Συμπληρώνονται σήμερα 30 χρόνια από την επική πρόκριση της Ισπανίας στο EURO του 1984, μετά το ιστορικό 12-1 επί της Μάλτας.

Η Furia Roja χρειαζόταν νίκη με 11 γκολ διαφορά για να ξεπεράσει στην ισοβαθμία την Ολλανδία και το κατάφερε μέσα στο «Benito Villamarín» της Σεβίλλης.

Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Δεκεμβρίου του 1983, όταν η Εθνική ομάδα της Ισπανίας πέτυχε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς άθλους της ιστορίας της, καταφέρνοντας το ακατόρθωτο. Το Sport24.gr γυρίζει σήμερα 30 χρόνια πίσω για να θυμηθεί ένα πραγματικό «θαύμα» που συντελέστηκε στη Σεβίλλη, μέσα στο γήπεδο της Μπέτις, το «Μπενίτο Βιγιαμαρίν». Πάμε λοιπόν στα προκριματικά του EURO 1984 και στον έβδομο όμιλο, εκεί όπου εκτός από την Ισπανία, υπήρχαν ακόμα η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και η Μάλτα.

Ο ΟΜΙΛΟΣ

Ο Σαντιγιάνα πέτυχε 4 γκολ στο παιχνίδι της Ισπανίας με την Μάλτα.

Οι αγώνες της προκριματικής φάσης είχαν ξεκινήσει από το καλοκαίρι του 1982. Οι Ισπανοί φίλαθλοι ήταν απογοητευμένοι με την Εθνική τους ομάδα, η οποία είχε κάνει μέτριες εμφανίσεις στο Μουντιάλ που είχε διοργανωθεί στη χώρα τους και είχε αποκλειστεί νωρίς από τη διοργάνωση. Η πρόκριση στα τελικά του EURO της Γαλλίας (1984) ήταν ο μεγάλος στόχος για την Furia Roja που με αυτόν τον τρόπο ήθελε να «ξανακερδίσει» τον κόσμο της.

Το μεγάλο εμπόδιο για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου ήταν φυσικά η Ολλανδία, μια ισχυρή ομάδα, κράμα βετεράνων και νέων παικτών, όπως οι Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ, Κούμαν, Φάνενμπουργκ, Φαν ντε Κέρκοφ, Σράιβερς, Βάινστεκερς κλπ. Την πρόκριση στην τελική φάση θα έπαιρνε μόνο η ομάδα που θα τερμάτιζε πρώτη στον όμιλο και οι υπόλοιπες τρεις του γκρουπ, Ιρλανδία, Ισλανδία και Μάλτα, δεν αποτελούσαν απειλή.

Ο Γκορδίγιο σε μια επιθετική προσπάθεια.

Η Εθνική Ισπανίας ήταν μια έμπειρη και μεγάλης αξίας ομάδα, στελεχωμένη με παίκτες όπως οι Σαντιγιάνα, Ρινκόν, Σαράβια, Γκορδίγιο, Αρκονάδα, Μαθέδα, Σενιόρ, Μουνιόθ, Καράσκο, Γκοϊκοετσέα. Στον πάγκο της βρισκόταν ένας «θρύλος» του ισπανικού ποδοσφαίρου, ο Μιγκέλ Μουνιόθ, ο πρώτος στην ιστορία που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών ως παίκτης και ως προπονητής (με τη Ρεάλ Μαδρίτης). Ο Μουνιόθ είχε αναλάβει την «Roja» αμέσως μετά το Μουντιάλ της Ισπανίας, το 1982.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ

Τα παιχνίδια του ομίλου εξελίχθηκαν πάνω-κάτω φυσιολογικά, με την Ολλανδία και την Ισπανία να αφήνουν πίσω τους γρήγορα τις υπόλοιπες τρεις στη βαθμολογία. Τα δυο φαβορί πήραν από μια νίκη στα μεταξύ τους ντέρμπι, οι Ισπανοί κέρδισαν στη Σεβίλλη 1-0 τους Ολλανδούς και οι «οράνιε» νίκησαν με τη σειρά τους 2-1 τους Ισπανούς στο Ρότερνταμ. Αυτές ήταν οι μοναδικές ήττες των δυο πρωτοπόρων, οι οποίοι στα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν μόνο νίκες, εκτός από δυο «γκέλες», μία για τον καθένα.

