Στην πρεμιέρα νίκησαν και οι τέσσερις μεγάλοι. Όμως, η μεγαλύτερη νίκη ήταν αυτή της ομάδας που δεν θα κάνει πρωταθλητισμό ούτε φέτος. Το διπλό του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, το χαμόγελο του Μπουζούκη και τα δάκρυα του Εμμανουηλίδη επισκίασαν και τους τρεις άσους που έκαναν Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. 



Και δικαίως. Αποκλείεται οι φίλοι των τριών μεγάλων να έχουν σήμερα μεγαλύτερο χαμόγελο απ'αυτό που έχουν εκείνοι του Παναθηναϊκού. Και είναι κατανοητό αν σκεφτεί κανείς το καλοκαίρι τους.

Οι "άλλοι" παίζουν Ευρώπη και μάλιστα πάνε καλά. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είναι 90' μακριά απ'το να παίξουν στον όμιλο του Champions League, ο Ολυμπιακός έχει προβάδισμα απέναντι στην Μπέρνλι. Κανείς τους δεν έχει γνωρίσει ήττα, ο κόσμος τους είναι ήδη πολύ "ζεστός" απ'τα αποτελέσματα και τις μεταγραφές.

ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΚΑΡΡΑΣ

Το πράσινο καλοκαίρι δεν ήταν έτσι. Πέρασε με συζητήσεις για ΑΜΚ, έναν υποψήφιο επενδυτή που μπαίνει πολύ αργά, σαν την εισαγωγή στα μπουζούκια όταν είναι να βγει ο Καρράς, έναν (ακόμα) εμφύλιο με Αλαφούζο-Γιαννακόπουλο στα χαρακώματα, με φόβο για την έκδοση εισιτηρίων διαρκείας και μεταγραφικές ειδήσεις τύπου "μας λείπουν 18 ευρώ για να έχουμε ένα εικοσάρικο".

Χωρίς δείγμα από επίσημο παιχνίδι, ο κόσμος ήταν λόγικά "κουμπωμένος" ενόψει της πρεμιέρας. Όμως, δεν ίσχυε το ίδιο για το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού: ο προπονητής και οι παίκτες δεν περίμεναν την πρεμιέρα με φόβο ή συστολή, αλλά με προσμονή και πίστη πως "είναι καλά".

ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ

Το πίστευαν και φάνηκε στο χορτάρι. Όσο περνούσε η ώρα, ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος. Ο Μπουζούκης έκανε εμφάνιση ελπίδας και μπήκε στο επίκεντρο των συζητήσεων κι η ομάδα του Δώνη θα μπορούσε να πετύχει μεγαλύτερη νίκη αν ο Εμμανουηλίδης είχε καλύτερα τελειώματα κι αν ο Σιδηρόπουλος έδινε το πέναλτι-κόκκινη στον Χατζηγιοβάννη.

Προφανώς και ο Παναθηναϊκός έχει δρόμο μπροστά του, που θα είναι διαρκώς ανηφορικός: έχει ακόμα -3, έχει περιορισμούς, έχει παιδιά που θα έχουν πάνω-κάτω, έχει παίκτες που δύσκολα μπορεί να αντικαστατήσει σε περιπτώσεις ροτέισον, τραυματισμών και τιμωριών. Την καλή αρχή την είχε ανάγκη περισσότερο από τους άλλους τρεις.

Η ΑΕΚ ΤΟ ΕΒΑΛΕ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕ

Οι διεκδικητές ήταν αναμενόμενο πως θα δυσκολευτούν: τα πόδια ήταν βαριά απ'τα ευρωπαϊκά ματς που πέρασαν και το μυαλό ήταν στις ρεβάνς που έρχονται. Το απαραίτητο ροτέισον ήταν λογικό πως θα χαλούσε την ομοιογένεια τόσο νωρίς στη σεζόν.

Όποιος δεν το έβαζε νωρίς, θα είχε θέμα. Η ΑΕΚ το πέτυχε και καθάρισε, γιατί βρήκε αυτό που δεν βρήκαν ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός: ένα γκολ στην κόντρα. Ο Λιβάγια εκμεταλλεύτηκε άψογα τη φάση που φτιάχτηκε απ'την μακρινή μπαλιά και "τάισε" τον Πόνσε.

ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

Η συνεργασία των δύο ήταν το καλύτερο νέο της καλής πρεμιέρας της ΑΕΚ, εντελώς απαραίτητο συστατικό για το 4-4-2 του Ουζουνίδη, που ήδη έχει δείξει πως ξέρει καλά να εκμεταλλευτεί Κλωναρίδη-Μπακασέτα. Αν του έδιναν το περσινό ρόστερ, θα είχαμε μεγάλη ασφάλεια στις κρίσεις μας, γιατί ξέρουμε τι θα κρατήσει και τι θα βελτιώσει (το κάνει ήδη) ο Ουζουνίδης.

