"Σαν πολλές αλλαγές δεν έχει κάνει η πρωταθλήτρια ΑΕΚ; Αφού το ρητό είναι ξεκάθαρο, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει". Ναι, πολλές οι αλλαγές στην Ένωση, κάποιες αναγκαστικές (Αραούχο) και κάποιες όχι. Αλλά όχι απαραίτητα κακές.

Γιατί μπορεί το ρητό να λέει πως ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά αυτό αφορά ομάδες που κερδίζουν με ανωτερότητα.

Όταν καταφέρνεις να κερδίσεις κάτι μεγάλο με υπέρβαση, είναι λάθος να ποντάρεις στο γεγονός πως μπορείς να το επαναλάβεις. Η επιτυχία δεν βασίζεται πάντα σε συνταγή που μπορείς και πρέπει να διατηρήσεις. Κάποιες φορές πρέπει να αφήσεις τη συνταγή πίσω σου και δοκιμάσεις άλλη για να βελτιωθείς.

Λόγια εκ των υστέρων βέβαια, γιατί αν η ΑΕΚ ήθελε/μπορούσε να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Χιμένεθ, τότε ο Ισπανός θα συνέχιζε στον πάγκο της. Όμως, είτε με αυτόν στο τιμόνι, είτε όχι, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως αποκλείεται η ΑΕΚ να πετύχαινε για δεύτερη σερί χρονιά με την ίδια συνταγή.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Ο κεραυνός δεν χτυπάει στο ίδιο μέρος δύο φορές. Μια φορά μπορείς να πάρεις πρωτάθλημα με 47 γκολ σε 29 ματς. Μια φορά μπορείς να πάρεις πρωτάθλημα με τα λιγότερα γκολ που έχει βάλει ποτέ ομάδα που πήρε τον τίτλο απ'το 2009. Μια φορά μπορείς να βγεις πρώτος με μόνο 1.4 non-penalty γκολ ανά αγώνα. Μια φορά μπορεί ο πρωταθλητής να είναι τρίτος στη δημιουργία ευκαιριών.

Η ΑΕΚ το πέτυχε και το πήρε, ως επιστέγασμα μιας εξαιρετικής σεζόν με τον Χιμένεθ στον πάγκο. Ήταν σκληρή κι ανταγωνιστική σε Ελλάδα και Ευρώπη, είχε χαρακτήρα και die hard συμπεριφορά, ανέδειξε αμέτρητους πρωταγωνιστές και πήρε πράγματα σχεδόν απ'όλο το ρόστερ.

Ο Χιμένεθ προφανώς και τα πιστώνεται όλα, η δουλειά του ήταν εξαιρετική. Η επιτυχία όμως που τη συνόδευσε ήταν και συγκυριακή. Απ'αυτές που πάντα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, αλλά δύσκολα επαναλαμβάνονται. Κι όποιος αμφιβάλλει, ας ρίξει μια ματιά στο πως η Τσέλσι βγήκε 5η από 1η, παρότι ήταν η ίδια ομάδα και έπαιζε το ίδιο ποδόσφαιρο. Κι αν δεν θέλετε να διαβάσετε την ανάλυση, κρατήσε το απλό: η υπέρβαση γίνεται μια φορά, δεν επαναλαμβάνεται.

Η επιτυχία δεν αποτελεί πάντα συνταγή. Και σίγουρα δεν αποτελεί συνταγή το να μένεις πίσω σε ντέρμπι, να λύνεις το χειρόφρενο όταν δεν έχεις πια κάτι να χάσεις και να βρίσκεις γκολ στο τέλος που σου δίνουν πέντε βαθμούς και τον τίτλο.

ΕΒΑΛΕ ΚΙ ΑΛΛΗ ΒΟΥΛΑ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ

Η άλλη ατάκα που συνοδεύει τη σημερινή ημέρα είναι πως "ο Χιμένεθ προτίμησε τη Β' Ισπανίας απ'το Champions League". Καλή, αλλά ανεδαφική. Ο Ισπανός δεν γύρισε την πλάτη στο Champions League, γιατί πολύ απλά αυτό δεν είναι κάτι δεδομένο, χειροπιαστό.

Επιστρέφει εκεί που θέλει να δουλεύει, στην Ισπανία, αφού πρώτα έχει πετύχει 100% τον εν Ελλάδι σκοπό του: βούλες στο βιογραφικό. Στην πρώτη θητεία έβαλε το Κύπελλο του 2011, στη δεύτερη προσέθεσε το μεγαλύτερο επίτευγμα του πρωταθλήματος 2018. Θα έχει επίσης να λέει πως σε τρεις σεζόν στην Ελλάδα έφτασε κάθε φορά στον τελικό του Κυπέλλου.