Η νίκη της Ολλανδίας με 5-0 επί της Μάλτας, έκανε σχεδόν αδύνατη την υπόθεση πρόκριση για τους Ισπανούς. Η Mundo Deportivo γράφει "μας το έκαναν πολύ δύσκολο" (18-12-1983)

Οι Ολλανδοί ήρθαν ισόπαλοι 1-1 με την Ισλανδία στο Ρέικιαβικ και οι Ισπανοί 3-3 με τους Ιρλανδούς μέσα στο Δουβλίνο. Με τα αποτελέσματα ίδια και απαράλλαχτα για τους δυο μονομάχους, ήταν σαφές πως η πρόκριση θα κρινόταν στη διαφορά τερμάτων. Εκεί οι Ολλανδοί είχαν πάρει σημαντικό προβάδισμα, αφού είχαν κερδίσει τους Μαλτέζους μέσα στη Βαλέτα 0-6, σε αντίθεση με τους Ισπανούς που είχαν τρομάξει να κερδίσουν 2-3 και μάλιστα με ανατροπή! Τα δυο τελευταία ματς του ομίλου θα έκριναν τα πάντα. Η Μάλτα θα ταξίδευε πρώτα στην Ολλανδία και κατόπιν στην Ισπανία.

"Επιχείρηση Θαύμα". Ο τίτλος της Mundo Deportivo την ημέρα του αγώνα

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η βαθμολογία του γκρουπ είχε διαμορφωθεί ως εξής:

1. Ολλανδία (5-1-1), 11 βαθμοί (17-6) +11

2. Ισπανία (5-1-1), 11 βαθμοί (12-7) +5

Οι Ολλανδοί είχαν λοιπόν το πλεονέκτημα των 6 περισσότερων τερμάτων από τους Ισπανούς όταν υποδέχτηκαν στις 17 Δεκεμβρίου του 1983 τους Μαλτέζους στο «Ντε Κούιπ» του Ρότερνταμ. Κέρδισαν εύκολα 5-0 και ανέβασαν το αβαντάζ τους στα συν 11 τέρματα. Από την Ολλανδία, η αποστολή της Μάλτας ταξίδεψε στη Σεβίλλη της Ισπανίας για να δώσει το τελευταίο ματς, με το οποίο θα ολοκληρωνόταν και ο προκριματικός όμιλος. Η βαθμολογία πλέον ήταν η ακόλουθη:

1. Ολλανδία (6-1-1), 13 βαθμοί (22-6) +16

2. Ισπανία (5-1-1), 11 βαθμοί (12-7) +5

Η Furia Roja λοιπόν, για να ανέβει στην πρώτη θέση, έπρεπε να κερδίσει με έντεκα (τουλάχιστον) γκολ διαφορά τη Μάλτα. Με αυτόν τον τρόπο, το 12-7 υπέρ της θα γινόταν 23-7, θα ισοφάριζε το +16 των Ολλανδών και θα έπαιρνε την πρόκριση επειδή θα είχε καλύτερη επίθεση από τους «οράνιε» (23 έναντι 22)! Όλα συνηγορούσαν στο ότι επρόκειτο για «mission impossible». Οι Ισπανοί είχαν κερδίσει στη Μάλτα με την ψυχή στο στόμα και μετρούσαν 13 χρόνια από την τελευταία μεγάλη σε διαφορά τερμάτων νίκη τους (το 1970, Ισπανία – Κύπρος 7-1).

ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ο Μαθέδα πανηγυρίζει ένα από τα γκολ. Δίπλα του είναι ο Σαράβια.

