στην περίπτωση που είναι κάτι σημαντικό. Αν κάτι συμβεί στην προπόνηση της Μπαρτσελόνα, μέσα σε ελάχιστα λεπτά έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, έχει γίνει πρώτη είδηση σε κάθε σάιτ σε παγκόσμια κλίμακα και πρωτοσέλιδο σε κάθε μεγάλη εφημερίδα την επόμενη ημέρα. Οι διαρροές σε μια οποιαδήποτε φυσιολογική ομάδα, απασχολούν έναν μικρό κύκλο, αντίθετα, στην Μπαρτσελόνα, απασχολούν κάθε πηγή ενημέρωσης σε κάθε γωνιά της γης, για να δώσουμε ένα μικρό ακόμα παράδειγμα. Και είναι δεκάδες πράγματα, αυτά που πρέπει να σκέφτεται και να έχει υπόψη του ο προπονητής των culés, πριν πει ή πράξει το οτιδήποτε, από μια αλλαγή μέχρι μια μεταγραφή.

1. Ο ΤΥΠΟΣ

Οι συνεντεύξεις Τύπου θα είναι πολύ πιο δύσκολες στο "Καμπ Νόου"

Ας περάσουμε όμως να δούμε μια-μια τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο Txingurri στην Μπαρτσελόνα, ξεκινώντας με την πρώτη απ' όλες, αυτή με την οποία θα έρθει αντιμέτωπος από την πρώτη κιόλας μέρα του στην ομάδα. Αναφερόμαστε στον Τύπο συνολικά, όποια μορφή και αν έχει. Η Μπάρτσα είναι ένας από τους κορυφαίους δημοσιογραφικούς "στόχους" παγκοσμίως. Ο Ερνέστο είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, γενικά αποφεύγει τις συνεντεύξεις, για να πάρετε μια ιδέα, από τότε που έφυγε από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και σήμερα, έχει δώσει μόνο μία συνέντευξη σε δημοσιογράφο και είχα την τύχη να είμαι εγώ αυτός! Αυτό που σίγουρα θα τον "προστατεύσει", είναι οι άνθρωποι του γραφείου Τύπου, ένα πραγματικά απροσπέλαστο σύστημα, που διαχειρίζεται χιλιάδες αιτήματα από όλο τον κόσμο για συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις, δηλώσεις κλπ. Αυτό που δεν θα μπορέσει να αποφύγει, είναι οι συνεντεύξεις Τύπου, στις οποίες οι Καταλανοί συνάδελφοι, όποτε χρειαστεί, "δαγκώνουν" και δεν καταλαβαίνουν τίποτα μέχρι να πάρουν απάντηση στην ερώτησή τους. Και όπως είπαμε και πιο πάνω, ό,τι θα λέει ο Txingurri, θα γίνεται παντού, μα παντού κεντρική είδηση και πρωτοσέλιδο.

2. ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Βασικό μέλημα του Βαλβέρδε στον μεταγραφικό σχεδιασμό θα είναι να αποφύγει αποτυχημένες κινήσεις όπως αυτή της απόκτησης του Αντρέ Γκόμες

Το πρώτο πράγμα το οποίο θα απασχολήσει τον Ερνέστο σε σχέση με την ομάδα, είναι φυσικά οι μεταγραφές, αλλά και το ποιοι παίκτες από το υπάρχον ρόστερ θα πρέπει να φύγουν. Ο προκάτοχός του, Λουίς Ενρίκε, κατηγορήθηκε από τον καταλανικό Τύπο ότι δεν πίεσε όσο θα έπρεπε τη διοίκηση και τον τεχνικό διευθυντή, Ρομπέρτ Φερνάντεθ, ώστε να έχει περισσότερο λόγο στις μεταγραφικές κινήσεις. Ο διάδοχος του Θουμπιθαρέτα μπορεί να χαρακτηριστεί ανεπαρκής, ενώ είναι γνωστό πως είναι άνθρωπος του προέδρου. Δεν πατάει πόδι στα θέλω του Μπαρτομέου, ενώ το μεγαλύτερο αρνητικό του "παράσημο" είναι ο Αντρέ Γκόμες. Ο Βαλβέρδε είναι σίγουρο ότι δεν θα συγκρουστεί μετωπικά με τη διοίκηση για αυτά τα θέματα, όμως θα πρέπει να βρει έναν τρόπο ώστε και να περάσει τα δικά του "θέλω", αλλά και να ενισχύσει το ρόστερ. Η νέα του ομάδα δεν χρειάζεται μόνο παίκτες σε βασικές θέσεις όπου χωλαίνει, όπως αυτή του δεξιού μπακ, αλλά και στην σωστή στελέχωση του πάγκου, κάτι που τα δυο τελευταία χρόνια φάνηκε ξεκάθαρα ότι αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα, αφού δεν υπήρχε καθόλου βάθος. Και φυσικά, μην ξεχνάμε ότι ο Ερνέστο θα κληθεί να εργαστεί και για την καινούργια μέρα, βρίσκοντας αξιόπιστες λύσεις, οι οποίες θα πρέπει είτε να ξεκουράσουν, είτε ακόμα και να αντικαταστήσουν παίκτες όπως ο Ινιέστα.