Αλλά χωρίς Λάζαρο, Αραούχο, Βράνιες είναι εύλογα τα ερωτηματικά για το πως θα πάει ο πρωταθλητισμός μαζί με την (πολύ πιθανή) συμμετοχή στο Champions League.

ΔΥΣΚΟΛΑ Ο ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ είχε και δύσκολο αντίπαλο και τη Μπενφίκα στο μυαλό, παρά το γεγονός πως το ρόστερ του δίνει δικαίωμα για ποιοτικό ροτέισον. Απ'τη στιγμή που ο Παπαδόπουλος κράτησε το μηδέν στις δύο καλές τελικές (Ζαμπά-Σάκχοφ) του πρώτου ημιχρόνου, το έργο απέναντι στον καλό Αστέρα θα πήγαινε μακριά.

Τελικά νίκη ήρθε απ'την άσπρη βούλα, αφού ο Κουτσιαύτης αποφάσισε να δίνει αυτά που δεν είναι (πέναλτι Πρίγιοβιτς) και να αφήνει αυτά που είναι (δεύτερη κίτρινη Κότσιρα). Οι φάσεις δεν ανήκουν καν στην κατηγορία των αμφισβητούμενων, αλλά αυτά που ενοχλούν δεν είναι τα λάθη.

ΝΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΥΓΙΣΜΕΝΑ ΓΟΝΑΤΑ

Το πρώτο που ενοχλεί είναι η ανάγνωση της φάσης. Ενοχλεί το γεγονός πως για να θεωρηθεί βουτιά θα πρέπει να είναι τόσο ξεκάθαρο πως ο τερματοφύλακας τραβιέται κι ο επιθετικός πέφτει μόνος του.

Το λέω και το γράφω χρόνια, για περιπτώσεις που δεν είναι τόσο καθαρές όσο αυτή: αν ο επιθετικός λυγίζει μόνος του τα γόνατά του μετά το τσίμπημα της μπάλας, τότε δεν υπάρχει πέναλτι, ακόμα κι αν η σύγκρουση με τον αμυντικό/τερματοφύλακα έρθει πιο γρήγορα ή είναι πιο σφοδρή.

Δεν απαγορεύεται η επαφή στο ποδόσφαιρο, απαγορεύεται η ανατροπή. Και παίκτης που λυγίζει τα γόνατα δεν γίνεται να ανατραπεί, γιατί πέφτει από μόνος του. Ας αρχίσουμε να το βλέπουμε σε όλες τις φάσεις, όχι μόνο όταν είναι τόσο ξεκάθαρο όσο ήταν στη φάση του Σαββάτου.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑΣ

Το δεύτερο που ενοχλεί είναι ο οπαδισμός στη θέση της ηθικής και του χαρακτήρα. Ο οπαδισμός που τυφλώνει και κάνει τον ΠΑΟΚτσή να λέει "μαρς πέναλτι" για φάση που τον έκανε έξαλλο όταν την έπαιρνε ο Ολυμπιακός και τον Ολυμπιακό να λέει "ντροπή, βουτιά", για φάση που όταν αφορά την ομάδα του λέει "να, υπάρχει επαφή".

Δεν ξέρω πως αντέχετε τους εαυτούς σας, το γράφω όσο πιο κομψά μπορώ. Αν αναρωτιέστε πάντως, η γελοιότητα είναι ίδια. Κι αν κάνετε επαγγελματική προπαγάνδα, έχετε μια σοβαρή δικαιολογία, είναι η δουλειά σας το "άσπρο-μαύρο". Αν είστε απλοί οπαδοί, τι δικαιολογία έχετε;

ΤΡΕΞΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Πάμε παρακάτω, για να κλείσουμε με τον Ολυμπιακό. Όπως κι ο ΠΑΟΚ, δυσκολεύτηκε γιατί δεν σκόραρε νωρίς. Ο Επασί συνηθίζει να τα πιάνει απέναντι στον Ολυμπιακό και ευτυχώς για τους ερυθρόλευκους ο Λάζαρος έχει καλό πόδι και ο Επασί έστησε λάθος το τείχος στο φάουλ.

Ο Ολυμπιακός είχε πολλά τρεξίματα, πολλή ενέργεια για την εποχή. Ο Μαρτίνς λογικά έκανε ροτέισον και σταμάτησε να βάζει τους ίδιους, αλλά οι ερυθρόλευκοι είχαν ξανά ορμή με την μπάλα και πίεση χωρίς αυτήν. Ο Φορτούνης πετάει και ο Λάζαρος θα τον βοηθήσει πολύ, ο Ομάρ είναι "μεταγραφή", ο Ποντένσε αρέσει και με την μπάλα και χωρίς αυτήν.

Αγωνιστικά έχουμε ακόμα να δούμε πολλά, με τόσο ανανεωμένο ρόστερ και νέο προπονητή στο τιμόνι. Μέχρι τότε, μια ερώτηση μόνο: το χορτάρι στο "Καραϊσκάκης" γιατί είναι σ'αυτήν την κατάσταση;