Που πάει; Στη "μικρή" Λας Πάλμας, που υποβιβάστηκε στη Segunda Division. Τόσο μικρή που το 2016-17 είχε καθαρά κέρδη 13 εκατομμύρια ευρώ και άλλα τόσα υπολογίζονται τα φετινά. Τόσο μικρή που φέτος είχε συνολικό μπάτζετ πάνω από 70 εκατομμύρια και χτίζει προπονητικό κέντρο αξίας 20 εκατομμυρίων.

Καλό το "αφήνει το Champions League για τη Β' Ισπανίας", ορθότερο το "αφήνει την Ελλάδα για την Ισπανία" και γι'αυτό δεν έχει πρόβλημα να πάρει λιγότερα λεφτά τη σεζόν που έρχεται. Στο συνολικό ταμείο, ο Χιμένεθ φεύγει κερδισμένος για να πάει εκεί που θέλει, η ΑΕΚ αποχαιρετά αυτόν με τον οποίο πήρε το πρωτάθλημα, αλλά δεν καιγόταν να τον κρατήσει.

ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Η ευτυχία κόβεται στα τρία και το τελευταίο κομμάτι είναι φυσικά ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Η ΑΕΚ σίγουρα αφήνει πίσω της έναν καλό προπονητή και σίγουρα παίρνει έναν επίσης καλό. Και ταιριαστό, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε.

Στον Ουζουνίδη άρεσε η φετινή ΑΕΚ: το 4-4-2, η πίεση, η συνοχή. Θέλει να κρατήσει τη σκλήράδα που έφερε τα καλά αποτελέσματα στην Ευρώπη, θέλει να προσθέσει επιθετικότητα και θάρρος στα εγχώρια ματς. Για να βελτιωθούν αυτά που είπαμε στην αρχή του κειμένου.

Η αλήθεια είναι πως ο Ουζουνίδης δείχνει θάρρος πριν καν κάνει την πρώτη προπόνηση, πριν καν τον πρώτο του αγώνα. Πολλές φορές η δουλειά αμέσως μετά από μια μεγάλη επιτυχία είναι δύσκολη, γιατί οι προσδοκίες είναι υψηλές και η γκρίνια φουντώνει εύκολα.

Ο Ουζουνίδης θα μπορούσε κάλλιστα να περιμένει: ο πρώτος μεγάλος που θα έμπαινε σε κλίμα γκρίνιας θα του χτυπούσε σίγουρα την πόρτα και η γκρίνια σίγουρα θα ερχόταν Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Ο 49χρονος δεν είχε τέτοιες δεύτερες σκέψεις: πιστεύει στον εαυτό του, ήθελε τώρα τη δουλειά.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ

Είναι μαθημένος να δουλεύει ακόμα και χωρίς τα κατάλληλα υλικά, όμως θα τα χρειαστεί σίγουρα για να παρουσιάσει την ΑΕΚ όπως πρέπει. Θα φέρει τον Μπακασέτα κοντά στην περιοχή, θα δώσει στον Μάνταλο τον ρόλο του Βιγιαφάνιες, θα διατηρήσει την πίεση και θα προσθέσει το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που έλειπε απ'την random επίθεση της ΑΕΚ.

Του λείπει σκληράδα στον παρτενέρ του Σιμόες, ο 3ος κεντρικός χαφ που θα παίζει στο άκρο όπως ο Λουντ και ο βασικός φορ, ενώ σίγουρα θα του λείψει ο Λάζαρος. Για όλα αυτά θα πάρουμε απαντήσεις στο μέλλον. Και για το ρόστερ που θα δοθεί τελικά στον Ουζουνίδη και για το πως θα το δουλέψει ο ίδιος και για την υπομονή που θα δείξουν κόσμος/διοίκηση της, πρωταθλητριας πια, ΑΕΚ.

Το χορτάρι θα δώσει όπως πάντα τις απαντήσεις. Μέχρι τότε, σήμερα ήταν μια μέρα που τους ικανοποίησε όλους: και τον παλιό και τον νέο και την Ένωση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Αρναούτογλου: Ουζουνίδης διότι...

POLL: Συμφωνείτε με την αλλαγή προπονητή στην ΑΕΚ;