3. Η ΜΑΣΙΑ & ΟΙ ΔΑΝΕΙΚΟΙ

Ο Ζεράρ Ντεουλοφέου είναι μια από τις περιπτώσεις που θα απασχολήσουν τον Βαλβέρδε. Η Μπαρτσελόνα διατηρεί οψιόν αγοράς του από την Έβερτον (AP Photo/Manu Fernandez)

Ένας άλλος τομέας για τον οποίο κατηγορήθηκε ο Λουίς Ενρίκε, ήταν η σχεδόν μηδενική προώθηση νέων ταλέντων από την δεύτερη στην πρώτη ομάδα. Ο κόσμος της Μπαρτσελόνα καταλαβαίνει ότι δεν γίνεται να βγαίνουν συνέχεια φουρνιές, σαν την χρυσή γενιά πάνω στην οποία δημιουργήθηκε η Pep Team. Όμως δεν θέλουν να βλέπουν τελείως ανεκμετάλλευτο το μεγάλο τους καμάρι, τις ακαδημίες δηλαδή του συλλόγου. Οι φίλαθλοι, αλλά και η διοίκηση, θα περιμένουν να δουν πώς θα διαχειριστεί το συγκεκριμένο κεφάλαιο ο Βαλβέρδε. Σίγουρα δεν υπάρχουν σήμερα στη Μασία παίκτες του μεγέθους ενός Τσάβι, ενός Μέσι ή ενός Ινιέστα, αλλά αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κάποιος με περιπτώσεις όπως αυτές του Μαρκ Κουκουρέγια (αριστερό μπακ) ή του Τζόρντι Εμπουλά (ακραίος μεσοεπιθετικός και πρώτος σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ Νέων). Έπειτα, υπάρχουν και οι δανεικοί, για τους οποίους θα πρέπει να αποφασίσει ο Ερνέστο με το επιτελείο του, αν και ποιους θέλει πίσω. Το σημαντικότερο όνομα εδώ είναι φυσικά ο Ζεράρ Ντεουλοφέου, ο οποίος ανήκει μεν στην Έβερτον (αγωνίστηκε δανεικός στη Μίλαν από τον Γενάρη), αλλά υπάρχει οψιόν αγοράς του από τους "μπλαουγκράνα". Από εκεί και μετά, υπάρχουν παίκτες όπως ο Σάμπερ που έπαιξε στη Γρανάδα, ο Μουνίρ που έπαιξε στη Βαλένθια, ο Ντάγκλας που έπαιξε στη Χιχόν και ο Τέγιο που έπαιξε στην Φιορεντίνα.

4. Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΤΑΡ

Ο Βαλβέρδε δεν θα κοιτάζει πλέον τα αστέρια της Μπαρτσελόνα ως αντίπαλους. Τώρα είναι δικοί του παίκτες και θα πρέπει να τους διαχειριστεί σωστά (AP Photo/Alvaro Barrientos)