Για να διευκολύνει την προσπάθεια της Εθνικής, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία μετακίνησε την αγωνιστική του πρωταθλήματος μια εβδομάδα αργότερα. Οι διεθνείς συγκεντρώθηκαν σε ένα προάστιο της Σεβίλλης για να προετοιμαστούν για το κρίσιμο παιχνίδι. Ο Μιγκέλ Μουνιόθ κάλεσε τους εξής παίκτες: Γκοϊκοετσέα, Σαράβια, Θουμπιθαρέτα (Αθλέτικ), Αλόνσο, Καράσκο, Σάντσεθ (Μπαρτσελόνα), Γκορδίγιο, Ρινκόν (Μπέτις), Καμάτσο, Γκαγέγο, Σαντιγιάνα (Ρεάλ Μαδρίτης), Μπούγιο (Σεβίγια), Μαθέδα (Σπόρτινγκ Χιχόν), Γκουέρι, Σάλβα, Σενιόρ (Σαραγόσα).

Ο βασικός τερματοφύλακας της Ισπανίας, Λουίς Αρκονάδα, ήταν απών λόγω τραυματισμού και οι Μπούγιο και Θούμπι δεν είχαν καμία συμμετοχή μέχρι τότε στην Εθνική. Σαν να μην έφτανε αυτό, τρεις μέρες πριν το ματς, τραυματίστηκε και ο Γκαγέγο, αναγκάζοντας τον Μιγκέλ Μουνιόθ να καλέσει τον Βίκτορ Μουνιόθ της Μπαρτσελόνα για να τον αντικαταστήσει. Την παραμονή του αγώνα ο εκλέκτορας της Furia Roja δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι «το να συζητάμε για ένα 11-0, είναι σα να μιλάμε για ένα θαύμα».

Ο Σαντιγιάνα έχει σκοράρει και τρέχει γρήγορα προς τη σέντρα, ενώ δεξιά διακρίνεται ο πεσμένος Μπονάνο.

Οι Μαλτέζοι έφτασαν στη Σεβίλλη δυο μέρες πριν τον αγώνα, αποφασισμένοι να «δυσκολέψουν τη ζωή των Ισπανών, έτσι ώστε να ολοκληρώσουν με αξιοπρέπεια τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στον όμιλο», σύμφωνα με τα λόγια του προπονητή τους Βίκτορ Σκέρι. Από την μεριά του, ο τερματοφύλακας Τζον Μπονέλο δήλωσε στους Ισπανούς δημοσιογράφους πως «δεν θα επέστρεφε στην πατρίδα του αν δεχόταν έντεκα γκολ»!

ΙΣΠΑΝΙΑ – ΜΑΛΤΑ 12-1

Οι 11 ήρωες του "Μπενίτο Βιγιαμαρίν"

Ο αγώνας διεξήχθη στο γήπεδο της Μπέτις, «Benito Villamarín», την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 1983. Το γεγονός ότι επρόκειτο για καθημερινή εργάσιμη σε συνδυασμό με τις πολύ δυνατές βροχοπτώσεις που είχαν πέσει στη Σεβίλλη τα τελευταία 24ωρα, έφεραν μόλις 30.000 φίλαθλους στις κερκίδες, κάτι παραπάνω δηλαδή από τη μισή χωρητικότητα. Παρόλα αυτά, στη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου, όταν τα γκολ άρχισαν να πέφτουν βροχή, αρκετές χιλιάδες ακόμα έφτασαν στο γήπεδο για να ζήσουν από κοντά την προσπάθεια της Εθνικής.

Ο Μιγκέλ Μουνιόθ παρέταξε τη ακόλουθη ενδεκάδα: Μπούγιο (στην παρθενική του συμμετοχή με την Roja), Γκοϊκοετσέα, Καμάτσο, Μαθέδα, Σενιόρ, Γκορδίγιο, Μουνιόθ, Σαράβια, Καράσκο, Σαντιγιάνα και Ρινκόν (μοναδική αλλαγή στο 87’ ο Μάρκος Αλόνσο στη θέση του Ρινκόν). Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ισπανοί ξεκίνησαν το ματς φουλ επιθετικά, με τον Σενιόρ να αστοχεί στα πρώτα λεπτά σε εκτέλεση πέναλτι. Ο Σαντιγιάνα άνοιξε το σκορ στο 16’, όμως στο 24’ το πρώτο σουτ που επιχείρησε η Μάλτα στο ματς, κατέληξε στα δίχτυα του Μπούγιο, αφού η μπάλα μετά την προσπάθεια του Ντετζόρτζιο χτύπησε στον Μαθέδα και άλλαξε πορεία ξεγελώντας τον Ισπανό τερματοφύλακα.

