Ελάχιστοι προπονητές άφησαν παρακαταθήκη με ατάκες μεγαλύτερη απ' αυτήν που άφησε ο Μπράιαν Κλαφ. Ο Άγγλος άνοιγε το στόμα του και έγραφε ιστορία, με χιούμορ, σαρκασμό, ειρωνεία και αλαζονεία, στην εποχή του δεν υπήρχε δεύτερος.

Μια εξ αυτών αφορούσε το ποδόσφαιρο και το πως δεν πρέπει να παίζεται: "Αν ο θεός ήθελε να παίζουμε ποδόσφαιρο στα σύννεφα, θα έβαζε γρασίδι εκεί πάνω".

Και ένας θεός ξέρει τι θα έλεγε το στόμα του Κλαφ, αν ήταν σχολιαστής στο ντέρμπι ΑΕΚ - ΠΑΟΚ.

ΕΤΣΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΝΤΕΚΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ

Πάνω από μία ώρα η Ένωση είχε αριθμητικό πλεονέκτημα, απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που αμυνόταν μαζικά, γιατί είχε το προβάδισμα από νωρίς. Και για μία ώρα, η ΑΕΚ σήκωνε την μπάλα σε κάθε ευκαιρία.

Αν κάποιος έβλεπε ποδόσφαιρο για πρώτη φορά, θα έμενε με την εντύπωση πως έτσι παίζεται το άθλημα. Αυτός που έχει την μπάλα τη σηκώνει με δύναμη προς την περιοχή του αντιπάλου, 3-4 παίκτες παλεύουν για την κεφαλιά και 2-3 περιμένουν να πάρουν το ριμπάουντ για κανένα σουτ.

Η αλήθεια βέβαια είναι πως έτσι παίζεται το ποδόσφαιρο: αν μαζέψεις έντεκα αγνώστους από το δρόμο και τους πεις "το βράδυ παίζουμε", σίγουρα θα μπουν στο γήπεδο και θα κάνουν σέντρες και σουτ σε κάθε ευκαιρία. Αλλά αυτοί οι άγνωστοι δεν θα είναι επαγγελματική ομάδα. Και σίγουρα δεν θα είναι εν ενεργεία πρωταθλητές.

47 ΣΕΝΤΡΕΣ, ΔΥΟ ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Η ΑΕΚ χθες (3/2) του έδωσε και κατάλαβε. Το κοντέρ σταμάτησε στα 47 γεμίσματα, ενώ πριν γίνει η σέντρα ο μέσος όρος της Ένωσης στο πρωτάθλημα ήταν 19.5 ανά αγώνα.

Μπαμ-μπουμ, κάποια θα κάτσει. Έκατσε μία. Γιατί το εν στάσει χτύπημα του Λιβάγια με το εξωτερικό ήταν εκπληκτικό: η μπάλα πήρε πορεία που άφησε ακίνητο τον Κρέσπο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε σταματήσει όλες τις σέντρες από τα αριστερά της άμυνας, το κεφάλι του πονούσε από τις κερδισμένες κεφαλιές. Γιατί το άλμα και η εκτέλεση του Πόνσε ήταν το ποιοτικότερο στιγμιότυπο του ντέρμπι, για το 5ο σερί ματς με γκολ για τον Αργεντινό.

ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΤΩ

Έκατσε μία σέντρα κι υποθέτω πως αυτό για κάποιους σημαίνει πως ο τρόπος της ΑΕΚ πέτυχε. Μπορεί. Αυτό που σίγουρα δεν είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό είναι πως αυτός ο τρόπος ήταν αναγκαστικός, μονόδρομος.

Κάποιος θα θυμηθεί πως με σέντρα και κεφαλιά πήρε το 1-1 φέτος η ΑΕΚ και με τον Ολυμπιακό. Μόνο που τότε έγιναν 20 λιγότερες σέντρες, η καταμέτρηση σταμάτησε στις 27. Καλύτερα κάποιος να θυμηθεί δυο μεγάλα περσινά γκολ που δύο έδωσαν νίκες-τίτλου στην Ένωση στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: ένα του Μάνταλου, ένα του Γιακουμάκη. Γύρισμα από το πλάι, αλλά κάτω η μπάλα, χαμηλά.

ΕΤΣΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ;

Απέναντι σε μαζική άμυνα, απέναντι σε αντίπαλο που παίζει με δέκα και προηγείται, είναι απολύτως λογικό η μπάλα κάποια στιγμή να σηκωθεί. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι οι σέντρες να είναι το μοναδικό που συμβαίνει. Και όμως, ήταν το μοναδικό.

Εικόνα μάλλον απογοητευτική για ομάδα που έχει προπονητή που έχει συνδεθεί με το σωστό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Ο Ουζουνίδης μπορεί να έχει κατηγορηθεί για έλλειψη κυνισμού, για δυσκολία προσαρμογής όταν το πράγμα δεν του βγαίνει, αλλά όχι για το γεγονός πως οι ομάδες του δεν ξέρουν τι να κάνουν απέναντι σε ομάδα που περιμένει.

"Οι ομάδες του". Μπήκαμε στον Φεβρουάριο και θεωρώ πως το ερώτημα είναι πραγματικό: είναι η ΑΕΚ όσο ομάδα του Ουζουνίδη θα έπρεπε να είναι; Με όλα όσα έχουν συμβεί από την αρχή της σεζόν, με αποχωρήσεις και προσθήκες, με αλλαγές στη διάταξη, σήμερα που μιλάμε είναι η ΑΕΚ ομάδα που παίζει όπως θέλει ο προπονητής της;

Αυτό είναι το στιλ ποδοσφαίρου που έπαιζε ο Ουζουνίδης πριν την Ένωση και τον έφερε στην ΑΕΚ; Αυτό προσπάθησε να παίξει στην αρχή της σεζόν;

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΗ

Μπορεί η πρωταθλήτρια να αρκείται σε ένα αόριστο "ήμασταν καλύτεροι", όταν στην ουσία το καλύτεροι σημαίνει "είχαμε την μπάλα απέναντι σε ομάδα που έπαιζε με δέκα και ήταν μπροστά στο σκορ και δεν κάναμε ούτε μια ευκαιρία με σουτ στην έδρα μας σε όλο το ματς";

Η ΑΕΚ ισοφάρισε, αλλά δεν ήταν καλή. Θα μπορούσε το 0-1 να μείνει μέχρι το τέλος και η Ένωση να έχει ένα καλύτερο πρόσωπο, θα της το πιστώναμε αν το βλέπαμε. Δεν το είδαμε, είδαμε αναρχία και random επίθεση, απέναντι μάλιστα σε μια ομάδα που δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα ή να απειλήσει στην κόντρα.

Ο ΠΑΟΚ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΨΗ

Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει αήττητος, με καλή ψυχολογία και περιμένει τον Ολυμπιακό. Και συνεχίζει με έναν μεταφυσικό τρόπο να παίρνει την άλλη όψη του νομίσματος σε σχέση με πέρυσι.

Έχασε άδικα στο Φάληρο πέρυσι, φέτος νίκησε με πολλή τύχη. Έχασε πέρυσι στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ απέναντι σε δέκα, φέτος εκείνος είχε τον παίκτη λιγότερο και πήρε τον βαθμό. Βαρέλα - Μαουρίσιο πέρυσι, Βαρέλα - Μαουρίσιο και φέτος.

ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΟΜΕΣ

Η ΑΕΚ συνεχίζει χωρίς νίκη σε ντέρμπι, χωρίς να έχει κάνει πάνω από τέσσερις σερί νίκες στο πρωτάθλημα. Το βασικότερο είναι πως συνεχίζει χωρίς να σε πείθει πως έχει βρει σταθερές, δομές στο παιχνίδι της. Τελευταία φορά το συζητήσαμε τον Νοέμβριο.

"Το πράγμα ούτως ή άλλως θα πήγαινε χειρότερα από πέρυσι, είτε με αυτόν, είτε χωρίς αυτόν. Κι ο Ουζουνίδης φταίει, αλλά περισσότερο πληρώνει το timing, παρά το δικό του φταίξιμο". Εξακολουθεί να ισχύει. Όμως, το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ήρθε για να σκορπίσει τις ψευδαισθήσεις πως τάχα ένα 3-5-2 θα ήταν αρκετό για να φτιαχτούν όλα.

Δεν είναι έτσι το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον όχι όταν ποδόσφαιρο εννοούμε κάτι άλλο από το "σέντρες και μακρινά σουτ".