Σε όλα αυτά τα χρόνια που ο Βαλβέρδε έχει εργαστεί ως προπονητής, δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα στο να (δια)χειριστεί τις βεντέτες των ομάδων του, τα μεγάλα ονόματα. Κάποια μικροπροβλήματα μόνο στο τέλος της θητείας του στην Εσπανιόλ και τα περιστατικά στον Ολυμπιακό με τον Λέτο και τον Μήτρογλου. Στην Μπαρτσελόνα τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά, αφού η ομάδα είναι γεμάτη από σταρ, με τον καθένα να έχει τις ιδιαιτερότητές του. Ο Txingurri έχει μπροστά του δυο πρόσφατα παραδείγματα/μαθήματα, τα οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγει. Το πρώτο είναι η σεζόν του Τάτα Μαρτίνο (2013/14), όπου η πειθαρχία είχε πάει περίπατο, αφού ο Αργεντίνος ποτέ δεν κατάφερε να επιβληθεί στους παίκτες και να απαιτήσει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Το δεύτερο, ακόμα πιο πρόσφατο, είναι η μετωπική σύγκρουση του Λουίς Ενρίκε με τον Μέσι τον Ιανουάριο του 2015, η οποία παραλίγο να στοιχίσει στον προπονητή της Μπάρτσα την λύση της συνεργασίας του με την ομάδα. Ο Λούτσο αναγκάστηκε να βάλει νερό στο κρασί του και από εκεί και μετά όλα πήγαν περίφημα. Ο Ερνέστο είναι άνθρωπος που κερδίζει τον σεβασμό των παικτών του, είναι ακριβοδίκαιος και σοβαρός, μπορεί να φαίνεται χαμηλών τόνων, αλλά γνωρίζει πώς να επιβληθεί όταν χρειάζεται. Έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που είναι απαραίτητα, αλλά θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι θα πρέπει να βρει και τους κατάλληλους τρόπους για να περάσει τα "θέλω" του σε μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες του κόσμου, των οποίων ο εγωισμός πολύ συχνά μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Και στην Μπαρτσελόνα, δεν μπορείς ούτε να στείλεις τον Μέσι στην εξέδρα, ούτε να δώσεις δανεικό τον Νεϊμάρ στην Βαλένθια...

5. Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΑΞΗ

Η τελευταία φετινή ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα. Ο Ερνέστο θα κληθεί να αποφασίσει για τη διάταξη και το σύστημα που θα ακολουθήσει

Το σύστημα που χρησιμοποίησε ο Βαλβέρδε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στην τετραετία του στην Αθλέτικ, ήταν το 4-2-3-1, αν και κάποιες φορές μετατρεπόταν σε 4-3-3. Με άμυνα των τεσσάρων και δυο αμυντικά χαφ (doble pivote), ένα εκ των οποίων συχνά γυρνούσε προς τα πίσω (όπως και ο Μπουσκέτς) για να βοηθήσει τα στόπερ στο ανέβασμα της μπάλας. Έχοντας σχεδόν πάντοτε τον Αντούριθ προωθημένο, υπήρχαν δυο εξτρέμ και ένας μεσοεπιθετικός (mediapunta) που έπαιζε πίσω από το σέντερ φορ. Ήταν λίγες οι περιπτώσεις που χρησιμοποίησε δυο επιθετικούς μαζί. Η Μπαρτσελόνα παίζει συνήθως 4-3-3, αλλά είναι ο Ερνέστο αυτός που θα αποφασίσει πλέον τη διάταξη της ομάδας. Αν θελήσει να πάει στο 4-2-3-1, τότε θα πρέπει να βάλει δίπλα στον Μπούσι, είτε τον Ράκιτιτς, είτε τον Σέρτζι Ρομπέρτο, είτε κάποιον άλλο που θα αποκτηθεί. Μπροστά θα είναι ο Σουάρες, αριστερά ο Νέι, στο κέντρο ο Ινιέστα και δεξιά (θεωρητικά) ο Μέσι, ο οποίος όμως, έτσι κι αλλιώς, έχει ελεύθερο ρόλο. Αν πάει στο 4-3-3, οι θέσεις είναι γνωστές. Το σίγουρο είναι ότι και εδώ ο Txingurri έχει ακόμα μια πρόκληση μπροστά του, αφού καλείται να δημιουργήσει την ιδανική διάταξη για την νέα του ομάδα, αλλά και τις απαραίτητες προσαρμογές των συστημάτων, που θα χρειαστούν ανάλογα με την κάθε περίσταση.

6. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ & ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ

Κάποια πράγματα από τις προπονήσεις της Λεθάμα, θα αλλάξουν σίγουρα στην Ciutat Esportiva Joan Gamper