Ο Πόλι Ρινκόν πανηγυρίζει ένα από τα ισπανικά γκολ.

Απέμεναν 65 γκολ και η Roja χρειαζόταν έντεκα γκολ, έπρεπε δηλαδή να σκοράρει κατά μέσο όρο ένα τέρμα κάθε έξι λεπτά! Ο Σαντιγιάνα πέτυχε ακόμα δυο γκολ στο πρώτο ημίχρονο συμπληρώνοντας χατ τρικ, με τις δυο ομάδες να πηγαίνουν στα αποδυτήρια με σκορ 3-1. Πράγμα το οποίο σήμαινε πως οι Ισπανοί είχαν μπροστά τους 45 λεπτά για να πετύχουν ακόμα 9 τέρματα, ένα δηλαδή κάθε πεντάλεπτο! Με την έναρξη της επανάληψης, ο Ρινκόν πέτυχε το 4-1 και από εκεί και μετά χρειάστηκαν δυο μαγικά 8λεπτα για την επίτευξη του θαύματος.

Το πρώτο άρχισε να μετράει στο 57’ και ολοκληρώθηκε στο 64’. Με δυο γκολ του Ρινκόν και δυο του Μαθέδα, ο δείκτης του σκορ έφτασε στο 8-1, ενώ απέμεναν 26 λεπτά. Οι Μαλτέζοι είχαν παρατήσει κάθε σκέψη επιθετικής ανάπτυξης και αμύνονταν μαζικά, κάνοντας συνεχώς καθυστερήσεις. Το δεύτερο και καθοριστικό 8λεπτο ξεκίνησε στο 76’ και τελείωσε στο 84’. Μέσα σε δυο λεπτά (76’ & 78’) πρώτα ο Σαντιγιάνα και αμέσως μετά ο Ρινκόν πέτυχαν ο καθένας τους το τέταρτο προσωπικό τους γκολ φτάνοντας στο 10-1.

Ο Γκοϊκοετσέα σε μια φάση του αγώνα.

Στο ίδιο λεπτό αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα ο σκόρερ Ντετζόρτζιο και η Μάλτα έμεινε με δέκα παίκτες. Ο Σαράβια στο 80’ έγραψε το 11-1 και τέσσερα λεπτά αργότερα, στο 84’, ο Χουάν Σενιόρ με σουτ έξω από την περιοχή έστειλε για δωδέκατη φορά τη μπάλα στα δίχτυα του δύστυχου Μπονέλο, σκορπώντας το ντελίριο στις κερκίδες του «Μπενίτο Βιγιαμαρίν» και σε ολόκληρη την Ισπανία. Ο Μιγκέλ Μουνιόθ πανηγύριζε έξαλλα, έδειχνε στους παίκτες του ότι μπορούν να βάλουν ακόμα τρία γκολ μέχρι τη λήξη, ενώ παράλληλα δήλωνε στο μικρόφωνο της TVE ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη χαρά της ζωής του!

Ο Γκορδίγιο πέτυχε ένα ακόμα γκολ, το οποίο όμως ακυρώθηκε και μόλις ο Τούρκος διαιτητής, Ερκάν Γκεκσέλ σφύριξε τη λήξη, χιλιάδες φίλαθλοι εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο για να αποθεώσουν τους «ήρωες» που είχαν καταφέρει το αδύνατο. Χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να «απελευθερώσει» τους Ισπανούς παίκτες από τις αγκαλιές και τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου και να τους οδηγήσει στα αποδυτήρια, ενώ ο Πόλι Ρινκόν ήταν αυτός που πήρε μαζί του τη μπάλα του αγώνα ως ενθύμιο.