Ένα ακόμα πολύ βασικό ζήτημα, είναι η προετοιμασία της ομάδας και ο σχεδιασμός του φορμαρίσματος. Οι αγωνιστικές φιλοδοξίες της Μπαρτσελόνα, σε σχέση με εκείνες των προηγούμενων ομάδων του Βαλβέρδε, είναι η μέρα με τη νύχτα. Η ομάδα ξεκινάει πάντα με στόχο την κατάκτηση όλων των τροπαίων και η φυσική κατάσταση είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ομαλή πορεία μέσα στη χρονιά. Το μεγάλο όπλο του Ερνέστο σε αυτόν τον τομέα, ακούει στο όνομα Χοσέ Αντόνιο Ποθάνκο. Ο γυμναστής, που στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '90 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα Β, θεωρείται "κλειδί" στην σωστή προετοιμασία των παικτών του Txingurri. Επίσης πολύ βασικό είναι το πότε θα φορμαριστούν οι παίκτες, κάτι που στην Μπαρτσελόνα γίνεται συνήθως τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο, όταν πλησιάζουν τα δύσκολα ευρωπαϊκά ματς. Οι προπονήσεις στην Λεθάμα διαρκούσαν μιάμιση ώρα, ενώ μετά η ομάδα συνέχιζε με ασκήσεις στο κλειστό γυμναστήριο. Η Αθλέτικ συνήθιζε να προπονείται στις 10.30 το πρωί και οι παίκτες τις περισσότερες φορές είχαν ελεύθερο το απόγευμα. Ο Βαλβέρδε, πριν από εντός έδρας ματς, δεν συγκέντρωνε την αποστολή σε ξενοδοχείο, ενώ στα εκτός έδρας, προτιμούσε να ταξιδεύει αλλά και να επιστρέφει αυθημερόν. Στην τελευταία του σεζόν (2016/17) στην Αθλέτικ, απαγόρευσε στον Τύπο να ταξιδεύει μαζί με την ομάδα, ακόμα και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Μένει να δούμε ποιες από αυτές τις συνήθειες θα μείνουν ίδιες και ποιες θα αλλάξουν στην Ciutat Esportiva Joan Gamper από την καινούργια περίοδο.

7. ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ

Μόνο μέσα στο φετινό καλοκαίρι, ο Βαλβέρδε θα αντιμετωπίσει τρεις φορές τον Ζιντάν σε clásico, μια σε φιλικό στις ΗΠΑ και δυο στο ισπανικό Σούπερ Καπ

Από όσα έχουμε δει στην μέχρι τώρα προπονητική καριέρα του Βαλβέρδε, υπάρχει ένα "πρόβλημα" σε ότι αφορά τα ντέρμπι. Και στον Ολυμπιακό, αλλά και τα επόμενα χρόνια στη Βαλένθια και κυρίως στην Αθλέτικ, όποτε υπήρχε σημαντικό ματς με μεγάλο αντίπαλο, ο Txingurri εμφανιζόταν αρκετά συντηρητικός, μέχρι και φοβισμένος. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να αλλάξει από εδώ και πέρα, αφού η Μπαρτσελόνα είναι θεωρητικά το φαβορί σε κάθε τέτοιο παιχνίδι. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα clásicos με τη Ρεάλ και τις υπόλοιπες μεγάλες ισπανικές ομάδες όπως η Ατλέτικο, η Σεβίγια και η Βαλένθια, αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά ματς, ειδικότερα όταν θα ξεκινούν οι νοκ άουτ φάσεις. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει τον Ερνέστο, βέβαια, σίγουρα θα τον απελευθερώσει αρκετά και το υψηλότατο επίπεδο των παικτών που θα έχει στη διάθεσή του. Από την άλλη, θα πρέπει να βρει τη σωστή ισορροπία στην λειτουργία της ομάδας και να εξαφανίσει λογικές του στιλ "είμαστε η Μπάρτσα, πάμε να τους πατήσουμε όλους", οι οποίες οδήγησαν στα "Βατερλό" με την Παρί και τη Γιούβε. Θα χρειαστεί δηλαδή κάποιες φορές να γίνει κυνικός, προκειμένου να πάρει το αποτέλεσμα, χωρίς να παρασυρθεί από το όνομα της ίδιας του της ομάδας. Ξεκινώντας από το δεδομένο ότι όλες ανεξαιρέτως οι ομάδες, μικρές ή μεγάλες, θα θέλουν να νικήσουν την Μπαρτσελόνα, ακριβώς επειδή πρόκειται για την Μπαρτσελόνα (κάτι που θα συναντήσει για πρώτη φορά στην καριέρα του), θα πρέπει να βγάλει στον αγωνιστικό χώρο όχι μόνο την πρωτοβουλία, αλλά και την εξυπνάδα, όχι μόνο την υπεροχή, αλλά και την σωστά εννοούμενη σκοπιμότητα, όποτε αυτή είναι αναγκαία, χωρίς όμως φόβο για το τελικό αποτέλεσμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα θα φανούν στην πορεία του χρόνου. Ο Ερνέστο, πέρα από τα δικά του "όπλα", έχει μαζί του και την ευχή για καλή επιτυχία στον νέο σταθμό της καριέρας του από όλους τους Έλληνες φιλάθλους που τον εκτίμησαν και τον αγάπησαν. Ειδικότερα για εμάς τους φίλους της Μπαρτσελόνα: Benvingut senyor Valverde i bona sort!