Βίντεο: Highlights από το Ισπανία – Μάλτα 12-1 (21-12-1983)

Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι έγραψαν στις ανταποκρίσεις τους για μια «καθαρή νίκη των Ισπανών». Την επόμενη μέρα, ο προπονητής των «οράνιε», Κις Ράιβερς, παραδέχτηκε επίσης την ανωτερότητα της Roja, κάνοντας μάλιστα λόγο και για μικρό σκορ σε σχέση με τις ευκαιρίες που δημιούργησε η Ισπανία, ενώ η «L’ Equipe» καλωσόρισε τους νικητές στο EURO της επόμενης χρονιάς. Πάντως, υπήρξαν κάποιες μεμονωμένες αντιδράσεις καχύποπτων, όπως αυτή της ελβετικής εφημερίδας «La Suisse», η οποία αμφισβήτησε την καθαρότητα του παιχνιδιού μιλώντας για «κακόγουστο καρναβάλι και προσβολή στο ποδόσφαιρο»!

Οι αστυνομικοί βοηθούν τον Πόλι Ρινκόν να φτάσει στα αποδυτήρια.

Για τους Ισπανούς αυτή η νίκη-πρόκριση αποτέλεσε σταθμό και σηματοδότησε ένα πριν και ένα μετά στο ποδόσφαιρό τους. Η απόδειξη του πόσο μεγάλη ήταν εκείνη η ομάδα, ήρθε λίγους μήνες αργότερα, στα γήπεδα της Γαλλίας, όπου η Roja έφτασε μέχρι τον τελικό του EURO και λύγισε μόνο απέναντι στους οικοδεσπότες, χάνοντας 2-0. Κανείς βέβαια δεν ξέρει πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί εκείνο το παιχνίδι, αν ο Αρκονάδα δεν είχε υποπέσει στο τραγικό λάθος για να δεχτεί το πρώτο γκολ από το φάουλ του Πλατινί.

Το πρωτοσέλιδο της Mundo Deportivo την επόμενη του αγώνα με τίτλο "έγινε το θαύμα" (22-12-1983)

Το πιο σημαντικό όμως για τους Ίβηρες ήταν η «συμφιλίωση» της Εθνικής με τον κόσμο της και το γεγονός ότι από εκεί και μετά προκρίθηκαν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις (EURO & Μουντιάλ) με μοναδική εξαίρεση του EURO του 1992. Οι Μαλτέζοι επέστρεψαν ταπεινωμένοι στο νησί τους, αφού το 12-1 ήταν η μεγαλύτερη ήττα της ιστορίας τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Μάλτας, Τζορτζ Αμπέλα, έφυγε από το «Μπενίτο Βιγιαμαρίν» μόλις σημειώθηκε το δέκατο γκολ των Ισπανών! Ο προπονητής Βίκτορ Σκέρι απολύθηκε, ενώ ο τερματοφύλακας Μπονέλο άκουσε τα εξ αμάξης από τους ίδιους τους συμπαίκτες του!

Η φανέλα του Μαθέδα από τον αγώνα στο μουσείο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Ισπανίας.

23 χρόνια αργότερα, το 2006, ο Τζον Μπονέλο γύρισε στην Ισπανία ένα διαφημιστικό για την Amstel, στο οποίο παρουσιαζόταν ως ο «amigo perfecto», ο τέλειος φίλος δηλαδή, «αυτός που ένωσε όλους τους Ισπανούς, όσο κανείς άλλος στο παρελθόν»! Η διαφήμιση κατέληγε με μια ακροστιχίδα με τα αρχικά γράμματα της Amstel, που σχημάτιζαν την εξής πρόταση: Amigo Mio Solo Tu Eres Leyenda! (Φίλε μου, μόνο εσύ είσαι θρύλος). Ο Μπονάνο είναι σήμερα προπονητής των τερματοφυλάκων της Εθνικής Μάλτας.

Πηγές: As, Mundo Deportivo, Marca, wiki

Βίντεο: Η διαφήμιση της μπύρας Amstel με τον Τζον Μπονέλο (2006)